តើពាក្យ «ប្រលោមលោក» មានន័យដូចម្ដេច ?

ប្រលោមលោក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រឿង​ប្រលោម​ចិត្ត​មនុស្ស គឺ​រឿង​ដែល​អ្នក​តែង​ប្រតិដ្ឋ​ប្រដូច​ឡើង ដោយ​ឥត​មាន​ច្បាប់​ដើម​ជា​ការណ៍​ពិត​ប្រាកដ​ជា​គោល​ចារឹក​ឡើយ។ ប្រលោម​លោក នេះ ក្នុង​សម័យ​ពី​ដើម​ហៅ សាស្ត្រា​ល្បែង ឬ រឿង​ល្បែង ខាង​សម្រាយ​ច្រើន​តែ​តែង​ជា​ពាក្យ​កាព្យ ដូច​ជា​សាស្ត្រា​ល្បែង​ផ្សេង​ៗ​មាន​ច្រើន​ឈ្មោះ​មាន​សាស្ត្រា ស័ង្ខសិល្ប៍ជ័យ លក្សណវង្ស, ហង្សយន្ត, ជិនវង្ស ជាដើម; ខាង​បាលី​ច្រើន​តែ​ជា បកិណ្ណកៈ ឬ វេយ្យាករណ៍​បាឋ គឺ​ជា​ពាក្យ​បាលី​រាយ​ៗ ជួន​មាន​គាថា​បាលី​បញ្ចូល​មក​ខ្លះ​ដោយ​អន្លើ​ៗ​ដូច បញ្ញាសជាតក ជាដើម, រឿង​ឬ​សាស្រ្តា​ទាំង​នោះ​ទោះ​ជា​កាព្យ​សម្រាយ​ក្ដី ជា​បាលី​ក្ដី ហៅ​ថា សាស្ត្រា​ល្បែង ឬ រឿង​ល្បែង ដូច​គ្នា ត្រូវ​គ្នា​នឹង​រឿង​ឬ​សាស្ត្រា, សៀវភៅ ប្រលោម​លោក សម័យ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ។ ប៉ុន្តែ, តាម​ការ​ពិនិត្យ, ឃើញ​ថា ប្រលោម​លោក​ សម័យ​ឥឡូវ​នេះ មាន​៣​ប្រភេទ​គឺ ប្រលោម​លោក​ស្នេហា, ប្រលោម​លោក​កសាង​ជីវភាព​ខ្លួន ប្រលោម​លោក​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ, ទាំង​៣​ប្រភេទ​នេះ សុទ្ធ​តែ​មាន​អត្ថន័យ​ផ្សេង​ទីទៃ​ពី​គ្នា… (ម. ព. ជីវភាព, ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ (ក្នុង​ពាក្យ បវត្តិ ឬ ប្រវត្តិ) ស្នេហា ផង ។ សាស្ត្រា​ល្បើក ក្នុង​សម័យ​ពី​ដើម ដូច​ជា ល្បើ​ជូជក, ល្បើក​មហា​រាជ ដែល​គេ​លើក​បំផ្លើស ក្នុង​រឿង​មហា​ជាតក៍ ជាដើម ក៏​រាប់​ថា​ជា ប្រលោម​លោក បាន​ដែរ ព្រោះ​គេ​តែង​ឡើង​គ្រាន់​នឹង ប្រលោម ឲ្យ​អ្នក​អាន​អ្នក​ស្ដាប់​សើច​សប្បាយ ហៅ​ថា ល្បើក​ប្រលោម​លោក (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ល្បើក ទៀត​ផង)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត