Category: A Khmer Dictionary

ល្បាក់សា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អារក្ស, ខ្មោច​ចំបួរ​ជួរ; ខ្មោច​បិសាច ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បាក់សា​ខាង​ម្តាយ ។

ល្បាក់ទឹក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កន្លែង​ដែល​មាន​ទឹក​ហូរ​បាក់​ជា​ថ្នាក់​ៗ​ស្រដៀង​នឹង​កាំ​ជណ្តើរ ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បាក់​ទឹក​នា​ចង្កេះ​ភ្នំ, ល្បាក់​ទឹក​ឈូ​ក្នុង​ខែត្រ​កំពត (បារ. Cascade ក័ស្កាដ) ។

ល្បាក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ថ្នាក់​ដែល​បាត់​របេះ​ ឬ​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​ដូច​គេ​លាក់ ឬ​ដូច​ជា​បាក់។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បាក់​ច្រាំង​ទន្លេ, ល្បាក់​ភ្នំ ។

ល្បប់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទឹកដែលលាយដោយផង់ធ្យូងកំណាត់សំពត់ឬម្រែងសម្បុរខ្មៅជាមួយនឹងទឹកបបរឬទឹកបាយខាប់ សម្រាប់លុបក្ដារសរសេរ ( ដែលហៅតាមពាក្យសៀមថា ក្ដារខៀន), លុបឲ្យរលុបអក្សរចាស់រួចហើយ បញ្ឈរក្ដារនោះផ្អែកទុកឲ្យស្ងួតសម្រាប់សរសេរទៀត ។
ឧទាហរណ៍៖ ពួកសិស្សវត្តក្នុងសម័យពីដើម សុទ្ធតែប្រើទឹកល្បប់លុបក្ដារខៀន រៀនអក្សរសរសេរដោយដី-សភក់ (ប្រើតែក្នុងសម័យពីដើម) ។

                      គួរកុំច្រឡំពាក្យ ល្បប់ នឹងពាក្យ ល្បាប់ (ម. ព. ល្បាប់ ទៀតផង) ។

ល្បត់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កំណត់ឬកម្រិតដែលលត់លោហជាតិមានដែកជាដើម ។
ឧទាហរណ៍៖ ជាងអ្នកស្គាល់ល្បត់ទើបលត់កាំបិតមុតល្អ ។

                      ដែកអស់ល្បត់ ដែកដែលជាងលត់ច្រើនដងអស់សាច់មុតហើយ ។ ព. ប្រ. មនុស្សអស់ល្បត់ មនុស្សដែលគេស្ដីប្រដៅច្រើនលើកច្រើនដងហើយនៅតែមិនកើត ឬដែលអស់ទំនងអស់ឧបាយនឹងកែឲ្យល្អឡើងបាន
ឧទាហរណ៍៖ អស់ល្បត់ប៉ុណ្ណឹងហើយ អស់ឧបាយនឹងស្ដីប្រដៅទៅទៀតហើយ ។

ល្បង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លង, ស្ទង់​ដោយ​ស្មាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បង​ប្រាជ្ញា ។

                     ល្បង​មើល លង​មើល, ស្ទង់​មើល ។

ល្បក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពេលមួយរយ:ដេកលក់; ស្របក់
ឧទាហរណ៍៖ ដេកមួយល្បក់ ។

ល្បក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ឈូស​លក ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បក​ក្បាំង​ទូ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​សម្រាប់​ឈូស​លក ។
ឧទាហរណ៍៖ ដែក​ល្បក ។

                       ស្នាម​ក្បាច់​ក្រហូង​ដែល​កើត​អំពី​ឈូស​លក ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្បាច់​ល្បក ។

ល្ងេល្ងើ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម. ព. រងេរងើ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (ម. ព. រងេរងើ) ។

ល្ងៀម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម. ព. រងៀម) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (ម. ព. រងៀម) ។

ល្ងៀងអាចមន៍កូន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សម្យ៉ាង មានកម្ពស់ ១-២ ម ច្រើនដុះជាមួយល្ងៀងធម្មតាក្នុងព្រៃស្រោង ឬព្រៃគម្ពោតនៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ស្លឹកអាចបរិភោគបាន តែគេមិនសូវចូលចិត្ត ដោយមានរសជាតហាងបន្តិច។ ឈើមានភាពយឺតធម្យម សម្រាប់ធ្វើមុខតំណ ធ្វើហិប ឬប្រអប់ ។ល។

ល្ងៀងទឹក, ល្ងៀងស្បាត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សម៉្យាង កម្ពស់ ៤-៥ ម ដុះលើដីខ្សាច់ ព្រៃស្រោង ឬព្រៃគម្ពោត ជិតផ្ទះអ្នកស្រុក ក្នុងអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ស្លឹកមានរសជាតិជូរ គេប្រើជាបន្លែអន្លក់ គេអាចស្លជាមួយត្រីឆើ្អរជាដើមបាន។ មែក ធាង អាចរើសធ្វើអុសដុត។

ល្ងៀងជូតអាចម៍កូន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​ព្រៃ​មួយ​ប្រភេទ​ពួក​ល្ងៀង ប៉ុន្តែ​ដើម​តូច​ច្រើន​តែ​ទាប​ៗ​ជាង​ល្ងៀង​ស្លឹក​ល្វីង​ប្រហាត (អ្នក​ស្រុក​ខ្លះ​ហៅ​ល្ងៀង​ស្វាយ) ។

ល្ងីល្ងើ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម. ព. រងេរងើ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (ម. ព. រងេរងើ) ។

ល្ងាន់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដូច​គ្នា​នឹង រងាន់ (និយាយ​តាម​ទម្លាប់​ប្រើ) ។

ល្ងាច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វេលា​ដែល​ព្រះ​អាទិត្យ​ទោរ​ទាប​ចុះ ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើ​ការ​តាំង​ពី​ព្រឹក​ដល់​ល្ងាច ។ ព. ផ្ទ. ព្រឹក ។

ល្ងម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ទ្រម​ខ្លាំង, ដែល​ខ្ញម​ខ្លាំង, ល្វើយ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ អស់​កម្លាំង​ល្ងម (ម. ប្រ. , ច្រ. ប្រ. អស់​កម្លាំង​ល្វើយ, អស់​កម្លាំង​ពេក) ។

ល្ងង់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា មិន​ចេះ, មិន​យល់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្ញុំ​ល្ងង់​គិត​មិន​លេច ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលមិនចេះ, មិនយល់ ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សល្ងង់ (ព. ទ. បុ. ) : ស្អប់ល្ងង់ស្រឡាញ់ចេះ ទើបមានចំណេះ តាមសម័យនិយម ។ បើល្ងង់កុំធ្វើចេះ បើឥតចំណេះត្រូវខំប្រឹងរៀន ។ ព. ផ្ទ. ចេះ ។

                      ល្ងង់ខ្លៅ ឬខ្លៅល្ងង់ ល្ងង់ព្រោះឥតបានរៀនសោះ ។ ងងឹតល្ងង់ ល្ងង់ឈឹងសូន្យដូចគេនៅក្នុងទីងងឹត ។ ឆោតល្ងង់ ឆោតផងល្ងង់ផង ។ ល្ងេល្ងង់ ល្ងង់ល្ងេល្ងើពុំយល់ការខុសត្រូវ ។

ល្ង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដំណាំ​មួយ​ប្រភេទ ដើម​តូច​ស្រួយ ដុះ​បែក​ខ្នែង​ជា​មែក, ផ្កា​ព័ណ៌​ស​ក៏​មាន ព័ណ៌​ស្វាយ​ក៏​មាន​ខ្លះ, ផ្លែ​ស្កះ, គ្រាប់​ល្អិត សំបក​ខាង​ក្រៅ​ខ្មៅ សាច់​ខាង​ក្នុង​ស សម្រាប់​លីង​ប្រើ​ការ​ជា​ម្ហូប​ក្រៀម ឬ​ប្រើ​ការ​ធ្វើ​នំ​ក្រៀម ឬ​ក៏​ស្ល​ប្រេង។
ឧទាហរណ៍៖ ទ្រាប​ល្ង, តំណាប់​ល្ង, ប្រេង​ល្ង ។

                       ឈ្មោះតិណជាតិរឹងមួយប្រភេទកម្ពស់ ៥០-៧០ ស.ម គេដាំជាដំណាំក្នុងសកលលោក ដើម្បីគ្រាប់មានជាតិប្រេង គេប្រើគ្រាប់ និងប្រេងជាអាហារ។ ប្រេងល្ងពណ៌លឿងភ្លាវ អាចប្រើជាឱសថសម្រាប់ធ្វើប្រេងម្សៅ ធ្វើសាប៊ូ ឬសម្រាប់អុជចង្កៀង គ្រាប់ល្ងសម្រាប់ធ្វើនំក្រៀមច្រើនមុខ។ គ្រូថ្នាំបុរាណខ្មែរ ស្ងោរដើមល្ងផឹកឱ្យនោមច្រើន។ គ្រាប់ល្ងគេផ្សំធ្វើថ្នាំបំពោកព្យាបាលជំងឺកូនកណ្តុរ និងបូសទ្រនិច។ ប្រេងល្ងជាថ្នាំព្យាបាលរដូវមិនទៀង ឬចុកពោះពេលមានរដូវ។ បើផឹកប្រេងច្រើនហួសអាចធ្វើឱ្យរលូតកូន។ គេប្រើប្រេងសម្រាប់លាបសក់ ឬព្យាបាលជំងឺនៃសក់។

ល្គេន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​វារ, លូន, ដួល មាន​លំនាំ​រាបសា​ទន់ភ្លន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រូវ​ទុំ​ដួល​ល្គេន, ពស់​លូន​ល្គេន (និយាយ​ថា រគេន ក៏​មាន) ។

ល្គឹកតែ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទជាសន្ធាន
មានន័យថា ( ម. ព. ល្គឹកណាតែ ) ។

ល្គឹកណាតែ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទជាសន្ធាន
មានន័យថា គាប់ណាតែ; គាប់តែ ។
ឧទាហរណ៍៖ ហាមផ្ដាច់មិនឲ្យសាធារណជនចូលតាមទ្វារនេះ, ល្គឹកណាតែមិនស្ដាប់, ត្រូវ… ស្ដីបន្ទោសជាទម្ងន់; ឬ ល្គឹកតែឈ្មោះណាមិនស្ដាប់, ត្រូវ…។

                        ល្គឹកឮ បើឮ, ទោះបីឮ ( ព. បុ. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្គឹកឮគេនិយាយ…(មើលក្នុងពាក្យ សាកសួរ ទៀតផង ) ។

ល្គឹក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដំណើរ​មោះមៃ, មោះហ្មង, ហ្មង​ឆ្គង; ការ​ភ្លាត់​ទាស់​ដំណើរ, ទាស់​ច្បាប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រឡាញ់​រាប់​អាន​គ្នា​មិន​ដែល​មាន​ល្គឹក​ទេ ។

                      ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ខុស​ឆ្គង​បន្តិច​បន្តួច​គួរ​អត់​ឱន​ទៅ កុំ​ឲ្យ​ល្គឹក​នឹង​គ្នា !

ល្គាយល្គង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​លំនាំ​ដំណើរ​គាយ​ទន់ភ្លន់​ញ៉ែងញ៉ង​គគាត (ច្រើន​ប្រើ​តែ​ខាង​លំនាំ​ដំណើរ​របស់​ដំរី)។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះ​ទីនាំង​គជេន្រ្ទ​មាន​ដំណើរ​ល្គាយ​ល្គង (ម. ព. រាំង​គន្លង ផង) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​លំនាំ​ដំណើរ​គាយ​ទន់ភ្លន់​ញ៉ែងញ៉ង​គគាត (ច្រើន​ប្រើ​តែ​ខាង​លំនាំ​ដំណើរ​របស់​ដំរី)។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះ​ទីនាំង​គជេន្រ្ទ​មាន​ដំណើរ​ល្គាយ​ល្គង (ម. ព. រាំង​គន្លង ផង) ។

ល្គាយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​លំនាំ​ដំណើរ​គាយ​ទន់ភ្លន់​សមរម្យ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណើរ​ល្គាយ; ដើរ​ល្គាយ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មាន​លំនាំ​ដំណើរ​គាយ​ទន់ភ្លន់​សមរម្យ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណើរ​ល្គាយ; ដើរ​ល្គាយ ។

ល្គង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម. ព. រគង) ។

ល្ខោនសម័យថ្មី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ល្ខោនដែលលេងតាមរបៀបទំនើប ដូចយ៉ាងល្ខោនជាតិសព្វថ្ងៃ ។

ល្ខោន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ស. លះគរ អ. ថ. ល៉:ខន ) មហោស្រពមួយប្រភេទ លេងរាំរឿងផ្សេងៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ មើលល្ខោន, រោងល្ខោន ។

                    ល្ខោនខោល (ស. ខោន អ. ថ. ខូន “ល្ខោនពាក់មុខ…”) ខ្មែរហៅចំពោះតែល្ខោនដែលអ្នករាំសុទ្ធតែប្រុស (ម. ព. ខោល ន. ផង) ។ ល្ខោនចាប់ឆាយ (ព. ទ. ) ល្ខោនកាឡៃ គឺល្ខោនដែលលេងចម្រុះបែបច្រើនយ៉ាងលាយច្របល់គ្នា តាមសម័យនិយម (ម. ព. ចាប់ឆាយ ផង)។ ល្ខោនរម៉ិង (ព.សា.) ល្ខោនសាមញ្ញ, ល្ខោនរយ ។

ល្កម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ផុយ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ ផុយ​ល្កម ។ រកម

ល្កក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលលូតលាស់ល្ហក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណាំល្អល្កក; សន្ទូងលាស់ល្កក់ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលលូតលាស់ល្ហក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដំណាំល្អល្កក; សន្ទូងលាស់ល្កក់ ។

ល័ព្វ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (សំ. លព្ធ; បា. លទ្ធ) ដែលបានហើយ, ដែលស្រេចហើយ
ឧទាហរណ៍៖ លេខ​ល័ព្ធ លេខ​ដែល​គិត​ឃើញ​ជា​ចំនួន​ស្រេច​ហើយ​ត្រាទុក ។

ល័ខរលើប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ល័ខចាំងយ៉ាងខ្លាំងដែលបន្ថែមពណ៌ និងភាពភ្លឺរលោងនៃក្រណាត់។

ល័ខផ្ដិតពណ៌

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ល័ខអាសូដែលអាចឌីអាសូកម្មបន្ដទៀតដោយធាតុផិ្ដតពណ៌ បន្ទាប់ពីការជ្រលក់សរសៃ។ វាស៊ីជាមួយសរសៃដោយបង្កើតពណ៌ព្រលាំមិន សាកពណ៌។ គេហៅម្យ៉ាងទៀតថា ល័ខឌីអាសូ។

ល័ខឌីអាសូត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា មើល developed dye។

ល័ខឌីក្រូម៉ាត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ល័ខ ឬធាតុចង្អុលពណ៌ដែលក្នុងនោះពណ៌ខុសៗគ្នានឹងបង្ហាញ អោយឃើញទៅតាមភាពខាប់នៃសូលុយស្យុង។

ល័ខឆាប់សាកពណ៌

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ល័ខមិនឋិតថេរ មិន ‘អចិន្ដ្រៃយ៍’ ដែលប្រើនៅក្នុង ដំណើរផលិតវាយនភណ្ឌសំរាប់គោលបំណងអត្ដសញ្ញាណ។

ល័ខ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. ល័ក្ត) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា សារធាតុពណ៌ដែលផ្ដល់ពណ៌វាតិច ឬច្រើនទៅអោយរូបធាតុដទៃទៀត។

ល័ក្សណ៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍) ។

ល័ក្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. លក្តក, អលក្ត, លាក្សា; បា. លាខា, អលត្តក ) ជ័រខះរឹងកើតអំពីសត្វល្អិតពួកមួយ មានសម្បុរក្រហម សម្រាប់ប្រើការជ្រលក់សូត្រ, អម្បោះជាដើម ។
ឧទាហរណ៍៖ ល័ក្តស្រម៉ ។

                      ល័ក្តជុំកន្លង់ ស្រម៉ល័ក្តដែលដុះព័ទ្ធស្រោបរុំជុំវិញមែកឈើ ។ កាកល័ក្ត ឬ អាចម៍ល័ក្ត កាករបស់ល័ក្តស្រម៉ ដែលស្ងោររំងាស់អស់ជាតិហើយ, សម្រាប់ប្រើការបិទឬភ្ជ័រភ្ជាប់អ្វីផ្សេងៗ ។ ចងល័ក្ត ឬ បន្ទំល័ក្ត យកស្រម៉ល័ក្តដែលនៅមានសត្វល្អិតជាមេ ដាក់ក្នុងសំបកកាតំស្លឹកត្នោតជាដើមចងភ្ជាប់នឹងឈើរស់មានដើមសង្កែ, ត្រាង, ស្នួលជាដើម ដើម្បីឲ្យមេនោះចេញមកវាររោមមែកឈើ កកើតបានជាស្រម៉ល័ក្ខតទៅទៀត
ឧទាហរណ៍៖ ល័ក្តជុំកន្លង់ ស្រម៉ល័ក្តដែលដុះព័ទ្ធស្រោបរុំជុំវិញមែកឈើ ។ កាកល័ក្ត ឬ អាចម៍ល័ក្ត កាករបស់ល័ក្តស្រម៉ ដែលស្ងោររំងាស់អស់ជាតិហើយ, សម្រាប់ប្រើការបិទឬភ្ជ័រភ្ជាប់អ្វីផ្សេងៗ ។ ចងល័ក្ត ឬ បន្ទំល័ក្ត យកស្រម៉ល័ក្តដែលនៅមានសត្វល្អិតជាមេ ដាក់ក្នុងសំបកកាតំស្លឹកត្នោតជាដើមចងភ្ជាប់នឹងឈើរស់មានដើមសង្កែ, ត្រាង, ស្នួលជាដើម ដើម្បីឲ្យមេនោះចេញមកវាររោមមែកឈើ កកើតបានជាស្រម៉ល័ក្ខតទៅទៀត ។

                        ផង់ល្អិតឬកករឹងជាដុំមានព័ណ៌ផ្សេងៗ សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងជ្រលក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ល័ក្តខៀវ, —បៃតង, —ស្វាយ, —លឿងទុំ. . . ។

                      ឈ្មោះឈើ ឬដំណាំដែលមានសម្បុរដូចល័ក្តស្រម៉ ។
ឧទាហរណ៍៖ ចេកល័ក្ត, ម្ទេសល័ក្ត. . . ។

ល័ក្ខណ៍

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍) ។ ល័ក្សណ៍

ល័ក្ខខ័ណ្ឌ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. លក្ខខណ្ឌ ) ។

ល័ក្កចាន់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ស.) (ល័កច័ន អ. ថ. ល៉ាក់-កៈចាន់) ក្អម ឬ​ថូ​ទឹក ច្រើន​តែ​ធ្វើ​ដោយ​ឈើ​ក្រឡឹង ឬ ដោយ​បន្ទោះ​ត្បាញ​ខ្មុក​ម្រ័ក្សណ៍ មាន​ខ្សែ​សម្រាប់​យួរ​ឬ​ស្ពាយ​បាន, សម្រាប់​ដាក់​ទឹក ប្រើ​ក្នុង​វេលា​ដើរ​ដំណើរ, ជា​បរិក្ខារ​របស់​បព្វជិត។
ឧទាហរណ៍៖ ល័ក្ក​ចាន់​របស់​លោក​អ្នក​កាន់​ធុតង្គ សម្រាប់​ដាក់​ទឹក​ប្រើ​ប្រាស់ ។

លះលែង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លះ​ស្រឡះ លែង​ធ្វើ, លែង​ត្រូវ​ការ​ត​ទៅ​ទៀត។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​លែង​ធ្វើ​អំពើ​នុះ​ត​ទៅ​ទៀត ។

                       លែង​គ្នា​ដាក់​ស្រឡះ ។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​លែង​គ្នា គឺ​លះ​លែង​ប្តី​ប្រពន្ធ ។ លះ​លែង​រវែង​បង់ (ម. ព. រវែង​បង់) ។

លះលាក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លះ​ឃ្លាត​លែង​ងាក​បែរ​ទៅ​រក ។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​លាក​កិច្ច​ការ​លែង​នឹក​នា ។

លះបង់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លះ​ចោល​, បោះ​បង់​ចោល​ ។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​បង់​ការ​រៀន​សូត្រ ។

លះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កាត់​ចុង​មែក​ ឬ​គល់​មែក ដើម្បី​ឲ្យ​ស្រឡះ ឬ​ឲ្យ​សំណុំ​ដើម​វែង​ចម្រើន​ឡើង​ទៀត ។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​មែក​ឈើ។

                      ពុះ​លួស​រំហូត ។
ឧទាហរណ៍៖ ពុះ​ឫស្សី​លះ​ពី​ចុង​ទៅ​គល់។

                     មុត​ដូច​គេ​អារ ។ ចោល​ស្រឡះ​លែង​ត្រូវ​ការ, លែង​ធ្វើ​ត​ទៅ​ទៀត, លែង​នឹក​នា, មិន​ឲ្យ​មាន​ត​ទៅ​ទៀត : លះ​ទុច្ចរិត, លះ​សេចក្ដី​ទុក្ខ, លះ​កិលេស ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្មៅ​ត្រសិត​លះ​ជើង ។

                     ចោល​ស្រឡះ​លែង​ត្រូវ​ការ, លែង​ធ្វើ​ត​ទៅ​ទៀត, លែង​នឹក​នា, មិន​ឲ្យ​មាន​ត​ទៅ​ទៀត។
ឧទាហរណ៍៖ លះ​ទុច្ចរិត, លះ​សេចក្ដី​ទុក្ខ, លះ​កិលេស ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ច្បាស់, ស្រឡះ មិនប្រឡិមប្រឡុំ មិនរអាក់រអួល; ដែលអស់អាថ៌សេចក្ដី ។

ឧទាហរណ៍៖ សម្ដីលះ; និយាយលះ, មើលសំបុត្រលះ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ច្បាស់, ស្រឡះ មិនប្រឡិមប្រឡុំ មិនរអាក់រអួល; ដែលអស់អាថ៌សេចក្ដី ។
ឧទាហរណ៍៖ សម្ដីលះ; និយាយលះ, មើលសំបុត្រលះ ។

លំៗ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. លំ ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. លំ ) ។

លំំនៅរុក្ខារក្ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ផ្ទះជាទីលំនៅរបស់ភ្នាក់ងារក្នុងក្រុមគង្គា និងរុក្ខា ដែលជាអ្នកមើលថែទាំព្រៃឈើ ។

លំំនាំដើម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្តីសង្ខេបរបស់អ្នកនិពន្ធនៅខាងដើមនៃសៀវភៅ ។

លំឱន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធ្វើ​ឲ្យ​ឱន, បង្អោន, បន្ទន់​ចុះ (ចំពោះ​តែ​កាយ, វាចា, ចិត្ត) ។
ឧទាហរណ៍៖ លំឱន​កាយ, លំឱន​វាចា, លំឱន​ចិត្ត (ម. ព. លំអុត ផង) ។

លំអៀង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អៀង ឬ លំអៀង) ។

លំអូត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លំអុត​លំឱន​សុភំ​សុភាព​ទន់​ភ្លន់ (ព. កា.) ។
ឧទាហរណ៍៖ សម្លប​សម្លូត លំអូត​ចំពោះ ពាក្យ​ពោល​ពិរោះ រាយ​រាប់​សម្ដី ។ … (ច្បាប់​ស្រី ជា​ព្រះ​រាជ​និពន្ធ​នៃ​ព្រះ​បាទ​សម្តេច​ព្រះ​ហរិរក្ស​រាមា …) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា លំអុត​លំឱន​សុភំ​សុភាព​ទន់​ភ្លន់ (ព. កា.) ។
ឧទាហរណ៍៖ សម្លប​សម្លូត លំអូត​ចំពោះ ពាក្យ​ពោល​ពិរោះ រាយ​រាប់​សម្ដី ។ … (ច្បាប់​ស្រី ជា​ព្រះ​រាជ​និពន្ធ​នៃ​ព្រះ​បាទ​សម្តេច​ព្រះ​ហរិរក្ស​រាមា …) ។

លំអុត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លំទោន, ឱនទន់ទាប (ចំពោះតែកាយ, វាចា, ចិត្ត ) ។
ឧទាហរណ៍៖ លំអុតកាយថ្វាយបង្គំ, លំអុតវាចាទន់ផ្អែម, លំអុតចិត្ត ។

                    ដើរលំអុតកាយ ដើរឱនបន្ទន់កាយ ។ លំអុតលំអូន ឬ លំអុតលំឱន ឱនបន្ទន់កាយ ឬ វាចាឲ្យរាបទាប ឬក៏បង្អោនបន្ទន់ចិត្តទៅរកផ្លូវល្អ ។

លំអិតលំអូន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរាប់រក ដោយទន់ភ្លន់, ថ្នាក់ថ្នម, ប្រើសម្ដីល្អិតល្អរកគ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ បងប្អូនគេល្អៗ ណាស់ សុទ្ធសឹងតែលំអិតលំអូនរកគ្នាគេជានិច្ច ។ ព. កា. ថា : បងៗប្អូនៗ លំអិតលំអូន ស្រោះស្រាយរកគ្នា ពុំដែលមោះហ្មង ឆ្លើយឆ្លងតវ៉ា ទោះស្ដីទោះថា ទន់ផ្អែមជានិច្ច ។ (ម. ព. លំអុត, លំអុតលំអូន, លំអុតលំឱន និង លំឱន ទៀតផង ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលរាប់រក ដោយទន់ភ្លន់, ថ្នាក់ថ្នម, ប្រើសម្ដីល្អិតល្អរកគ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ បងប្អូនគេល្អៗ ណាស់ សុទ្ធសឹងតែលំអិតលំអូនរកគ្នាគេជានិច្ច ។ ព. កា. ថា : បងៗប្អូនៗ លំអិតលំអូន ស្រោះស្រាយរកគ្នា ពុំដែលមោះហ្មង ឆ្លើយឆ្លងតវ៉ា ទោះស្ដីទោះថា ទន់ផ្អែមជានិច្ច ។ (ម. ព. លំអុត, លំអុតលំអូន, លំអុតលំឱន និង លំឱន ទៀតផង ) ។

លំអិត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អិត ឬ លំអិត កិ.) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អិត ឬ លំអិត ន.) ។

លំអន់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អន់ ឬ លំអន់) ។

លំអង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អង ឬ លំអង) ។

លំអក់ព័ណ៌

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អក់​ព័ណ៌ ឬ លំអក់​ព័ណ៌) ។

លំអក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អក់ ឬ លំអក់) ។

លំអ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្អ ឬ លំអ) ។

លំហោក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. រំហោក ន.) ។

លំហែ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. លម្ហែ ) ។ (ម. ព. លម្ហែ, លំហែ ឬ រម្ហែ, រំហែ) ។

លំហើយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. លម្ហើយ ) ។
(ម. ព. លម្ហើយ, លំហើយ ឬ រម្ហើយ, រំហើយ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. លម្ហើយ ) ។

លំហួត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សណ្ឋាន​ក្បាច់​រចនា​ដែល​លក, ល្បក, កូត ឲ្យ​ផត​ខូង​លំនាំ​ប្រឡាយ ។
ឧទាហរណ៍៖ លំហួត​ក្បាច់​ក្បាល​សសរ, ក្បាច់​មាន​លំហួត ។

លំហូរច្រោះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ផ្នែកមួយនៃកំណកអាកាសដែលមិនហួត និងមិនកជាញើស​ ហូរក្រោមដី ឬលើផ្ទៃដី និងវិលត្រឡប់ទៅ អាងបង្ខាំងទឹកវិញ ។

លំហូរខ្សែទឹក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា បរិមាណទឹកហូរនៅក្នុងផ្លុវទឹកមួយ គិតជាម៉ែត្រគូបក្នុងមួយវិនាទី ( m3/S) ។លំហូរខ្សែទឹកមានន័យដូចគ្នានឺងធារទឹកដែរ ។

លំហុក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. រំហុក) ។

លំហាច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. លម្ហាច ) ។
                         (ម. ព. លម្ហាច, លំហាច ឬ រម្ហាច, រំហាច) ។

លំហសេរី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា លំហរបានផ្ដល់អោយខាងលើថ្នាលរេស៊ីន ក្នុងកូឡោនអ៊ីយុងបណ្ដូរដើម្បីលៃទុកសំរាប់ ឬការពង្រីកនៃថ្នាលក្នុងកំឡុងពេលការវិលនៃទឹក។

លំហ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. លម្ហ, លំហ ឬ រម្ហ, រំហ) ។ រំហ

លំពែងអរឹស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. អរិឞ “រោគ”; បា. អរិស, សំ. អឝ៌ស៑ “រោគធ្លាក់ឈាម; រោគឫសដូងដុះ”) ឈ្មោះរោគមួយប្រភេទ ពួករោគក្ដាមខ្សៀ, រោគអណ្ដើក ច្រើនធ្វើទុក្ខចុកសៀត ។

លំពែងស្នែងក្របី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​លំពែង​មួយ​ប្រភេទ ផ្លែ​មាន​សណ្ឋាន​ស្រដៀង​នឹង​ស្នែង​ក្របី ( តោមរ) ។

លំពែងព្រះរាម, ស្លឹកអណ្តាតនាគ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះតិណជាតិម្យ៉ាងកម្ពស់ ០.៥០ -១ ម គេនាំពីស្រុកអាហ្រ្វិកខាងត្បូង មកដាំនៅគ្រប់ប្រទេសក្តៅ ដាំខាងក្នុងមុខផ្ទះ ឬក្នុងសួនជាដើម មានស្លឹកលម្អ។ គេអាចទិញស្លឹកតាមផ្សារខ្លះបាន ពីព្រោះស្លឹកសម្រាប់ធ្វើថ្នាំបុរាណព្យាបាលជំងឺក្អក។ ពេលខ្លះ គេកោសស្លឹកចាស់យកសរសៃ ធ្វើជាអំបោះដេរ ឬធ្វើជាកន្ទុយខ្សែ។

លំពែងព្រះរាម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ប្រទាល​ផ្ញើ​ប្រាណ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​វែង​ស្រួច​ក្រាស់ ដុះ​ជា​គុម្ព​ចាប់​ឫស​តោង​ជាប់​នឹង​ដើម​ឈើ, ច្រើន​ដុះ​អាស្រ័យ​នឹង​ដើម​ត្នោត​ដែល​មាន​គាវ​ចាស់ ឬ​គាវ​ងាប់​នៅ​ស្រោប​ដើម ។

លំពែង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គ្រឿង​សស្រ្តា​សម្រាប់​ចាក់ សម្រាប់​ពួយ​មាន​មុខ​ទាំង​ពីរ​ខាង មាន​ចុង​ស្រួច រូប​សណ្ឋាន​ដូច​ព្រះ​ខ័ន តែ​ដង​វែង។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្លែ​លំពែង ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា លំពែង ។

កក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ព. បុ.) គេច​វេះ ឬ​ចៀស​វាង​លាក់​ខ្លួន​ក្នុង​វេលា​ដែល​មាន​ភ័យ​ស្លុត​ស្លន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ លំពើន​ចូល​ព្រៃ​ព្រោះ​ភ័យ​ដេញ ។

                      (មាន​ប្រើ​ខ្លះ​តែ​ក្នុង​ពាក្យ​កាព្យ​បុរាណ) ។
ឧទាហរណ៍៖ អ្នក​ណា​ហ៊ាន​ផ្គើន កុំ​តែ​លំពើន ជ្រក​ពួន​ក្នុង​ព្រៃ កុំ​អី​លិច​លង់ ព្រោះ​ភ័យ​ចង្រៃ ដប់​យប់​ដប់​ថ្ងៃ ទើប​បាន​វិល​វិញ ។

លំពាំង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ស, លាំព័ង អ. ថ. លុ័មផ័ង) ទំនើង, អំណាចខ្លួន, អំពើចិត្
ឧទាហរណ៍៖ តាម​លំពាំង​ចិត្ត (ម. ប្រ., ប្រើ​ខ្លះ​បន្តិច​បន្តួច​តែ​ក្នុង​កាព្យ) : វា​ឃោរឃៅ​ខ្លាំង ធ្វើ​តាម​លំពាំង ប្រឆាំង​យក​ឈ្នះ ជួន​កាល​បាត់​ខ្លួន ជួន​កាល​នៅ​ផ្ទះ មាន​គ្នា​វា​ខ្លះ ខ្នះ​ខ្នែង​ជ្រោម​ជ្រែង ។

លំពាស់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា លំនាំ​ដែល​ទន់ ពត់, បត់​ ឬ​រលាស់​បាន ។
ឧទាហរណ៍៖ លំពាស់​ដៃ, លំពាស់​ដង​រ៉ែក ។

                      លំនាំ​ដែល​បែក​កន្ធែក​ងាក​ចេញ​ទាំង​ពីរ​ខាង។
ឧទាហរណ៍៖ លំពាស់​ស្នែង​ក្របី (និយាយ​ថា រំពាស់ ក៏​មាន) ។

លំពាន់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ប្រទាល​មួយ​ប្រភេទ សន្តាន​តិណ​ជាតិ ស្លឹក​សំប៉ែត, ប្រើ​ជា​ថ្នាំ​រម្ងាប់​រោគ ។

លំពស់ដែក, វល្លិដែក, វល្លិពងក្តស្វា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ១-២ ម ពេលខ្លះជាវល្លិវារឡើងលើរុក្ខជាតិជិតខាង​ដុះក្នុងណ្រៃស្រោង លើដីទំនាប ឬលើភ្នំដែលទាបជាង ១០០០ ម ។​ ដើមនេះមានក្នុងទ្វីបអាស៊ីក្តៅ។ ស្លឹកខ្ចីៗអាចបរិភោគជាបន្លែបាន។ មែកសម្រាប់ធ្វើគ្រោងលប ឫសប្រើជាថ្នាំព្យាបាលជំងឺកូនកណ្តុរជាដើម។

លំពស់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​តូច​មួយ​ប្រភេទ ដើម​ស្ទើរ​ជា​វល្លិ ស្លឹក​ស្រួច​ស្តើង ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រួយ​លំពស់​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​អន្លក់ ឬ របោយ​បាន​ឥត​ចត់​ឥត​ល្វីង​ទេ។

                      ខ្មែរ​អ្នក​ចេះ​ផ្លុំ​ស្លឹក​ជា​បទ​ភ្លេង​គេ​ច្រើន​តែ​យក​ស្លឹក​លំពស់​នេះ រើស​យក​តែ​ស្លឹក​ចាស់​រឹង​មក​ផ្លុំ​ឮ​សូរ​សព្ទ​តូច​គ្រលួច ។
ឧទាហរណ៍៖ លេង​ភ្លេង​ផ្លុំ​ស្លឹក ។

លំពង់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើម​ថ្មី គឺ​ដើម​ដែល​ទើប​ដុះ​លូត​ជា​ខាង​ក្រោយ។
ឧទាហរណ៍៖ លំពង់​ឈើ ។

លំផូង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កែវ​ប្រដាប់​ចង្កៀង សម្រាប់​ដាក់​បាំង​ខ្យល់​ទាំង​ជួយ​កាត់​ផ្សែង​នាំ​ឲ្យ​មាន​ពន្លឺ​ភ្លើង​ភ្លឺ​ថ្លា​ល្អ​ផង ។
ឧទាហរណ៍៖ លំផូង​គោម​ប្រេង​កាត ។

លំផក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ស. ល្ចមព្ចក អ. ថ. ល៉មផក) ប្រដាប់ធ្វើដោយសំពត់ស្មាច់ មានកំពូលស្រួចវែងឆ្លឺម សម្បុរ-ស បិទចម្រៀកក្រដាសថងយន់ត្រង់កណ្ដាប់មាត់ ឬមិនបិទ ក៏មាន, សម្រាប់ពួកមន្ត្រីពាក់សីសៈ ក្នុងកាលដែលមានព្រះរាជពិធីហែធំៗ ឬសម្រាប់ឲ្យកុលបុត្រ ដែលកោរសក់រួចហើយពាក់ហែចេញទៅបួស ។
ឧទាហរណ៍៖ នាគ​ពាក់​លំផក ។

លំប៉ា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. ឡាំប៉ា) ។

លំបេក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​បរិវារ​របស់​ពាក្យ លំបាក ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ លំបេក​លំបាក លំបាក​ក្រៃ​ពេក, លំបាក​ត្រដេបត្រដាប ។

លំបិន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​បរិវារ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​នឹង​ពាក្យ លំបាក ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ លំបាក​លំបិន ពិបាក​ពិបិន, លំបាក​ត្រដាបត្រដួស ។

លំបាក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ពិបាក, ធ្វើ​បាន​ដោយ​កម្រ ។
ឧទាហរណ៍៖ លំបាក​ទៅ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​លំបាក; ដំណើរ​តោកយ៉ាក, ការ​ទ័ល​ក្រ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើ​បាន​ដោយ​លំបាក, រក​ស៊ី​ដោយ​លំបាក ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ពិបាក; ដែល​ក្រីក្រ, តោកយ៉ាក ។
ឧទាហរណ៍៖ ការ​លំបាក; មនុស្ស​លំបាក, មនុស្ស​ក្រ​លំបាក ។

លំនៅឋាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧស្សាហកម្មហិរញ្ញវត្ថុ
មានន័យថា សំណង់ក្រោមទម្រង់ជាផ្ទះល្វែង អគារសហកម្មសិទ្ធិ ភូមិគ្រឹះគ្រប់ប្រភេទ និងសំណង់ផ្សេងទៀត ដែលមានគោលដៅបម្រើឱ្យការស្នាក់នៅ។

លំនៅ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទី ​ឬ​កន្លែង​ដែល​នៅ ​ឬ​សម្រាប់​នៅ ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះ​ជា​លំនៅ​របស់​មនុស្ស, ព្រៃ​ជា​លំនៅ​របស់​សត្វ (គួរ​កុំ​ប្រើ​ថា ទី​លំនៅ ព្រោះ លំនៅ ជា​នាម​សព្ទ​ប្រាប់​សេចក្ដី​ថា ទី-សម្រាប់​នៅ ស្រេច​ទៅ​ហើយ បើ​ថែម​ពាក្យ ទី​មក​ទៀត​នាំ​ឲ្យ​ផ្ទួន ឲ្យ​ធ្ងន់, បើ​ត្រូវ​ការ​ប្រើ​ពាក្យ ទី ត្រូវ​ថា ទី​នៅ ឬ ទី​ជា​លំនៅ ក៏​គឺ លំនៅ ហ្នឹង​ឯង) ។

លំនឹងលក្ខណៈរលាយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា លក្ខណៈរលាយអតិបរមារបស់រូបធាតុមួយក្នុងរូបធាតុមួយផេ្សងទៀត ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹកក្នុងអ៉ីដ្រូកាបួ)ចំពោះលក្ខ័ណ្ឌដោយឡែកនៃសីតុណ្ហភាព និងសំពាធ។

លំនឹងឌីណាមិច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា មើល equilibrium ។

លំនឹងដូណាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា លំនឹងដោយឡែកមួយដែលកកើតឡើងនៅពេលផាសពីរ មានអត្ថិភាពជាមួយគ្នាត្រូវបានកំរិតថាសមាសភាគអីុយ៉ូនិចមួយឬច្រើនមិនអាច ឆ្លងកាត់ពីផាសមួយទៅផាសមួយទៀតទេ។ ជាទូទៅការកំរិតនេះបណ្ដាលមក ពីភ្នាសដែលជ្រាបចំពោះធាតុរំលាយ និងអ៉ីយ៉ុងតូចៗ ប៉ុន្ដែមិនជ្រាបចំពោះអ៉ីយ៉ុង កូឡូអ៉ីត ឬភាគលិ្អតដែលមានបន្ទុកទំហំប៉ុនកូឡូអ៊ីត។ គេហៅម្យ៉ាងទៀតថា លំនឹងដូណានជីប។

លំនឹង Gibbs-Donnan

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា មើល Donnan equilibrium ។

លំនឹង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ភាព​នឹង, ការ​ឋិត​នៅ​នឹង ។
ឧទាហរណ៍៖ លំនឹង​បង្គុយ; លំនឹង​កាយ, លំនឹង​ស្មារតី ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា “ល័ក្ខខ័ណ្ឌដែលល្បឿនប្រតិកម្មគីមីតាមទិសដៅទៅ និងមកស្មើគ្នា។ កំហាប់សារធាតុនៅខាងស្ដាំនិងខាងឆេ្វងកំរសើ្មគ្នាណាស់ក្នុងស្ថានភាពលំនឹង។ គេហៅម្យ៉ាងទៀតថា លំនឹងឌីណាមិច។

លំនាំសមសារ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា លំនាំ​សមរម្យ; ដំណើរ​ឫកពា; បែប​ភាព​នៃ​រាង​កាយ ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​នុ៎ះ​មាន​លំនាំ​សមសារ​គួរ​ឲ្យ​អ្នក​ផង​ពេញ​ចិត្ត ។

លំនាំបឋម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ក្នុងស៊ីនេទិចគីមី ហេតុការណ៍នៅកំរិតអាតូម ឬមូលេគុលដែលបង្កើតជាប្រតិកម្មទាំងស្រុង។

លំនាំ Darzen

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា ការរៀបចំធ្វើអាល់គីលអាឡូសែនួដោយការដុតជាចំហាយវិលត្រឡប់ម៉ូលេគុលចំហាយត្រឡប់អាល់កុលជាមួយម៉ូលេគុលត្យូនីលក្លរួដោយមានវត្តមានម៉ូលេគុលពីរីឌីន។

លំនាំ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទំនង; បែប​បទ, បែប​ភាព; ​ទ្រង់, ទ្រង់ទ្រាយ; ដំណើរ ។
ឧទាហរណ៍៖ មាន​លំនៅ​ល្អ; ខុស​ពី​លំនាំ​ដើម; លំនាំ​សេចក្ដី ។

លំនាច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការ​នាច​នៃ​ទឹក ។
ឧទាហរណ៍៖ លំនាច​សមុទ្រ (បារ. Marée descendante ឬ Marée basse ម៉ារ៉េដេស្សង់ដង់តិ៍ ឬ ម៉ារ៉េប័ស្សិ៍) ។ ព. ផ្ទ. ជំនោរ, ទឹក​ជោរ ។