Posted on Leave a comment

តើពាក្យ «វន» មានន័យដូចម្ដេច ?


វន


👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. វន ) ព្រៃ ។ ទឹក; ទីនៅ, ទីអាស្រ័យ; ផ្ទះ; ភូមិលំនៅ; . . .។ ប្រើផ្សំជាមួយនឹងសព្ទដទៃ: វនកុសុម ផ្កាព្រៃ; ផ្កាដុះក្នុងទឹក ។ វនគជ (–គច់) ដំរីព្រៃ។ វនគោចរ ការត្រាច់ស្វែងរកអាហារក្នុងព្រៃ។ វនចរ, វនចរក: ; វនេចរ ពនេចរ, ថ្មើរព្រៃ, ព្រានព្រៃ ។ វនជីវិកា ការចិញ្ចឹមជីវិតឬការរស់នៅក្នុងព្រៃ។ វនទេវតា ទេវតាដែលស្ថិតនៅក្នុងព្រៃ ។ វនន្តរ ( វៈន៉ន់-ដ; < វន + អន្ដរ “ចន្លោះ” ) ចន្លោះឬលង្វែកព្រៃ ។ វនបាល ឬ វនបាលកៈ អ្នករក្សាព្រៃ, អ្នកកាន់ការថែរក្សាព្រៃ ( បើស្រ្តីជា វនបាលី ឬ វនបាលិកា ) ។ វនបិសាច បិសាចរក្សាព្រៃ, ខ្មោចព្រៃ; ម្រេញគង្វាល ។ វនបុស្ប ( –បុស ) ផ្កាព្រៃ ។ វនប្បទេស ( វៈន័ប.ប៉ៈ– ) ឬ វនប្រទេស ព្រៃ, ព្រៃទាំងមូល ។ វនប្បវេស ( វៈន័ប-ប៉ៈ– ) ការចូលទៅកាន់ព្រៃ ។ ឈ្មោះកណ្ឌទី៤នៃមហាវេស្សន្ដរជាតក ( ព. ពុ. ) ។ វនមូលផលាផល ( វនៈមូលៈផៈល៉ាផល់ ) មើមដំឡូងនិងផ្លែឈើតូចធំក្នុងព្រៃ។ វនរតិ សេចក្ដីរីករាយក្នុងព្រៃ, ការចូលចិត្តនៅក្នុងព្រៃ ។ វនវប្បកម្ម (– វ៉ាប់-ប៉ៈ– ) ការដាំឈើព្រៃ, វិទ្យាសាស្រ្តខាងការបណ្ដុះនិងការថែរក្សាដើមឈើ ។ វនវប្បករ អ្នកដាំ, បណ្ដុះ, ថែរក្សាឈើព្រៃ ។ វនវាស ការនៅក្នុងព្រៃ ។ វនវាសី អរញ្ញវាសី; ( អ្នកនៅក្នុងព្រៃ ); បើស្រ្តីជា វនវាសិនី ។ វនសណ្ឌ ( វៈនៈ-សន់ ) ដងព្រៃ ។ វនស្ថាន ឬ វនដ្ឋាន ទីព្រៃ, តួព្រៃ ។ ល ។ វនាល័យ ( ម. ព. ពនាល័យ )។ វនាលី ជួរព្រៃ, ជាយព្រៃ ។ វនាវាស ( សំ. បា. < វន + អាវាស ) លំនៅក្នុងព្រៃ ។ វនាស្រម ( ម. ព. ពនាស្រម ) ។ វនាស្រ័យ ( ម. ព. ពនាស្រ័យ ) ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត


_ ស្វែងរកឬបកប្រែពាក្យផ្សេងទៀតនៅប្រអប់នេះ៖
_ខាងក្រោមនេះជាសៀវភៅនិងឯកសារសម្រាប់ការងារនិងរៀនគ្រប់ប្រភេទ៖
Leave a Reply