តើពាក្យ «ផាឌិប» មានន័យដូចម្ដេច ?

ផាឌិប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ស. ផា “សំពត់” + ដិប អ. ថ. ឌិប “ឆៅ” ) សំពត់ឆៅ គឺសំពត់ដែលគេត្បាញដោយអំបោះឆៅ ឥតឲ្យបាយជូរ ( ត្បាញដោយគ្រឿងចក្រ ) ។ ខ្មែរក្នុងសម័យពីដើមក៏ត្បាញសំពត់ប្រភេទនេះដែរ ប៉ុន្តែមានឲ្យបាយជូរផង, លុះចំណេរកាលតមក សំពត់បរទេសប្រភេទនេះ បានផ្សាយមកដល់ប្រទេសសៀមជាមុន សៀមហៅសំពត់នេះថា ផាឌិប, លុះផ្សាយពីប្រទេសសៀមចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ខ្មែរក៏ហៅ ផាឌិប តាមសៀម ។ លុះចំណេរកាលបន្ទាប់ពីនោះមក, មានសំពត់សបរទេសមួយប្រភេទផ្សេងទៀត សាច់ម៉ដ្ឋល្អជាងផាឌិប បានផ្សាយចូលមកដល់កម្ពុជរដ្ធ ខ្មែរក៏ហៅសំពត់សប្រភេទក្រោយថា សំពត់ទេស ( ព្រោះមកពីបរទេសឬពីប្រទេសក្រៅ ), លុះតៗតាមលំដាប់កាលមកទៀត សំពត់ទេសនោះកាន់តែមាន ច្រើនបែបមក, សំពត់ទេសណាដែលល្អជាងមុន ខ្មែរក៏ហៅសំពត់នោះថា ទេសឯក, ទេសឯកនេះក៏កាន់តែមានច្រើនបែបឡើង ឈ្មោះផ្សេងៗគ្នាក៏ចេះតែមានច្រើនឡើងតាមលំដាប់កាល ដូចជា ទេសឯកសំបកទទិម, ទេសឯកផ្កា ជាដើម ។ លុះដល់មកសម័យ សង្គមរាស្រ្តនិយម ដែលមានសម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ ជាព្រះប្រធាន ជាព្រះប្រមុខរដ្ឋ ក៏កើតមាន រោងចក្រវាយនភណ្ឌ ( រោងចក្រត្បាញសំពត់ ) កើតបន្តគ្នាច្រើនៗឡើង, សំពត់ខ្មែរក៏ចេះតែមានបរិបូណ៌តាមលំដាប់កាល មានឈ្មោះថា សំពត់សង្គមរាស្ត្រនិយម, ឬហៅកាត់ខ្លី សំពត់សង្គម ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក៏រីករាយសប្បាយជាអនេក ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត