តើពាក្យ «សត» មានន័យដូចម្ដេច ?

សត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បកតិសំខ្យា
មានន័យថា ( បា.; សំ. ឝត ) ចំនួនរយ រយ ( ១០០ ) គុ. ច្រើន( ជា អនេកត្ថសំខ្យា ) ។ សតទិន ឬ សតពារ, សតវារៈ មួយរយថ្ងៃ : បុណ្យសតទិន បុណ្យមួយរយថ្ងៃ គឺបុណ្យដែលគេធ្វើឧទ្ទិសផលចំពោះបុគ្គល ដែលទទួលមរណភាពទៅហើយ គ្រប់មួយរយថ្ងៃ ( ហៅ បុណ្យសតិមទិន ឬ បុណ្យសតិមពារឮ សតិមវារៈ “បុណ្យគម្រប់មួយរយថ្ងៃ” ក៏បាន ) ។ សតបត្ត, –បត្រ ឬ –ប័ត្រ ( –បាត់ ) ផ្កាដែលមានត្របកឬស្រទាប់ច្រើន; ជាឈ្មោះផ្កាឈូកមួយប្រភេទ មានត្របកច្រើនស្រទាប់, អ្នកស្រុកខ្លះហៅ ឈូកមួយរយស្រទាប់ ។ សតបទី ( –ប៉ៈ–)សត្វដែលមានជើងច្រើន ក្អែប ។ សតបទីជាតិ ( –ប៉ៈទីជាត) ជាតិសត្វមានជើងច្រើន សត្វពួកក្អែប ( ហៅ សតបទីសត្ត ឬ –សត្វ ក៏បាន )។ សតប្បមាណ ឬ –ប្រមាណ ( សៈត័ប-ប៉ៈ ឬ ប្រៈ-មាន ) ចំនួនមួយរយ។ សតមូលី វល្លិមានមើមច្រើន វល្លិសាមសិប។ សតរង្សី ឬ សតតេជះ អ្នកដែលមានរស្មីច្រើនឬមានតេជះច្រើន ( ព្រះអាទិត្យ )។ សតវត្ស ឬ សតវត្សរ៍ ( –វ័ត ) ឆ្នាំមួយរយ; កាលកំណត់មួយជុំរយឆ្នាំឬមួយខួបរយឆ្នាំ : គ្រិស្ដសករាជតាំងក្នុងខាងដើមសតវត្សរ៍ទី ៦ នៃពុទ្ធសករាជ គឺតាំងឆ្នាំទី ១ ពីក្នុងកាលពុទ្ធសករាជ ៥៤៣ ( ក្រោយពុទ្ធសករាជ ៥៤២ ឆ្នាំ ); ម. ព. វត្ស និង វត្សរ៍ ផង។ សតាង្គ ( សៈតាង; បា. សតង្គ < សត + អង្ត; សំ. ឝតាង្គ < ឝត + អង្គ “ចំណែក” ) ចំណែកមួយរយ។ល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត