Author: Buy Khmer Book

រហ័ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. រហស៑ ន. “សេចក្ដីកំបាំង, ការសម្ងាត់; ល្បឿន, សន្ទុះ; ការប្រញាប់” ) ដែលឆាប់រួសរាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការរហ័ស, ដំណើររហ័ស ។

                      រហ័សរហួន ដែលមិនយឺត, មិនចំអៀក ។

ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សរហ័សរហួន ។

                      រហ័សរហែង ដែលប្រញាប់ញាប់ដៃញាប់ជើង ។

ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការរហ័សរហែង; ត្រូវរហ័សរហែងដៃជើងបន្តិចឡើង! ( ម. ព. រំហ័ស ផង ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( សំ. រហស៑ ន. “សេចក្ដីកំបាំង, ការសម្ងាត់; ល្បឿន, សន្ទុះ; ការប្រញាប់” ) ដែលឆាប់រួសរាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការរហ័ស, ដំណើររហ័ស ។

                     រហ័សរហួន ដែលមិនយឺត, មិនចំអៀក ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សរហ័សរហួន ។

                    រហ័សរហែង ដែលប្រញាប់ញាប់ដៃញាប់ជើង ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការរហ័សរហែង; ត្រូវរហ័សរហែងដៃជើងបន្តិចឡើង! ( ម. ព. រំហ័ស ផង ) ។

រហ៊ុះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮហ៊ុះៗ រឿយៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ថ្ងូររហ៊ុះ ។

រហ៊ុម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលមានក្លិនស្អុយរងំ; ដែលអាក្រក់ឬស្អុយកេរ្តិ៍ ឈ្មោះសាយពេញពាស ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្លិនស្អុយរហ៊ុម; ស្អុយឈ្មោះរហ៊ុម; គេនិយាយដើមរហ៊ុម ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលមានក្លិនស្អុយរងំ; ដែលអាក្រក់ឬស្អុយកេរ្តិ៍ ឈ្មោះសាយពេញពាស ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្លិនស្អុយរហ៊ុម; ស្អុយឈ្មោះរហ៊ុម; គេនិយាយដើមរហ៊ុម ។

រហ៊ឹះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮហ៊ឹះៗរឿយ ។
ឧទាហរណ៍៖ ថ្ងូររហ៊ឹះ ។

                     ( ម. ព. រហ៊ឹះ ) ។

រហ៊ឹម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮហ៊ឹមៗរឿយៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮសូររហ៊ឹម, និយាយគ្នារហ៊ឹមៗ ។

                     ( ម. ព. រហ៊ឹម ) ។

រហ៊ិះ—

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. រហ៊ិះរហ៊ុះ ) ។

រហ៊ិះរហ៊ុះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮហ៊ិះៗ ហ៊ុះៗរឿយៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើចរហ៊ិះរហ៊ុះ, លាន់មាត់រហ៊ិះរហ៊ុះ ( ម. ព. រអ៊ិះរអ៊ុះ ផង ) ។

រហ៊ិះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮហ៊ិះៗរឿយៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ សើចរហ៊ិះ, យំរហ៊ិះ ។

                     ( ម. ព. រហ៊ិះ ) ។

រហោស្ថានកម្ម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ការរេចរឹលគុណភាពដីក្នុង តំបន់ស្ងួត តំបន់ពាក់កណ្ដាលស្ងួត និងតំបន់ស្ងួតសើមបង្គួរដែលបណ្ដាលមកពីកត្តាផ្សេងៗគ្នា រួមបញ្ចូលទាំង ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ និងសកម្មភាពមនុស្ស ។ ជាងនេះទៅទៀត តាមអនុសញ្ញាសហប្រជាជាតិស្ដីពីការប្រយុទ្ធប្រឆាំងរហោស្ថានកម្មបានកំណត់និយមន័យការរេចរឹលគុណភាពដី ថាជាការថយចុះ ឬបាត់បង់ផលិតភាពជីវសាស្ត្រ ឬសេដ្ឋកិច្ច និងភាពសាំញ៉ាំនៃដីដំណាំដែលពឹងផ្អែកលើទឹកភ្លៀង ដីដំណាំដែលមានប្រព័ន្ធស្រោចស្រពវាលស្មៅ ព្រៃឈើ និងគម្ពោតព្រៃនៅក្នុងតំបន់ស្ងួត តំបន់ពាក់កណ្ដាលស្ងួត និងតំបន់ស្ងួតសើមបង្គួរដោយការប្រើប្រាស់ដី ដំណើរការមួយ ឬ បង្គុំដំណើរការច្រើនពីសកម្មភាពមនុស្ស និង របៀបនៃការតាំងទីលំនៅ ដូចជា (i) សំណឹក ដីបង្កដោយខ្យល់ និង ឬទឹក (ii) ការខូចខាតលក្ខណៈរូប គីមី និង ជីវសាស្ត្រ ឬសេដ្ឋកិច្ចនៃដី និង(iii) ការបាត់បង់រុក្ខជាតិធម្មជាតិរយៈពេលវែង ។

រហោសន្និបាត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការប្រជុំមានគ្នាតិច ដែលច្រើនធ្វើដោយលួចលាក់។

រហោស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលធូរៗ ជ្រាកៗ ជ្រោកៗ មិនសូវជិត មិនសូវណែន
ឧទាហរណ៍៖ របុំអំបោះរហោសៗ ( និយាយថា ល្ហោស ក៏មាន : របុំអំបោះល្ហោសៗ ) ។

រហោល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរង្វើល, ល្បោះ, រយាល ។
ឧទាហរណ៍៖ ល្បោះព្រៃរហោលៗ ( និយាយថា ល្ហោល ក៏មាន : ល្បោះព្រៃល្ហោលៗ ) ។

រហោភាព

មានន័យថា ( ម. ព. រហោ និង រហស្ស ) ។

រហោឋាន ឬស្ថាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម.ព កន្តារ ឬមរុកន្តារ) ទីស្ងាត់កម្រមានមនុស្សមានទៅមក ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម.ព កន្តារ ឬមរុកន្តារ) ទីស្ងាត់កម្រមានមនុស្សមានទៅមក ។

រហោឋាន

មានន័យថា ( ម. ព. រហស្ថាន និង រហោ ) ។

រហោក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលធ្លុះដូចជារំហោក ។
ឧទាហរណ៍៖ ជញ្ជាំងរហោក; ធ្លុះរហោក ។ រហែករហោក ( ម. ព. រហែក ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលធ្លុះដូចជារំហោក ។
ឧទាហរណ៍៖ ជញ្ជាំងរហោក; ធ្លុះរហោក ។ រហែករហោក ( ម. ព. រហែក ) ។

រហោ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឬប្រើជា និ. ក៏បាន ( បា.; សំ. រហស៑ ) សា្ងត់, កំបាំង, ទីស្ងាត់, ទីកំបាំង ។ សម្រាប់ប្រើផ្សំនឹងនាមនាមឲ្យជាបទសមាស, ដូចជា រហោកម្ម, រហោការណ៍ ដូចគ្នានឹង រហស្សកម្ម, រហស្សការណ៍ ដែរ ។ រហោគត ( —គៈតៈ ឬ —គត់ ) ដែលទៅឬនៅក្នុងទីស្ងាត់, ក្នុងទីកំបាំង ។ រហោឋាន ដូចគ្នានឹង រហស្ថាន ដែរ ។ រហោភាព ( —ភាប ) ភាវៈស្ងាត់ឬកំបាំង; ដំណើរសម្ងាត់, សេចក្ដីកំបាំង, សេចក្ដីវិវេក (ដូចគ្នានឹង រហស្សភាព ដែរ) ។ ល ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ឬប្រើជា និ. ក៏បាន ( បា.; សំ. រហស៑ ) សា្ងត់, កំបាំង, ទីស្ងាត់, ទីកំបាំង ។ សម្រាប់ប្រើផ្សំនឹងនាមនាមឲ្យជាបទសមាស, ដូចជា រហោកម្ម, រហោការណ៍ ដូចគ្នានឹង រហស្សកម្ម, រហស្សការណ៍ ដែរ ។ រហោគត ( —គៈតៈ ឬ —គត់ ) ដែលទៅឬនៅក្នុងទីស្ងាត់, ក្នុងទីកំបាំង ។ រហោឋាន ដូចគ្នានឹង រហស្ថាន ដែរ ។ រហោភាព ( —ភាប ) ភាវៈស្ងាត់ឬកំបាំង; ដំណើរសម្ងាត់, សេចក្ដីកំបាំង, សេចក្ដីវិវេក (ដូចគ្នានឹង រហស្សភាព ដែរ) ។ ល ។

រហែល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរាក់ណាស់ ហាក់ដូចជាហែលលើទីដែលដក់ ឬលើភាជនៈអ្វីមួយដែលដាក់ ( ចំពោះតែទឹកឬវត្ថុរាវ ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹករាក់រហែលៗ, ប្រេងនៅសល់រហែលៗ នឹងបាតដប ។

រហែង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ស. រះហេង អ. ថ. រ៉ៈហែ៎ង “ស្នាមដីប្រេះ; ក្រហែង” ) ចង្អូរថ្ម ឬក្រហែងថ្ម ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹកហូរតាមរហែងភ្នំ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលហូររិញៗឬសើមៗមិនដាច់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹកជ្រាបហូររហែង ( មកពីពាក្យ រហែង ន. នុះឯង ) ។

រហែក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ដាច, រយះ ដូចគេហែក ។
ឧទាហរណ៍៖ បន្លាទាក់សំពត់រហែកអស់ ! ។

                       រហែករហុយ រហែកផងធ្លុះរហុយផង ។
ឧទាហរណ៍៖ សំពត់រហែករហុយ ។

                      រហែករហោក គុ. ឬ កិ. វិ. ដែលរហែកធ្លុះធ្លាយពាស ។
ឧទាហរណ៍៖ ជញ្ជាំងស្លឹករហែករហោក ; ធ្លុះធ្លាយរហែករហោក។

រហែ

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហែ ) ។

រហេវរហាវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលខឹងដោយរហ័ស, ដែលឆាប់ខឹងឆុរឆេវទប់មិនទាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ខឹងរហេវរហាវ; ចិត្តរហេវរហាវ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលខឹងដោយរហ័ស, ដែលឆាប់ខឹងឆុរឆេវទប់មិនទាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ខឹងរហេវរហាវ; ចិត្តរហេវរហាវ ។

រហេវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលហេវខ្លាំង, ល្វើយខ្លាំង ។
ឧទាហរណ៍៖ អស់កម្លាំងរហេវ ។

រហេម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យបរិវារសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ រហាម ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ រហេមរហាម រហាមក្រៃពេក : ក្ររហេមរហាម, រកស៊ីរហេមរហាម, ទឹកភ្នែករហេមរហាម ( ម. ព. រហាម ផង ) ។

រហេតរហូត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលឥតសណ្ដាប់ធ្នាប់, ឥតរបបឬឥតរបៀបរបប, ឥតកំណត់ទីឬកំណត់វេលា ។
ឧទាហរណ៍៖ ដាក់អីវ៉ាន់រហេតរហូត, ស៊ីរហេតរហូត, ហាមមិនឲ្យមនុស្សចេញចូលរហេតរហូត ។

រហេងរហាង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលឥតម្លប់នៅជិត, ដែលមានចំហាយកម្ដៅថ្ងៃច្បាស់បណ្ដាលឲ្យចាំងឬឲ្យក្ដៅមិនស្រួល ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះរហេងរហាង, ក្ដៅរហេងរហាង ។

                      ព. ប្រ. ដែលរាយមាយ ព្រោះអស់ទីពំនាក់ពឹងផ្អែកជ្រកអាស្រ័យឬព្រោះខ្ជិលធុញទ្រាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ចិត្តរហេងរហាង ។

រហៀរ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលក្រីក្រលំបាកតោកយ៉ាកក្រៃពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ររហៀរ, មនុស្សរហៀរ ។

រហៀង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលឮស្រាលៗមិនជាក់, មិនប្រាកដ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮរហៀងៗ ( ម. ព. រហាក់ ប. និង រហិច ប. ទៀតផង ) ។

រហើររហាយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលច្រាស់ច្រាល់ដោយកម្លាំងកាមគុណ, ដែលមានសេចក្ដីស្រលាញ់ប្រតិព័ទ្ធរើរុះរវើរវាយហើរពីអ្នកនេះទៅរកអ្នកនោះពីអ្នកនោះទៅរកអ្នកឯណោះ មិនតាំងនៅយូរ; ចើក ( ច្រើននិយាយចំពោះតែស្ត្រី ឬចិត្តរបស់ស្ត្រី ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រីរហើររហាយ ; ចិត្តរហើររហាយ ។

រហើយ

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហើយ ) ។

រហើតរហាំង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលផើតៗរលះរលាំង រួសរាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើររហើតរហាំង; ដំណើររហើតរហាំង ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលផើតៗរលះរលាំង រួសរាន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើររហើតរហាំង; ដំណើររហើតរហាំង ។

រហើត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលផើតៗរួសរាន់, ប្រញាប់ប្រញាល់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើររហើតៗ; ដំណើររហើតៗ ( ច្រើនប្រើពាក្យ រហើតរហាំង ជាង ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលផើតៗរួសរាន់, ប្រញាប់ប្រញាល់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើររហើតៗ; ដំណើររហើតៗ ( ច្រើនប្រើពាក្យ រហើតរហាំង ជាង ) ។

រហើង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលស្ដើងប៉ើងរ៉ើង ទាំងស្រាលផង ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្បៃស្ដើងរហើង ។

រហូន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលស្រួល, ស្រលួតស្រឡះ, សុទ្ធសូន្យឥតមានគន្លិកគន្លាក់, ឥតរដិបរដុប ឬឥតទើសទាក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើមស្លាលៃខ្ពស់រហូន, ផ្ដៅវែងរហូន, ផ្លូវស្រួលរហូន ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលបណ្ដោយតាម ឬអនុលោមតាមគ្នា ឥតទទឹងទាស់, ឥតរអាក់រអួល ។
ឧទាហរណ៍៖ និយាយបណ្ដោយតាមគ្នារហូន ។

រហូត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា របូត ឬដែលរបូតឃ្លាតចាកទីចាកកន្លែង ដែលដោត, ស៊ក, ចង, ក្រង, រែង ដូចគេចាប់ហូតចេញ ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រីរហូតពីត្រណោត, រនាបរហូតពីរបែង, ដាវរហូតចេញពីស្រោម ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា របូត ឬដែលរបូតឃ្លាតចាកទីចាកកន្លែង ដែលដោត, ស៊ក, ចង, ក្រង, រែង ដូចគេចាប់ហូតចេញ ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រីរហូតពីត្រណោត, រនាបរហូតពីរបែង, ដាវរហូតចេញពីស្រោម ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ឥតទើសឥតទាក់ពីម្ខាងទៅម្ខាងឬពីដើមដល់ចុង; ដរាបដល់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ពីក្មេងរហូតដល់ចាស់; ទៅបានរហូត ។

រហុយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលធ្លុះមានរន្ធ, មានប្រហោងតូចៗច្រើនអន្លើ ។
ឧទាហរណ៍៖ សំពត់ធ្លុះរហុយ; រន្ធរហុយ ។ រហែករហុយ ( ម. ព. រហែក ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលធ្លុះមានរន្ធ, មានប្រហោងតូចៗច្រើនអន្លី ។
ឧទាហរណ៍៖ សំពត់ធ្លុះរហុយ; រន្ធរហុយ ។ រហែករហុយ ( ម. ព. រហែក ) ។

រហឹម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលត្រជាក់ល្មមស្រួល ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រូវខ្យល់បក់មកត្រជាក់រហឹម ។

រហិល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរាប, ឥតភក់ផុង ស្រួលដើរ ស្រួលទៅមក ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្លូវរហិល ឬ ផ្លូវស្រួលរហិល ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា រ៉ិល, ច្រិល ។
ឧទាហរណ៍៖ បំបោលរទេះរហិល ។

រហិតរហៃ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា អស់កម្លាំងរសេះរសោះ ឬធេងធោង ។
ឧទាហរណ៍៖ អស់កម្លាំងរហិតរហៃ ( និយាយថា ល្ហិតល្ហៃ ក៏មាន ។ ម. ព. រហិត ផង ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា អស់កម្លាំងរសេះរសោះឬធេងធោង ។
ឧទាហរណ៍៖ អស់កម្លាំងរហិតរហៃ ( និយាយថា ល្ហិតល្ហៃ ក៏មាន ។ ម. ព. រហិត ផង ) ។

ដកស្រង់​ពី​វចនានុក្រម​សម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

រហិត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. បា. ) ដែលទៅប្រាសហើយ, ដែលទទេឬមិនមាន; ដែលថយ, ខ្សោយ, អន់ ។
ឧទាហរណ៍៖ បញ្ញារហិត, ព្យាយាមរហិត, កម្លាំងរហិត ។

រហិច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរាក់រហែលៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹករាក់រហិចៗ; ទឹកហូររហិចៗ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលរាក់រហែលៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹករាក់រហិចៗ; ទឹកហូររហិចៗ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យបរិវារសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ រហៀង ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮរហិចរហៀង ឮរហៀងៗ ឬឮរហាក់រហៀងបន្តិចបន្តួចពុំប្រាកដ ។

រហិក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យបរិវារសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ រហាក់ ( កិ. ) ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ រហិករហាក់ រហាក់ពេក : កំពុងរហិករហាក់ណាស់ ឈប់បន្តិចសិន កុំអាលសួរគ្នា !

រហាល់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ច្រំជើងរឿយៗ ឬច្រាស់ច្រាល់ ដោយចង់ប្រញាប់ហួសពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ គោរហាល់ទាញខ្សែមិននៅ ; កុំរហាល់ពេក ! ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលច្រាស់ច្រាល់ដោយនឹកចង់ហួសពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ ចិត្តរហាល់ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ច្រំជើងរឿយៗ ឬច្រាស់ច្រាល់ ដោយចង់ប្រញាប់ហួសពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ គោរហាល់ទាញខ្សែមិននៅ ; កុំរហាល់ពេក ! ។

រហាល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា លំហបឹង, លំហទឹក ។
ឧទាហរណ៍៖ រហាលបឹង, រហាលទឹក ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលស្រឡះត្លេវ ។
ឧទាហរណ៍៖ វាលរហាល ( និយាយថា ល្ហាល ក៏មាន ) ។

រហាម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលហូរឬជ្រាប, លេច រលាបៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹកភ្នែកហូររហាម; ទឹកជ្រាបរហាម ។

                       ព. ប្រ. ដែលក្រីក្រលំបាកខ្លាំង ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្ររហាម។

                      ក្ររហាមដូចអណ្ដើកចូលភ្លើង ដែលក្រីក្រលំបាកលំបិនក្រៃពេក បានព្រឹកខ្វះល្ងាចព្រួយចិត្តខ្លាំងបង្ហូរទឹកភ្នែករហាមមិនសូវស្រាក ប្រហែលដូចអណ្ដើកប្រទះត្រូវភ្លើងឆេះព្រៃ ( ម. ព. រហេម ផង ) ។

រហាត់ទឹក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រហាត់ធំ មានកង់ មានស្លាប មានបំពង់ចងភ្ជាប់គ្រប់ស្លាប, សម្រាប់ដាក់ឲ្យប៉ះនឹងខ្សែទឹកដែលហូរយ៉ាងល្មម, វិលដួសទឹកចាក់លើទបង្ហូរដាក់ស្រែចម្ការ, ជារបស់មានប្រយោជន៍ដ៏សំខាន់មួយយ៉ាងក្នុងកម្ពុជរដ្ឋ ។

រហាត់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់សម្រាប់រវៃ, ខារ, ស្រូប, វេញ; មានច្រើនបែប ។
ឧទាហរណ៍៖ រហាត់រវៃ (សូត្រ), រហាត់ខារ, រហាត់វេញ ( ខ្សែ ), រហាត់ស្រូប ( ទឹក ) , . . . ។

រហាច

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហាច ) ។

រហាក់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ញ័រសាច់ដោយត្រូវកម្ដៅថ្ងៃខ្លាំងឬដោយប្រឹងដើរ, ប្រឹងធ្វើការពេញកម្លាំង ។
ឧទាហរណ៍៖ កំពុងរហាក់ខ្លាំង កុំអាលផឹកទឹក! ( ម. ព. រហិក ផង ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ រហៀង ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮរហាក់រហៀង ឮរហៀងៗ ពុំប្រាកដ ។

រហស្សូបាយ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កូដោបាយ ឧបាយទុច្ចរិត ឬឧបាយសម្ងាត់ (ម. ព. កូដោបាយ) ។

រហស្សសន្និបាត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការជួបជុំដើម្បីរិះរកឧបាយកលប្រើក្នុងរឿងសម្ងាត់ ក្នុងផ្លូវទុច្ចរិត ។

រហស្សនាម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែលប្រើផ្សាយមិនចេញឈ្មោះខ្លួន មនុស្សប្រើឈ្មោះបន្លំ ។

រហស្ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. រហស្យ ) សេចក្ដីស្ងាត់, ការសម្ងាត់, ការកំបាំង, ការលាក់លៀម ។ គុ. ស្ងាត់, ដែលកំបាំង ។ រហស្សកម្ម ( រៈហ័សសៈក័ម ) អំពើកំបាំង, ការសម្ងាត់, អំពើដែលបិទបាំងមិនឲ្យអ្នកណាដឹង ។ រហស្សការណ៍ ( រៈហ័ស-សៈកា ) ហេតុឬដំណើរកំបាំង ។ រហស្សគុណ ( រៈហ័ស-សៈគុន ) គុណដ៏កំបាំង គឺគុណដែលមានប្រាកដ តែឥតអ្នកណាដឹង ឬ ដែលមានគេបំបិទបំបាំងមិនឲ្យលេចឮ ។ រហស្សចិន្ដា ( —ចិន-ដា ) គំនិតស្ងាត់ ។ រហស្សទោស ទោសកំបាំង; ទោសដែលលាក់បំបិទមិនឲ្យគេដឹង ។ រហស្សភាព ភាវៈស្ងាត់, ដំណើរសម្ងាត់ ។ រហស្សភេទ ដំណើរបែកខ្ចាយការសម្ងាត់ ។ រហស្សមន្តី ( —ម៉ន់-តី ) អ្នកមានគំនិតស្ងាត់គឺអ្នកដែលលបគិតការសម្ងាត់; បើស្ត្រីជា រហស្សមន្តិនី ។ រហស្សមិត្ត ឬ —មិត្រ មិត្រទំនុកទុកចិត្ត, មិត្រសិ្នទ្ធ ។ រហស្សង្គ ( រៈហ័ស-សង់ ឬ —សង់គៈ; <រហស្ស + អង្គ ) អវយវៈកំបាំង ( អង្គជាត, គុយ្ហប្បទេស ) ។ រហស្សូបាយ ( រៈហ័ស-សូ—; < រហស្ស + ឧបាយ ) ឧបាយសម្ងាត់, កិច្ចកលកំបាំង, ល្បិចសម្ងាត់ ។ ល ។

រហស្ថាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ.; បា. រហោឋាន ) ទីស្ងាត់, ទីដែលមិនមានមនុស្សនៅ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទៅនៅលាក់ខ្លួនពួនអាត្មាក្នុងរហស្ថាន ( ច្រើនប្រើពាក្យ រហោឋាន ជាង ) ។

រហប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលហើបហាមាត់សួរ ឬសូមម្ហបៗច្រើនគ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សឈូឆរមកសួរដំណឹងរហប, ពួកស្មូមសុំទានរហប ។

រហទប្បទេស

មានន័យថា មើលពាក្យ រហទដ្ឋាន ។

រហទដ្ឋាន

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. សំ.; បា. រហទ; សំ. ហ្រទ “អន្លង់ទឹក, . . . ” ) អន្លង់ទឹកជ្រៅ; អន្លង់មហាសមុទ្រ; បឹងជ្រៅ ( ហៅ រហទប្បទេស ក៏បាន ) ។

រហង់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ស. រះហង អ. ថ. រ៉ៈហុង “ខ្ពស់, ខ្ពស់សមរម្យ” ) ដែលឈរឬអង្គុយតាមរបៀបរៀបរៀងចេញមុខចេញលំនាំសមរម្យមិនទាស់ភ្នែក ។
ឧទាហរណ៍៖ ពួកក្រមុំអើតករហង់តាមបង្អួច ។

                      ដែលដុះច្រូងរៀងរាយល្អចាប់ចិត្តគួរចង់មើល ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្កាឈូកដុះរហង់ក្នុងស្រះ ។

រហក់

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហក់ ) ។

រហក

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហក ) ។

រហ

មានន័យថា ( ម. ព. ល្ហ ) ។

រស្សៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. រស្ស ន. ) ។
👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. រស្ស គុ. ) ។

រស្សាវុធ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. រស្ស + អាវុធ; សំ. ហ្រស្វ + អាយុធ ) អាវុធខ្លី, ដូចយ៉ាងដំបងខ្លីជាដើម ។ ព. ផ្ទ. ទីឃាវុធ ។

រស្សសរៈ

មានន័យថា ( ម. ព. រស្សសរ ) ។

រស្សសរ

មានន័យថា មើលពាក្យ រស្ស ឬ រស្សៈ ។

រស្សសព្

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. រស្ស + សទ្ទ; សំ. ហ្រស្វ + ឝព្ទ ) សំឡេងខ្លី, សូរឮខ្លី ( ម. ព. រស្សៈ និង សព្ទ ផង ) ។ ព. ផ្ទ. ទីឃសព្ទ ។

រស្សសញ្ញា

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. សំ.; បា. < រស្ស “ខ្លី” + សញ្ញា “គ្រឿងសម្គាល់; ឈ្មោះ, . . .”; សំ. ហ្រស្វ + សំជ្ញា ) គ្រឿងសម្គាល់ឲ្យដឹងថាមានសំឡេងខ្លី ។ ពាក្យនេះវេយ្យាករណបណ្ឌិតខ្មែរសន្មតជាឈ្មោះវណ្ណយុត្តមួយប្រភេទ មានសណ្ឋានកំបុតខ្លីនេះ ( ់ ) សម្រាប់ប្រើបំបែរសំឡេងវែងឲ្យខ្លីកំបុតធ្ងន់, ប្រើដាក់បានចំពោះតែពីលើតួអក្សរប្រកបរបស់ពាក្យខ្មែរដែលជាស្រៈ អ, អា ពីរនេះ ដូចជា អត់, កក់, ចប់, ដល់; អាក់, កាន់, ចង្កាក់, ស្គាល់ ជាដើម ( ហៅថា សង្កត់ ឬ បន្តក់ ក៏បាន; សៀមហៅ មៃឯក អ. ថ. ម៉ៃអេក “ឈើមួយ” សម្រាប់ប្រើបំបែកសំនៀងដោយវិធីផ្សេងពីខ្មែរ ។ ម. ព. រស្សៈ និង សញ្ញា ផង ) ។

រស្សទស្សី

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. ហ្រស្វ + ទរ្សិន៑ ) អ្នកឃើញកាលខ្លី ឬអ្នកឃើញហេតុខ្លី គឺអ្នកដែលមានគំនិតយល់ខ្លីៗ មិនស្គាល់ការគួរនិងពុំគួរ មិនស្គាល់ហេតុល្អអាក្រក់វែងឆ្ងាយ ។ បើស្ត្រីជា រស្សទស្សិនី ។ ព. ផ្ទ. ទីឃទស្សី, ទីឃទស្សិនី ។

រស្សទស្សិនី

មានន័យថា ( ម. ព. រស្សទស្សី ) ។

រស្សជាតិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. រស្សជាតិ, —ជា តិក ឬ រស្សក; សំ. ហ្រស្វ— ) សត្វដែលមានខ្លួនខ្លី ឬមានរូបត្រមុល ( ហៅថា រស្សកជាតិ ឬ រស្សកសត្ត, —សត្វ ក៏បាន ។ ព. ផ្ទ. ទីឃជាតិ ។

រស្សកាល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា.; សំ. ហ្រស្វ + កាល ) កាលខ្លី, កាលពុំយូរ ។

រស្សកសត្វ

មានន័យថា ( ម. ព. រស្សកសត្ត ) ។

រស្សកសត្ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មើលក្នុងពាក្យ រស្សជាតិ ។

រស្សកជាតិ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មើលពាក្យ រស្សជាតិ ។

រស្ស ឬរស្សៈ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ខ្លី ដែលបំព្រួញ រហ័ស ។

រស្ស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មនុស្សតឿ, សត្វតឿ ។ ស្រៈមានសំឡេងខ្លី; សម្រាប់ប្រើក្នុងភាសាបាលីមាន ៣ តូគឺ អ, ឥ, ឧ; ខាងភាសាសំស្ក្រឹតមាន ៦ តួគឺ អ, ឥ, ឧ, ឫ, ឭ, អះ ; ខាងភាសាខ្មែរមាន ៤ តួគឺ អិ, អឹ, អុ, អះ ( សម្រាប់ភាសាខ្មែរ, ស្រៈ អ នេះមិនទៀង គឺចួនកាលជា រស្សៈ ចួនកាលជា ទីឃៈ តាមសូរសំឡេងជា អៈ ខ្លី និង អ វែង, ដូចជា : ប៉ប្រក, ប៉ប្រង, ទទ្រម, ពពក, ពភល អ. ថ. ប៉ៈប្រក, ប៉ៈប្រង, ទៈទ្រម, ពៈពក, ពៈភល; ប៉ៈ, ទៈ, ពៈ, ជា រស្សៈ; ប្រក, ប្រង, ទ្រម, ពក, ភល ជាទីឃៈ ឬជាគរុ ); ស្រៈទាំងប៉ុណ្ណេះហៅថា ស្រៈរស្សៈ ឬ រស្សសរៈ ។ ព. ផ្ទ. ស្រៈទីឃៈ ឬ ទីឃៈ ឬ ទីឃសរៈ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( បា. រស្ស; សំ. ហ្រស្វ ) ខ្លី; ដែលមានរូបរាងខ្លី; តឿ; ទាបកន្តិល, កន្តុញ ។

រស្មី្មអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គីមី
មានន័យថា សណ្ឋានចលនារលកដែលមានដែនអគ្គិសនីឆ្លាស់ និងដែនម៉ាញេទិចដែលរត់ក្នុងល្បឿនលឿនខ្ពស់បំផុត (3 X 108m/s)។

រស្មីសំយោគ ហ្វូតូសំយោគ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ដំណើរការក្រោមវគ្គមានពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលរុក្ខជាតិបៃតងស្រូបយកឧស្ម័នកាបូនិក ពីខ្យល់ និងទឹកពីក្នុងដី ឬពីប្រភពទឹកនានា ( ឬប៊ីកាបូណាតនៅក្នុងទឹក) ដើម្បីបង្កើតជាសារធាតុចិញ្ចឹមកាបូអ៊ីដ្រាត និងបញ្ចេញអុកស៊ីសែននៅក្នុងដំណើរការនេះ ។ រស្មើសំយោគមានវិធីច្រើនយ៉ាង ឆ្លើយតបខុសៗគ្នាចំពោះកំហាប់ឧស្ម័នកាបូនិកក្នុងបរិយាកាស ។

រស្មីម័ត

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. រឝ្មិមត៑; បា. រំសិមន្តុ, គុ. ឬ ន. “ដែលមានរស្មី; អ្នកមានរស្មី ” ) ព្រះអាទិត្យ ។ វេវ. អង្សុមាលី ។

រស្មីភាព

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា លក្ខណៈអ្វីៗដែលភ្លឺថ្លា​ ដែលមានពន្លឺស្វាង ស្រឡះ ដូចជាមេឃមានពន្លឺផ្កាយច្រុះជាដើម ។

រស្

មានន័យថា ( ម. ព. រង្សី ) ។

រស់

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មានជីវិតនៅ, មិនទាន់ស្លាប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ បុគ្គលរស់នៅមួយរយឆ្នាំ បើមានសេចក្ដីប្រមាទលោកហៅថា រស់នៅឥតអំពើ ទុកស្មើដូចស្លាប់ទៅហើយ ( ព. ពុ. ) ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលមានជីវិតនៅ : សត្វរស់ ។ រស់រាន មានជីវិតរានខែឆ្នាំតទៅ គឺមានអាយុវែងតទៅ : សូមឲ្យបានរស់រានមានជីវិតតវែងឆ្ងាយទៅ ! ។ ព. ប្រ. ស្ថិតនៅ, តាំងនៅ, មិនទាន់វិនាស, មិនទាន់រលំ : ជំនួញនៅរស់ ។ វេវ. ទ្រង់ព្រះជន្មនៅ, មាន ឬ គង់ព្រះជន្មនៅ, ទ្រទ្រង់នៅ; មានជីវិតនៅ, មានអាយុនៅ ។ ព. ផ្ទ. បរិនិពា្វន; សោយទិព្វជង្គត, សោយទិវង្គត; សោយពិរាល័យ; សុគត; ក្ស័យ, ក្សីណក្ស័យ; ទទួលអសញ្ញកម្ម, ទទួលអសញ្ញភាព; ទទួលមរណភាព, ទទួលអនិច្ចធម្ម; ទទួលអនិច្ចកម្ម; ធ្វើកាលកិរិយា; រលត់, រលត់ខន្ធ, រំលាងខន្ធ, ធ្លាយខន្ធ, ធ្លាយសង្ខារ ឬ បែកធ្លាយសង្ខារ; បាត់បង់, ស្លាប់; ដើរ, ផុត, ផុតរលត់; ដាច់ខ្យល់, អស់ដង្ហើម; ងាប់; តាយសាក; តាយហោង; ស្មឹង, តាយស្មឹង, តេន ( ប្រើតាមថ្នាក់ ខ្ពស់, កណ្ដាល, ទាប ឬ សាមញ្ញ ) ។

រសោះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ផុរខ្សុរចេញ, រលុះរលាចេញ, របូតចេញពីគ្នា ។
ឧទាហរណ៍៖ សូត្ររសោះ ។

រសោង

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលបន្តគ្នារជយឬតោងគ្នា ដូចគេសណ្ដោង ។
ឧទាហរណ៍៖ ជាប់តាមគ្នារសោង, ដើរតាមគ្នារសោងចុះរសោងឡើង ។

                      ព. ទ. បុ. ជាប់រសោងដូចសម្លកំពឹស ដែលឆ្លើយដាក់ពីម្នាក់ទៅម្នាក់ឲ្យជាប់មានរឿងរយោងជាមួយគ្នា ប្រៀបដូចជាសម្លកំពឹសដែលស្រង់ឡើងជាប់គ្នារសោង ។

រសេះរសោះ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា អស់កម្លាំង រួយដៃរួយជើង ។
ឧទាហរណ៍៖ អស់កម្លាំងរសេះរសោះ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា អស់កម្លាំង រួយដៃរួយជើង ។
ឧទាហរណ៍៖ អស់កម្លាំងរសេះរសោះ ។

រសេវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យបរិវាររបស់ពាក្យ រសាវ ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្សឹបរសេវរសាវ ខ្សឹបគ្នារសាវៗតិចៗ ខ្លាំងៗ; ស្រមោចវាររសេវរសាវ ស្រមោចវាររសាវៗពេញពាស ។

រសេមរសាម

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលរវីមរវាមមិនច្បាស់លាស់ ។
ឧទាហរណ៍៖ គូរវាសរសេមរសាម; ស្នាមរសេមរសាម ។

                      ដែលរាយមាយទីសទាសមិនប្រាកដមិនដាច់ស្រេច ។

ឧទាហរណ៍៖ ចិត្តរសេមរសាម, គំនិតរសេមរសាម ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលរវីមរវាមមិនច្បាស់លាស់ ។
ឧទាហរណ៍៖ គូរវាសរសេមរសាម; ស្នាមរសេមរសាម ។

                      ដែលរាយមាយទីសទាសមិនប្រាកដមិនដាច់ស្រេច ។
ឧទាហរណ៍៖ ចិត្តរសេមរសាម, គំនិតរសេមរសាម ។

រសេច

👉ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យបរិវាររបស់ពាក្យ រសាច ថា ។
ឧទាហរណ៍៖ រត់រសេចរសាច រត់រសាចពេញពាស, រត់ប្រសេចប្រសាច ។

រសៀល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វេលាក្នុងរវាងថ្ងៃត្រង់និងល្ងាច គឺតាំងពីក្រោយថ្ងៃត្រង់ដល់ពេលល្ងាច ។
ឧទាហរណ៍៖ រសៀលម៉ោង ១៣, រសៀលម៉ោង ១៥ ។

                      រសៀលគងភ្នំ វេលាព្រះអាទិត្យជ្រេទាបប៉ប្រះលើកំពូលភ្នំខ្ពស់ ។ ព. ប្រ. ជិតនឹង, ទៀបនឹងដល់, រកកល់នឹង ។
ឧទាហរណ៍៖ រសៀលទៅរកស្លាប់; ការនោះកាន់តែរសៀលដែរហើយ ។

រសើប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្ញើបព្រឺ ញោចញាក់ កន្ត្រាក់កន្ត្រើនដោយឃើញគេលើកអ្វីៗជន្ល ឬដោយគេស្ទាប, អង្អែលស្រាលៗបន្ថើរៗត្រូវត្រង់សរីរៈកន្លែងខ្លះមានកញ្ចឹងក, ក្លៀកជាដើម នាំឲ្យចង់សើចផងក៏មាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ចាក់ឲ្យរសើប; កុំពាល់រសើបណាស់ !

                       ប្រើជា គុ. ក៏បាន ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សរសើប, ស្ទាបត្រូវត្រង់កន្លែងរសើប ។

                      ព. ប្រ. ស្ញើបឬស្រៀវចិត្ត, រមាស់ចិត្ត ។
ឧទាហរណ៍៖ រសើបចិត្ត ។

រសូវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលសូវៗរឿយៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្បុលចូលរសូវ ( ម. ប្រ., ច្រ. ប្រ. សូវៗ ជាង ) ។

រសុស

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលសុសសព្វសាច់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្នាមរសុស, មុតរសុស ។

រសុល

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលត្បុលសុលៗចូល ( ម. ប្រ., ច្រ. ប្រ. សុលៗ ជាង ) ។

រសុក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេស
មានន័យថា ដែលចូលឈូឆរបន្តគ្នាដូចគេចាប់ត្រសុក ។
ឧទាហរណ៍៖ រត់ចូលរសុក, បោលចូលរសុក, កណ្ដូបហើរចូលភ្លើងរសុក ។

រសឹបរសៀវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេស
មានន័យថា ដែលឮដំណឹងដោយសារគេខ្សឹបខ្សៀវគ្នាឬគេខ្សឹបខ្សៀវប្រាប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮរសឹបរសៀវថាក្នុងខែក្រោយស្រូវនឹងចុះថ្លៃ ។

រសឹបរសៀប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេស
មានន័យថា ដែលឮដំណឹងបន្តិចបន្តួចរហាក់រហៀងមិនទាន់ច្បាស់ប្រាកដ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮគេនិយាយរសឹបរសៀបថាការនោះមុខជានឹងបានសម្រេច ។

រសឹប

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា សូរឮល្អិតៗ ស្រាលៗ ហាក់ដូចគេខ្សឹបគ្នាតិចៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឮសូររសឹបៗ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែលសុខុមសត្វយ៉ាងល្អិតៗវារស្រាលៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រមោចវាររសឹប ។

                       ដែលស្រុះគ្នារញឹក ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើការរសឹប ។ រសឹបរសាវ រសឹបៗ រសាវៗ ។

រសី

មានន័យថា ( ម. ព. ឫស្សី ) ។

រសិក

👉ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. បា. ) ដែលមានរស ។ ប្រើជាបទសមាសភ្ជាប់ពីខាងដើមនាមនាមដទៃ ( អ. ថ. រៈសិ-កៈ ), ដូចជា : រសិកផល ផ្លែឈើមានរស ។ រសិកភោជន ភោជនឆ្ងាញ់ ។ រសិកាហារ ( < រសិក + អាហារ ) អាហារឆ្ងាញ់ពិសា ។ ល ។

រសាវ

👉ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮខ្សាវៗតិចៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្សឹបគ្នារសាវ ។

👉ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា អំពីការវារឡើងស្រាលៗ ( នៃសុខុមសត្វយ៉ាងល្អិតៗ ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រមោចវារលើខ្លួនរសាវៗ ( ម. ព. រសឹប និង រសេវ ផង ) ។