Author: Buy Khmer Book

ក្ដិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទ្វារ​ឧច្ចារៈ ទ្វារ​លាមក ទ្វារ​សម្រាប់​បញ្ចេញ​អាហារ​ចាស់ (ព. ទ្រ.) ពាក្យ​គួរ​សម រាបសា​ហៅ ទ្វារ​ធំ ឬ ទ្វារ​ធ្ងន់ ពាក្យ ខ្ពស់ ពាក្យ​ថ្លៃថ្លា​ហៅ វច្ច​មគ្គ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ពាក្យ​បុរាណ​ប្រើ​ដូច​គ្នា​នឹង​ពាក្យ ក្ដាត់ (ម. ព. ក្ដាត់)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បិច​ដោយ​ក្រចក​ដៃ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្តិច​ត្រួយ​ឈើ ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាំងងា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ផ្កា​ក្រអូប ត្របក​ផ្កា​វែង ក្ដាំងងា​នេះ​មាន​ពីរ​យ៉ាង មួយ​យ៉ាង​ធំ​កើត​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ មួយ​យ៉ាង​តូច ផ្កា​លឿង​ជាង​បន្ដិច ពូជ​មក​ពី​ប្រទេស​ចិន។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ក្រៀម​ស្វិត​រឹង​ជាប់​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ បាយ​ក្ដាំង ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្តាំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​ជាមួយ​នឹង​ពាក្យ ក្ដី។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ដីក្ដាំ កើត​ក្ដីក្ដាំ​នឹង​គ្នា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដារឆ្នួន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់សម្រាប់សរសេរធ្វើពីឈើខ្មុក ឬ ធ្វើពីថ្មរាងទ្រវែងបន្តិច ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដារខៀន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ស. ខ្យើន អ.ថ. ខ៎ៀន “សរសេរ, គូរ” ) ប្រដាប់សម្រាប់សរសេរធ្វើដោយឈើរាងវែង ប្រើការលុបដោយទឹកល្បប់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ខារ​ទម្លុះ ទម្លុះ​ដោយ​ដែក​កណ្ដារ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា បន្ទះ​ឈើ​ដែល​អារ មាន​បន្ទា​ធំ ទោល​តូច សម្រាប់​ប្រើ​ការ មាន​ក្រាល​ជា​រនាប​និង​បិទ​បាំង​ជា​ជញ្ជាំង​ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាមទូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. កន្ទាទូក)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​មាន​ស្នូក ជើង ១០ ភ្នែក​លៀន ក្ដាម​មាន​ច្រើន​យ៉ាង។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ដាម​គ្រោង ក្ដាម​ស្រងែ ក្ដាម​សេះ។ល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា រួប​ក្រសោប​បិទ​ម្រាម​ដៃ ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ដាប់​ឲ្យ​ជាប់​កុំ​ឲ្យ​របូត​ជ្រុះ ។

                  ត្រៀម ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ដាប់​មាត់​ចង្អេរ គឺ​ត្រៀម​កណ្ដាប់​ចង្អេរ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ម្រឹគ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្នែង​ម្ខាង​ៗ បែក​ខ្នែង​ជា ៣ ដូច​ជា​ប្រើស តែ​រូប​តូច​ជាង​ប្រើស សម្បុរ​ក៏​ខុស​គ្នា​ពី​ប្រើស។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាត់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ក្រៃលែង ណាស់ ពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រើន​ក្ដាត់គឺ​ច្រើន​ពេក​ណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដាត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ដំណាំ​ជា​បន្លែ​មួយយ៉ាង​ពួក​ត្រាវ មាន​មើម ធាង​ប្រើ​ជា​បន្លែ​ ឬ អន្លក់​បាន។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​​ណែន​ឲ្យ​វិសេស​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ចង្អៀត​ណែន​ក្ដន់ គឺ​ចង្អៀត​ណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ដក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធ្វើ​សូរ​នឹង​មាត់ ផ្ទាត់​នឹង​អណ្ដាត។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ដក់​ហៅ​ឆ្កែ ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុយ្ហប្រទេស, អវយវៈ​បុរស​គឺ​អង្គជាត (ព. ទ្រ.) ពាក្យ​គួរ​សម រាបសា​ហៅ កេរ្តិ៍​ខ្មាស ខ្មាស​ប្រុស ពាក្យ​ខ្ពស់ ពាក្យ​ថ្លៃ​ថ្លា​ហៅ គុយ្ហ​ប្រទេស ឬ គុយ្ហាវយវៈ “អវយវៈ​កំបាំង” ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងោកហោះ, ក្ងោកខ្មែរ, ក្ងោកតូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សមួយមានកម្ពស់ ២-៤ ម មាន ឬគ្មានបន្លាលើធាង។ មានដើមកំណើតក្នុងស្រុកអាមេរិកក្តៅ គេដាំដើមនេះគ្រប់ស្រុកក្តៅនៃសកលលោក។​ នៅស្រុកខ្មែរយើង និយមដាំដើមនេះលើវិថីនានា ក្នុងក្រុងធំៗនៃប្រទេសសម្រាប់លំអដោយផ្កាធំៗ ពណ៌លឿង ឬក្ហរមភាវ។ ផ្កា ស្លឹក សំបក ឫសសម្រាប់ធ្វើថ្នាំ។ គេស្ងោរផ្កាផឹកអោយបាត់ក្អក ឬបញ្ចុះព្រូន។ ស្លឹកជាថ្នាំបញ្ចុះ ឬសម្រាប់រលូតកូន។ សំបកជាថ្នាំ ធ្វើខែរដូវស្ត្រីឱ្យទៀងទាត់ ឫសកិនល្អិតដូចម្សៅ សម្រាប់ព្យាបាលរោគស្កន់កូនក្មេង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងោកបារាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សម្យ៉ាងកំពស់ ១០-២៥ ម មានដើមកំណើតនៅស្រក Madagascar គេនាំមកដាំជាលំអគ្រប់ប្រទេសក្តៅ។ ដើមនេះមានស្លឹកចែកជាស្លឹកតូចៗ ច្រើនណាស់មានចំនួនរហូតទៅដល់ ១ពាន់កូនសន្លឹក មានផ្កាក្រហមធំៗ គេនិយមដាំធ្វើម្លប់ ឬលំអតាមវិថីនានា។ ស្លឹកខ្ចីៗ អាចបរិភោគជាអន្លក់បាន គេចំណាំថា ស្លឹកអាចជាថ្នាំរម្ងាប់រោគសន្លាក់ឆ្អឹងផង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងោក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​បក្សី​ធំ​មួយ​ប្រភេទ មាន​រោម​ស្លាប​ដុះ​នៅ​លើ​ក្បាល​ដូច​ជា​ជុក មាន​ឆ្នាល់​ដូច​មាន់ សំណុំ​កន្ទុយ​ធំ​វែង មាន​ត្រា​នៅ​ចុង​រោម​កន្ទុយ​ទាំងអស់ សម្រែក​ឮ​ខ្លាំង ហើយ​ស្អាត។

            ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ផ្កា​ពណ៌​ក្រហម​ឆ្អៅ ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្កា​ក្ងោក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​សន្លាក់​កែង​ដៃ​ជាប់​គ្នា​លា​មិន​ត្រង់​ដោយ​មាន​របួស ឬ រោគ​បៀតបៀន។
ឧទាហរណ៍៖ ដៃ​ក្ងែង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងេះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​ខ្មៅ​ឲ្យ​វិសេស​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្មៅ​ក្ងេះ គឺ​ខ្មៅ​ហើយ​មិន​ស្អាត មិន​ល្អ មិន​សមរម្យ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងៀង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ផ្អៀង  ។
ឧទាហរណ៍៖ កក្ងៀង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងៀក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ក្ងៀង​ផ្អៀង​ទន់​ទៅ​ម្ខាង។
ឧទាហរណ៍៖ កក្ងៀក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងួរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​សំឡេង​វល់ និយាយ​មិន​សូវ​ច្បាស់​ដោយ​ខ្យល់​ចេញ​ពី​ច្រមុះ​ច្រើន ព្រោះ​ខូច​មណ្ឌល​ច្រមុះ ឬ ធ្លុះ​គល់​ក្រអូម ដាច់​កន្លើត។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​ក្ងួរ សំឡេង​ក្ងួរ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ខ្លី​ឥត​សមរម្យ អាប់​ឥត​រាសី។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងុល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ដំណើរ​ឱន មាន​រាង​ឱន ។ឧទាហរណ៍៖ ដំណើរ​ក្ងុល រាង​ក្ងុល ឱន​ក្ងុល។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​ដំណើរ​ឱន មាន​រាង​ឱន។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណើរ​ក្ងុល រាង​ក្ងុល ឱន​ក្ងុល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កោង​សណ្ឋាន​កង់។
ឧទាហរណ៍៖ កោង​ក្ងុង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងុក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កោង​ដូច​តម្ពក់។
ឧទាហរណ៍៖ កោង​ក្ងុក ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ឆែប​បន្តិច ច្រើន​និយាយ​តែ​ច្រមុះ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ងិត​ច្រមុះ ច្រមុះ​ក្ងិត គឺ​ច្រមុះ​កញ្ឆែប។

               មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​ខ្មៅ ឲ្យ​វិសេស​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ទោះបី​ខ្មៅ​ក្ងិត តែ​ចិត្ត​បាន​ណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងិចក្ងក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​វៀច​កុង​ចុះ​កុង​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ឈើ​វៀច​ក្ងិច​ក្ងក់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ខ្លី​ខ្វង់​គេច​ផ្អៀង
ឧទាហរណ៍៖ ក​ក្ងិច ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះបក្សីមួយប្រភេទ សណ្ឋានប្រហែលនឹងសត្វទា តែធំ, ខ្ពស់, កវែងជាងទា, សម្បុរស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងង់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កោង​សណ្ឋាន​ដូច​កង់។
ឧទាហរណ៍៖  កោង​ក្ងង់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ងក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កោង​កាច់​ចូល។
ឧទាហរណ៍៖ ក​ក្ងក់ កោង​ក្ងក់ ជាដើម។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក្ង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​បក្សី​មួយ​ប្រភេទ​ពួក​កុក សម្បុរ​ស ចំពុះ​ខ្មៅ​កោង ជើង​ខ្មៅ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​ងើយ ពាក្យ​ង​ឲ្យ​វិសេស​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ងើយ​ក្ង ង​ក្ង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក័លក័ត្តា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ក្រុង​ដែល​ស្ទឹង​គង្គា​ហូរ​កាត់ ឋិត​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

ក៏

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​ជា​សន្ធាន​មាន​សំ​ឡេង​កញ្ឆក់​ខ្លី​សម្រាប់​និយាយ​ត​ប្រយោគ​ដោយ​ឡែក។
ឧទាហរណ៍៖ អ្នក​ក៏​ទៅ, ខ្ញុំ​ក៏​ទៅ, ធើ្វ​ដូច្នេះ​ក៏​បាន, របស់​នេះ​រូប​ក៏​ល្អ​ តម្លៃ​ក៏​ថោក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំអែល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុជាសំណល់ ក្អែល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំអួក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កាន់​ខ្លួន ឆ្មើងឆ្មៃ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំអួក (មិន​សូវ​ប្រើ) ច្រើន​ប្រើ​ជា ឆ្មើង​កំអួក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំឡុងពេលទទួលបានឥណទាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា កំលុងពេលដែលត្រូវបានផ្ទៀងផ្ទាត់ និងចេញលិខិតបញ្ជាក់ជាផ្លូវការ អំពី ការកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ដែលពាក់ព័ន្ធក្នុង គម្រោងយន្តការអភិវឌ្ឍន៍ ស្អាត ឬសកម្មភាពគម្រោងតាមផ្នែក (CPA) ដែលអាចអនុវត្តបាន ដើម្បី ទទួលបានលិខិតបញ្ជាក់ជាផ្លូវការពីការកាត់បន្ថយឧស្ម័ន ដែលបានបញ្ចាក់ (CERS) ការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័ន ដែលបានបញ្ចាក់រយៈពេលវែង (CERS) ឬការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័ន ដែលបានបញ្ជាក់បណ្តោះ អាសន្ន (TCERS) ។ រយៈពេលដែលបានប្រើប្រាស់ក្នុងកំលុងពេលនៃការ ទទួលបានឥណទានកាបូន សម្រាប់សកម្មភាពគម្រោងយន្តការអភិវឌ្ឍន៍ ស្អាត ឬសកម្មភាពគម្រោងតាមផ្នែក (CPA) ត្រូវបានកំណត់ដោយ អនុលោមតានវិធាន និងលក្ខខណ្ឌតម្រូវរបស់ យន្តការអភិវឌ្ឍន៍ស្អាត ហើយអាចនឹងបន្តទៀត ឬមានកាលកំណត់ដោយអនុលោមតានវិធាន និងលក្ខខណ្ឌតម្រូវនោះ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហោក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ខោក។
ឧទាហរណ៍៖ កំហោក​មួយ​ដៃ ប៉ុន្តែ​ធ្ងន់​ណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បញ្ចេញ​អាការ​បែប​ខែង ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ខ្លាច ភិតភ័យ​ដោយ​វាចា ឬ អាការ មុខ ដៃ ជើង។
ឧទាហរណ៍៖ ចោរ​កំហែង​យក​ទ្រព្យ​អ្នក​ដំណើរ​កណ្ដាល​ផ្លូវ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហើច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) បែប​ខើច ភាព​ខើច។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើ​កំហើច កំហើច​សម្លៀក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការ​ខូច របស់​ដែល​ខូច។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំហូច របស់​កំហូច។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហុស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្តីខុស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហុល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ក្លិន​ដែល​ខារ​ខុល គឺ​ក្លិន​ស្អុយ។
ឧទាហរណ៍៖ កំហុល​ផ្អក កំហុល​ទឹក​ត្រី។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហឹង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​ខឹង សេចក្តីក្រោធ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ភាព​ខិល។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ចាល​កំហិល​របស់​វា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា បណ្ដាំ​ដែល​ផ្ដាំ​ផ្ដាច់។
ឧទាហរណ៍៖ ដាក់​កំហិត​ឲ្យ​ធ្វើ​ឲ្យ​ហើយ​ក្នុង​កំណត់ ៣ ថ្ងៃ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ខាន ដំណើរ​អាក់​ខាន។
ឧទាហរណ៍៖  ថ្ងៃ​នេះ ត្រូវ​ប្រឹង​រែក​ដី​ឲ្យ​បាន​កើន​ទ្វេ​គុណ ដើម្បី​បំពេញ​កំហាន​ពី​ម្សិល​មិញ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហាត់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ខាត់ ការ​ដុស​រំលីង​ឲ្យ​ស្អាត (ច្រើន​ប្រើ ខាត់ ជាង)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហាត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) បែប​ខាត។
ឧទាហរណ៍៖ ទំនិញ​ម្ដង​នេះ​មាន​កំហាត​ច្រើន។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទឹក​មាត់ ស្លេស្ម ឬ អ្វី​ៗ ដែល​ដោយ​នឹង​ទឹក​មាត់​ខាក​ចេញ​មក​នោះ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹក​កំហាក។

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះខេឡាសុចិ

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហល់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កំហឹង​ចិត្ត អំណាច​ចិត្ត។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំហក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ខក ដំណើរ​អាក់​ខាន។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណើរ​យឺត​យូរ​នាំ​ឲ្យ​មាន​កំហក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំសៀវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​មាន​ចំពួយ មាន​សណ្ឋាន​ផ្សេង​ៗ សម្រាប់​ដាំ​ទឹក (ពួក​ឆ្នាំង)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំសួល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដុំ​ឈើ ឬ​អ្វី​ៗ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​រាង​កំប៉ែត ទ្រវែង មូល សម្រាប់​ចង​នឹង​ខ្សែ​សន្ទូច រនង​សន្ទូច រនង​មង រនង​អួន​ឲ្យ​អណ្ដែត កុំ​ឲ្យ​តួ​សន្ទូច ឬ​ជើង​មង បាត​អួន​ធ្លាក់​ចុះ​ដល់​ដី។
ឧទាហរណ៍៖ កំសួល​សន្ទូច កំសួល​មង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំសុល

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធ្វើ​ឲ្យ​ផុល ធ្វើ​ឲ្យ​ធូរ ចាក់​គាស់​ឲ្យ​ផុល​ឡើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំសាកញី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្សសត្វដែលមិនក្លៀវក្លាក្នុងកាម គឺមនុស្សសត្វដែលខ្លាចស្រី ខ្លាចញី ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សកំសាកញី ។

                មាន់កំសាកញី គឺមាន់ឈ្មោលមួយប្រភេទ ដែលមានរូបដូចមាន់ញី ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំសាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ខ្លាច​ញញើត​ញញើម ដែល​មិន​ក្លៀវក្លា មិន​អង់អាច។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំសាក ខ្មោច​អា​កំសាក (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំលោះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្ស​ប្រុស​ដែល​ពេញ​ការ ពេញ​កម្លាំង​ល្មម​មាន​ប្រពន្ធ។ភ្លើង​ដែល​កំពុង​ឆេះ​ពេញ​បន្ទុក​ក៏​ហៅថា​ កំលោះដែល។

ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំលោះ មនុស្ស​ពេញ​កំលោះ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា មនុស្ស​ប្រុស​ដែល​ពេញ​ការ ពេញ​កម្លាំង​ល្មម​មាន​ប្រពន្ធ។ភ្លើង​ដែល​កំពុង​ឆេះ​ពេញ​បន្ទុក​ក៏​ហៅថា​ កំលោះដែល។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំលោះ មនុស្ស​ពេញ​កំលោះ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំលុងពេលប្តេជ្ញាចិត្តអនុវត្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា កំលុងពេលនៃគម្រោងកាត់បន្ថយឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ឱ្យបានទៀងទាត់ ដែល ពេលនោះ តម្រូវឱ្យប្រទេសមួយចំនួនកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័ន ក្នុង បរិមាណជាក់លាក់។ កំឡុងពេលប្តេជ្ញាចិត្តអនុវត្តដំណាក់កាលទីមួយនៃ ពិធីសារក្យូតូ បានចាប់ពីឆ្នាំ ២០០៨ ដល់ ចុងឆ្នាំ២០១២។ ការប្តេជ្ញាចិត្តថ្មីរបស់បណ្តាប្រទេសភាគគីក្នុងឧបសម្ព័ន្ធ១ នៃពិធីសារក្យូតូ បានឯកភាពលើការប្តេជ្ញាចិត្តដំណាក់កាលទីពីរ ចាប់ពីថ្ងៃទី១ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៣ ដល់ថ្ងៃទី៣១ ខែធ្នូ ២០២០។”

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំលុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទី ពួក ក្រុម ក្រវល់។
ឧទាហរណ៍៖ នៅ​ក្នុង​កំលុង​ជា​មួយ​គ្នា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំរ៉ៃជើងសារជំនួញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រាក់រង្វាន់ដែលត្រូវឱ្យដល់អ្នកជួយពពាយនាយលក់ទំនិញ (ដើរលក់) ។
ឧទាហរណ៍៖ (ឯកសារយោង វាក្យបរិវត្តន៍ សម ថាំង)

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំរ៉ៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រាក់រង្វាន់ ឱ្យជាសគុណដល់អ្នកទិញដល់ដៃ ឬឱ្យទៅជនណាម្នាក់​ដែល​លើក​ទំនិញ​យកទៅលក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ (ឯកសារយោង វាក្យបរិវត្តន៍ សម ថាំង)

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំរោល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អាការ​ងងឹត​មុខ​ជ្រប់ ឬងងឹត​មុខ​ខ្លាំង​ដល់​ដួល​ដេក ដោយ​ហេតុ​ឃើញ​វត្ថុ​គួរ​ខ្លាច គួរ​ស្ញែង មាន​ឃើញ​ឈាម​ជាដើម។
ឧទាហរណ៍៖ កំរោល​ចូល បោស​កំរោល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំរើប

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា រំជួល ចម្រើន​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ រោគ​កាន់​តែ​កំរើប​ឡើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំរលើគុម្ព, ខ្លុនខាប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុម្ពព្រឹក្សកម្ពស់ ១-២ ម ដុះត្រង់ឡើងលើក្នុងព្រៃរបោះនៃឥណ្ឌូចិន។ មើមកំរើកគុម្ព គេប្រើស្ងោរផឹកជាថ្នាំលើកកម្លាំង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភ្លៅនាង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះព្រឹក្សមួយប្រភេទ មានសំបកស ដូចប្រាក់កំពស់ ៥ – ៤០ម​ ដុះក្នុងព្រៃល្បោះលើដីឥដ្ឋ លាយខ្សាច់នៃឧបទ្វីបឥណ្ឌូចិន ជ្វា និងក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ។ ឈើមានពណ៌លឿង ឬដាំដែង រឹង ធ្ងន់ សម្រាប់ធ្វើឈើគូស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភ្លឹង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ប្រទាល​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ធំ​វែង​ក្រាស់​រៀវ​ចុង​ដូច​ស្លឹក​ម្នាស់​ តែ​ឥត​បន្លា មើម​មាន​ស្រទាប់​ៗ ដូច​មើម​ខ្ទឹម​បារាំង។
ប្រទាលមួយប្រភេទកម្ពស់ ០,៥-១,៥ ម ស្លឹកធំវែងក្រាស់ រៀងចុងដូចស្លឹកម្នាស់ តែឥតបន្លា គេស្គាល់តែក្នុងភាពជាដំណាំ គេដាំជាលំអ ក្នុងសួនសាធារណៈនៃទ្វីបអាស៊ីក្តៅ។ ស្លឹកមានប្រវែង ១-១,២០ ម។ ផ្កាពណ៌ស មានក្លិនក្រអូបពេល្ងាច ដុះជាកញ្ចំ ឧច្ជត្តសណ្ឋានលើទងមួយវែង ពី ៤០-៦០ ម។ នៅប្រទេសខ្មែរ គ្រូបុរានតែងយកស្លឹកកំភ្លឹងរោលភ្លើងសម្រាប់សំ្អដៃជើងដែលហើម។ ឫសសម្រាប់ផ្សំថ្នាំព្យាបាលស្នាមសត្វខាំ ឬចឹក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភ្លាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​តូច​មួយ​ប្រភេទ​មាន​ស្រកា ពួក​ត្រី​កន្ធរ រាង​កំប៉ែត មាន​ពុក​មាត់​វែង។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រី​កំភ្លាញ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភ្នាង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សនេះមានកម្ពស់ ១-៤ ម ដុះក្នុងព្រៃធំត្រជាក់ នៃអាស៊ីផ្នែកក្តៅ។ ផ្លែកំភ្នាង អាចបរិភោគបាន។ សំបកអាចផ្សំធ្វើថ្នាំសម្រាប់ឈឺធ្មេញ។ ឫសលាយនឹងរុក្ខជាតិដទៃទៀត សម្រាប់ធ្វើថ្នាំព្យាបាលជំងឺទាស់ជាដើម។

កំភែល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​សើរ​ៗ ដែល​រាក់​ពេក ដែល​មិន​ជ្រៅ។ ប្រើ​ជា កំផែល ក៏​មាន។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹក​រាក់​កំភែល សេចក្ដី​នេះ​រាក់​កំភែល គំនិត​រាក់​កំភែល។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​សើរ​ៗ ដែល​រាក់​ពេក ដែល​មិន​ជ្រៅ។ ប្រើ​ជា កំផែល ក៏​មាន។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹក​រាក់​កំភែល សេចក្ដី​នេះ​រាក់​កំភែល គំនិត​រាក់​កំភែល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភេមតូច (ស្មៅ)

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុម្ពព្រឹក្ស មែកទន់ កម្ពស់ ១-២ម ដុះក្នុងព្រៃរបោះ ឬលើវាលស្មៅភ្នំខ្ពស់ពី ២00 ទៅ ២.000ម។ ដើមនេះមានក្នុងទ្វីបអាស៊ី និងអូស្ត្រាលីក្តៅ ច្រើនដុះជិតដើមកំភេមធម្មតា។ ស្លឹកកំភេមតូចចែកជាបី ស្លឹកពីរនៅខាងៗវិលតាមខ្យល់ ឬពេលណាគេអន្រួនមែក។ ដើមនេះគេនិយមយកទៅដាំក្នុងផើង ឬក្នុងសួនជាលម្អ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភេម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​តូច​ក្នុង​ពួក​កន្លង់​មាន​រូប​ទ្រង់​វែង​ជម​ក្បាល កន្ទុយ​មាន​ស្លាប​បៃតង​ភ្លឺ ខាង​ពោះ​លឿង អ្នក​ផង​រាប់​អាន​តែង​យក​ស្លាប​ក្រង​ទុក​សម្រាប់​តែង​របៃ។
គុម្ពព្រឹក្សកម្ពស់ ១-២,៥0 ម ដុះក្នុងព្រៃរបោះក្រោមឈើធំៗតាមមាត់ទឹក លើដីទំនាប ឬភ្នំខ្ពស់ទាបជាប់ ១.៥០០ ម។ ដើមនេះក្នុងទ្វីបអាស៊ី និងអូស្ត្រាលីក្តៅ។ ស្លឹកដើមកំភេម គោ ក្របី ចូលចិត្តស៊ីណាស់។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភួនព្រះហស្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កំភួនដៃ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភួនព្រះបាទ

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កំភួនជើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភួនដៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប៉ែកដៃពីត្រឹមបត់កែងដៃមកត្រឹមកដៃ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កំភួនព្រះហស្ត។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភួនជើង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប៉ែកជើងពីត្រឹមសន្លាក់ជង្គង់មកត្រឹមកជើង ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កំភួនព្រះបាទ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភូត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​ខាង​ភូត​កុហក ដែល​ធ្លាប់​តែ​ភូត​កុហក ដែល​មិន​ពិត។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំភូត ពាក្យ​កំភូត (ព. ទ្រ.)។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​ខាង​ភូត​កុហក ដែល​ធ្លាប់​តែ​ភូត​កុហក ដែល​មិន​ពិត។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំភូត ពាក្យ​កំភូត (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំភរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​ស្រកា​មួយ​ប្រភេទ រាង​វែង​កន្ទុយ​មាន​ឆ្លក​ក្រហម ខ្លួន​មាន​ខ្មៅ ១ ដុំ​សង​ខាង។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រី​កំភរ។

             ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​ខាង​ភរ​កុហក ឬ ធ្លាប់​តែ​ភូរ​កុហក ដែល​មិន​ពិត។

ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំភរ ពាក្យ​កំភរ (ព. ទ្រ.)។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ចូល​ចិត្ត​តែ​ខាង​ភរ​កុហក ឬ ធ្លាប់​តែ​ភូរ​កុហក ដែល​មិន​ពិត។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំភរ ពាក្យ​កំភរ (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រើល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​ព្រើល ដែល​មាន​សតិ​មិន​ល្អ នាំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​ៗ មិន​ត្រូវ​នឹង​ធម្មតា។ គួរ​សរសេរ​ជា កម្ព្រើល ទើប​ត្រូវ​តាម​របៀប ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំព្រើល (ព. ទ្រ.)។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ព្រើល ដែល​មាន​សតិ​មិន​ល្អ នាំ​ឲ្យ​ធ្វើ​អ្វី​ៗ មិន​ត្រូវ​នឹង​ធម្មតា។ គួរ​សរសេរ​ជា កម្ព្រើល ទើប​ត្រូវ​តាម​របៀប ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំព្រើល (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រឹស

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា រឹង​ខ្លាំង រឹង​ដោយ​កម្លាំង​ប្រឹង នឹង​ពត់ នឹង​បត់​បែន​ដោយ​ពិបាក។
ឧទាហរណ៍៖ រឹង​កំព្រឹស។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រឹង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ស្គម​ណាស់ ស្បែក​ដណ្ដប់​ឆ្អឹង។
ឧទាហរណ៍៖ ស្គម​កំព្រឹង រាង​កំព្រឹង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុមព្រឹក្ស ឬវល្លិដុះក្នុងព្រៃស្រោង ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូចិន ឥណ្ឌាខាងជើង និងស្រុកដែលនៅជុំវិញភ្នំហិមាល័យា។ សំបកកំព្រាម យើងប្រើសម្រាប់លាងសក់ឲ្យស្អាត។ នៅប្រទេសលាវ សំបកនេះ គេយកទៅធ្វើថ្នាំរំងាប់រោគ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្ស​សត្វ​ដែល​ឥត​ម្ដាយ ឥត​អាពុក។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំព្រា កំព្រា​អាពុក កំព្រា​ម្ដាយ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា មនុស្ស​សត្វ​ដែល​ឥត​ម្ដាយ ឥត​អាពុក។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កំព្រា កំព្រា​អាពុក កំព្រា​ម្ដាយ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំព្រយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ឥរិយាបទ​អាប់ឱន​ថោកទាប​មិន​ខែងរ៉ែង ឥត​រាសី។
ឧទាហរណ៍៖ ស្គម​កំព្រយ មនុស្ស​កំព្រយ រាង​កំព្រយ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​តូច​មួយ​ប្រភេទ ក្នុង​ពួក​កញ្ចែ​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ដី​ដែល​មាន​កំពាយ​លាមក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា របង​ធ្វើ​ដោយ​ឥដ្ឋ, ដោយ​ថ្ម ឬ ភ្លឺ​ដែល​លើក​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​ទី​ណាមួយ​ដើម្បី​ឲ្យ​ដក់​ទឹក។ កំពែង​ខ្សៀ គឺ​គែម​ក្បាល​ខ្សៀ។ កាល​ពី​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ ជន​ជាតិ​ថៃ បាន​យក​ពាក្យ​ខ្មែរ​ថា កំពែង នេះ​ទៅ​ប្រើ​ថា កាំពែង ថៃ​អាន​ថា កាំផែង ព្រោះ​អក្សរ “ព” ថៃ​មាន​ខ្យល់​ជា “ផ” ខ្មែរ, លុះ​ដល់​សម័យ​ត​មក ខ្មែរ​ខ្លះ​យក​សំដី​នេះ​មក​ប្រើ​ថា កំផែង ឃ្លាត​ក្លាយ​ពី​សំដី​ថៃ ដែល​ថា​តាម​សំដី​ខ្មែរ​ពុំ​ច្បាស់​នោះ​ក៏​មាន។
?ថ្នាក់ពាក្យជា ទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋ
មានន័យថា ស្នាមភ្លោះ របង ភ្លឺ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពៀច

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ពៀច ដែល​ផត​សាច់​មិន​ស្មើ​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រមុះ​កំពៀច មនុស្ស​កំពៀច​ជើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពើង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ពើង។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្តិល​កំពើង កញ្ជើ​កំពើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពួរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ស្នាម​រវីមរវាម សណ្ឋាន​ប្រហែល​នឹង​ពួរ។
ឧទាហរណ៍៖ ជើង​កំពួរ (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពូល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុង​បំផុត​ខាង​លើ។ កំពូល​នគរ ឬ​កំពូល​រាស្រ្ត គឺ​ម្ចាស់​ផែន​ដី។ កំពូល​ស្រី គឺ​ស្រី​ដែល​ឆ្នើម​ជាង​គេ។
ឧទាហរណ៍៖ កំពូល​ភ្នំ កំពូល​ចេតិយ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពូជ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពូជ (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពំនូក គំនរ។
ឧទាហរណ៍៖ កំពូក​ចង្រិត ដី ១ កំពូក។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​សណ្ឋាន​ជា​កំពូក។
ឧទាហរណ៍៖ ដី​កំពូក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ពេញ​កំពូក កណ្ដាល​ឡើង​មិន​រាប​ស្មើ។
ឧទាហរណ៍៖ ពេញ​កំពុង ថ្ពាល់​កំពុង។

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា កាល​ក្នុង កាល​ដែល​ជាប់​នៅ​ក្នុង​រវាង។
ឧទាហរណ៍៖ កំពុង​ធ្វើ​ការ កំពុង​ស៊ី កំពុង​និយាយ…។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពុក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ពុក​ផុយ។
ឧទាហរណ៍៖ ឧស​កំពុក ឈើ​កំពុក (ព. ទ្រ.)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពឹស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ មាន​រូប​ដូច​ព្រោន​តែ​តូច​ជាង។ សាច់​ក្រូច​ល្អិត​ដែល​នៅ​ក្នុង​ក្លែប​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​កំពឹស ក៏​ហៅ​ថា​ កំពឹស​ដែរ។
ឧទាហរណ៍៖ កំពឹស​ក្រូច។

               មើម​ខ្ទឹម ១ គ្រាប់​ៗ ក៏​ហៅ កំពឹស ដែរ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្ទឹម ១ កំពឹស។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កំពីងពួយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ស្មៅ​វារ​ដុះ​អណ្ដែត​លើ​ទឹក ឬ​ដុះ​នៅ​ទី​ដី​សើម មាន​ឫស​ចេញ​ពី​ថ្នាំង​ មាន​ស្នាប់​ពណ៌​ស​ឱប​ទង ផ្កា​តូច​ស ឬ​ក្រហម ប្រើ​ជា​អន្លក់។
ឧទាហរណ៍៖  កំពីង​ពួយ​ឈើ កំពីងពួយ​អំបោះ។

                ស្មៅ ដុះក្នុងទឹកបឹងត្រពាំង ច្រើនដុះលាយជាមួយដើមកញ្ឆែត មានដើមវាអណ្តែតលើទឹក មានចុងដុះឡើងផុតពីទឹក។ គេប្រទះឃើញវានៅគ្រប់ប្រទេសក្នុងទ្វីបអាស៊ីផ្នែកក្តៅ។ ត្រួយខ្ចីៗសម្រាប់បរិភោគជាបន្លែ។ ដើមទាំងមូលអាចប្រើជាចំណីជ្រូក។ ក្នុងក្បួនឱសថបុរាណ ស្លឹកគេយកធ្វើជាថ្នាំព្យាបាល ជំងឺស្បែកក្បាល។ នៅប្រទេសជ្វា គេប្រើស្លឹកធ្វើជាថ្នាំបំពោកលើរបួសផ្សេងៗ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត