តើពាក្យ «នាមប្បញ្ញត្តិ» មានន័យដូចម្ដេច ?

នាមប្បញ្ញត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) ការកំណត់ឈ្មោះ, ការឲ្យឈ្មោះ ។ ខ្មែរក្នុងសម័យបុរាណ ច្រើនតែជ្រើសរើសឈ្មោះតាមបង្គាប់ក្នុងក្បួនមហាទក្សា, ឯតាមការណ៍ពិត, ឈ្មោះនោះឥតមានគុណទោសឬសុខទុក្ខល្អអាក្រក់អ្វីទេ គឺតាមតែឲ្យឈ្មោះថាអ្វីក៏បាន, ដូចជាឈ្មោះ កង, កើត, កែវ, គង់, គាំ, ចម្រុង, ចម្រើន, ចាប, ព្រាប, នៅ, រស់, សុខ ជាដើម ពុំមែនសុទ្ធតែពិតដូចឈ្មោះទាំងនោះទេ ប៉ុន្តែទោះបីពុំពិតដូច្នោះក៏ដោយ មនុស្សក្នុងសកលលោក ក៏ច្រើនតែជ្រើសរើសយកឈ្មោះល្អៗឬពីរោះៗមកប្រើដែរ ពីព្រោះចង់ឲ្យកូនចៅបានសមប្រកបដូចឈ្មោះនោះៗ, នេះគឺជាការចាំបាច់របស់មនុស្សស្ទើរតែរាល់រូបក្នុងលោក នឹងបដិសេធចោលក៏ពុំកើត ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត