វចនានុក្រម (Dictionary)

អាចបកប្រែជា “ខ្មែរ ឬ អង់គ្លេស “សម្រាប់ពាក្យបច្ចេកទេស “Accounting, Tax, Audit, Finance…” ត្រឹមត្រូវ 99.99% ចំពោះពាក្យបកប្រែខាងលើដោយអ្នកជំនាញឬឯកសារយោងពី? ACCA ,Tax Agent, MBA,PhD, GDT, NAA, NAC, KICPAA…

ខាងក្រោមនេះជាសៀវភៅនិងឯកសារសម្រាប់ការងារនិងរៀនដែលលោកអ្នកអាចជ្រើសរើស៖

វចនានុក្រម អាចបកប្រែជា “ខ្មែរ ឬ អង់គ្លេស” សម្រាប់ ពាក្យបច្ចេកទេស ដូចខាងក្រោម៖

  1. វចនានុក្រម គណនេយ្យ (Digital / Online Accounting Dictionary)
  2. វចនានុក្រម ពន្ធដារកម្ពុជា ( Digital / Online Cambodia Tax Dictionary)
  3. វចនានុក្រម សវនកម្ម ( Digital / Online Auditing / Audit Dictionary)
  4. វចនានុក្រម ការគ្រប់គ្រង​ហិរញ្ញវត្ថុ ( Digital / Online Financial Management Dictionary)
  5. វចនានុក្រម សេដ្ឋកិច្ច ( Digital / Online Economic Dictionary)
  6. វចនានុក្រមខ្មែរ សម្តេច ជួនណាត ( Digital / Online  Chuon Nath Dictionary)
  7. វចនានុក្រមខ្មែរ អង់គ្លេស ( Digital / Online English Khmer Dictionary / Dictionary Khmer to English / Dictionary English to Khmer)
  8. វចនានុក្រមខ្មែរ ( Digital / Online Khmer Dictionary)

What is Dictionary ?

A dictionary is a listing of lexemes from the lexicon of one or more specific languages, often arranged alphabetically (or by radical and stroke for ideographic languages), which may include information on definitions, usage, etymologies, pronunciations, translation, etc.. It is a lexicographical reference that shows inter-relationships among the data.

A broad distinction is made between general and specialized dictionaries. Specialized dictionaries include words in specialist fields, rather than a complete range of words in the language. Lexical items that describe concepts in specific fields are usually called terms instead of words, although there is no consensus whether lexicology and terminology are two different fields of study. In theory, general dictionaries are supposed to be semasiological, mapping word to definition, while specialized dictionaries are supposed to be onomasiological, first identifying concepts and then establishing the terms used to designate them. In practice, the two approaches are used for both types. There are other types of dictionaries that do not fit neatly into the above distinction, for instance bilingual (translation) dictionaries, dictionaries of synonyms (thesauri), and rhyming dictionaries. The word dictionary (unqualified) is usually understood to refer to a general purpose monolingual dictionary.

There is also a contrast between prescriptive or descriptive dictionaries; the former reflect what is seen as correct use of the language while the latter reflect recorded actual use. Stylistic indications (e.g. “informal” or “vulgar”) in many modern dictionaries are also considered by some to be less than objectively descriptive.

Although the first recorded dictionaries date back to Sumerian times (these were bilingual dictionaries), the systematic study of dictionaries as objects of scientific interest themselves is a 20th-century enterprise, called lexicography, and largely initiated by Ladislav Zgusta.The birth of the new discipline was not without controversy, the practical dictionary-makers being sometimes accused by others of “astonishing” lack of method and critical-self reflection. (Source: https://en.wikipedia.org/wiki/Dictionary)

តើវចនានុក្រមជាអ្វី?

វចនានុក្រមគឺជាការចុះបញ្ជីរបស់ lexemes ពីសន្ទានុក្រមនៃភាសាជាក់លាក់មួយឬច្រើនដែលត្រូវបានរៀបចំជាអក្ខរក្រម (ឬដោយរ៉ាឌីកាល់និងដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលសម្រាប់ភាសាមនោគមវិជ្ជា) ដែលអាចរាប់បញ្ចូលទាំងព័ត៌មានស្តីពីនិយមន័យការប្រើប្រាស់អេឡិចត្រូនិចការបញ្ចេញសំឡេងការបកប្រែ។ ល។ គឺជាឯកសារយោងខាងសូរស័ព្ទដែលបង្ហាញទំនាក់ទំនងអន្តរគ្នាក្នុងចំណោមទិន្នន័យ។

ការវែកញែកទូលំទូលាយត្រូវបានបង្កើតឡើងរវាងវចនានុក្រមទូទៅនិងឯកទេស។ វចនានុក្រមឯកទេសរួមមានពាក្យនៅក្នុងជំនាញឯកទេសជាជាងពាក្យពេញលេញនៅក្នុងភាសា។ ធាតុ Lexical ដែលពិពណ៌នាអំពីគំនិតក្នុងវិស័យជាក់លាក់ត្រូវបានគេហៅថាពាក្យជំនួសពាក្យប៉ុន្តែមិនមានមតិឯកភាពថាតើសូរស័ព្ទនិងវចនាធិប្បាយគឺជាមុខវិជ្ជាពីរខុសគ្នាទេ។ តាមទ្រឹស្តីវចនានុក្រមទូទៅត្រូវបានគេសន្មតថាជា semasiological, ពាក្យផ្គូផ្គងទៅនិយមន័យខណៈវចនានុក្រមឯកទេសត្រូវបានគេសន្មតថាជាវិទ្យាសាស្ត្រវិទ្យាដំបូងកំណត់គំនិតហើយបន្ទាប់មកបង្កើតពាក្យដែលប្រើដើម្បីកំណត់វា នៅក្នុងការអនុវត្តវិធីសាស្រ្តទាំងពីរត្រូវបានប្រើសម្រាប់ប្រភេទទាំងពីរ។ មានវចនានុក្រមផ្សេងទៀតដែលមិនសមនឹងការបែងចែកខាងលើឧទាហរណ៍វចនានុក្រមពីរភាសា (វចនានុក្រម) វចនានុក្រមសូរស័ព្ទ (វេសា) និងវចនានុក្រមសូរស័ព្ទ។ វចនានុក្រមពាក្យ (មិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់) ត្រូវបានគេយល់ជាទូទៅសំដៅទៅលើវចនានុក្រមទូទៅមួយដែលមានគោលបំណងតែមួយ។

វាក៏មានភាពផ្ទុយគ្នារវាងវចនានុក្រមពិពណ៌នាឬវចនានុក្រមពិពណ៌នា។ អតីតឆ្លុះបញ្ចាំងពីអ្វីដែលត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាការប្រើប្រាស់ត្រឹមត្រូវនៃភាសាខណៈពេលដែលការឆ្លុះបញ្ចាំងចុងក្រោយត្រូវបានកត់ត្រាការប្រើប្រាស់ជាក់ស្តែង។ ការចង្អុលបង្ហាញស្តាយនិយម (ឧទាហរណ៏“ ក្រៅផ្លូវការ” ឬ“ ពាក្យជេរប្រមាថ”) នៅក្នុងវចនានុក្រមទំនើបជាច្រើនត្រូវបានពិចារណាដោយអ្នកខ្លះថាតិចជាងការពិពណ៌នា។

ទោះបីជាវចនានុក្រមដែលបានកត់ត្រាដំបូងមានតាំងពីសម័យសឺរៀនៀ (ទាំងនេះជាវចនានុក្រមពីរភាសា) ការសិក្សាតាមប្រព័ន្ធជាវត្ថុនៃចំណាប់អារម្មណ៍វិទ្យាសាស្ត្រខ្លួនឯងគឺជាសហគ្រាសសតវត្សរ៍ទី ២០ ហៅថាសូរស័ព្ទនិងត្រូវបានផ្តួចផ្តើមភាគច្រើនដោយ Ladislav Zgusta ។ វិន័យមិនមានភាពចម្រូងចម្រាសទេអ្នកបង្កើតវចនានុក្រមជាក់ស្តែងដែលពេលខ្លះត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយអ្នកដទៃថា“ ភ្ញាក់ផ្អើល” ខ្វះវិធីសាស្ត្រនិងការឆ្លុះបញ្ចាំងពីខ្លួនឯង។

វចនានុក្រមដែលត្រូវបានគេស្គាល់ច្រើនជាងគេបំផុតគឺថេប្លេតដែលមានរាងដូចអក្សរចារឹកដែលមានពីរភាសារបស់ Sumerian – Akkadian ដែលត្រូវបានរកឃើញនៅអ៊ែឡា (ប្រទេសស៊ីរីសម័យទំនើប) និងចុះកាលបរិច្ឆេទប្រហែលជា ២៣០០ ម។ គ។ ដែលជាពេលវេលានៃអាខេកាអាណាចក្រ។ សហស្សវត្សរ៍ទី ២ មុនគ។ ស។ Urra = សទ្ទានុក្រម hubulu គឺជាសំណៅរបស់ពួកបាប៊ីឡូននៃពាក្យសូរស័ព្ទ Sumerian ពីរភាសាបែបនេះ។ វចនានុក្រមចិនមួយគ។ សតវត្សទី ៣ មុនគ។ ស។ អេរី, គឺជាវចនានុក្រមឯកត្តជនដែលនៅរស់រានមានជីវិតដំបូងបំផុត។ ទោះបីជាប្រភពខ្លះដកស្រង់គ។ ៨០០ ម។ គ។ សហ្សីចូពៀនជា “វចនានុក្រម” អាហារូបករណ៍សម័យទំនើបចាត់ទុកថាវាជាសមាសធាតុអក្សរផ្ចង់នៃអក្សរចិនពីសំរិទ្ធរាជវង្សចូវ។ ភីធីតានៃខូស (នៅសតវត្សរ៍ទី ៤ ម។ គ។ ស។ ) បានសរសេរវណ្ណយុត្តិពាក្យប្លែក (order γλῶσσαι, aktaktoi glôssai) ដែលបានពន្យល់អត្ថន័យនៃពាក្យកម្រនិងពាក្យអក្សរសាស្ត្រដ៏កម្រ, ពាក្យពីគ្រាមភាសាក្នុងស្រុកនិងពាក្យបច្ចេកទេស។ អប៉ូឡូឡុសជាសុហ្វីស (ហ្វ។ ស។ សតវត្សទី ១ នៃគ។ ស។ ) បានសរសេរសូរស័ព្ទ Homer ដែលនៅរស់ចាស់ជាងគេ។ [៧] វចនានុក្រមសំស្ក្រឹតដំបូងបង្អស់គឺអាម៉ារ៉ាកូកាត្រូវបានសរសេរដោយអាម៉ារ៉ាស៊ីស៊ី។ សតវត្សទី ៤ នៃគ។ ស។ បានសរសេរនៅក្នុងខគម្ពីរវាបានចុះបញ្ជីប្រហែល ១០,០០០ ពាក្យ។ យោងតាមសៀវភៅនីហុនស្ហុគីវចនានុក្រមជប៉ុនដំបូងបង្អស់គឺជាសទ្ទានុក្រម Niina ដែលបាត់យូរឆ្នាំ ៦៨២ គ។ ស។ នៃអក្សរចិន។ វចនានុក្រមជប៉ុនដែលចាស់ជាងគេគឺគ។ ឆ្នាំ ៨៣៥ គ។ ស។ ត្រូរីប៊ីសានស៊ីម៉ីហ្គីក៏ជាសទ្ទានុក្រមនៃភាសាចិនដែលបានសរសេរដែរ។ នៅហ្វ្រាឆាំង – អាយផៃស្លាហ្គីអៀរហ្គូក្រាមត្រូវបានចុះបញ្ជីរួមជាមួយការបកប្រែរបស់ពួកគេជាភាសាពែរ្សមជ្ឈិមនិងការចម្លងតាមសូរស័ព្ទនៅក្នុងអក្ខរក្រម Pazend ។ វចនានុក្រមអៀរឡង់នាសតវត្សរ៍ទី ៩ ស។ វ។ ណ។ ឈ្មោះសានសាកូមេស (Sanas Cormaic) មានផ្ទុកនូវអក្សរកាត់និងការពន្យល់ជាង ១.៤០០ ពាក្យអៀរឡង់។ នៅប្រទេសឥណ្ឌាប្រហែលឆ្នាំ ១៣២០ អាមីខុសរ៉ូបានចងក្រងខាលីក – អេ – បារីដែលត្រូវបានដោះស្រាយភាគច្រើនជាមួយពាក្យហិនឌូស្យានិងភាសាពែរ្ស។

Petit Larousse ជាភាសាបារាំងគឺជាឧទាហរណ៍នៃវចនានុក្រមរូបភាព។
វចនានុក្រមអារ៉ាប់ត្រូវបានចងក្រងនៅចន្លោះសតវត្សរ៍ទី ៨ និង ១៤ នៃគ។ សរៀបចំពាក្យតាមលំដាប់ Rhyme (តាមព្យញ្ជនៈចុងក្រោយ) ដោយលំដាប់អក្ខរក្រមរបស់រ៉ាឌីកាល់ឬយោងតាមលំដាប់ព្យញ្ជនៈនៃអក្សរទីមួយ (ប្រព័ន្ធប្រើក្នុងវចនានុក្រមភាសាអ៊ឺរ៉ុបទំនើប ) ។ ប្រព័ន្ធទំនើបត្រូវបានប្រើជាចម្បងនៅក្នុងវចនានុក្រមជំនាញដូចជាពាក្យដែលមកពីគួរអាននិងហាដិតរីឯវចនានុក្រមប្រើជាទូទៅដូចជាលីលីនអាល់ – អារ៉ាប (សតវត្សទី ១៣) នៅតែជាវចនានុក្រមដែលមានទ្រង់ទ្រាយធំដែលគេស្គាល់ច្រើនជាងគេ។ ភាសាអារ៉ាប់) និងអាល់ឃាមអាល់ – មហ៊ីត (សតវត្សទី ១៤) បានចុះបញ្ជីពាក្យតាមលំដាប់អក្ខរក្រមរបស់រ៉ាឌីកាល់។ គម្ពីរ Qamus al-Muhit គឺជាវចនានុក្រមងាយប្រើដំបូងគេនៅក្នុងភាសាអារ៉ាប់ដែលរួមបញ្ចូលតែពាក្យនិងនិយមន័យរបស់ពួកគេដោយលុបចោលឧទាហរណ៍គាំទ្រនានាដែលត្រូវបានប្រើនៅក្នុងវចនានុក្រមដូចជាលីគាននិងវចនានុក្រមអង់គ្លេស Oxford ។