[/expander_maker]

[yotuwp type="playlist" id="PLRIlTUVL5jQp4w3blCJUOZlOkc7-KPKCh" pagitype="loadmore" per_page="3" template="grid" description="off"]

ការទទួលខុសត្រូវគឺជាអ្វីមួយដែលមនុស្សម្នាក់ឬក្រុមហ៊ុនជំពាក់ជាធម្មតាគឺជាចំនួនសរុបនៃប្រាក់។ បំណុលត្រូវបានទូទាត់តាមពេលវេលាតាមរយៈការផ្ទេរអត្ថប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចរួមមានប្រាក់ទំនិញឬសេវាកម្ម។ កត់ត្រានៅផ្នែកខាងស្តាំនៃតារាងតុល្យការបំណុលរាប់បញ្ចូលទាំងប្រាក់កម្ចីគណនេយ្យដែលត្រូវបង់រំលោះប្រាក់កម្ចីពន្យាការប្រាក់សញ្ញាប័ណ្ណការធានានិងចំណាយដែលបានបង្គរ។ជាទូទៅការទទួលខុសត្រូវគឺជាកាតព្វកិច្ចរវាងគណបក្សមួយនិងគណបក្សមួយផ្សេងទៀតដែលមិនទាន់បានបញ្ចប់ឬបង់ថ្លៃ។ នៅក្នុងពិភពគណនេយ្យបំណុលហិរញ្ញវត្ថុក៏ជាកាតព្វកិច្ចផងដែរប៉ុន្តែត្រូវបានកំណត់កាន់តែច្បាស់ដោយប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មពីមុនព្រឹត្តិការណ៍ការលក់ការផ្លាស់ប្តូរទ្រព្យសម្បត្តិឬសេវាកម្មឬអ្វីៗដែលនឹងផ្តល់ផលប្រយោជន៍សេដ្ឋកិច្ចនៅថ្ងៃក្រោយ។ បំណុលបច្ចុប្បន្នច្រើនតែត្រូវបានពិចារណាក្នុងរយៈពេលខ្លី (រំពឹងថានឹងត្រូវបញ្ចប់ក្នុងរយៈពេល ១២ ខែឬតិចជាងនេះ) ហើយបំណុលមិនមែនបច្ចុប្បន្នមានរយៈពេលវែង (១២ ខែឬច្រើនជាងនេះ) ។ ភាពជឿជាក់ក៏អាចសំដៅទៅលើទំនួលខុសត្រូវស្របច្បាប់របស់អាជីវកម្មឬបុគ្គលផងដែរ។ ឧទាហរណ៍អាជីវកម្មជាច្រើនយកការធានារ៉ាប់រងទទួលខុសត្រូវក្នុងករណីដែលអតិថិជនឬនិយោជិកប្តឹងពួកគេពីបទធ្វេសប្រហែស។

The post គោលនយោបាយគណនេយ្យសម្រាប់បំណុល (Accounting Policy for Liability) first appeared on Buy Khmer Book​.

[/expander_maker]

[yotuwp type="playlist" id="PLRIlTUVL5jQp4w3blCJUOZlOkc7-KPKCh" pagitype="loadmore" per_page="3" template="grid" description="off"]

ការចំណាយគឺជាថ្លៃដើមនៃប្រតិបត្តិការដែលក្រុមហ៊ុនមួយបានបង្កើតដើម្បីរកប្រាក់ចំណូល។ ដូចពាក្យដែលគេនិយមនិយាយថា“ វាចំណាយលុយដើម្បីរកលុយ” ។ការចំណាយទូទៅរួមមានការទូទាត់ទៅឱ្យអ្នកផ្គត់ផ្គង់ប្រាក់ឈ្នួលបុគ្គលិកការជួលរោងចក្រនិងការរំលោះឧបករណ៍។ អាជីវកម្មត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យសរសេរការចំណាយដែលអាចដកបានពីពន្ធលើប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគេដើម្បីកាត់បន្ថយប្រាក់ចំណូលដែលត្រូវបង់ពន្ធហើយដូច្នេះបំណុលពន្ធរបស់ពួកគេ។ ទោះយ៉ាងណាសេវាកម្មចំណូលផ្ទៃក្នុង (អាយ។ អេស។ អេស) មានច្បាប់តឹងរឹងលើអាជីវកម្មដែលចំណាយត្រូវបានអនុញ្ញាតដើម្បីទាមទារជាការកាត់។ ការចំណាយគឺជាថ្លៃដើមប្រតិបត្តិការដែលក្រុមហ៊ុនកើតឡើងដើម្បីបង្កើតប្រាក់ចំណូល។
អ្នកជំនួញអាចសរសេរការចំណាយដែលអាចដកបានលើប្រាក់ចំណូលពន្ធរបស់ពួកគេប្រសិនបើពួកគេបំពេញតាមគោលការណ៍ណែនាំរបស់ IRS ។គណនេយ្យករកត់ត្រាការចំណាយតាមរយៈវិធីគណនេយ្យមួយក្នុងចំណោមពីរវិធីសាស្រ្តៈមូលដ្ឋានសាច់ប្រាក់រឺមូលដ្ឋានបង្គរ។ការចំណាយអាជីវកម្មមានពីរប្រភេទសំខាន់ៗក្នុងគណនេយ្យ៖ ចំណាយប្រតិបត្តិការនិងចំណាយមិនមែនប្រតិបត្តិការ។អាយ។ អេស។ ចាត់ទុកការចំណាយដើមទុនខុសគ្នាជាងការចំណាយអាជីវកម្មដទៃទៀត។

The post គោលនយោបាយគណនេយ្យសម្រាប់ចំណាយ(Accounting Policy for Expenses) first appeared on Buy Khmer Book​.

[/expander_maker]

[yotuwp type="playlist" id="PLRIlTUVL5jQp4w3blCJUOZlOkc7-KPKCh" pagitype="loadmore" per_page="3" template="grid" description="off"]

ប្រាក់ចំណូលគឺជាប្រាក់ចំណូលដែលបានមកពីប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មធម្មតាហើយរួមបញ្ចូលទាំងការបញ្ចុះតម្លៃនិងការកាត់បន្ថយសម្រាប់ទំនិញដែលបានត្រឡប់មកវិញ។ វាគឺជាតួលេខកំពូលឬតួលេខប្រាក់ចំណូលសរុបពីការចំណាយដែលត្រូវបានដកដើម្បីកំណត់ប្រាក់ចំណូលសុទ្ធ។ ប្រាក់ចំណូលត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជាការលក់នៅក្នុងរបាយការណ៍លទ្ធផល។ វាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ការចាប់ផ្តើមដើម្បីទទួលបានប្រាក់ចំណូលវិជ្ជមានមុនគេ។ ប្រាក់ចំណូលដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេហៅថាការលក់គឺជាប្រាក់ចំណូលដែលទទួលបានពីប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មធម្មតានិងសកម្មភាពអាជីវកម្មផ្សេងទៀត។
ប្រាក់ចំណូលប្រតិបត្តិការគឺជាប្រាក់ចំណូលដែលទទួលបានពីប្រតិបត្តិការអាជីវកម្មធម្មតាដូចជាការលក់ទំនិញឬសេវាកម្ម។ប្រាក់ចំណូលមិនមែនប្រតិបត្ដិការគឺជាប្រាក់ចំណូលមិនទៀងទាត់ឬមិនមែនជាបំណុលដែលទទួលបានពីប្រភពបន្ទាប់បន្សំ (ឧ។ ចំណូលបណ្តឹង) ។ ប្រាក់ចំណូលត្រូវបានគេស្គាល់ផងដែរថាជាការលក់ដូចជានៅក្នុងសមាមាត្រតម្លៃទៅនឹងការលក់ - ជាជម្រើសមួយទៅនឹងសមាមាត្រតម្លៃទៅនឹងប្រាក់ចំណូលដែលប្រើប្រាក់ចំណូលនៅក្នុងភាគបែង។ មានវិធីផ្សេងៗគ្នាក្នុងការគណនាប្រាក់ចំណូលអាស្រ័យលើវិធីសាស្ត្រគណនេយ្យដែលបានជួល។

The post គោលនយោបាយគណនេយ្យសម្រាប់ចំណូល (Accounting Policy for Revenue) first appeared on Buy Khmer Book​.

[/expander_maker]

[yotuwp type="playlist" id="PLRIlTUVL5jQp4w3blCJUOZlOkc7-KPKCh" pagitype="loadmore" per_page="3" template="grid" description="off"]

ទ្រព្យសកម្មថេរគឺជាទ្រព្យឬឧបករណ៍ដែលអាចមើលឃើញក្នុងរយៈពេលវែងដែលក្រុមហ៊ុនកាន់កាប់និងប្រើប្រាស់ក្នុងប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួនដើម្បីបង្កើតប្រាក់ចំណូល។ ទ្រព្យសកម្មថេរមិនត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងប្រើប្រាស់ឬប្តូរទៅជាសាច់ប្រាក់ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ។ ទ្រព្រយសកម្មថេរភាគច្រើនមាននៅលើតារាងតុលេយ្យដូចជាទ្រព្យសម្បតិ្តរោងចក្រនិងឧបករណ៍ (ភី។ អេ។ អេ។ អ៊ី) ។ ទ្រព្យទាំងនេះត្រូវបានគេសំដៅផងដែរថាជាទ្រព្យមូលធន។ ទ្រព្យសម្បត្តិដែលបានបញ្ចូលគឺជារបស់របរដូចជាទ្រព្យសម្បត្តិឬឧបករណ៍ដែលក្រុមហ៊ុនគ្រោងនឹងប្រើប្រាស់ក្នុងរយៈពេលវែងដើម្បីជួយបង្កើតប្រាក់ចំណូល។ទ្រព្យសម្បត្តិថេរត្រូវបានគេសំដៅជាទូទៅថាជាទ្រព្យសម្បត្តិរោងចក្រនិងឧបករណ៍ (ភី។ អេ។ អេ។ អេ។ អ៊ី) ។ទ្រព្យសម្បត្តិបច្ចុប្បន្នដូចជាសារពើភ័ណ្ឌត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងប្តូរទៅជាសាច់ប្រាក់ឬប្រើប្រាស់ក្នុងរយៈពេលមួយឆ្នាំ។ទ្រព្រយសកម្មដ្រលមិនមែនជាទ្រព្រយសកម្មរួមមនទ្រព្រយសកម្មអរូបីនិងវិនិយោគរយៈព្រលវ្រង។ទ្រព្យសកម្មថេរគឺជាការរំលស់ដោយគិតទៅលើការខាតបង់តម្ល្រដ្រលទ្រព្រយសកម្មត្រូវបានប្រើរីឯអរូបីត្រូវបានរំលស់។ ទ្រព្យសម្បត្តិត្រូវបានបែងចែកទៅជាទ្រព្យសម្បត្តិបច្ចុប្បន្ននិងទ្រព្យមិនស្របគ្នាភាពខុសគ្នាដែលមាននៅក្នុងជីវិតមានប្រយោជន៍របស់ពួកគេ។

The post គោលនយោបាយគណនេយ្យសម្រាប់ទ្រព្យសកម្មរយៈពេលវែង (Accounting Policy for Fixed Asset) first appeared on Buy Khmer Book​.

[/expander_maker]

[yotuwp type="playlist" id="PLRIlTUVL5jQp4w3blCJUOZlOkc7-KPKCh" pagitype="loadmore" per_page="3" template="grid" description="off"]

សារពើភ័ណ្ឌគឺជាពាក្យសម្រាប់ទំនិញដែលមានសម្រាប់លក់និងវត្ថុធាតុដើមដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីផលិតទំនិញដែលមានសម្រាប់លក់។ សារពើភ័ណ្ឌតំណាងឱ្យទ្រព្យសកម្មសំខាន់បំផុតមួយនៃអាជីវកម្មពីព្រោះចំណូលនៃសន្និធិតំណាងឱ្យប្រភពចម្បងមួយនៃការបង្កើតប្រាក់ចំណូលនិងប្រាក់ចំណូលជាបន្តបន្ទាប់សម្រាប់ភាគទុនិករបស់ក្រុមហ៊ុន។ សន្និធិគឺជាជួរនៃទំនិញឬទំនិញបញ្ចប់ដែលត្រូវបានប្រើក្នុងផលិតកម្មដែលកាន់កាប់ដោយក្រុមហ៊ុន។ សារពើភ័ណ្ឌត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាទ្រព្យសកម្មបច្ចុប្បន្ននៅលើតារាងតុល្យការរបស់ក្រុមហ៊ុនហើយវាបម្រើជាសតិបណ្ដោះអាសន្នរវាងការផលិតនិងការបំពេញតាមការបញ្ជាទិញ។ នៅពេលដែលទំនិញសារពើភ័ណ្ឌត្រូវបានលក់ការផ្ទេរថ្លៃដើមទៅនឹងថ្លៃដើមនៃទំនិញដែលត្រូវបានលក់ (COGS) នៅលើរបាយការណ៍លទ្ធផល។ សន្និធិអាចត្រូវបានគេវាយតម្លៃតាមវិធីបីយ៉ាង។ វិធីសាស្រ្តដំបូងគេទីមួយ (FIFO) និយាយថាថ្លៃដើមនៃទំនិញដែលបានលក់គឺផ្អែកលើថ្លៃដើមនៃវត្ថុធាតុដើមដែលបានទិញដំបូងបំផុតខណៈពេលដែលការយកថ្លៃដើមនៃសន្និធិនៅសល់គឺផ្អែកលើថ្លៃដើមនៃវត្ថុធាតុដើមដែលបានទិញចុងក្រោយ។

The post គោលនយោបាយគណនេយ្យសម្រាប់សន្និធិ (Accounting Policy for Inventory) first appeared on Buy Khmer Book​.