តើពាក្យ «ភាសិត» មានន័យដូចម្ដេច ?

ភាសិត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) សម្ដី, ពាក្យ ។ គុ. ដែលគេពោលហើយ, ដែលនិយាយហើយ ។ ប្រើផ្សំចូលនឹងនាមនាមឯទៀតក៏បាន ដូចជា : ពុទ្ធភាសិត ពាក្យព្រះពុទ្ធ, ពាក្យដែលព្រះពុទ្ធទ្រង់ត្រាស់សម្ដែងហើយ; សុភាសិត ពាក្យពីរោះ, ពាក្យត្រឹមត្រូវ, សម្ដីដែលគេនិយាយត្រូវ, ពាក្យប្រដៅល្អ; ទុព្ភាសិត ពាក្យអាក្រក់, សម្ដីដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអាក្រក់ ។ ល ។
ឧទាហរណ៍៖ ពាក្យសម្តីដែលពោលយ៉ាងខ្លី ដែលបានន័យទូលាយ ដូចពាក្យថា “ ស្លៀកស្បង់ មិនកោរសក់ ឆ្លុះកញ្ចក់ ធ្មេចនេត្រា “ ដូច្នោះជាដើម ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត