Author: Buy Khmer Book

គ្រឿន

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា លឿន​ទៅ​សន្សឹម​ៗ។
ឧទាហរណ៍៖ អណ្ដែត​គ្រឿន បណ្ដែត​ទូក​គ្រឿន​ៗ។

គ្រឿង​តម្កើង​យស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា បាន​ទទួល​នូវ​គ្រឿង​ឥស្សរិយ​យស​អស្ស​ឫទ្ធិ​ក្រុង​កម្ពុជាធិបតី ។

គ្រឿងឥស្សរិយយស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អាភរណភណ្ឌសសម្រាប់យស។ ប្រទេសកម្ពុជាចែកគ្រឿងឥស្សជាពីរប្រភេទធំៗ គឺលំដាប់ថ្នាក់ពិសេស និងលំដាប់ថ្នាកធម្មតា។ លំដាប់ថ្នាក់ពិសេសមាន ជាតូបការ និងមហាកណ្ឋាភណ្ឌ ឯករាជ្យជាតិ។ លំដាប់ថ្នាក់ធម្មតាមាន១៦។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១៖ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសនា និងមហាសិរីវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី២៖ គ្រឿងឥស្សរិយយស ឯករាជ្យជាតិ៖ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរិវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៣ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស សហមេត្រី៖អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរិវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៤ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស សេនជយសិទ្ធិ។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៥ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស ការពារប្រទេស៖ ផ្នែកកងវរសេនាតូច ឬផ្នែកឃុំសង្កាត់ ផ្នែកកងទ័ព ឬផ្នែកខេត្តរាជធានី និងផ្នែកព្រះរាជាណាចក្រ។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៦ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស មកុដរាជ្យ។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៧ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស .លំដាប់ថ្នាក់ទី៨ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស សម្តេ​ចព្រះមហាក្សត្រិយានី ស៊ីសុវត្ថិ មុនីវង្ស កុសុមៈ៖ សំរឹទ្ធិ​ប្រាក់ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរីវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី៩ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស សុវុត្ថា៖ សំរឹទ្ធិ​ប្រាក់ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរីវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១០ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស មុនីសារាភណ៖​ សំរឹទ្ធិ​ប្រាក់ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរីវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១១ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស អនុស្សរា៖ សំរឹទ្ធិ​ប្រាក់ អស្សឫទ្ធិ សេនា ធិបតិន្ទ វរសេនា និងមហាសិរីវឌ្ឍន៍។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១២ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស ខេមរបតិការ៖ ប្រាក់ និងមាស។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១៣ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស វឌ្ឍនការ៖ សំរឹទ្ធិ មាស ប្រាក់។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១៤ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស ខេមរកីឡាឫទ្ធិ៖ សំរឹទ្ធិ ប្រាក់ និងមាស។ .លំដាប់ថ្នាក់ទី១៥ គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស សុទ្ធការ៖ សំរឹទ្ធិ ប្រាក់ និងមាស។ ព្រមទាំងលំដាប់ពិសេស ក្រៅការចាត់ថ្នាក់មយយទៀត គឺគ្រឿងឥស្សរិយយស ស្រ្តីវឌ្ឍនា៖ សំរឹទ្ធិ ប្រាក់ និងមាស។

គ្រឿងអម្ពរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងតាក់តែងកាយ មានសម្លៀកបំពាក់ និងមាស ពេជ្រជាដើម​ ។

គ្រឿងបចុណ្ណការ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ម៉ាស៊ីនខាងកសិកម្ម សម្រាប់វាយលំអិតអាចម៍បំណះ ។

គ្រឿងបចុណ្ណកម្ម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងសម្រាប់បាញ់ទឹក ប្រេងឱ្យហុយចេញ​ ដូចជាផ្សែង ។

គ្រឿងទេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងទេស គ្រឿងឈ្ងុយ ហឹរ សម្រាប់យកមកបង់សម្ល ដូចយ៉ាងម្ទេស ខ្ទឹមស ម្រេចជាដើម ។

គ្រឿងក្រអូបសម្រាប់លាប

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះសុគន្ធវិលេបនៈ។

គ្រឿង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុ​ច្រើន​មុខ​ផ្សំ​គ្នា​ជា​ពួក​មួយ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រឿង​ល្ខោន គ្រឿង​ចក្រ គ្រឿង​សម្ល គ្រឿង​មាស គ្រឿង​ប្រាក់ គ្រឿង​រទេះ គ្រឿង​ផ្ទះ …។

គ្រើល ម្រ័ក្សណ៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើមគ្រើល (ដើមរស់) ឬម្រ័ក្សណ៍ (ដើមកាប់ហើយ) ជាព្រឹក្សធំកម្ពស់ ២៥-៣០ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង នៃឧបទ្វីបឥណ្ឌូចិន។ មែក និងដើម មានជ័រ ម្យ៉ាង ដែលគេអាចយកចេញដោយកាត់នឹងកាំបិត ឬដុត។ ជ័រ ឬម្រ័ក្សណ៍នេះសម្រាប់លាបវត្ថុផ្សេងៗ ដូចជាកញ្ជើ ល្អី ។ល។ ដើម្បីធ្វើមិន ឱ្យជ្រាបទឹក។ ឈើជាប់ល្អ មានតម្លៃ គេប្រើធ្វើសសរផ្ទះ និងតុ ទូ ល្អប្រណិត។ សំបកគ្រើល សម្រាប់ធ្វើថ្នាំទប់ ឬឃាត់មិនឱ្យរាគជាដើម។

គ្រើល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​ធំ​មួយ​ប្រភេទ​មាន​ជ័រ សម្រាប់​ធ្វើ​ម្រ័ក្សណ៍។
ឧទាហរណ៍៖ ដើម​គ្រើល ជ័រ​គ្រើល។

គ្រើមៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រើម ) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រើម ) ។

គ្រើម

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មិន​រាប​ទាប មិន​រលីង មិន​ល្អិត ច្បោល​ៗ (ម. ព. គគ្រើម ផង)។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មិន​រាប​ទាប មិន​រលីង មិន​ល្អិត ច្បោល​ៗ (ម. ព. គគ្រើម ផង)។

គ្រួសារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ត្រកូល ប្រជុំ​ត្រកូល​មនុស្ស​គឺ​មាតា​បិតា​និង​បុត្រ​ធីតា។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​រស់​ទាំងអស់​គ្នា។

គ្រួបៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរទំពាវត្ថុស្រួយ
ឧទាហរណ៍៖ ទំពានំក្រៀបឮគ្រួបៗ (ម. ព. គគ្រួប ផង) ។

គ្រួ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រជុំ​មនុស្ស​មួយ​ក្រុម ដែល​មាន​មាតា​បិតា និង​កូន​ចៅ​រួម​រស់​នៅ​ជា​មួយ​គ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះ​នេះ មាន​មនុស្ស​មួយ​គ្រួ ។

                ជន​អ្នក​ចម្អិន​ភោជនាហារ អ្នក​ស្ល​ដណ្ដាំ។
ឧទាហរណ៍៖​ អ្នក​គ្រួ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ពុក រលួយ; ខូច; ផុយ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្សិត​នេះ​គ្រួ​ខូច​អស់​ហើយ (ប្រើ​ចំពោះ​តែ​ផ្សិត, ស្រុក​ខ្លះ​ថា គ្រ)។

គ្រូពេទ្យឧត្តមវិជ្ជាវិកលចរិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូពេទ្យជាអ្នកថែទាំព្យាបាល​ រោគឆ្កួត

គ្រូពេទ្យយាមខាងវេជ្ជវិជ្ជាទូទៅ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូពេទ្យយាម​ប្រចាំការ ហើយព្យាបាលជម្ងឺក្រៅពីការវះកាត់ ។

គ្រូពេទ្យព្យាបាល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូពេទ្យ ដែលមានភារៈខាងថែទាំព្យាបាលជម្ងឺ ហើយនៅ​យាម​ប្រចាំការ ។

គ្រូពេទ្យប្រចាំទី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូពេទ្យដែលមានមុខនាទីប្រចាំការជានិច្ច នៅក្នុងមន្ទីរព្យាបាល ។

គ្រូពេទ្យខាងកោសល្យសាស្រ្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូពេទ្យយាមប្រចាំការ ជាអ្នកជំនាញខាងវះកាត់​ ។

គ្រូបាធ្យាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. គុរុ > គ្រូ + ឧបាធ្យាយ > គ្រូបាធ្យាយ; បា. គរុ + ឧបជ្ឈាយ) គ្រូឧបជ្ឍាយ៍ ឬ គ្រូ (មានគ្រូសូត្រជាដើម) និងឧបជ្ឍាយ៍ ។
ឧទាហរណ៍៖ សិស្សត្រូវសំដែងសេចក្ដីគោរពចំពោះគ្រូបាធ្យាយ ។ សាស្ត្រាច្បាប់ក្រមថា : រីគ្រូបាធ្យាយ ប្រដូចនឹងម្ដាយ ឪពុកសោតណា…។

គ្រូបង្រៀនដើមខ្សែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រូបង្រៀន ដែលបានឡើងថ្នាក់ជាពិតានក្នុងក្របខ័ណ្ឌ ។

គ្រូខ្មោច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្ស ដែលអាចប្រាស្រ័យជាមួយខ្មោចបិសាចបាន។

គ្រូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​ហេតុ ដោយ​ស្រូប​ជាដើម។
ឧទាហរណ៍៖ ហុត​ទឹក​សម្ល​ឮ​គ្រូក​ៗ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដំណើរ​ធ្វើ​ឲ្យ​ឮ​សូរ​គ្រូក​ៗ។
ឧទាហរណ៍៖ ហុត​បបរ​មួយ​គ្រូក (ម. ព. គគ្រូក ផង)។

គ្រូ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. គរុ; សំ. គុរុ = គរ > គ្រ, + ុ > ូ = គ្រូ) អ្នកដែលមានចិត្តធ្ងន់; អ្នកដែលគួរគេគោរពគឺអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនចំណេះវិជ្ជាសិល្បសាស្ដ្រផ្សេងៗដល់សិស្ ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រូអក្សរ, គ្រូលេខ, គ្រូភ្លេង…។

               សមណៈដែលបំបួសកុលបុត្រឲ្យបានជាបព្វជិត ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រូបំបួស, គ្រូសូត្រ ។

                ពេទ្យរក្សារោគ ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រូពេទ្យ, គ្រូថ្នាំ, ទៅរកគ្រូមកមើលជម្ងឺ

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា រាជគ្រូ ។

គ្រុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​ត្បាញ​ដោយ​បន្ទោះ​ឫស្សី​លាប​ជ័រ​ទឹក​សម្រាប់​ដង​ទឹក។
ឧទាហរណ៍៖ យក​គ្រុះ​ទៅ​ដង​ទឹក។

គ្រុំៗ

មានន័យថា ( ម. ព. គ្រុម ) ។

គ្រុំ

មានន័យថា​ (ម. ព. គ្រុម ឬ គ្រុម​ៗ) ។

គ្រុយៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រុយ ) ។

គ្រុយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា យឺត មិន​លឿន គ្រឿន។
ឧទាហរណ៍៖  ដើរ​គ្រុយៗ ចែវ​ទូក​គ្រុយៗ (ម. ព. គគ្រុយ, គ្រឿន ផង)។

គ្រុមៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រុម ) ។

គ្រុមពូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្ស កម្ពស់ ៤-១០ ម ដុះក្នុងព្រៃត្រជាក់ ឥតជ្រុះស្លឹករដូវប្រាំង នៅប្រទេសខ្មែរ លាវ និងវៀតណាម។ ផ្លែ និង ស្លឹក មានជាតិ “តាណាំង” អាចបរិភោគបាន ពេលចំអិនហើយ។ ឈើគ្រុមពូកអាចប្រើសង់ផ្ទះបាន។

គ្រុម

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​ផ្គរ​លាន់ ឬ​ដោយ​ឈើ​ធំ​រលំ ជាដើម។ ប្រើ​ជា គ្រុំ ឬ គ្រុំៗ ក៏​បាន) ។ គ្រុមៗ។
ឧទាហរណ៍៖  ឈើ​រលំ​គ្រុម ផ្គរ​លាន់​គ្រុមៗ (ម. ព. គគ្រុម ផង)។

គ្រុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​អ្វី​ធ្លាក់​ដែល​ធ្ងន់ ហើយ​ធ្លាក់​ព្រម​គ្នា សូរ​ទំពា​វត្ថុ​រឹង​ដោយ​ពេញ​មាត់។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្លាក់​គ្រុប, ខ្លា​ទំពា​ឆ្អឹង​គោ​ឮ​គ្រុប​ៗ (ម. ព. គ្រឹប ឧ., គ្រួប​ៗ ឧ. ផង)។

គ្រុន

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់ជម្ងឺដែលហៅថា គ្រុន
ឧទាហរណ៍៖ រកកល់គ្រុន, ខ្ញុំគ្រុនធ្វើការមិនកើតទេ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​រោគ​មាន​អាការ​ស្រៀវ​ក្ដៅ; មាន​ច្រើន​យ៉ាង។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រុន​ផ្ដាសាយ គ្រុន​ក្ដៅ​ក្រហាយ គ្រុន​សន្ធំ គ្រុន​ញាក់ គ្រុន​ផ្អែម​មាត់ ….។

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះទាហរោគ. ឌាហរេ

គ្រុឌ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. គរុឌ ឬ គរូឌ; បា. គរុឡ “គ្រុឌ, សត្វសសេះ” ) ឈ្មោះសត្វបក្សីមានក្នុងរឿងបុរាណ ថាជាជំនិះនៃព្រះវិស្ណុ( ព្រះនារាយណ៍ ) , ជាគូសត្រូវនឹងនាគ ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រានោះមានគ្រុឌ ១ ធំ ឆាបឆក់នាគយកទៅ ។ ក្នុងកម្ពុជរដ្ឋតាំងពីក្នុងសម័យមហានគរ, នគរវត្ត រៀងមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ, ពួកជាងច្រើនធ្វើរូបគ្រុឌ ប្រើជាគ្រឿងរចនាមួយយ៉ាងរបស់ប្រាសាទ, វិហារ ឬ គេហដ្ឋានរបស់ឥស្សរជនខ្លះ ។

គ្រុង, គ្រុងក្រហម, គ្រុងវាល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ២ -៤ ម ដុះក្នុងល្បោះលើដីរាប ឬដុះលើភ្នំទាប ក្នុងព្រៃស្រល់ក្រុងគិរីរម្យ។ ដើមនេះមាននៅប្រទេសខ្មែរ លាវ វៀតណាម។ ឫសវាសម្រាប់ធ្វើថ្នាំ ស្វាយប្រមេះ។

គ្រុកៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរទឹកពុះដោយស្ងោរនំជាដើម
ឧទាហរណ៍៖ ទឹកពុះឮសូរគ្រុកៗ ។

គ្រឺតៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮដោយអូស, ដោយសង្កៀតជាដើម ។

រឹះអំណាច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងជាទីគំាទ្រអំណាចរបស់រដ្ឋ ។

គ្រឹះស្ថានឥណទានជនបទ

មានន័យថា គ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុមានឯកទេសក្នុងការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីខ្នាតតូចនៅជនបទ ហើយមានដើមទុនអប្បបរមាតម្កល់នៅធនាគារជាតិតិចជាងប្រាក់តម្កល់របស់គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ។

គ្រឹះស្ថានអឌ្ឍសាធារណៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឹះស្ថានស្ទើរជារបស់រាជការ ស្ទើរជារបស់​ឯកជន ។

គ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ/ស្ថាប័ន ហិរញ្ញវត្ថុ

មានន័យថា ស្ថាប័នសាធារណៈ ឬឯកជន ដែលមានគុណវុឌ្ឍិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុដល់អតិថិជនដូចជា សេវាប្រាក់កម្ចី សេវាប្រាក់បញ្ញើ សេវាជួញដូរមូលបត្រ សេវាធានារ៉ាប់រង សេវារបបសន្តិសុខសង្គម សេវាវិនិយោគជាដើម។

រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឹះស្ថានដែលធ្វើប្រតិបតិ្តការខាងហិរញ្ញវត្ថុ មានការប្តូរ ការផ្ញើប្រាក់ជាដើម ។

គ្រឹះស្ថានសាធារណៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឹស្ថានដែលរដ្ឋជាអ្នកថែទាំរក្សា ។

គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុទទួលប្រាក់បញ្ញើ

មានន័យថា គ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុដែលទទួលការអនុញ្ញាតពីធនាគារកណ្តាលឱ្យផ្តល់សេវាទទួលប្រាក់បញ្ញើ។

រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ

មានន័យថា គ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ ឬស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុឯកជនមានឯកទេសក្នុងការផ្តល់ប្រាក់កម្ចីខ្នាតតូចសម្រាប់ក្រុម ឬបុគ្គលមានចំណូលទាប និងសហគ្រាសធុនតូច ហើយមានដើទុនអប្បបរមាតម្កល់នៅធនាគារជាតិតិចជាងប្រាក់តម្កល់របស់ធនាគារពាណិជ្ជ។

គ្រឹះស្ថានផ្តល់កម្រៃសាធារណៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឹះស្ថានរបស់ឯកជន តែមានប្រយោជន៍ជាសាធារណៈទូទៅ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.) (គ្ឫហ, គ្ឫ > គ្រឹ, ហ > ះ + ស្ថាន; គេហ + ឋាន > គេហដ្ឋាន) ទី​ផ្ទះ គឺ​ទី​កន្លែង​ផ្ទះ​លំនៅ​ទាំង​មូល​ ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រឹះស្ថាន របស់​លោក​ធំ​ទូលំ ទូលាយ ស្អាតស្អំ​ណាស់ (ម. ព. គ្រឹះហា និង គេហដ្ឋាន ផង)។

                  កន្លែង ឬផ្ទះជាទីសំណាក់ការនៃឧស្សាហកម្ម ។

រឹះសេរីភាព

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងទល់ទ្រសិទ្ធិពលរដ្ឋ។

គ្រឹះសន្តិភាព

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងទល់ទ្រនៃសេចក្តីសុខសម្រាន្ត។

គ្រឹះយុត្តិធម៌

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿងទល់ទ្រនៃយុត្តិធម៌ ។

គ្រឹះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. គ្ឬហ = គ្ឬ > គ្រឹ, ហ >ះ; បា. គេហ) ផ្ទះ ។

គ្រឹហាវាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. គ្ឫហ + អាវាស; បា. គហ + អាវាស ) ការនៅគ្រប់គ្រងផ្ទះ; អ្នកនៅគ្រប់គ្រងផ្ទះ ( ម. ព. គ្រហស្ថ, ឃរាវាស ផង) ។

គ្រឹហា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.) (គ្ឫហ; គហ “ផ្ទះ; ដំណើរ​កាន់ ចាប់ យក”) ផ្ទះ។
ឧទាហរណ៍៖  គ្រឹហា​ឲ្យ​ផ្គត់​ផ្គង់ ប្រាក់​ក្នុង​ថង់​ទុក​ឲ្យ​ជា …។

គ្រឹមៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮគគ្រឹមដោយដំស្គរខ្មែរជាដើម ( ម. ព. គគ្រឹម ផង ) ។

គ្រឹប

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ខ្លាំង​ហើយ​ណែន​កំបុត។
ឧទាហរណ៍៖ ដី​ស្រុត​ឮ​គ្រឹប បាក់​គ្រឹប។

គ្រឹកៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរសន្ធឹកគ្រឹកៗច្រើនដង ដោយមនុស្សដើរច្រើននាក់ជាដើម ( ម. ព. គគ្រឹក ផង ) ។

គ្រីប

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ប៉ាក់​បញ្ជាន់​លើ​គ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ ប៉ាក់​គ្រីប ។

               លើក​ឡើង​ដោយ​ប្រដាប់​ដែល​ហៅ​ថា គ្រីប ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រីប​ផ្ទះ​ដែល​ស្រុត ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​គ្រឿង​ចក្រ​មួយ​យ៉ាង ធ្វើ​ដោយ​ដែក​សម្រាប់​លើក​អ្វី​ៗ ដែល​ធ្ងន់​ហួស​កម្លាំង​មនុស្ស​លើក​បាន ឲ្យ​ហើប ឲ្យ​អណ្ដែត​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ដែក​គ្រីប; យក​គ្រីប​មក ទៅ​សែង​គ្រីប​មក។

គ្រីតគ្រាត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​គគ្រាត​មិន​រាប មិន​ស្មើ ដូច​យ៉ាង​ស្បែក​ប្របែល​ជាដើម ( ម. ព. គគ្រាត ផង)។

គ្រិស្តសករាជ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. យេស៊ូ ឬ យេស៊ូ​គ្រិស្ត)។

គ្រិចៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​កម្រើក, ពាក្យ​រំជួល​តិច​តែ​ញឹក​ៗ ញាប់​ៗ ឲ្យ​វិសេស​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ដង្កូវ​ចុះ​គ្រិច​ៗ គឺ​ដង្កូវ​ចុះ​កក្អិច (ម. ព. គគ្រិច ផង)។

គ្រាះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. គ្រាស ឬ គ្រាះ ន.)។

គ្រាំៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រាំ ) ។

គ្រាំងៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​វាយ​គោះ រលំ ទម្លាក់ ធ្លាក់​អ្វី​ៗ មាន​ជញ្ជាំង​ជាដើម​។
ឧទាហរណ៍៖ ឮ​សូរ​គេ​វាយ​ជញ្ជាំង​គ្រាំង​ៗ។

គ្រាំគ្រា

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ចាស់​ណាស់ ចាស់​ជ្រុល ទ្រែមទ្រម ទ្រុឌទ្រោម។
ឧទាហរណ៍៖​ រូប​ខ្ញុំ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ កាន់​តែ​គ្រាំ​គ្រា​ហើយ; ផ្ទះ​នេះ​គ្រាំ​គ្រា​ហើយ (ម. ព. ជរា ផង)។

គ្រាហ៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. គ្រាហ; បា. គាហ) ដំណើរអង, អបអង, កៀកអង។ ប្រើក្លាយមកជា កិ. : គ្រាហ៍មនុស្សឈឺ, គ្រាហ៍មនុស្សមានរបួស ។

គ្រាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. គ្រាស, គ្រាហ= គ្រាះ; បា. គាហ ” ដំណើរចាប់, កិរិយាចាប់, កាន់”) ដំណើរដែលរាហូចាប់ ឬ បាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យ, ព្រះចន្ទ្រ(ពួកអ្នកប្រាជ្ញក្នុងប្រទេសខ្លះយល់ថា ស្រមោលផែនដីបាំងពន្លឺព្រះអាទិត្យ, ព្រះចន្ទ្រ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ថ្ងៃមានគ្រាស ឬ ថ្ងៃមានគ្រាះ។ ច្រើននិយាយថា ចន្ទ្រគ្រាស ឬ ចន្ទ្រគ្រាះ, សូរ្យគ្រាស ឬ សូរ្យគ្រាះ (ម. ព. ទាំង ២ នោះ)។ មនុស្សគ្រាសកន្លង ឬ គ្រាះកន្លង គឺមនុស្សដែលល្មេញល្មើពីកំណើត ដោយហេតុកាលដែលមនុស្សនោះ នៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយ ហើយជួនក្នុងឆ្នាំនោះ មានគ្រាសនៅថ្ងៃណាមួយ ឬក៏ កាលដែលមនុស្សនោះសម្រាលមកជួនលើថ្ងៃមានគ្រាស, អ្នកទាំងពួងច្រើនយល់ថា ល្មេញល្មើព្រោះគ្រាសកន្លង; បើមនុស្សដែលកាលនៅក្នុងផ្ទៃ ឬ កាលសម្រាលមិនប្រទះលើគ្រាសដូច្នោះទេ, ទោះបីល្មេញល្មើពីកំណើតដូច្នោះក្ដី, អ្នកទាំងពួងហៅមនុស្សនោះថា មនុស្សល្មេញល្មើ ។ ទំនៀមខ្មែរពីបុរាណ សឹងនៅមានជាប់មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ខ្លះថា ស្ដ្រីដែលមានផ្ទៃពោះកាលបើប្រទះលើថ្ងៃមានគ្រាស ត្រូវឲ្យយកអកកំបោរមកដក់នឹងថ្នក់ ជាដំណើរអបទេសថា ឲ្យគ្រាសកន្លងអកកំបោរចុះ កុំឲ្យកន្លងកូនក្នុងឧទរ; បើមានគ្រឿងផ្ទះថ្មីដែលនៅមិនទាន់បានសង់ ឬ ដែលកំពុងសង់នៅមិនទាន់ហើយ, កាលបើមានគ្រាស, ត្រូវឲ្យយកស្បូវភ្លាំងមកចងនឹងបង្គោល ឬ ដាក់លើគ្រឿងផ្ទះ ឬ ក៏ចងនឹងមេដំបូលផ្ទះថ្មីនោះ កុំឲ្យគ្រាសកន្លង ដោយយល់តាមរឿងរ៉ាវពីព្រេងនាយថា រាហូអសុរិន្ទ ខ្លាចស្បូវភ្លាំងណាស់ ( ម. ព. រាហូ, រាហូអសុរិន្ទ ផង) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលមានដំណើររាយបន្តគ្នា, ដែលដើរច្រវាត់បន្តគ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើរគ្រាសគ្នា ។

គ្រាវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បញ្ចេញ​សំឡេង​ឮ​រំពង អំពាវនាវ​ហៅ​ញី (ឆ្មា) ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆ្មា​គ្រាវ ។ ឆ្មា​ញី​ខ្លះ​ក៏​គ្រាវ​ហៅ​​​ឈ្មោល​ដែរ (មាន​ខ្លះ​មួយ​ៗ)។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​សូរ​ធំ​​គ្រោតគ្រាត (សំឡេង) ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្មេង​ឡើង​ខ្លួន​មាន​សំឡេង​គ្រាវ គឺ​ក្មេង​ប្រុស​ពេញ​ជំទង់ ដែល​ប្រែ​សំឡេង​មាន​សូរ​ធំ​ស្អា ខុស​ពី​កាល​នៅ​ជា​កូន​ក្មេង : កូន​ហ្នឹង​កាល​ពី​ក្មេង​វា​មាន​សំឡេង​ល្អ ច្រៀង​ពីរោះ​ណាស់ ឥឡូវ​សំឡេង​វា​គ្រាវ វា​ច្រៀង​មិន​ពីរោះ​ដូច​ពី​ក្មេង​ទេ។

គ្រាមេស្វរៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. គ្រាមេស ) ។

គ្រាមេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. —ស្វរ; បា. គាមីស, គាមិស្សរ ) មនុស្សដែលជាធំ, ជាចម្បងក្នុងស្រុក ( មេស្រុក ) ។ មហាគ្រាមេស, មហាគ្រាមេស្វរៈ “ចៅហ្វាយស្រុក” ( ពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ ) ។

គ្រាមមុខ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.; បា. គាមមុខ) ទីដែលជាមុខ ជាប្រធានរបស់ស្រុក គឺ ទីផ្សារ, ផ្សារ, ស្រុកផ្សារ ( ពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ ) ។

គ្រាមភោជក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ.; បា. គាមភោជក ) “អ្នកបរិភោគ, ប្រើប្រាស់នូវប្រយោជន៍ដែលកើតក្នុងស្រុក, ដែលកើតអំពីស្រុក (មេស្រុក)” ។ មហាគ្រាមភោជក “ចៅហ្វាយស្រុក” (ម. ព. គាមភោជក ផង) ។

គ្រាមភាសា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.; បា. គាមភាសា) ភាសាអ្នកស្រុក គឺសំដីដែលអ្នកស្រុកភូមិនីមួយៗ និយាយតាមទម្លាប់ ល្អៀងពីអក្សរ ឬ ពីពាក្យដើមដូចជា ក៏ = គ៏; ថ្ងៃ = ង៉ៃ; ទៅ = តុះ; មក = ម, ម៉ុះ; មិនដឹងទេ = មិនដឹងងេ; អាឯង = អាអ្ហែង; សុខសប្បាយទេឬ? = សុខសប្បាយទេអ្ហ៊ែ?; ក្រឡាហោម = ក្រហោម; យមរាជ ឬ យោមរាជ = ជំរាជ; វង្សាអគ្គរាជ = អន្សរគ្រាជ; សង្ឃរាជ = សង្គ្រាជ ។ ល ។ វេវ. សាមញ្ញភាសា (ពាក្យសាមញ្ញ, ពាក្យផ្សារ) ។

គ្រាមណី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.; បា. គាមណិ, គាមនី) ដែលជាធំ, ជាចម្បង, ប្រសើរជាងគេ (ពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ។

គ្រាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.; បា. គាម) ប្រជុំភូមិ, ស្រុក, ពួក…។ ច្រើនប្រើ ដោយមានពាក្យឯទៀតផ្សំភ្ជាប់ពីខាងដើមជា សមាសនាមដូច្នេះ ។
ឧទាហរណ៍៖ មហាគ្រាម “ស្រុកធំ”; បច្ចន្តគ្រាម “ស្រុកដែលនៅក្នុងទីបំផុតដែន ( ចុងស្រុក, ស្រុកចុងកាត់មាត់ញក)”, មាតុគ្រាម “ស្ដ្រី” ……(ម. ព. ទាំងនោះ) ។

គ្រាប់បែក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រាប់​មាន​សណ្ឋាន​ផ្សេង​ៗ ខាង​ក្នុង​មាន​ដាក់​វត្ថុ​ធាតុ​អាច​ផ្ទុះ​បែក​ឬ​អាច​បណ្តាល​ជា​ភ្លើង​ឆេះ . . .។
ឧទាហរណ៍៖ ចោល​គ្រាប់​បែក ទម្លាក់​គ្រាប់​បែក។

               ព្រឹក្សម្យ៉ាងកម្ពស់ ២០-៣៥ ម គេនាំពីប្រទេសអាមេរិកកណ្តាល មក ដាំនៅទ្វីបអាស៊ីជាលំអវិថីនានា ក្នុងក្រុង និងក្នុងសួនសាធារណៈ និងសម្រាប់ជាម្លប់ផង។”

គ្រាប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពូជកើតក្នុងផ្លែមានសណ្ឋានផ្សេងៗ
ឧទាហរណ៍៖ គ្រាប់ស្វាយ, គ្រាប់ខ្នុរ, គ្រាប់សណ្ដែក ។ ល ។

              ដុំមូលធ្វើដោយលោហជាតិផ្សេងៗ មានសំណជាដើម សម្រាប់ច្រកក្នុងកាំភ្លើងហើយបាញ់

ឧទាហរណ៍៖ គ្រាប់​កាំភ្លើង។

                ដុំក្រួស ឬ ដុំដីលញ់សម្រាប់ច្រកកាំភ្លោះជាដើមហើយបាញ់
ឧទាហរណ៍៖ គ្រាប់កាំភ្លោះ ។

គ្រាន់បើ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា គួរសម ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការគ្រាន់បើ, ប្រសប់គ្រាន់បើ ។ បើនិយាយអំពីជម្ងឺថា បានស្រាក, ស្បើយ, រកកល់ជា ។

គ្រាន់តែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ត្រឹម​តែ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្ញុំ​មិន​បាន​ឃើញ​ទេ ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ឮ​គេ​ថា។

គ្រាន់គ្រប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បរិបូណ៌ ធួន។
ឧទាហរណ៍៖ ចែក​របស់​ឲ្យ​បាន​គ្រាន់​គ្រប់​គ្នា​ហើយ។

គ្រាន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ល្មម មិន​ខ្វះ ល្មម​ប្រើ​បាន។
ឧទាហរណ៍៖ ប៉ុណ្ណឹង​គ្រាន់​ហើយ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ល្មម មិន​ខ្វះ ល្មម​ប្រើ​បាន។
ឧទាហរណ៍៖ ប៉ុណ្ណឹង​គ្រាន់​ហើយ។

គ្រាង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ចង្អេរ​យ៉ាង​ធំ សម្រាប់​ហាល សំដិល​គ្រាប់​អ្វី​ផ្សេង​ៗ ឬម្សៅ។
ឧទាហរណ៍៖ ចង្អេរ​គ្រាង។

គ្រាក់ៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ក្រាក់ៗ ) ។
(ម. ព. គ្រុកៗ ) ។

គ្រាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្ល​ម្ជូរ​ដោយ​ត្រី​បាក់​សាច់។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រាក់​ក្បាល​ត្រី​ពោ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សម្ល​ម្ជូរ​ម្យ៉ាង ស្ល​ដោយ​ត្រី​បាក់​សាច់។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រី​ពោ​គ្រាក់ សម្ល​គ្រាក់។

គ្រាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លាក លាក​ចេញ​ពី​គ្នា; រសាយ។
ឧទាហរណ៍៖ ចោរ​កំពុង​ប្រជុំ​គ្នា​លុះ​ឃើញ​ពួក​ទាហាន​ទៅ​ដល់ លោ​តែ​គ្រាក​ចេញ​អស់; ខ្ញុំ​គ្រាក​ចិត្ត​ពី​វា​ហើយ។

គ្រា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កាល សម័យ។
ឧទាហរណ៍៖ គ្រា​នេះ គ្រា​នោះ គ្រា​ក្រោយ គ្រា​អំណត់ គា្រ​ក្រ ។ល។

គ្រហែម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ឲ្យ​សំឡេង​ជា​ដំណឹង ឬឲ្យ​សំឡេង​ដោយ​ស្អា ស្អក ឬ​ដោយ​មាន​ស្លេស្ម​ជាប់​នៅ​បំពង់​ក។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទ្រង់ព្រះឧក្កាសិត

គ្រហែត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​កន្លះ​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖  កន្លះ​គ្រហែត គឺ​កន្លះ​ច្រើន ដោយ​មិន​ពេញ​តៅ ឬកន្តាំង​ជាដើម។

គ្រហើ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​កិរិយា​តោស​ម៉ោស​ឥត​គួរ​ឥត​សម ដោយ​ប្រើ​ឫក ឬប្រើ​សំដី​ថ្លោស​ទៅ​រក​អ្នក​ដទៃ។
ឧទាហរណ៍៖ ឫក​គ្រហើ សំដី​គ្រហើ ធ្វើ​គ្រហើ​មក​រក។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​កិរិយា​តោស​ម៉ោស​ឥត​គួរ​ឥត​សម ដោយ​ប្រើ​ឫក ឬប្រើ​សំដី​ថ្លោស​ទៅ​រក​អ្នក​ដទៃ។
ឧទាហរណ៍៖ ឫក​គ្រហើ សំដី​គ្រហើ ធ្វើ​គ្រហើ​មក​រក។

គ្រហួប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ផត​រួប ដែល​ផត​ដោយ​ឥត​ធ្មេញ។
ឧទាហរណ៍៖ ថ្ពាល់​គ្រហួប។

គ្រហួង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ធ្លុះ ឬឆែប មាន​សណ្ឋាន​ក្រហត ធ្លួង។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្លុះ​គ្រហួង ឆែប​គ្រហួង។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាមមានន័យថា ដែល​ច្រហ ដែល​មាន​ចន្លោះ។
ឧទាហរណ៍៖ ប្រហោង​គ្រហូ។

គ្រហុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខុប​ចូល (មាត់​ឥត​ធ្មេញ)។
ឧទាហរណ៍៖ មាត់​គ្រហុប បាក់​ធ្មេញ​គ្រហុប​។

គ្រហុច

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កន្ធុច។
ឧទាហរណ៍៖ ធាត់​គ្រហុច ថ្ពាល់​គ្រហុច​ៗ (គ្រហុច​ហ៊ុច)។

គ្រហឹម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ឲ្យ​សំឡេង​រន្ទឺ, ឲ្យ​សំឡេង​គំរាម ដោយ​បិទ​មាត់។
ឧទាហរណ៍៖ ឮ​សូរ​ខ្លា​គ្រហឹម​ងឹល។

គ្រហីត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​ផ្កាប់ ពាក្យ​ចំតិត​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖  ផ្កាប់​មុខ​គ្រហីត ចំតិត​គ្រហីត គឺ​ផ្កាប់​មុខ​ចុះ ហើយ​បំបះ ឬបះ​គូទ​ឡើង។

គ្រហិកគ្រហុក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​រាក់​ខ្លះ ជ្រៅ​ខ្លះ ដែល​មាន​រណ្ដៅ​ក្រហេង​ក្រហូង។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្លូវ​គ្រហិក​គ្រហុក។

គ្រហាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កំពាញ​មាន​សាច់​ច្រើន។
ឧទាហរណ៍៖ មុខ​គ្រហាញ ថ្ពាល់​គ្រហាញ​ៗ (គ្រហាញហ៊ាញ)។