តើពាក្យ «រស្ស» មានន័យដូចម្ដេច ?

រស្ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្សតឿ, សត្វតឿ ។ ស្រៈមានសំឡេងខ្លី; សម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាបាលីមាន ៣ តូគឺ អ, ឥ, ឧ; ខាងភាសាសំស្ក្រឹតមាន ៦ តួគឺ អ, ឥ, ឧ, ឫ, ឭ, អះ ; ខាងភាសាខ្មែរមាន ៤ តួគឺ អិ, អឹ, អុ, អះ ( សម្រាប់ភាសាខ្មែរ, ស្រៈ អ នេះមិនទៀង គឺចួនកាលជា រស្សៈ ចួនកាលជា ទីឃៈ តាមសូរសំឡេងជា អៈ ខ្លី និង អ វែង, ដូចជា : ប៉ប្រក, ប៉ប្រង, ទទ្រម, ពពក, ពភល អ. ថ. ប៉ៈប្រក, ប៉ៈប្រង, ទៈទ្រម, ពៈពក, ពៈភល; ប៉ៈ, ទៈ, ពៈ, ជា រស្សៈ; ប្រក, ប្រង, ទ្រម, ពក, ភល ជាទីឃៈ ឬជាគរុ ); ស្រៈទាំងប៉ុណ្ណេះហៅថា ស្រៈរស្សៈ ឬ រស្សសរៈ ។ ព. ផ្ទ. ស្រៈទីឃៈ ឬ ទីឃៈ ឬ ទីឃសរៈ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( បា. រស្ស; សំ. ហ្រស្វ ) ខ្លី; ដែលមានរូបរាងខ្លី; តឿ; ទាបកន្តិល, កន្តុញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត