តើពាក្យ «រមៀត, ល្មៀត» មានន័យដូចម្ដេច ?

រមៀត, ល្មៀត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រទាលមួយ មានកំណើតពីប្រទេសក្លឹង្គ គេដាំគ្រប់ស្រុកនៃឥណ្ឌូចិន ដើម្បីយកមើមជាគ្រឿងទេស និងសម្រាប់ជ្រលក់សំពត់។ នារីខ្មែរស្រុកស្រែ និយមយកល្មៀតលាបមុខ និងខ្លួនដើម្បីអោយបានសាច់ល្អ។ ម្សៅល្មៀត យើងនិយមជ្រលក់ស្បង់ចីពរភិក្ខុសង្ឃ។ គ្រូបុរាណព្យាបាលជំងឺសន្លាក់ឆ្អឹង និងជំងឺគ្រុន មានពិស ដោយឱ្យអ្នកឈឺងូតទឹកស្ងោរមើមរមៀត។ មើមនេះអាចលាយជាមួយថ្នាំដទៃទៀត ដើម្បីធ្វើឱសថរមងាប់រោគផ្សេងៗទឪត ដូចជាជំងឺសួត ឬចេញឈាមច្រើនជាដើម។
ប្រទាលមួយប្រភេទ មានក្លិនប្រហើរ គេដាំយកមើមជារបររាយរង, សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងជ្រលក់យកព័ណ៌លឿង, ប្រើជាលម្អិតដែលហៅថា ម្សៅរមៀត សម្រាប់លាបរាងកាយ, ប្រើជាថ្នាំរម្ងាប់រោគ, . . . ឬប្រើទាំងស្លឹកទាំងមើមធ្វើជាគ្រឿងសម្លក៏បាន; រមៀតមានច្រើនប្រភេទ

ឧទាហរណ៍៖ រមៀតសម្ល សាច់មើមមានសម្បុរលឿងខ្ចី ច្រើនប្រើជាគ្រឿងសម្ល; រមៀតក្រចកអក មើមតូចៗ ខ្លីៗ ខុបៗ សម្បុរក្រហមឆ្អៅ; រមៀតសំពៅ មើមថ្លោសៗសម្បុរលឿងចាស់, . . . ។

                        ឈ្មោះស្មៅវារលើដី មានរោមច្រើនដុះលើទីវាលមានថ្ងៃ នៃទ្វីបអាស៊ី និងអាហ្រ្វីក។ ឫសពណ៌លឿងដូចរមៀត អាចជាថ្នាំជ្រលក់សំពត់បាន។ គេប្រើឫសសំរាប់រម្ងាប់មេរោគផ្សេងៗ។
វល្លិមួយប្រភេទ សាច់ដើមសម្បុរលឿងស្រដៀងនឹងមើមរមៀត ច្រើនប្រើធ្វើជាថ្នាំរម្ងាប់រោគ។
ឧទាហរណ៍៖ វល្លិរមៀត ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត