តើពាក្យ «សទ្ធា» មានន័យដូចម្ដេច ?

សទ្ធា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. ឝ្រទ្ធា ) ជំនឿ ។ សេចក្ដីជឿបុណ្យ, ជឿបាប, ជឿកម្ម, ជឿផល ។
ឧទាហរណ៍៖ មានសទ្ធាមុតមាំ; ឲ្យទានដោយសទ្ធា ។ សទ្ធាចរិត អ្នកដែលមានចរិតជឿងាយ, អ្នកដែលឆាប់ជឿងាយៗ ។ សទ្ធាចរិយា ដំណើរប្រព្រឹត្តដោយការជឿឬនៅក្នុងការជឿស្ដាប់ ។ សទ្ធាចិត្ត ចិត្តដែលប្រកបដោយសទ្ធា ។ សទ្ធាចេតសិក សទ្ធាដែលរាប់ជាចេតសិកមួយ ក្នុងពួកចេតសិក ៥២ ( ព. អ. ) ។ សទ្ធាទេយ្យ របស់ដែលគេឲ្យដោយសទ្ធា, ចតុប្បច័្ចយដែលទាយកប្រគេនបព្វជិតដោយសទ្ធា ( ព. វិ. ពុ. ) ។ សទ្ធាធន ( –ធន់ ) ទ្រព្យគឺសទ្ធា, សទ្ធាដែលទុកថាជាទ្រព្យរបស់មនុស្ស ។ សទ្ធាធិក ( បា. < សទ្ធា + អធិក “ក្រៃលែង, លើសលុប” ) អ្នកដែលអធិកដោយសទ្ធា គឺពោធិសត្វដែលបំពេញបារមីដោយសទ្ធាដ៏លើសលុប ។ សទ្ធាធិមុត្ត( បា. < សទ្ធា + អធិមុត្ត “ដែលបង្អោនទៅ, ដែលចុះចិត្តស៊ប់” )អ្នកដែលចុះចិត្តស៊ប់ក្នុងសទ្ធា, អ្នកដែលជឿស៊ប់ ។ សទ្ធាបព្វជិត អ្នកបួសដោយសទ្ធា ។ សទ្ធាសម្បន្ន ( –ស័ម-ប័ន ) អ្នកដែលបរិបូណ៌ដោយសទ្ធា; បើស្រ្តីជា សទ្ធាសម្បន្នា ( –ស័ម-បុ័ន-ន៉ា ) ។ សទ្ធាសម្បយុត្ត ( –ស័ម-ប៉ៈយុត ) ចិត្តដែលប្រកបដោយសទ្ធា; បុគ្គលអ្នកប្រកបដោយសទ្ធា ។ សទ្ធិន្រិ្ទយ ( ស័ត-ធិន-ទ្រី; បា. < សទ្ធា + ឥន្រ្ទិយ ) ឥន្រ្ទិយគឺសទ្ធា ( សទ្ធាដែលរាប់ថាជាធំមួយរបស់សត្វលោក ) ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត