Category: A Khmer Dictionary

កញ្ឆេង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លោត​ដោយ​សប្បាយ, ដោយ​មាន​សោមនស្ស ។
ឧទាហរណ៍៖ គោ​កញ្ឆេង, លោត​កញ្ឆេង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆៀវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ខ្យង​សមុទ្រ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្នូក​តូច​កំប៉ាត មាន​កន្ទុយ សម្បុរ​ដូច​ក្ដាម ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆើញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ខើច​ប៉ែក​ខាង​លើ ។
ឧទាហរណ៍៖ មាត់​កញ្ឆើញ គឺ​មាត់​ខើច​បបូរ​ខាង​លើ… ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆួង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ឆ្លុះ​កញ្ឆត, គ្រហួង ( ម. ព. កញ្ឆត ) ។

កញ្ឆឹម

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា តូច​ជំទើរ, តូច​ទ្រនាប់​មើល​ទៅ​ឃើញ​សមរម្យ ( ពាក្យ​ថ្នម ) ។
ឧទាហរណ៍៖  នាង​នោះ​តូច​កញ្ឆឹម ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា រេចរឹល, ត្រប៉ិល, ត្រប៉ើល ដោយរួញដោយរេច, ដោយខើច ។

កញ្ឆិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថាដែលខាត, ខ្វះបន្តិចបន្តួច មិនពេញតាមកំណើតធម្មតា។

ឧទាហរណ៍៖ ច្រមុះកញ្ឆិត ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆាត់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លោត​ដោយ​ស្នៀត​ផ្សេង​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ លោត​កញ្ឆាត់, វាយ​កញ្ឆាត់…។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា លោត​ដោយ​ស្នៀត​ផ្សេង​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ លោត​កញ្ឆាត់, វាយ​កញ្ឆាត់…។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​រីក​កំពាង​ច្រាញ ។
ឧទាហរណ៍៖ មាត់​កញ្ឆាញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ដំណាំ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្លឹក​សម្រាប់​ហាន់​ជក់​លាយ​នឹង​ថ្នាំ​ជក់​ទៅ​ស្រវឹង​នាំ​ឲ្យ​ងេងងោង វង្វេង (មាន​មាត្រា ៤០០ និង ៤០១ ក្រម​ព្រហ្មទណ្ឌ​ខ្មែរ​ហាម​មិន​ឲ្យ​ដាំ​មិន​ឲ្យ​ជក់) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆល

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លោត, ដាល​ច្រឡោត ។
ឧទាហរណ៍៖ គោ​កញ្ឆល, សេះ​កញ្ឆល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខាត, មាន​ឈូង, ឆក, មិន​ជា​ធម្មតា ។
ឧទាហរណ៍៖  ច្រមុះ​កញ្ឆត ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆក់កញ្ឆែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​ទាញ​កន្រ្តាក់​ឥត​គួរ​ឥត​ប្រណី ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ឆក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​យក​ដោយ​ប្រញាប់ ។

កញ្ច្រែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​ប្រើ​ត្បាញ​នឹង​បន្ទោះ​ដូច​ល្អី, កញ្ជើតែ​ត្បាញ​រង្វើល​ៗ; កញ្ច្រែង​រាង​ជ្រៅ​ប្រហោង​ធំ​ៗសម្រាប់​ដាក់​ត្រី, ឯ​កញ្ច្រែង​រាង​រាក់​ហើយ​ប្រហោង​តូច​ៗ​សម្រាប់​រែង​អង្ករ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ច្រឺប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​បះ​ឡើង​ខ្នឹប​ទៅ​លើ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្លឹក​ត្រចៀក​កញ្ច្រឺប, ស្មា​កញ្ច្រឺប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ច្រឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​មាត្រ​តូច​ទាប ។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​ទាប​កញ្ច្រឹក, តូច​កញ្ច្រឹក ។

កញ្ច្រង់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សំដី​រូប​មេមត់ ហៅ​គោ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចោប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា របស់​ដែល​គេ​ខ្ចោប, គេ​វេច ។
ឧទាហរណ៍៖ អង្ករ​មួយ​កញ្ចោប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចោត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខ្ចក​ដោយ​មាន​ជើង​ចោត​ម្ខាង​ ឬ​ទាំង​ពីរ​ខាង ហើយ​ដើរ​ខ្ចោត​ៗ ជាន់​ដី​ដោយ​ចុង​ជើង កែង​ជើង​ផុត​ពី​ដី ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កញ្ចោត ( ព. ទ្រ. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កូប​ដំរី​ដ៏​វិសេស​មាន​មុខ​បួន ដែល​ធ្វើ​វិចិត្រ​ផ្សេង​ៗ សម្រាប់​ជា​ទីនាំង​ម្ចាស់​ផែន​ដី ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា នាម​សត្វ​ស្លាប​តូច​មួយ​ប្រភេទ ពួក​កំពោង​ច្រើន​ចូល​ចិត្ត​ស៊ី​គម​ដូង, គម​ត្នោត តែ​ស៊ី​ហើយដើម​ដូង​ត្នោត​នោះ​តែង​វិនាស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចូញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អវយវៈ​ត្រង់​ទី​បំផុត​នៃ​ចង្វែក​គូទ។
ឧទាហរណ៍៖ កញ្ចូញ​គូទ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចុះដង្កូវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ជាព្រឹក្សតូច កំពស់ ៥-១៥ ម ដុះក្នុងព្រៃក្រាស់ និង ក្រាស់មធ្យមនៃប្រទេសឥណ្ឌា ជ្វា និងឥណ្ឌូចិន។ ដើមច្រើនសម្រាប់ប្រើធ្វើជាបង្គោលរបង។ ស្លឹកស្ងោរអាចប្រើធ្វើជាថ្នាំបំពោកលើជើង ដៃដែលគ្រេច។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​ឥត​ស្រកា​មួយ​ប្រភេទ មាន​ធ្មុង​ដុះ​នៅ​ក្រោយ​ត្រចៀក​ទាំង​ពីរ​ខាង ធ្មុង​មួយ​ដុះ​នៅ​លើ​ខ្នង រូប​ស្រដៀង​គ្នា​នឹង​ត្រី​ឆ្លាំងតែ​តូច​ជាង​ត្រី​ឆ្លាំង ។ កញ្ចុះ​មាន​បី​ប្រភេទ​គឺ កញ្ចុះ​ក្ដោង, កញ្ចុះ​ថ្ម, កញ្ចុះ​ឆ្នូត ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចុំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុ​រាយ​ដែល​រួម​ដែល​ប្រមូល​គ្នា​ជា​ដុំ ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្កា​មួយ​កញ្ចុំ, ទំហូ​កញ្ចុំ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចឹងក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កន្លែង​អវយវៈ​ក្រោម​កន្ទូតអូង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ក្បាច់​រចនា​មាន​ទំនង​ផ្សេង​ៗ ដែល​ហៅ​ថា​ក្បាច់​កញ្ចាំង ច្រើន​ធ្វើ​ពី​ស្ពាន់​ក្រាប ។

កញ្ចាស់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា អ្វី​ដែល​ចាស់ ( ព.ទ្រ. )
ឧទាហរណ៍៖ ខោ​កញ្ចាស់ សំពត់​កញ្ចាស់ ( ព.ម. អា​កញ្ចាស់ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា តួ​អន្ទាក់​សម្រាប់​ទាក់​ដំរី​ព្រៃ ( ម. ព. ដង​កញ្ចាម ផង ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចាញ់ច្រាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​មួយ​ប្រភេទ រូប​កន្តុល​ស្ដើង​តូច មាន​ទ្រនុង​ខ្នង​ និង​ទ្រនុង​ពោះ​ជា​បន្លា ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចាញ់ចេក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​មួយ​ប្រភេទ ខ្លះ​ពណ៌​លឿង​ខ្ចី ខ្លះ​ពណ៌​បៃតង ជា​ពួក​កង្កែប តែ​មាន​លំនៅ​ខុស​គ្នា​ពី​កង្កែប ច្រើន​នៅ​អាស្រ័យ​តែ​នឹង​ស្លឹក​ឈើ រន្ធ​ឈើ​ជាដើម​ដែល​សើម​ដែល​ត្រជាក់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចប់កញ្ចូវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា សំដែង​កាយ​វិការ​ដោយ​ធ្វើ​មាត់​ដូច​គេ​ខ្ចប់ ធ្វើ​មុខ​ក្រញូវ ។ ប្រើ​ជា​គុ. ក៏​បាន
ឧទាហរណ៍៖ មុខ​មាត់​កញ្ចប់​កញ្ចូវ ; មនុស្ស​កញ្ចប់កញ្ចូវ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អ្វី​ៗ ដែល​ខ្ចប់, បង្វេច​វេច​ខ្ចប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទិញ​តែ​មួយ​កញ្ចប់, ថ្នាំ​មួយ​កញ្ចប់, កញ្ចប់​ធាតុ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចក់ឆ្លុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះឆាយ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កែវ​ឆ្លុះ​ស្រមោល សម្រាប់​មើល​តែង​ខ្លួន ។ កែវ​ដែល​សម្រាប់​ដាក់​ធ្វើ​ជញ្ជាំង​ទូ ឬ​កាត់​ឲ្យ​តូច​ៗ បិទ​ភ្ជាប់​ទៅ​លើ​វត្ថុ​អ្វី​ៗ ក៏​ហៅ​ថា​ កញ្ចក់ដែរ។
ឧទាហរណ៍៖ ទូ​កញ្ចក់, តោក​ដាំ​កញ្ចក់…. ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កញ្ចក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្ស ឬ​សត្វ​ដែល​ខ្ចក​ជើង ( ព.ទ្រ. ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា មនុស្ស ឬ​សត្វ​ដែល​ខ្ចក​ជើង ( ព.ទ្រ. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កជើង

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា​ ព្រះនិពន្ធបាទ កព្រះបាទ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កច្ឆបសត្វ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា និករសត្វ វារ លូនដោយទ្រូង មានអណ្តើកជាតួយ៉ាង។

កច្ឆជាតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើមកន្ទេចអាល វល្លិ៍ម៉្យាង ស្លឹកស្រដៀងនឹងកន្ទួតប្រោង តែតូចជាងបន្តិច ហើយមានមើម បើប៉ះត្រូវសាច់ រោលរមាស់ក្រហាយណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កច្ចាយនៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) នាម​ព្រះ​មហា​ថេរ​មួយ​អង្គ ជា​អ្នក​តែង​ក្បួន​វេយ្យាករណ៍​បាលី​សម័យ​ជាន់​ដើម ។ វេយ្យាករណ៍​បាលី​នោះ ក៏​ហៅ​ថា កច្ចាយនៈ​ដែរ (ច្រើន​ហៅ​ថា មូល​កច្ចាយនៈ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កច្ចាយនូបត្ថម្ភកៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) ឈ្មោះក្បួនវេយ្យាករណ៍ជាជំនួយដល់មូលកច្ចាយនៈដែលសម្តេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួន-ណាត ជោតញ្ញាណោ ព្រះសង្ឃរាជ គណៈមហានិកាយ បានរៀបរៀងក្នុងកាលដែលសម្ដេចមានសមណស័ក្ដិជាព្រះគ្រូសង្ឃសត្ថា ។

កងៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ឡងៗ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្ហែន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សត្វ​មួយ​ប្រភេទ ក្នុង​ពួក​សត្វ​មាន​ដោះ​សម្បុរ​ខ្មៅ​ប្រផេះ រូប​ធំ​ជាង​កង្ហិច មាន​ផ្លែ​ឈើ​និង​សាច់​ក្នុង​គ្រាប់​ឈើ​ជា​អាហារ (បា. ហៅ កលន្ទក) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្ហិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ពួក​កង្ហែន មាឌ​តូច​ជាង​កង្ហែនធំ​ទ្រើស​ជាង​កន្ថឹក ។

កង្ហារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​មាន​ស្លាប​ដែល​អាច​នឹង​វិល​ដោយ​កម្លាំង​ខ្យល់​បាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្វេរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​មាន​ផ្លែ​ក្ងក់​ធ្វើ​ដោយ​ដែក មាន​ដង​ធ្វើ​ដោយ​ឈើ​សម្រាប់​កាវ​ដំរី ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា​ ​ព្រះអង្កុសា

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្វិន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​ខ្វិន; មនុស្ស​ឬ​សត្វ​ដែល​ខ្វិន ។
ឧទាហរណ៍៖ បុរស​កង្វិន; អា​កង្វិន ! ( ព.ទ. ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខ្វិន; មនុស្សឬ​សត្វ​ដែល​ខ្វិន ។
ឧទាហរណ៍៖ បុរស​កង្វិន; អា​កង្វិន ! ( ព.ទ. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្វារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​សម្រាប់​ខ្វារ ។
ឧទាហរណ៍៖ កង្វារ​ត្រចៀក, កង្វារ​ក្ដាម, កង្វារ​កង្កែប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្វាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​ខ្វាក់; មនុស្ស​ ឬ​សត្វ​ដែល​ខ្វាក់។
ឧទាហរណ៍៖ គោ​កង្វាក់; ខ្មោច​អា​កង្វាក់! ( ព.ទ្រ. ) ។ ?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខ្វាក់; មនុស្ស​ ឬ​សត្វ​ដែល​ខ្វាក់។
ឧទាហរណ៍៖ គោ​កង្វាក់; ខ្មោច​អា​កង្វាក់! ( ព.ទ្រ. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្វល់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​ខ្វល់​ចិត្ត ខ្វល់​គំនិត

ឧទាហរណ៍៖ ខ្ញុំ​មាន​កង្វល់ ( កុំ​ប្រើ​ថា​ខ្ញុំ​មាន​សេចក្ដី​​កង្វល់ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្ខើញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លើក​ទាញ ឬ លាត់​សម្លៀក​ឲ្យ​ខើច​ឡើង
ឧទាហរណ៍៖ កង្ខើញ​សំពត់, កង្ខើញ​ខោ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្ខា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) សេចក្ដី​សង្ស័យ, សេចក្ដី​​សន្ទិះ ។

កង្កែបអាចម៍គោ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះកង្កែបមួយប្រភេទ មាឌតូចប៉ុនគ្នានឹងកង្កែបប្រុយដែរ ប៉ុន្តែដងខ្លួនខ្លី ជើងក៏ខ្លីៗ ដែរ សម្បុរស្ទើរលឿង នៅតែក្នុងសំពាយអាចម៍គោលើគោក

ឧទាហរណ៍៖កង្កែបអាចម៍គោហ៊ានលោតខាំពស់វែក មានន័យថា រាស្ត្រតូចតាចហ៊ានប្រណាំងប្រជែងជាមួយនឹងមន្រ្តីមានស័ក្តិធំ ( ព. ទ. បុ. ) ។

កង្កែបប្រុយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះកង្កែបមួយប្រភេទ មាឌតូចដងខ្លួនវែង ជើងវែងៗ, អ្នកស្រុកខ្លះហៅ កូនស្ងើន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កែបកូប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កង្កែបដែលមានរូបធំ យំឮសូរកូបៗ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កែប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ មាន​ជើង ៤ ចេះ​ហែល​ទឹក, មុជ​ទឹក, លោត​លើ​គោក​ក៏​បាន ច្រើន​នៅ​អាស្រ័យ​នឹង​ទី​ក្បែរ​មាត់​ទឹក ឬ​នឹង​រន្ធ​ដី​ក៏​នៅ​បាន ។ កង្កែប​បោប សាច់​កង្កែប​ដែល​គេ​ធ្វើ​ជា​ម្ហូប​ហៅ​ថា បោប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កួញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ក្ដាប់​ដៃ, ក្ដាប់​ប្រមោយ ដោយ​បួង​ដៃឬ​ប្រមោយ​ឡើង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កួច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្រែក​រក​គ្នា (ដំរី) ។
ឧទាហរណ៍៖ ដំរី​កង្កួច ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ

មានន័យថា​ ( ម. ព. អង្កួច ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កុញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. អង្កុញ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង្កាញ់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. អង្កាញ់ កិ. )

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. អង្កាញ់ ន. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង់បេរ៉ា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រាជធានី/​រដ្ឋធានី នៃប្រទេស អូស្តា្រលី

កង់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព.សា.) យាន​កង់​ពីរ​ដែល​អាច​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​មុខ​បាន​ដោយសារ​ឈ្នាន់, ច្រវាក់​ថាស​ជាដើម​ដែល​ដាក់​ទាក់ទង​គ្នា​ជា​មួយ​នឹង​ដុំ​នៃ​កង់​ក្រោយ ​និង​ដុំ​កណ្ដាល (ទោចក្រយាន) ។

ព.សា. = ពាក្យសាមញ្ញ (ពាក្យធម្មតា ឬពាក្យផ្សារ)

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងឯកទេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អង្គទ័ព ដែលបង្កើតជាយថា​ហេតុ ដោយ​មានកា​រចុះ​ចូលនៃពួកឧទ្ទាម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងអាសាបរទេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កងទ័ព ដែលមានទាហានឡេវ និងអ្នកមានបណ្តាសក្តិជា​មនុស្សសាសន៍ខុសគ្នា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងអាសា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កងសេនាទាហាន ដែលលាយចម្រុះដោយមនុស្សមានសញ្ជាតិទីទៃពីគ្នា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងអនុសេនាតូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា​ សេនាទាហានមួយកង ឋិតនៅក្រោម​ការត្រួតត្រារបស់​អនុសេនីយ៍ឯក​ម្នាក់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងសោយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ

មានន័យថា ឈ្មោះ​បទ​ភ្លេង​ខ្មែរ​មួយ​យ៉ាង។
ឧទាហរណ៍៖ បទ​កងសោយ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងវរសេនាធំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អង្គទ័ពមួយ ដែលមានកងវរសេនាតូចច្រើនជា សមាសភាព ឋិតនៅក្រោម​ការត្រួតត្រានៃវរ-សេនីយ៍ឯក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងវរសេនាតូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឯកភាពទ័ព ដែលរួមបញ្ចូលក្នុង​កងវរសេនាធំ ឬនៅដាច់តែឯង ​ដោយមានការត្រួតត្រា​ដាច់ឡែក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងមាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្រុក​មួយ​ឋិត​នៅ​តាម​ទន្លេ​មេគង្គរួម​ចូល​ក្នុង​ខែត្រ​កំពង់ចាម ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងព័ន្ធ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា​​​ ពិធីបុណ្យទ្វាទសមាសសំគាល់ដោយទង់ជ័យចងបោះនៅទូក ទូកនោះចងពួរបោះយុថ្កានៅកណ្តាលស្នាម ប្រណាំងទូក-ង ដើម្បីឲ្យទូក-ង ដែលប្រណាំងគ្នា ១ អុំខាងក្នុង ១ អុំខាងក្រៅ ។

កងពិសេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពួកទាហាន ដែលប្រតិបត្តិការដាច់ពីអង្គទ័ពសម្រាប់ឈ្លបយកការណ៍ពីខ្មាំង ឬការងារបន្ទាន់ចាំបាច់។

កងពល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អង្គទ័ព ដែលមានពលទាហានគ្រប់ប្រភេទជា សមាសភាព (ជើងគោក ជើងទឹក ជើង អាកាស)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងបូរ័ណ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កងបំពេញ កងទាហានដែលរើសបំពេញឯកភាពសឹកសម្រាប់ប្រើការដោយឡែក មានការឈ្លបយកដំណឹងពីខ្លាំងជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងនាវិក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សារព័ននៃទាហានជើងទឹក ​ដែលជាចំណុះក្នុង នាវា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងទ័ព

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ក្រុម​មនុស្ស​ត្រៀម​ច្បាំង​នឹង​សត្រូវ, ឬ​សេនា​រេហ៍ពល​ដែល​មាន​កាតព្វកិច្ច​ការពារ​ជាតិ, មាតុភូមិ រក​សន្តិសុខ​ជូន​ប្រជាជន និង​ស្រុក​ទេស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងតម្រួតកណ្តាលនៃក្រុមរក្សាខែត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ក្រុមរក្សាខេត្ត កងកណ្តាលនៃប៉ូលិស មានភារៈខាងត្រួតត្រាលើក្រុមប៉ូលិសខេត្តនានា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងតម្រួត, កងពលតូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កងប៉ូលិស ឋិតនៅក្រោមបង្គាប់នាយប៉ូលិសម្នាក់ (សេហ្វប៉ុស្តិ៍) ឯកភាពកងទ័ពមានចំនួនមនុស្សមិនប្រាកដ ឬអង្គទ័ពពីកងរវរសេនាធំឋិតនៅក្រោមបញ្ជាការនៃឧត្តមសេនីយ៍ត្រី។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងចៅ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពួក​ស្ត្រី​ខ្ញុំ​រាជការ​ក្នុង​ព្រះ​បរម​រាជ​វាំង ធ្វើ​ការ​ពួក​បាវ ( ស្ត្រី​ទាំង​នេះ​កាល​ពី​បុរាណ​គេ​ជ្រើស​រើស​យក​តែ​កូន​ចៅ​ពលឬ​របឹប ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងចល័ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា​ សេនាទាហានជាពួកគ្មានទីតាំងប្រាកដ ឋិតនៅក្រោមបញ្ជាការឧត្តម​សេនីយ៍។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងកេង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​បក្សី​មួយ​ប្រភេទ​មាន​ចំពុះ​ធំ​មិន​សម​នឹង​មាឌ​ខ្លួន គល់​ចំពុះ​មាន​សណ្ឋាន​ខ្ពស់​ធំ​ឡើង​ដូច​សីរ សម្បុរ​សត្វ​នោះ​ខ្មៅ ខ្លួន​រាង​ធំ​វែង បើ​តាម​ធម្មតា​ច្រើន​នៅ​តែ​ក្នុង​ព្រៃ​ធំ មាន​ផ្លែ​ឈើ​ជា​អាហារ ។
ឧទាហរណ៍៖ កេងកង

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កងកន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿង​ប្រដាប់​ដែល​ធ្វើ​ពី​មាស​ ប្រាក់ ឬស្ពាន់ មាន​រង្វង់​មួល​សម្រាប់​ស៊ក​បញ្ចូល​ត្រង់​ដើម​ដៃ ឬ​ក​ជើង។
ឧទាហរណ៍៖ ស្ត្រី​ល្ខោន​ហ្លួង​ពាក់​សង្វារ​កងកន់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​ត្រកង; ធ្វើ​ឲ្យ​មូល​ជា​វង់ ។
ឧទាហរណ៍៖ កង​ចំបើង​,​ មួយ​កង, គោ​កង​កន្ទុយ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់មានវង់មូលសម្រាប់ពាក់ប្រហក

ឧទាហរណ៍៖ កងដៃ, កងជើង, កងក្រវិល ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ឮ​ស៊ាន​រំពង, អឺងកង ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮ​សូរ​កង​រំពង, យំ​កង​រំពង, ហ៊ោ​កង​រំពង ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ឮ​ស៊ាន​រំពង, អឺងកង ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮ​សូរ​កង​រំពង, យំ​កង​រំពង, ហ៊ោ​កង​រំពង ។

?ថ្នាក់ពាក្យជ​ រាជសព្ទ

មានន័យថា​​ ព្រះវល័យ

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខ្វេសកខ្វាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ដំណើរ​ខ្វេសខ្វាស​រឿយ​ៗ ។

ឧទាហរណ៍៖ វារ​កខ្វេសកខ្វាស ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​ដំណើរ​ខ្វេសខ្វាស​រឿយ​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ វារ​កខ្វេសកខ្វាស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខ្វិក

?ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវាសព្ទ
មានន័យថា​​​​ សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ​កខ្វក់។
ឧទាហរណ៍៖ កខ្វិក​កខ្វក់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខ្វក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​គគ្រិច​មិន​ស្អាត, ដែល​ស្មោកគ្រោក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ល្អិត​មួយ​ប្រភេទ រូប​ដូច​កន្លាត​តែ​នៅ​ក្នុង​ទឹក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ខឹក​ៗ ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ ហើយ​ញាប់​រន្ថាន់ (សើច) ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កខឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ខឹក​ៗ ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ ហើយ​ញាប់​រន្ថាន់ (សើច) ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កខឹក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខិបកខុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ចិត្ដ​អរ ព្រោះ​បាន​របស់​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ដ ។
ឧទាហរណ៍៖ អរ​កខិបកខុប ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​ចិត្ដ​អរ ព្រោះ​បាន​របស់​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ដ ។
ឧទាហរណ៍៖ អរ​កខិបកខុប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កខិកកខក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ឈ្លក់, រង្គោះ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮដោយឈ្លក់ទឹក, ដោយរង្គោះ ។

កក្អៀច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់ចម្រើន​​ពាក្យ​ចុះ​ឲ្យ​ប្លែក​ឲ្យ​ច្រើន​ឡើង ( ដង្កូវ ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ដង្កូវ​ចុះ​កក្អៀច ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អៀក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ក្អៀក​ៗ​ ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ​ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អៀក ( ម. ព. ក្អៀក​ៗ ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ក្អៀក​ៗ​ ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ​ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អៀក ( ម. ព. ក្អៀក​ៗ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ក្អឹក​ៗ ​ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អឹក ( ម. ព. កខឹក, ក្អឹក​ៗ ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ក្អឹក​ៗ ​ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អឹក ( ម. ព. កខឹក, ក្អឹក​ៗ ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់ចម្រើន​កិរិយា​ដែល​នៅ​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ និយាយ​កក្អិល, សំដី​កក្អិល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់ចម្រើន​ពាក្យ​មាត់​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង (ត្រី) ។
ឧទាហរណ៍៖​ ត្រី​មាត់​កក្អិច ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា​​ ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​នឹង​ពាក្យ កក្អាក ។
ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អាកកក្អាយ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្អាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ឮ​សូរ​ក្អាក​ៗ ច្រើន​ដង (សើច) ។

ឧទាហរណ៍៖ សើច​កក្អាក (ម.ព. ក្អាក​ៗ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កក្លាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ច្រើន​និយាយ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យហៀរ ។
ឧទាហរណ៍៖ ហៀរ​កក្លាក់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត