តើពាក្យ «លិច» មានន័យដូចម្ដេច ?

លិច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លិប​ចុះ​បាត់​ទៅ ចូល​កប់​បាត់​ទៅ ក្នុង​ទឹក​ជាដើម ។
ឧទាហរណ៍៖ ទូក​លិច សម្ទូង​លិច​ទឹក បន្លា​មុត​លិច ។

                       អស្តង្គត។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះ​អាទិត្យ​លិច (ថ្ងៃ​លិច)។

                      ព. ប្រ. វិនាស ខូច អន្តរាយ; បាត់​ឈ្មោះ; លង់​គំនិត។

ឧទាហរណ៍៖ លិច​លែង​ងើប​រួច វិនាស​រើ​ខ្លួន​លែង​រួច; លិច​ខ្លួន ខូច​ខ្លួន​ ឬ​បាត់​ឈ្មោះ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះទិសដែលព្រះអាទិត្យអស្ដង្គត, ទិសបស្ចិម; និយាយបានតែមានពាក្យ ខាង ឬ ឯ ផ្សំពីខាងដើម ។

ឧទាហរណ៍៖ ទិសខាងលិច, ស្រុកឯលិច, ទៅឯលិច ។

                      ល្ងង់មិនដឹងឯលិចឯកើត ល្ងង់ដូចជាមនុស្សវង្វេងទិស ឬល្ងង់មិនស្គាល់ទិស (សរសេរក្លាយជា ឡិច តាមសំនៀងនិយាយ ក៏មាន) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ធ្ងន់​មិន​អណ្តែត​ទឹក ។
ឧទាហរណ៍៖ ឈើ​មួយ​កំណាត់​នេះ​លិច​ទឹក មួយ​កំណាត់​នុ៎ះ​អណ្តែត។

                       ដែល​ទាប​ ឬ​ជ្រៅ​តែង​តែ​លិច​ទឹក ។
ឧទាហរណ៍៖ ដី​លិច​ទឹក ព្រៃ​ទឹក​លិច។

                      លិច​កញ្ជង់ ដែល​ចេះ​តែ​ហិន​ហោច​វិនាស​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ជានិច្ច ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​លិច​កញ្ជង់។

                      លិច​កញ្ជង់​លង់​កញ្ជើ (ព. សា.) ហិន​ហោច​វិនាស​ដូច​គេ​លិច​លង់​ក្នុង​ទឹក​ទាំង​កញ្ជើ​ដាក់​អីវ៉ាន់ ។ លិច​កណ្តេង​ដី វិនាស​ដូច​ជា​កប់​បាត់​ទៅ​ក្នុង​ដី​កណ្តេង ។ លិច​ក្បាល ទ្រទូង​ដៃ ដែល​លិច​ក្បាល​បាត់​ទៅ​ឃើញ​តែ​ដៃ​ទាំង​ពីរ​លើក​ជ្រោង​ឡើង : ទឹក​ជ្រៅ​លិច​ក្បាល​ទ្រទូង​ដៃ ។ លិច​ក្រជាំ វិនាស​ទ្រព្យ​ធន​អាប់​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ ។ លិច​តែ​ម្តង ! ខូច​តែ​ម្តង; ! លិច​ទៅ ! ខូច​ទៅ ! (ពាក្យ​ឧទាន) ។ លិច​លង់ វិនាស​អន្តរាយ​ដូច​ជា​លិច​លង់​ក្នុង​ទឹក ។ លិច​លង់​ផុង​កៃ (ព. សា.) វិនាស​អន្តរាយ​ផុង​លង់​រើ​ខ្លួន​ពុំ​រួច ។ លិច​អណ្តែត ឬ លិច​ៗ​អណ្តែត​ៗ ឬ​ក៏ លិច​អណ្តែត​ៗ​លិច ខាត​ហើយ​ចំណេញ​ៗ​ហើយ​ខាត​ទៅ​វិញ ឬ​បង់​ហើយ​បាន​ៗ​ហើយ​បង់​ទៅ​វិញ ។ អា​លិច ! អា​ខូច ! (ពាក្យ​ជេរ​លេង) ។ល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត