Category: A Khmer Dictionary

ព្រះបុស្សមត្តិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដីស។

ព្រះបុប្ផា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ផ្កា។

ព្រះបីឡកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពក។

ព្រះបិហកៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ក្រពះ។

ព្រះបិធាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្លាជីគ្រប (ស្លាជីប)។

ព្រះបិត្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្រមាត់។

ព្រះបិតុលា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា មា ឬអាពុកធំខាងអាពុក។

ព្រះបិតុច្ឆា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្តាយមីងខាងអាពុក។

ព្រះបានរស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទឹកតែ។

ព្រះបានភិង្គារ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទិកោទឹក។

ព្រះបានភាជន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា រងដាក់គ្រឿងតែ។

ព្រះបានថាលកៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពែងតែ។

ព្រះបានកោសៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដបតែ។

ព្រះបាទម្ចាស់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ព្រះបាទ) ។

ព្រះបាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. បាទ និ. ) ។

ព្រះបស្សាវមគ្គ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទ្វារនោម។

ព្រះបស្សការ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចំឡក។

ព្រះបវររាជសាសន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំបុត្រសម្តេចឧភយោរាជ, ព្រះឧបរាជធ្វើទៅថ្វាយម្ចាស់ផែនដីដទៃក្រៅ ។

ព្រះបរមរាជហត្ថលេខា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំបុត្រម្ចាសផែនដី ទ្រង់សរសេរដោយព្រះហស្តឯងពុំមែនជាផ្លូវការ។

ព្រះបរមរាជសាសន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំបុត្រម្ចាសផែនដី ផ្ញើទៅមកដល់ម្ចាស់ដែនដីដូចគ្នា។

ព្រះបរមរាជវាំង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ភូមិមានផ្ទះដាក់ស្វេតច្ឆត្រ។

ព្រះបព្វកៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំពត់អង្កាញ់។

ព្រះបប្ផាសៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សួត។

ព្រះបន្ទូលសរសីហនាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ផ្សាយទូទៅ។

ព្រះបទរាជី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ក្រយៅ។

ព្រះបត់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គំនូរព្រះពុទ្ធរូបជាដើម ដែលគូរនឹងផ្ទាំងសំពត់អាចបត់ ឬមូរបាន ។

ព្រះបដោទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ជន្លួញ។

ព្រះនេត្រព្រះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្រុកមួយក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ។

ព្រះនេត្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ភ្នែក។

ព្រះនិសជ្ជនីយ៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កម្រាល, កន្ទេល, ចៀមចំ, ព្រំ។

ព្រះនិពន្ធបាទ, កព្រះបាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កជើង។

ព្រះនាសា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ច្រមុះ។

ព្រះនាភី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ផ្ចិត។

ព្រះនាគាសនៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កូបដំរី។

ព្រះនហារូ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សរសៃ។

ព្រះនណិថាលកៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពែងផឹកទឹក។

ព្រះនខា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ក្រចក។

ព្រះធូប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ធូប។

ព្រះធុមវដ្ឋី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា បារី។

ព្រះធីតុបតី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កូនប្រសាប្រុស។

ព្រះធារាបង្គន់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទឹកលាងអាចម៍។

ព្រះធនទ្រព្យ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា របស់ទ្រព្យស្តេចទីព្រះអង្គម្ចាស់ និងអ្នកអង្គម្ចាស់។

ព្រះទ្រហឹង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្មៅធំមួយប្រភេទស្លឹកស្រដៀងនឹងរំចេក ។

ព្រះទ្រង់រាជទណ្ឌ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា វាយ។

ព្រះទំរង់ធុមវដ្តី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ខ្សៀ។

ព្រះទែនបន្ទំ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា គ្រែដេក។

ព្រះទីន័ងឧសភរាជ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា  គោ។

ព្រះទីន័ងអស្សតរ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សេះគង់។

ព្រះទីន័ងសិរិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា វរចនា។

ព្រះទីន័ងរាជរថ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា រទេះ។

ព្រះទីន័ងនាវា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទូកគង់។

ព្រះទីន័ងដំណាក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ផ្ទះ។

ព្រះទីន័ងគជេន្ទ្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដំរីសម្រាប់គង់។

ព្រះទាហរោគ. ឌាហរេ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា គ្រុន។

ព្រះទម្រង់អសុឡី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា លំពែង។

ព្រះទម្រង់អសិដងវែង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដាវវែង។

ព្រះទម្រង់អសិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដាវ។

ព្រះទម្រង់អគ្គី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំភ្លើង។

ព្រះទម្រង់សុវណ្ណកាណ៌

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កៀលត្រចៀក។

ព្រះទម្រង់សុពណ្ណនខា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កៀលក្រចក។

ព្រះទម្រង់សុក័ន្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កន្ត្រៃ។

ព្រះទម្រង់វាសី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតព្រា។

ព្រះទម្រង់ផរសុ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពូថៅ។

ព្រះទម្រង់បូគៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតស្លា។

ព្រះទម្រង់បិប្ផលី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតបត់។

ព្រះទម្រង់ដងវែង (ដងង)

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតបន្ទោះ។

ព្រះទម្រង់ឆុរិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតស្នៀត ឬក្រឹស។

ព្រះទម្រង់គទាវុធ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដំបង។

ព្រះទម្រង់ខុរៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កាំបិតកោរ។

ព្រះទម្រង់កៅទណ្ឌ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ធ្នូ។

ព្រះទម្រង់កាំសរ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រួញ។

ព្រះទម្រង់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចិញ្ចៀន។

ព្រះទន្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ធ្មេញ ។

ព្រះទទ្ទុ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កញ្ជ្រឹល។

ព្រះទណ្ឌៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ឈើច្រត់។

ព្រះថ្គោល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ព្រះថ្កោល ) ។

ព្រះថ្កោល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះប្រទាលមួយប្រភេទមានមើមដុះលើគោក គឺនៅខ្ពស់លើដី (អ្នកស្រុកខ្លះហៅថា ព្រះថ្គោល) ។

ព្រះថ័ន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដោះ។

ព្រះថោង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះបទភ្លេងខ្មែរបុរាណមួយមេ។
ឧទាហរណ៍៖ ភ្លេងព្រះថោង ។

ព្រះថូលោ, មានព្រះអង្គ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ធាត់។

ព្រះថវិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា លម។

ព្រះតេលៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្រេង។

ព្រះតេលបទីប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កៀង។

ព្រះតេមិយសាដក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំពត់ចាប់ទឹក។

ព្រះតេជព្រះគុណ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុណនៃអំណាចដ៏ប្រសើរលើសលន់ឬអំណាចនិងគុណដ៏ប្រសើរខ្ពង់ខ្ពស់។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះតេជព្រះគុណរបស់រាជការ ។

                      បុ. ស. ឬ ន. លោកអ្នកមានតេជះនិងគុណដ៏ប្រសើរ, លោកជាធំ, លោកជាម្ចាស់; ពាក្យសម្រាប់ហៅមន្ត្រីមានស័ក្ដិធំ ឬបព្វជិតដែលមានសមណស័ក្ដិឬក៏ដែលជាគ្រូធំ, ជាប្រធានរបស់ពួកជន។
ឧទាហរណ៍៖ សូមព្រះតេជព្រះគុណអភ័យទោស, សូមនិមន្តព្រះតេជព្រះគុណសម្ដែងធម៌ (ម. ព. ព្រះ និង តេជះ និង គុណ ផង ) ។

ព្រះតិលកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្រជ្រុយ។

ព្រះតាហឹង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សមួយពួកកម្ពស់ ៨-២០ម ដុះលើដីទំនាប​និងលើភ្នំនៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ នៅស្រុកខ្មែរ ដើមនេះមានច្រើនដុះលើភ្នំ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង ឈ្មោះខ្នងក្រពើរ ដែលកម្ពស់ ១០០០-១៥០០ម ។ ឈើមានតម្លៃណាស់សម្រាប់ធ្វើសរសរផ្ទះ។

ព្រះតាលុ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កន្លើត។

ព្រះតាលប័ត្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ផ្លិតស្លឹកត្នោត។

ព្រះតន្តិ (ព្រះតន្តី)

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា បន្ទាត់។

ព្រះតជ្ជនាបាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្អុលម្រាមដៃ។

ព្រះជីវ្ហាវិសោធន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ឈើខ្នោសអណ្តាត។

ព្រះជីវ្ហា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា អណ្តាត។

ព្រះជីវ៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រះពុទ្ធរូបអង្គធំតម្កល់លើបល័្លង្កក្នុងឧបោសថាគារ ( ដែលហៅតាមទម្លាប់ថា វិហារ) ។ ខ្មែរបុរាណហៅដោយប្រតិដ្ឋប្រដូចថាព្រះពុទ្ធរូបអង្គធំនោះ ទុកដូចជាព្រះពុទ្ធគង់ព្រះធរមាននៅឡើយ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើពិធីពុទ្ធាភិសេកព្រះជីវ៍ (ហោ ព្រះប្រធាន ក៏បាន ដោយសន្មតិថា ព្រះពុទ្ធរូប អង្គធំនេះជាប្រធាននៃព្រះពុទ្ធរូបអង្គតូចៗឯទៀត ) ។

ព្រះជានុ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ក្បាលជង្គង់។

ព្រះជង្ឃ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្មងជើង។

ព្រះឆាយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កញ្ចក់ឆ្លុះ។

ព្រះឆាងកាមទេព

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទេពធីតាប្រកបដោយលំអ និងសម្រស់ក្នុងកាមគុណ តាមរឿងព្រេង​។

ព្រះឆវី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សម្បុរ។

ព្រះចតៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្បែក។