Author: Buy Khmer Book

ភណ្ឌិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឡាំង ហិប កញ្ចក់ រមូរទំនិញផ្ញើតាមប៉ុស្តិ៍ប្រៃសណីយ៍ ដែលមានទំងន់មិនលើសពី ១០ គីឡូក្រាម ។

ភណ្ឌាគារិក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) អ្នករក្សាឃ្លាំង, នាយឃ្លាំង; បើស្រ្ដីជា ភណ្ឌាគារិកា ។

ភណ្ឌាគារឯកជន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គយ
មានន័យថា ចូលមើលពាក្យ ៖ ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់ ។

ភណ្ឌាគារសាធារណៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គយ
មានន័យថា ចូលមើលពាក្យ ៖ ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់ ។

ភណ្ឌាគារសព្វធន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សារពើឃ្លាំង គឺឃ្លាំងសម្រាប់ទទួលដាក់ទំនិញ សព្វមុខរបស់ពាណិជ្ជករ ឬឧស្សាហករ ។

ភណ្ឌាគារសន្មត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឃ្លាំងជាទីទុកដាក់ទំនិញរបស់អ្នកជំនួញ សម្រាប់ យកចេញក្នុងករណីត្រូវការ ។

ភណ្ឌាគារពិសេស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឃ្លាំងជាទីទុកទំនិញ ដែលប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់ ឬស្បៀងអាហារដាក់ជាគំរូ ក្នុងឱកាសតាំងផ្សារលក់។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គយ
មានន័យថា ចូលមើលពាក្យ ៖ ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់ ។

ភណ្ឌាគារផលិតកម្មមានដែនកំណត់ស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់គយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គយ
មានន័យថា រោងចក្រដែលស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់គយលើទំនិញនាំចូល ដោយលើកលែងជាបណ្ដោះអាសន្ននូវពន្ធនិងអាករនានា សម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងដំណើរការផលិតកម្ម។

ភណ្ឌាគារប្រត្យក្ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឃ្លាំងជារបស់ក្រុមរាជការគយកាន់កាប់ផ្ទាល់ ឬលើកជួលទៅឱ្យអ្នកដទៃ ។

ភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គយ
មានន័យថា វាក្យសព្ទនេះមាននិយមន័យច្រើន ដូចខាងក្រោម៖ ១. អគារ ទីកន្លែង ឬទីលានណាមួយដែលបំពេញគ្រប់លក្ខខណ្ឌ ដែលកំណត់ដោយរដ្ឋបាលគយសម្រាប់បម្រើដល់ការធ្វើសន្និធិ ការកែច្នៃ ការតាំងបង្ហាញសម្រាប់លក់ ឬសម្រាប់គោលបំណងពាក់ព័ន្ធផ្សេងទៀត ដែលទំនិញត្រូវព្យួរពន្ធនិងអាករ ជាបណ្ដោះអាសន្ន។ ២. ទីកន្លែងដែលទំនិញត្រូវបានដាក់ សម្រាប់រយៈពេលជាក់លាក់មួយ ស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតពិនិត្យគយ ដោយមានបញ្ជាក់ពីពេលវេលាច្បាស់លាស់។ ក-ភណ្ឌាគារសាធារណៈ ដែលទទួលបានការអនុញ្ញាតពីរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុ អាចធ្វើប្រតិបត្តិការដោយភ្នាក់ងាររបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ឬដោយបុគ្គលណាមួយបាន។ ភណ្ឌាគារនេះ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ សម្រាប់ផ្ដល់សេវាដល់បុគ្គលទាំងឡាយដែលមានសិទ្ធិធ្វើសន្និធិទំនិញ។ ខ-ភណ្ឌាគារឯកជន ដែលត្រូវបានផ្ដល់ការអនុ-ញ្ញាតដោយនាយកទីចាត់ការគយនិងរដ្ឋាករ ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយឡែក ដោយបុគ្គលណាម្នាក់សម្រាប់ធ្វើសន្និធិទំនិញ ដើម្បីការប្រើប្រាស់ដោយឡែក រាប់បញ្ចូលទាំងប្រតិបត្តិករអគារលក់ទំនិញរួចពន្ធ។ គ-ភណ្ឌាគារពិសេស គឺជាប្រភេទភណ្ឌាគារដែលទទួលបានសិទ្ធិពីនាយកទីចាត់ការគយនិងរដ្ឋាករ សម្រាប់រក្សាប្រភេទទំនិញគ្រោះថ្នាក់ប៉ះពាល់ដល់គុណភាពទំនិញដទៃទៀត ឬអាចត្រូវការទីកន្លែងពិសេសសម្រាប់រក្សាទំនិញទាំងនោះ។ ៤. អគារ ទីកន្លែង ឬទីលានដែលទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើសន្និធិទំនិញក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់គយសម្រាប់រយៈពេលជាក់លាក់មួយ និងដោយមានបញ្ជាក់ពីពេលវេលាច្បាស់លាស់។ ទំនិញនាំចូល និងទំនិញក្នុងស្រុកសម្រាប់នាំចេញ អាចត្រូវបានដាក់ក្នុងភណ្ឌាគារគយមានដែនកំណត់។

ភណ្ឌាគារ-

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឃ្លាំង ទីកន្លែងសម្រាប់ទុកដាក់ទំនិញ ដូចយ៉ាងភណ្ឌគារក្រុមគយនៅតាមមាត់កំពង់ជាដើម។ឃ្លាំងជាទីទុកដាក់ទំនិញទំរាំនឹងលក់ដាច់ ឬនាំយកទៅទីដទៃ។

ភណ្ឌហាសិនី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ) ស្រីពេស្យា ( ស្រីផ្កាមាស ) ។

ភណ្ឌរថ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រថវែងធំមានដំបូលសម្រាប់ផ្ទុកអីវ៉ាន់ធ្ងន់ៗ រថយន្ត ទាហានសម្រាប់ដឹកស្បៀងអាហារ ឬទូរថភ្លើងសម្រាប់ដឹកអីវ៉ាន់ ។

ភណ្ឌនៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ភណ្ឌន ) ជម្លោះ ។ ភណ្ឌនការណ៍ ឬ ភណ្ឌនហេតុ ដំណើរឈ្លោះប្រកែកឬហេតុដែលនាំបណ្ដាលឲ្យកើតជាជម្លោះ ។ ភណ្ឌនការី អ្នកបង្កជម្លោះ, អ្នកដែលហៃនាំឈ្លោះ; បើស្ត្រីជា ភណ្ឌនការិនី ។

ភណ្ឌននិកេតន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុផ្សេងៗដែលរៀបដាក់ក្នុងទូកញ្ចក់ សម្រាប់បង្ហាញ កូនសិស្ស ក្នុងការបង្រៀនឱ្យបានស្គាល់ជាក់។

ភណ្ឌនការី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែលស្រឡាញ់ចូលចិត្តតែធ្វើសង្គ្រាម ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលស្រឡាញ់ចូលចិត្តតែធ្វើសង្គ្រាម ។

ភណ្ឌទេយ្យ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) របស់ដែលត្រូវឲ្យជាជំនួស គឺដែលយករបស់អ្វីមួយមកប្រើប្រាស់ឲ្យខូចវិនាសផងគេហើយ ត្រូវរករបស់សងវិញ ឬត្រូវសងជាតម្លៃ ( សំណង ) ។

ភណ្ឌគមន៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទំនិញទើបនឹងមកដល់ ការទើបមកដល់នៃទំនិញ។

ភណ្ឌ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ភណ្ឌ; សំ. ភា ណ្ឌ ) ទ្រព្យ, របស់; ដើមទុន; គឿងប្រើប្រាស់; អីវ៉ាន់; ប្រដាប់, គ្រឿងប្រដាប់ ។ ច្រើនផ្សំជាមួយនឹងនាមសព្ទឯទៀត, ដូចជា
ឧទាហរណ៍៖ ភណ្ឌទេយ្យ របស់ដែលត្រូវសង ( សំណង ); កសិភណ្ឌ គ្រឿងភ្ជួររាស់; គរុភណ្ឌ ទ្រព្យសង្ឃ; នានាភណ្ឌ, ពិពិធភណ្ឌ ឬ វិវិធភណ្ឌ ទ្រព្យផ្សេងៗ, របស់ច្រើនមុខដែលដាក់ក្នុងកំឡុងជាមួយគ្នា; បុរាណភណ្ឌ របស់ចាស់, ទ្រព្យចាស់; រាជភណ្ឌ ព្រះរាជទ្រព្យ; រាជកកុធភណ្ឌ គ្រឿងប្រដាប់សម្រាប់រាជ្យឬគ្រឿងឥស្សរិយយសសម្រាប់ក្សត្រិយ៍ ទ្រង់រាជ្យ; សេដ្ឋភណ្ឌ របស់ប្រសើរ, ទ្រព្យមានតម្លៃ ។ ល ។

ភណា្ឌគារ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ភណ្ឌ + អគារ ) ឃ្លាំង, ឃ្លំាងដាក់ទ្រព្យ ។ រាជភណ្ឌាគារ ឃ្លាំងដាក់ព្រះរាជទ្រព្យ ( ឃ្លាំងហ្លួង ) ។ សង្ឃភណ្ឌាគារ ឃ្លាំងដាក់របស់សង្ឃ ( ឃ្លាំងសង្ឃ ) ។ ល ។

ភង្គៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ភង្គ; សំ. ភំគ ឬ ភង្គ ) សំពត់ដែលត្បាញដោយអំបោះលាយចម្រុះគ្នាច្រើនមុខ ។
ឧទាហរណ៍៖ សំពត់ភង្គៈ, ភង្គពស្ដ្រសាច់ក្រាស់ ( ម. ព. ពស្ត្រ ផង ) ។

ភង្គី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទប្រើជាថ្នាំរម្ងាប់រោគ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើមភង្គី ។

ភង្គពស្ត្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ភង្គៈ ) ។

ភគិនីភស្ដា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( រ. ស. ) ប្ដីរបស់បង ឬប្អូនស្រី គឺបងថ្លៃប្រុស ឬប្អូនថ្លៃប្រុស ( ម. ព. ភគិនី និង ភស្ដា ផង ) ។

ភគិនី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. ភគ្នី ) បង-ប្អូនស្រី; ហៅបានទាំងបងស្រី, ប្អូនស្រី; បើលុះតែមាន ជេដ្ឋ ” បង ” ឬ កនិដ្ឋ ” ប្អូន ” ផ្សំមកផងទើបមានសេចក្ដីប្លែកគ្នា
ឧទាហរណ៍៖ ជេដ្ឋភគិនី បងស្រី, កនិដ្ឋភគិនី ប្អូនស្រី ( សម្រាប់ប្រើជារាជសព្ទ ) ។

ភគវ័ន្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ភគវ័ត ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. ភគវ័ត ) ។

ភគវ័ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ភគវត៑; បា. ភគវន្តុ > ភគវន្ត ) ដែលមានជោគ, មានបុណ្យ, មានយស; ឬលោកអ្នកមានជោគ, អ្នកមានបុណ្យ, អ្នកប្រាជ្ញ ។ ពាក្យនេះ ខាងលទ្ធិពុទ្ធសាសនាហៅចំពោះតែព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះភគវ័ត ឬ ព្រះភគវ័ន្ត; ខាងលទ្ធិដទៃ ហៅបានគ្រប់អ្នកប្រាជ្ញធំៗទួទៅមិនមានកំណត់ ហៅថា ភគវា ឬ ភគវាន ក៏បាន ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. ភគវត៑; បា. ភគវន្តុ > ភគវន្ត ) ដែលមានជោគ, មានបុណ្យ, មានយស; ឬលោកអ្នកមានជោគ, អ្នកមានបុណ្យ, អ្នកប្រាជ្ញ ។ ពាក្យនេះ ខាងលទ្ធិពុទ្ធសាសនាហៅចំពោះតែព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះភគវ័ត ឬ ព្រះភគវ័ន្ត; ខាងលទ្ធិដទៃ ហៅបានគ្រប់អ្នកប្រាជ្ញធំៗទួទៅមិនមានកំណត់ ហៅថា ភគវា ឬ ភគវាន ក៏បាន ។

ភគវាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ភគវា ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. ភគវា ) ។

ភគវា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ភគវន្តុ > ភគវា; សំ. ភគវត៑ > ភគវាន៑ ) មើលពាក្យ ភគវ័ត ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( បា. ភគវន្តុ > ភគវា; សំ. ភគវត៑ > ភគវាន៑ ) មើលពាក្យ ភគវ័ត ។

ភគវន្តមុនី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. < ភគវន្តុ > ភគវន្ត + មុនិ ) អ្នកប្រាជ្ញមានជោគ, អ្នកប្រាជ្ញមានបុណ្យមានយស ( ព្រះសមា្មសម្ពុទ្ធ )
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះភគវន្តមុនី, ព្រះភគវន្តមុនីនាថ, ព្រះភគវន្តមុនីបពិត្រ ( ព. ពុ., ព. ទេ. ) ។

ភគវន្ត

មានន័យថា ( ម. ព. ភគវ័ត ) ។

ភគវតី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យជាឥត្ថីលិង្គរបស់ពាក្យ ភគវ័ត ឬ ភគវ័ន្ត; តាមរូបសព្ទ, សម្រាប់ហៅស្រ្តីអ្នកមានបុណ្យមានស័ក្ដិធំទាំងពួង; តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍, ច្រើនហៅ ព្រះឧមា ឬ ព្រះលក្ស្មី ថា ព្រះភគវតី; តាមសណា្ដប់ប្រទេស, ប្រើហៅស្ដ្រីជាព្រះអគ្គមហេសីនៃក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យក៏បាន
ឧទាហរណ៍៖ សម្ដេចព្រះភគវតី ។

ភគន្ទលា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ភគណ្ឌលា ) ។

ភគន្ទររោគ

មានន័យថា មើលពាក្យ ភគណ្ឌលា និង រោគ ។

ភគណ្ឌលា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. ភគន្ទរ ) រោគឫសដូងបាត; ហៅថា ភគន្ទររោគ ក៏បាន ( សម្រាប់ប្រើជារាជសព្ទឬប្រើក្នុងកាព្យ ) ។

ភក្សាហារ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. < ភក្ស + អាហារ; បា. ភក្ខ– ) ចំណីអាហារ ឬអាហារជាចំណី ។
ឧទាហរណ៍៖ ពួកម្រឹគបក្សីចេញស្វែងរកភក្សាហារ ។

ភក្សា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ភក្ស ជា កិ. “បរិភោគ, ស៊ី”; ភក្សណ ជា ន. “ការបរិភោគ, ការស៊ី”; បា. ភក្ខ, ភក្ខណ ) ចំណី ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្លាមានសាច់ស្រស់ជាភក្សា ។

ភក្តិភាព

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចិត្តភក្តី សេចក្តីស្រឡាញ់ស្មោះ ស្មោះត្រង់ ស្លូតត្រង់។

ភក្ដ្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. វក្ដ្រ; សំ. ក្ល. វ > ព = ពក្ដ្រ; ខ្មែរប្រើក្លាយមកទៀតជា ភក្ដ្រ ) មុខ ( រ. ស. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ( សំ. វក្ដ្រ; សំ. ក្ល. វ > ព = ពក្ដ្រ; ខ្មែរប្រើក្លាយមកទៀតជា ភក្ដ្រ ) មុខ ( រ. ស. ) ។

ភក្ដី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ភក្តិ; បា. ភត្តិ ) ការចែក, ចំណែក; ការសេពគប់; សេចក្ដីរាប់អាន, សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះ, សេចក្ដីស្មោះត្រង់, សេចក្ដីស្លូតត្រង់, សេចក្ដីគោរព ។
ឧទាហរណ៍៖ មានភក្ដីចំពោះចៅហា្វយនាយ ។

                      បើរួមចូលនឹងនាមនាមឯទៀតប្រើជា ភក្ដិ ឬ ភ័ក្ដិ ( អ. ថ. ភ័ក )
ឧទាហរណ៍៖ ញាតិភក្ដិ សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះចំពោះញាតិ ឬញាតិដែលស្លូតត្រង់; មិត្រភក្ដិ សេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះមិត្រឬមិត្រដែលស្លូតត្រង់; ស្វាមីភក្ដិ សេចក្ដីគោរពស្វាមី, សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្មោះចំពោះម្ចាស់ ឬសេចក្ដីគោរពចៅហា្វយនាយ ។ ល ។

ភក្ដិ

មានន័យថា ( ម. ព. ភក្ដី ) ។

ភក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ធូលីទទឹកជ្រាយ ឬកករដីជ្រាយ, ខាប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ប្រឡាក់ភក់, កប់ភក់, ដីបែកភក់ ។

                    ភក់ល្បាប់ ភក់និងល្បាប់ ឬភក់ដែលកកខាប់ជាល្បាប់ ។ ព័ណ៌ភក់ ព័ណ៌ដែលពភ្លក់ដូចសម្បុរភក់ ។

ភ

មានន័យថា ព្យញ្ជនៈទី៤ ក្នុងវគ្គទី៥ ជាឱដ្ឋជៈ មានសំឡេងកើតត្រង់រឹមបបូរមាត់ ជាធនិត-ឃោសៈ ។ ខាងសំស្រ្កឹតនិងបាលីមានសំឡេងជា ព្ហៈ ។

ព្អឹះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលតឹងឬណែនខ្លាំង, ដែលចង្អៀតចិត្តខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ តឹងព្អឹះ, ណែនព្អឹះ ឬ –ប្អ៊ឹះ (ក្លាយមកពីពាក្យ ផ្អឹះ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលតឹងឬណែនខ្លាំង, ដែលចង្អៀតចិត្តខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ តឹងព្អឹះ, ណែនព្អឹះ ឬ –ប្អ៊ឹះ (ក្លាយមកពីពាក្យ ផ្អឹះ) ។

ព្វាំង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះសត្វស្លាបមួយប្រភេទ មានប្រវែង ១០០.៥-១១៥ ស.ម.។ ឈ្មោលៈ ចំហៀងបន្ទូលក្បាល ក និងទ្រូងពណ៌សស្រអាប់ កន្ទុយពណ៌ស មានឆ្នូតខ្មៅនៅថង់បំពង់ក ស្បែកជុំវិញភ្នែកពណ៌ក្រហម។ ញីៈ មានថង់ពណ៌ខៀវ ក្បាលខ្មៅ បំពង់ក និងទ្រូងពណ៌ខ្មៅ។ សំឡេងៈ ដូចកូនឆ្កែស្រែក ហ្កោកហ្កាក បន្តគ្នាមិនញាប់ពេក។ ទីជំរកៈ ក្នុងព្រៃស្រោង ព្រៃរបោះចំរុះ ព្រៃតំបន់ឆ្នេរ។ ជីវសាស្ត្រៈ រស់នៅ និងធ្វើសំបុកនៅក្នុងរន្ធឈើធំៗច្រើននៅជាហ្វូង។ របាយៈ វត្តមានពេញមួយឆ្នាំ មានគ្រប់ទីកន្លែង វត្តមានភាគច្រើននៅតំបន់ជួរភ្នំបូកគោ។ រដូវបន្តពូជៈ ចាប់ពីខែ កុម្ភៈ ដល់ សីហា ពងចំនួន១ដល់៣។

ព្លែមៗ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. ប្លែមៗ ) ។

ព្លុក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ស. ប្លុក អ. ថ. ព្លុក ” ដាស់ គឺដាស់ឲ្យភ្ញាក់ ” ) អ្នករម្លាយសព ( អ្នកដុតខ្មោច ); តាមទម្លាប់មាន ៤ នាក់ ជាជំនួសអាចារ្យយោគី; តាមប្រភពពាក្យនេះថា “អ្នកដាស់ខ្មោច” មានអត្ថន័យថា កាលដែលរៀបនឹងឈួលភ្លើងរម្លាយសព គេតែងនិមន្តលោកឲ្យទាញសំពត់ស្នប ដែលគេស្រាយចេញពីរូបសព ហៅថា សំពត់បង្សុកូល, គេនិយាយទៅរកសពនោះ ហាក់ដូចគេដាស់មនុស្សរស់ឲ្យភ្ញាក់ពីដេកថា ស្ដាប់ធម៌ស្ដាប់អាថ៌លោក ! ; ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្នពុំសូវមានពិធីនេះទៅហើយ។
ឧទាហរណ៍៖ អាចារ្យយោគីម្នាក់និងអ្នកព្លុកបួននាក់ជាអ្នករម្លាយសព ( ធ្លាប់សរសេរ ភ្លុក, គួរសរសេរ ព្លុក វិញ ព្រោះមានសំឡេងជិតប្រភពដើមជាង ) ។

ព្លីមុត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រាជធានី/​រដ្ឋធានី នៃប្រទេស ម៉ុងស៊ែរ៉ា។

ព្លីការ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ព្លិការ ) ។

ព្លិការ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ពលិការ ) ។

ព្រ័ត្រ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ ក្ល.; សំ. វរត្រា, វ > ព, ត្រា > ត្រ = ព្រត្រ; បា. វរត្តា ) ពួរ ឬខ្សែត្រកួញធ្វើដោយស្បែកគោ, ស្បែកក្របី ឬស្បែកម្រឹគណាមួយ ។ ព្រ័ត្រជ្រាម ព្រ័ត្រដែលចងជ្រាមនឹម ។ ព្រ័ត្រត្របែង ព្រ័ត្រដែលត្របែងនឹម ។

ព្រះឱស្

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា មាត់។

ព្រះឱសថ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ថ្នាំរក្សារោគ។

ព្រះឱជារស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្ហូប។

ព្រះឱជា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចំណីបង្អែម។

ព្រះឧស្សាហ៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ឧស្សាហ៍។

ព្រះឧរា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដើមទ្រូង។

ព្រះឧទរ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពោះ។

ព្រះឧទកសាដក, សុក្ខសាដក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា សំពត់ងូតទឹក។

ព្រះឧណ្ហសុភាក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ភួយ។

ព្រះឧណ្ណាលោម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្រជុំចិញ្ចើម។

ព្រះអាចៀន, ព្រះវមកៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កម្អួត។

ព្រះអស្សុ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទឹកភ្នែក។

ព្រះអសុចិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទឹកកាម។

ព្រះអយ្យិកាទួត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ជីដូនទួត។

ព្រះអយ្យិកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ជីដូន។

ព្រះអយ្យកោ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ជីតា។

ព្រះអន្លក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះតិណជាតិមួយប្រភេទស្លឹកស្រួយសម្បុរបៃតងចាស់, ប្រើជាអន្លក់បាន ។
ឈ្មោះចុល្លព្រឹក្សមួយកម្ពស់ ២-៣ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង ឬទីវាលនៃអាស៊ីផ្នែកអាគ្នេយ៍។ ស្លឹកមានពណ៌ស្វាយ ក្លិនប្រហើរ គេនិយមបរិភោគជាបន្លែ។ ក្នុងក្បួនឱសថ ស្លឹកបុកល្អិត សម្រាប់ធ្វើជាថ្នាំបំពោកឱ្យបាត់ចុកចង្កេះ។ គេស្ងោរឫសផឹកដើម្បីបែកញើសច្រើនពេលគ្រុន។

ព្រះអន្តៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពោះវៀនធំ។

ព្រះអនុជបាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្រាមកូនជើង។

ព្រះអនុជង្គុលី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្រាមកូនដៃ។

ព្រះអនុជង្គ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ក្រលៀន។

ព្រះអនុជ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្អូន ។

ព្រះអណ្ឌៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពងស្វាស។

ព្រះអឌ្ឍចន្ទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ជណ្តើរ។

ព្រះអដ្ឋិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ឆ្អឹង។

ព្រះអង្សា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្មា។

ព្រះអង្សកូដ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កួយស្មា។

ព្រះអន្តគុណៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ពោះវៀនតូច។

ព្រះអង្គុដ្ឋបាទ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា មេជើង។

ព្រះអង្គុដ្ឋង្គុលី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្រាមមេដៃ។

ព្រះអង្កៈ, ព្រះកដី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កេះ។

ព្រះអង្កោល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះប្រទាលមួយប្រភេទ ពួករមៀតតែមើមធំៗជាង, ប្រើជាគ្រឿងជ្រលក់យកព័ណ៌លឿង ។

ព្រះអង្កុសា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា កង្វេរ។

ព្រះអក្ខកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ឆ្អឹងដងកាំបិត។

ព្រះហូតភ្នំ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះព្រឹក្សមួយប្រភេទកម្ពស់ ៨-១២ ម ដុះក្នុងព្រៃភ្នំ នៃប្រទេសកម្ពុជា លាវ​ វៀតណាម។ សម្បកសម្រាប់ជ្រលក់សំពត់ឲ្យពណ៌បៃតង។ ឈើមិនសូវជាប់យូរទេ តែគេអាចប្រើធ្វើក្តារសង់ផ្ទះបាន។

ព្រះហឫទ័យ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចិត្ត។

ព្រះហស្បតិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទេវតាធំជាអ្នកបង្ក្រាបខ្លាំងសត្រូវ ហើយមានឬទ្ធិខ្លាំងពូកែណាស់ ​ជាឈ្មោះផ្កាយគ្រោះមួយ​ ។

ព្រះហស្ដ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ដៃ។

ព្រះហលិទ្ទចុណ្ណ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្សៅរមៀត។

ព្រះហនុកា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ចង្កា។

ព្រះហទយៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា បេះដូង។

ព្រះស្វាមី, ព្រះភស្តា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ប្តី។

ព្រះស្រីហរិត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្លាខ្ចី។

ព្រះស្រីសួង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា បារី។

ព្រះស្រីសុក្

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្លាស្លឹង។

ព្រះស្រីសន្លឹក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្លូបាយ។

ព្រះស្រីបណ្ឌា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ម្លូលឿង។

ព្រះស្រីតម្ពុល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្លាតម្ពុល។

ព្រះស្រីចុណ្ណៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ស្លាបុក។