តើពាក្យ «នព្វ» មានន័យដូចម្ដេច ?

នព្វ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ថ្មី (មិនសូវប្រើ) ។
នព្វគុណ (នប់ពៈគុន) ន. ឬ គុ.(សំ. បា. នវ + គុណ “”គុណដោយចំណែកប្រាំបួន”” ) ឈ្មោះមាសទឹក ៩ : មាសនព្វគុណ ។ នព្វគ្រោះ ( នប់ពៈ– ) ន. ( សំ. នវ + គ្រហ ) ឈ្មោះផ្កាយគ្រោះទាំងប្រាំបួនគឺរាប់ ព្រះអាទិត្យ, ព្រះចន្ទ បញ្ចូលផងជាពីរ, និងផ្កាយ អង្គារ, ពុធ, ព្រហស្បតិ៍, សុក្រ, សៅរ៍, រាហុ៍, កេតុ គ្រប់ជា ៩ ។ នព្វន្ត ( នប់-ពន់ ) ន. ( បា. នវ + អន្ត > នវន្ត “”វិជ្ជាលេខមាន ៩ ជាទីបំផុត”” ) ឈ្មោះវិជ្ជាបំបែកលេខតាំងពីមួយដល់ប្រាំបួន : ក្បួននព្វន្ត, លេខនព្វន្ត, រៀននព្វន្ត ។ នព្វរ័តន៍ ឬ នព្វរត្ន (នប់-ពៈរ័ត) ន. ( បា. នវ + រតន; សំ. នវ + រត្ន) រតនៈ ៩ ប្រការគឺ មុក្ដា, បទុមរាគ ( ទទឹម ), បុស្សរាគ ( ប៊ុត ), ពេជ្រ, មរកត, ពៃទូរ្យ, ប្រពាល, កណ្តៀង, ផលិក ។ នព្វលោកុត្តរ (នប់ពៈលោកុត-តៈរ៉ៈ ឬ –កុត-ដ) ន. ( សំ. បា. នវ — ) ធម៌ចម្លងសត្វឲ្យឆ្លងផុតចាកលោក គឺមគ្គ ៤ ផល ៤ និព្វាន ១; ហៅឲ្យពេញថា នព្វលោកុត្តរធម៌ ។ នព្វលោកុត្តរធម៌ ( នប់ពៈលោកុត-តៈរ៉ៈធ័រ ) ន. (ដូចគ្នានឹង នព្វលោកុត្តរ ដែរ) ។ នព្វស័ក ន. ឬ គុ. ស័កទី ៩ ក្នុងចំនួន ១០ ឆ្នាំ ( ម. ព. ស័ក ផង ) ។ ល ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា បកតិសំខ្យា
មានន័យថា (បា. នវ) ប្រាំបួន ( ៩ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត