តើពាក្យ «ស» មានន័យដូចម្ដេច ?

ស

មានន័យថា ព្យញ្ជនៈ ទី ៣០ តាមលំដាប់ពួកព្យញ្ជនៈទាំង ៣៣ តួ, ជាព្យញ្ជនៈទី ៥ ក្នុងសេសវគ្គ ឬ អវគ្គ សម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាបាលីនិងភាសាខ្មែរ, ជាទន្តជៈ មានសំឡេងកើតត្រង់ប្រទល់ធ្មេញ ។ តាមរបៀបព្យញ្ជនៈសម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាសំស្ក្រឹតក្នុងសេសវគ្គ រៀងអក្សរ ឝ ( ស-គ ) ជាតាលុជៈ ត្រង់ទី ៥, ឞ ( ស-ប ) ជាមុទ្ធជៈត្រង់ទី ៦, ស ( ស-ល ) ជាទន្តជៈ ត្រង់ទី ៧ ( រៀងជា យ រ ល វ ឝ ឞ ស ) តួ ស នេះមានសំឡេង ជាពីរគឺ ស និង ស៊ ។ សំ. បា. អ. ថ. ស : ជាអឃោសៈ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាក់បុះព្រាវដោយស្ន ។
ឧទាហរណ៍៖ សត្រី ។

                     ព. ប្រ. សរកឲ្យឃើញ សង្កេតរកព្រាវៗ ដោយស្មានៗ ឲ្យឃើញ ។

                     សម្ដែងអាការឲ្យឃើញច្បាស់, បញ្ចេញបែបឲ្យឃើញជាក់ ។

ឧទាហរណ៍៖ សសេចក្ដី, សហេតុ ។

                     ហែកកេរិ៍្ត ។

ឧទាហរណ៍ សកេរិ៍្ត ឬ សកេរិ៍្តសគល់ ។

                     ព. ទ. បុ. សម្ដីសជាតិ មារយាទសត្រកូល សំនៀងភាសា សប្រាប់ឲ្យគេស្គាល់ជាតិឫកពាមារយាទ សម្រាប់ឲ្យគេស្គាល់ពូជត្រកូល ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលមានសម្បុរដូចសំឡីកប្បាស ។
ឧទាហរណ៍៖ ព័ណ៌ស, សំពត់ស ។ សក្បុស សណាស់ ។ សត្រសុស សម៉ដ្ឋប៉ផូរ, សផូរផង់ ។ សក្លឹង សស្អាត។សស្គុស សត្រសោល,សបរិសុទ្ធ ។ សស្ងាច សភ្លឺមើលទៅឃើញស្ងាច ។ ល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត