Category: A Khmer Dictionary

ទិ្វបាទ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ) សត្វជើងពីរ; ដែលមានជើងពីរ ។
ឧទាហរណ៍៖ សត្វទ្វេបាទ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( សំ. បា. ) សត្វជើងពីរ; ដែលមានជើងពីរ ។
ឧទាហរណ៍៖ សត្វទ្វេបាទ

ទិ្វជាករ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ទ្វិជក ) ។

ទិសាភាគ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ចំណែក, ប៉ែក​នៃ​ទិស (មួយ​ៗ) ។

ទិសាបាមោក្ខ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) អាចារ្យ​ជា​ប្រធាន​ក្នុង​ទិស ឬ​អាចារ្យ​ជា​ប្រធាន​នៃ​សិស្ស​គ្រប់​ទិស​ គឺ​អាចារ្យ​ធំ​ដែល​ចេះ​វិជ្ជា​ច្រើន​ប្រភេទ សម្រាប់​ប្រើ​តាម​ជាន់ តាម​សម័យ, ជា​អ្នក​អាច​បង្ហាត់​បង្រៀន​ពួក​សិស្ស​ដែល​កាត់​មក​ពី​គ្រប់​ទិស (គ្រប់​ប្រទេស) បាន​មិន​ទើស​ទាក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ អាចារ្យ​ទិសាបាមោក្ខ ។ រោង​រៀន​របស់​អាចារ្យ​ធំ​នោះ​ហៅ​ថា សាលា​ទិសាបាមោក្ខ ឬ​រោង​រៀន​ទិសាបាមោក្ខ

ទិសានុទិស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិសា “ទិសធំ ” + អនុទិសា “ទិសតូច” > ទិសានុទិស ) ទិសធំនិងទិសតូច ។
ឧទាហរណ៍៖ បូព៌, ទក្សិណ, បស្ចិម, ឧត្តរ បួន​នេះ​ហៅ​ថា ទិស​ធំ; អាគ្នេយ៍, និរតី, ពាយ័ណ្យ, ឦសាន បួន នេះ​ហៅ​ថា ទិស​តូច ឬ​ហៅ ទិស​បន្ទាប់ ក៏​បាន; ក្រោម, លើ ពីរ​នេះ​ហៅ​ថា ទិស​កណ្ដាល (ម. ព. ទិស ផង)

ទិសយុត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ខណ្ឌភាគនៃបន្ទាត់ត្រង់ ដែលកំណត់ដោយទិស ។

ទិសយុត្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលទាក់ទងនឹងទិសយុត្ត ។

ទិសមានាការ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អាការនៃផ្កាយនព្វគ្រោះ មានព្រះចន្ទជាដើម ដែលមើលឃើញ អាការប្រែប្រួលនៃជំងឺ​ ។

ទិវានុប្រពឹត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កាលប្រវត្តិ អត្ថបទកាសែតដែលថ្លែងពីហេតុការណ៍នានារៀងរាល់ថ្ងៃ ។

ទិវាចរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. បា. ទិវា + ចរ ) ដែលចរតែក្នុងវេលាថ្ងៃ, ដែលចេញរកស៊ីតែក្នុងវេលាថ្ងៃ; សត្វដែលចេញរកស៊ីតែក្នុងវេលាថ្ងៃ វេលាយប់ឈប់ដេក ។
ឧទាហរណ៍៖ សេក, លលក, តាវ៉ៅ… ជាសត្វទិវាចរ ។ ព. ផ្ទ. និសាចរ, រត្តិចរ, រាត្រីចរ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (សំ. បា. ទិវា + ចរ ) ដែលចរតែក្នុងវេលាថ្ងៃ, ដែលចេញរកស៊ីតែក្នុងវេលាថ្ងៃ; សត្វដែលចេញរកស៊ីតែក្នុងវេលាថ្ងៃ វេលាយប់ឈប់ដេក ។
ឧទាហរណ៍៖ សេក, លលក, តាវ៉ៅ… ជាសត្វទិវាចរ ។ ព. ផ្ទ. និសាចរ, រត្តិចរ, រាត្រីចរ

ទិវាករ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.បា. ) អ្នកធ្វើនូវថ្ងៃ (ព្រះអាទិត្យ) ។

ទិវា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) ថ្ងៃ ។ (សំ. បា. និ.) ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ, នៅ​វេលា​ថ្ងៃ ។ ខ្មែរ​យើង​ច្រើន​និយាយ​ថា ទិវា​រាត្រី គឺ​ទាំង​ថ្ងៃ ទាំង​យប់ (ព. ទេ.) ។

ទិវសភាគ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ចំណែក​នៃ​ថ្ងៃ គឺ​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ​តាំង​ពី​ព្រឹក​ទាល់​ល្ងាច ។ ព. ផ្ទ. រត្តិភាគ, រាត្រីភាគ ។

ទិវង្គត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) ទៅកាន់ទេវលោកហើយ (ស្លាប់); ដែលទៅកើតជាទេវតាហើយ (ដែលស្លាប់ហើយ ); ខែ្មរយើងប្រើជារាជសព្ទ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​ទិវង្គត…។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( បា. ) ទៅកាន់ទេវលោកហើយ (ស្លាប់); ដែលទៅកើតជាទេវតាហើយ (ដែលស្លាប់ហើយ ); ខែ្មរយើងប្រើជារាជសព្ទ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទ្រង់​សោយ​ព្រះ​ទិវង្គត…។

ទិលម៉ូវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ទែលម៉ូវ ) ។

ទិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្មៅ​មួយ​ប្រភេទ​ពួក​ប្រទាល មាន​មើម​បរិភោគ​ឆៅ​បាន, ដុះ​តែ​នៅ​ដី​លាយ​ខ្សាច់ ។ ទឹល ។

ទិព្វ​វិហារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការ​នៅ​ដូច​ជា ទេវតា ។

ទិព្វា—

មានន័យថា (មើលក្នុងពាក្យ ទិព្វ) ។

ទិព្វារម្មណ៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វ + អារម្មណ > ទិព្វារម្មណ ) អារម្មណ៍ទិព្វ ។ ព. ប្រ. អារម្មណ៍ដូចជាទិព្វ។

ទិព្វសោត ឬ ទិព្វស្រោត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វសោត; សំ. ទិវ្យ + ស្រោត ឬ ទិព្យ—) ត្រចៀកទិព្វ ។ ព. ប្រ. ត្រចៀកដូចជាទិព្វ ។ ទិព្វស្រោត្រ ដូចគ្នានឹង ទិព្វសោត ។

ទិព្វសាក្សី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិវ្យ ឬ ទិព្យ + សាក្សិន៑; បា. ទិព្វ + សក្ខី) សាក្សីទិព្វ ។ ព. ប្រ. សាក្សីដែលឆ្លើយតាមសេចក្ដីពិតឥតមានល្អៀង បំភ្លឺដំណើរក្តី ដែលកំបាំងដែលចង្អៀតឲ្យទូលាយងាយយល់ហាក់ដូចជាទេវតា មកបំភ្លឺចៅក្រមឲ្យឃើញសេចក្ដីពិត ។

ទិព្វសព្ទ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិវ្យសព្ទ ឬ ទិព្យ—; បា. ទិព្វសទ្ទ ) សំឡេងទិព្វ សូរសព្ទជាទិព្វ ។ ព. ប្រ. សំឡេង ឬសូរសព្ទដែលពីរោះប្រៀបស្មើនឹងសំឡេងសូរសព្ទជាទិព្វ ។

ទិព្វវ័ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វវន ) ព្រៃទិព្វគឺសួនឬឧទ្យានទិព្វ ។ ព. ប្រ. សួន ឬឧទ្យានដែលមានលំអ ប្រៀបប្រដូចនឹងសួន ឬឧទ្យានរបស់ទេវតា ។

ទិព្វវិមាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. សំ. ទិវ្យវិមាន) វិមានទិព្វ ។ ព. ប្រ. ប្រាសាទដែលមានលំអប្រៀបដូចវិមានទិព្វ ។

ទិព្វវាទ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វ + វាទ ) ដូចគ្នានឹង ទិព្វវាចា ។

ទិព្វវាចា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វ + វាចា) សំដីទិព្វ ។ ព. ប្រ. សំដីដូចជាទិព្វ គឺសំដីដែលថាឲ្យកើតអ្វីក៏កើតដូចថា ។

ទិព្វរស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិព្យរស ) ទឹកទិព្វ; បរទ ។

ទិព្វមន្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វ + មន្ត; សំ. ទិវ្យ + មន្ត្រ ) មន្តទិព្វ ។ ព. ប្រ. មន្តដ៏វិសេសដូចជាទិព្វ; ខាងសាសនាព្រាហ្មណ៍ច្រើនហៅពាក្យ ឱម ! ថា ទិព្វមន្ត (ម. ព. ឱម ! )។

ទិព្វនេត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិវ្យ + នេត្រ ) ដូចគ្នានឹងទិព្វចក្ខុ ។

ទិព្វនារី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិវ្យ + នារី ឬ ទេវនារី ) ស្រីសួគ៌, ស្រីអប្សរ ។

ទិព្វញ្ញាណ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិព្វញ្ញាណ; សំ. ទិវ្យ + ជា្ញន) ញាណទិព្វ ។ ព. ប្រ. ញាណដូចជាទិព្វ ។
ប្រាជ្ញាដែលឆ្លុះមើលឃើញទាំងអស់ សេចក្តីដឹងរបស់​ទេវតា ។

ទិព្វជង្គត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (បា. ច្រើនឃើញប្រើជា ទិវង្គត (ម. ព. នោះ) ​ទិព្វជង្គត នេះជាពាក្យផ្សំប្រើ មកពី បា. ទិវ > ទិព្វ + ជង្គម “”ដំណើរទៅ”” ឬ ជង្គត “”ទៅហើយ ដែលទៅហើយ”” ) ទៅកាន់ទេវលោកហើយ (ស្លាប់); ដែលទៅកើតជាទេវតាហើយ (ដែលស្លាប់ហើយ); ខ្មែរយើងប្រើជារាជសព្ទ ទ្រង់សោយទិព្វជង្គត . . . ។

ទិព្វចក្ខុ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.; សំ. ទិវ្យចក្សុស៑ ឬ ទិព្យ—) ភ្នែកទិព្យ ។ ព. ប្រ. ភ្នែកដូចជាទិព្វ ។

ទិព្វ–

មានន័យថា (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ទិព្វ) ទិព្វា

ទិព្វ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (បា.; សំ. ទិវ, ទិព្យ) ដែលជារបស់ទេវតា, ដែលទាក់ទងគ្នានឹងពួកទេវតា, ដែលមាននៅក្នុងទេវលោក ។
ឧទាហរណ៍៖ ញាណទិព្វ, ត្រចៀកទិព្វ, ភ្នែកទិព្វ, វិមានទិព្វ ។ ល ។

                  ព. ប្រ. ដែលប្រហែលនឹងរបស់ទេវតា ។
ឧទាហរណ៍៖ ភ្នែកទិព្វ, មាត់ទិព្វ ។ ល ។

                ប្រើជាបទសមាសរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទឯទៀត អ. ថ. ទិព្វៈ ដូចជា ទិព្វចក្ខុ (—ច័កខុ ឬ —ច័ក) ន. (បា.; សំ. ទិវ្យចក្សុស៑ ឬ ទិព្យ—) ភ្នែកទិព្យ ។ ព. ប្រ. ភ្នែកដូចជាទិព្វ ។ ទិព្វជង្គត (—ជង់គត់) កិ. ឬ គុ.(បា. ច្រើនឃើញប្រើជា ទិវង្គត (ម. ព. នោះ), ទិព្វជង្គត នេះជាពាក្យផ្សំប្រើ, មកពី បា. ទិវ > ទិព្វ + ជង្គម “ដំណើរទៅ” ឬ ជង្គត “ទៅហើយ, ដែលទៅហើយ” ) ទៅកាន់ទេវលោកហើយ (ស្លាប់); ដែលទៅកើតជាទេវតាហើយ (ដែលស្លាប់ហើយ); ខ្មែរយើងប្រើជារាជសព្ទ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទ្រង់សោយទិព្វជង្គត . . . ។

                ទិព្វញ្ញាណ ( ទិប-ព័ញ-ញាន) ន. (បា. ទិព្វញ្ញាណ; សំ. ទិវ្យ + ជា្ញន) ញាណទិព្វ ។ ព. ប្រ. ញាណដូចជាទិព្វ ។ ទិព្វនារី (—នារី) ន. (សំ. ទិវ្យ + នារី ឬ ទេវនារី ) ស្រីសួគ៌, ស្រីអប្សរ ។ ទិព្វនេត្រ (—នេត) ន. (សំ. ទិវ្យ + នេត្រ ) ដូចគ្នានឹងទិព្វចក្ខុ ។ ទិព្វមន្ត (—មន់) ន. (បា. ទិព្វ + មន្ត; សំ. ទិវ្យ + មន្ត្រ ) មន្តទិព្វ ។ ព. ប្រ. មន្តដ៏វិសេសដូចជាទិព្វ; ខាងសាសនាព្រាហ្មណ៍ច្រើនហៅពាក្យ ឱម ! ថា ទិព្វមន្ត (ម. ព. ឱម ! )។ ទិព្វរស (—រស់) ន. (សំ. ទិព្យរស ) ទឹកទិព្វ; បរទ ។ ទិព្វវ័ន ន. (បា. ទិព្វវន ) ព្រៃទិព្វគឺសួនឬឧទ្យានទិព្វ ។ ព. ប្រ. សួនឬឧទ្យានដែលមានលំអ ប្រៀបប្រដូចនឹងសួនឬឧទ្យានរបស់ទេវតា ។ ទិព្វវាចា ន. (បា. ទិព្វ + វាចា) សំដីទិព្វ ។ ព. ប្រ. សំដីដូចជាទិព្វ គឺសំដីដែលថាឲ្យកើតអ្វីក៏កើតដូចថា ។ ទិព្វវាទ (—វាត) ន. (បា. ទិព្វ + វាទ ) ដូចគ្នានឹង ទិព្វវាចា ។ ទិព្វវិមាន (—វិមាន) ន. (បា.; សំ. ទិវ្យវិមាន) វិមានទិព្វ ។ ព. ប្រ. ប្រាសាទដែលមានលំអប្រៀបដូចវិមានទិព្វ ។ ទិព្វសព្ទ (—ស័ប) ន. (សំ. ទិវ្យសព្ទ ឬ ទិព្យ—; បា. ទិព្វសទ្ទ ) សំឡេងទិព្វ, សូរសព្ទជាទិព្វ ។ ព. ប្រ. សំឡេងឬសូរសព្ទដែលពីរោះប្រៀបស្មើនឹងសំឡេងសូរសព្ទជាទិព្វ ។ទិព្វសាក្សី (—សាកសី) ន. (សំ. ទិវ្យ ឬ ទិព្យ + សាក្សិន៑; បា. ទិព្វ + សក្ខី) សាក្សីទិព្វ ។ ព. ប្រ. សាក្សីដែលឆ្លើយតាមសេចក្ដីពិតឥតមានល្អៀង បំភ្លឺដំណើរក្តី ដែលកំបាំងដែលចង្អៀតឲ្យទូលាយងាយយល់ហាក់ដូចជាទេវតា មកបំភ្លឺចៅក្រមឲ្យឃើញសេចក្ដីពិត ។ ទិព្វសោត ឬ ទិព្វស្រោត (—សោត ឬ —ស្រោត) ន. (បា. ទិព្វសោត; សំ. ទិវ្យ + ស្រោត ឬ ទិព្យ—) ត្រចៀកទិព្វ ។ ព. ប្រ. ត្រចៀកដូចជាទិព្វ ។ ទិព្វស្រោត្រ ដូចគ្នានឹង ទិព្វសោត ។ ទិព្វារម្មណ៍ ( ទិប-ពារ៉ម់) ន. (បា. ទិព្វ + អារម្មណ > ទិព្វារម្មណ ) អារម្មណ៍ទិព្វ ។ ព. ប្រ. អារម្មណ៍ដូចជាទិព្វ

ទិព្យ

មានន័យថា ដូច​គ្នា​នឹង ទិព្វ (ម. ព. នោះ) ។

ទិន្នាទាយី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិន្ន “ដែលគេឲ្យហើយ ” + អាទាយី “អ្នកកាន់យក, អ្នកយក ” > ទិន្នាទាយី ) អ្នកយកតែរបស់ដែលគេឲ្យ គឺអ្នកដែលមិនលួចគេ ។ បើស្រ្តីជា ទិន្នាទាយិនី ។

ទិន្នាទាយិនី

មានន័យថា (ម. ព. ទិន្នាទាយី) ។

ទិន្នវត្ថុ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) វត្ថុ​ដែល​គេ​ឲ្យ (ម. ព. វត្ថុ ផង) ។

ទិន្នភណ្ឌ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិន្ន “ដែលគេឲ្យហើយ” + ភណ្ឌ “របស់” ) របស់ដែលគេឲ្យ ។

ទិន្នន័យសេវាទូរគមនាគមន៍និងព័ត៌មានវិទ្យា

?ថ្នាក់ពាក្យជា ទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋ
មានន័យថា ទិន្នន័យទាំងឡាយ ពាក់ព័ន្ធនឹងប្រតិបត្តិការទូរគមនាគមន៍ ដែលត្រូវបានផ្ដល់តាមរយៈការតភ្ជាប់បណ្ដាញផ្ទាល់ ឬតាមមធ្យោបាយបច្ចេកទេសសមស្របផ្សេងទៀត ជាមួយប្រតិបត្តិករ ឬបុគ្គលពាក់ព័ន្ធនឹងវិស័យទូរគមនាគមន៍។

ទិន្នន័យវាស់វែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា ចំណូលមិនមែនសារពើពន្ធ
មានន័យថា ទិន្នន័យក្នុងទម្រង់ជាការសរសេរ ឬរូបភាព ឬជាឌីហ្ស៊ីថល ដែលបានមកពីការអនុវត្តកិច្ចការវាស់វែង រហូតសម្រេចបានជាលទ្ធផលវាស់វែង។ ទិន្នន័យនេះមានពីរប្រភេទ គឺទិន្នន័យដើម ជាទិន្នន័យដែលពុំទាន់កែច្នៃ និងទិន្នន័យសម្រេច ជាទិន្នន័យដែលបានគណនា ឬរៀបចំឡើងចេញពីទិន្នន័យដើម។

ទិន្នន័យផ្ទាល់ខ្លួន

?ថ្នាក់ពាក្យជា មូលដ្ឋាន, គយ
មានន័យថា ទិន្នន័យទាំងឡាយណា ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការកំណត់អត្តសញ្ញាណ ឬការអាចកំណត់អត្តសញ្ញាណពីរូបវន្តបុគ្គល។

ទិន្នន័យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិន្ន + នយ) ន័យឬសេចក្ដីពន្យល់ដែលគេបានឲ្យហើយ, ចំណុចសំខាន់យ៉ាងពិតប្រាកដដែលគេបានពន្យល់រួចហើយ ។
ឧទាហរណ៍៖ គប្បី​ធ្វើ​តាម​ទិន្នន័យ​នេះ​ចុះ​មិន​ខុស​ទេ ។

                 ចំណុចដែលពិតឥតប្រកែកបាន បរិមាណដែលដឹងស្រេច ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា មូលដ្ឋាន
មានន័យថា លេខ តួអក្សរ រូបភាព ឬកំណត់ត្រាតាមវិធីសាស្រ្តផ្សេងៗ ក្នុងទម្រង់ដែលអាចវាយតម្លៃបានដោយមនុស្ស ឬអាចបញ្ចូលក្នុងកុំព្យូទ័រ។ ត្រឹមតែជាទិន្នន័យ នៅពុំទាន់មានអត្ថន័យនៅឡើយ លើកលែងទិន្នន័យនោះត្រូវបានបកប្រែដោយប្រព័ន្ធដំណើរការទិន្នន័យទើបមានអត្ថន័យ ហើយក្លាយទៅជាព័ត៌មាន។

ទិនិកា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) ថ្លៃ​ឈ្នួល​ដែល​អ្នក​ជួល​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល​តាម​កំណត់​ថ្ងៃ​ដែល​បាន​ធ្វើ​ការ (ឈ្នួល​ថ្ងៃ​ឬ​ប្រាក់​ប្រចាំ​ថ្ងៃ) ព. ផ្ទ. មាសិកា ។

ទិនិកជន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិនិកា+ ជន > ទិនិកជន ) មនុស្សអ្នកស៊ីឈ្នួលថ្ងៃ គឺអ្នកធ្វើការយកឈ្នួលតាមកំណត់ថ្ងៃដែលបានធ្វើការ (ម. ព. ទិនិកា ផង ) ។ ព. ផ្ទ. មាសិកជន ។

ទិនិក-ទិនិកា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អ្នកធ្វើការឈ្នួលគិតតាមថ្ងៃ ។ (អាចប្រើជា គុ. បាន)។

ទិនិក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល​យក​ប្រាក់​ថ្ងៃ, អ្នក​ធ្វើ​ការ​ស៊ី​ប្រាក់​ថ្ងៃ​គឺ​បាន​ប្រាក់​ដែល​ត្រូវ​បើក​តាម​កំណត់​ត្រឹម​តែ​ថ្ងៃ​ធ្វើ​ការ ។

ទិនាវសាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. បា. ទិន “ថ្ងៃ” + អវសាន “ទីបំផុត, ទីបង្អស់” > ទិនាវសាន ) ទីបំផុតនៃថ្ងៃ គឺវេលាថ្ងៃអស្ដង្គត (ពេលថ្ងៃលិច ) ។ ដូចគ្នានឹង ទិនក្ស័យ ដែរ ។

ទិនានុលេខន៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (កំណត់​តូច ឬ​កូន​សៀវភៅ​សម្រាប់​កត់ត្រា​កិច្ចការ ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​រៀងរាល់​ថ្ងៃ។
ឧទាហរណ៍៖ ទិនានុលេខន៍​ជា​វត្ថុ​មាន​ប្រយោជន៍​សំខាន់​មួយ​ក្នុង​ការ​កត់ត្រា​ចំណាំ​នូវ​កិច្ចការ​ផ្សេង​ៗ​រៀងរាល់​ថ្ងៃ​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ភ្លេច ឬ​ភ័ន្ត​ច្រឡំ ។

                   កូនសៀវភៅសម្រាប់កត់ត្រា ការដែលត្រូវធ្វើរៀងរាល់ថ្ងៃ

ទិនានុប្រព្រឹត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិន + អនុ + ប្រវ្ឫត្តិ) ដូចគ្នានឹង ទិនានុប្បវត្តិ ( ម. ព. ប្រព្រឹត្តិផង) ។

ទិនានុប្បវត្តិនៃអយស្ម័យរថ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រកាសឱ្យដំណឹងពីដំណើរទៅមក នៃខ្សែរថភ្លើង​រៀងរាល់ថ្ងៃ ។

ទិនានុប្បវត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិន “ថ្ងៃ” + អនុ “តាម, លំដាប់, ហូរហែ…” + បវតិ្ត “ដំណឹង” > ទិនានុប្បវតិ្ត) ដំណឹងដែលមានរាល់ថ្ងៃ; សំបុត្រឲ្យដំណឹងតាមលំដាប់ថ្ងៃ គឺសំបុត្រចេញប្រាប់ដំណឹងផ្សេងៗ រាល់ថ្ងៃឲ្យអ្នកទាំងពួងដឹង (កាសែត) ។

ទិនាករ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អាករ ពន្ធ ដែលគេហូតរាល់ថ្ងៃ ។

ទិនសភា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សន្និបាតខាងនយោបាយ ដែលគេពិភាក្សាអំពីកិច្ចការសាធារណៈផ្សេងៗ ដូច​នៅ​ប្រទេសជប៉ុនជាដើម ។

ទិនរ័ត្ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. ទិនរត្ន) ។

ទិនរត្ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិនរត្ន) កែវនៃថ្ងៃ (ព្រះអាទិត្យ) ។

ទិនមុខ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) មុខនៃថ្ងៃ គឺវេលាបំព្រាង, ព្រឹកព្រាង ។

ទិនមណី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ((បា. ទិនមណិ) កែវមណីនៃថ្ងៃ (ព្រះអាទិត្យ) ។

ទិនប្រភា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ; បា. ទិនប្បភា) ពន្លឺថ្ងៃ ។

ទិនបតី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ទិន + បតិ ) ម្ចាស់នៃថ្ងៃ (ព្រះអាទិត្យ) ។

ទិនក្ស័យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ . ទិន + ក្សយ; បា. ទិន + ខយ > ទិនក្ខយ) វេលាអស់នៃថ្ងៃ គឺវេលាថ្ងៃលិច ។

ទិនករ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ) អ្នកធ្វើនូវថ្ងៃ (ព្រះអាទិត្យ) ។

ទិន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា ) ថ្ងៃ ។ ប្រក្រតិទិន គឺបញ្ជីមានតារាងចុះរៀងរបៀបថ្ងៃក្នុងខែមួយៗក្នុងមួយឆ្នាំ ។

ទិតៀន

មានន័យថា (ម. ព. តិះ, តំណិះ, ដំណៀល) ។

ទិដ្ឋុជុកម្ម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិដ្ឋិ “ដំណើរយល់ឃើញ” + ឧជុ “ត្រង់” + កម្ម “ការ, អំពើ” > ទិដ្ឋុជុកម្ម ) ការធ្វើដំណើរយល់ឃើញឲ្យត្រង់តាមសេចក្តីពិតគឺការតម្រង់ចិត្តគំនិតខ្លួនដែលយល់ឃើញខុស ឲ្យងាកបែរមករកផ្លូវត្រូវតាមធម៌ពិតវិញ (ម. ព. បុញ្ញកិរិយាវត្ថុ ផង ) ។

ទិដ្ឋិសម្បត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ការ​បរិបូណ៌​ដោយ​ដំណើរ​យល់​ឃើញ គឺ​ការ​បរិបូណ៌​

ទិដ្ឋិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.; សំ. ទ្ឫសិ្ត, ឫ > រឹ = ទ្រឹស្តិ) ដំណើរយល់ឃើញ, សេចក្តីប្រកាន់តាមការយល់ឃើញ; ដំណើរយល់ឃើញខុស ហៅថា មិច្ឆាទិដ្ឋិ, ដំណើរយល់ឃើញត្រូវ ហៅថា សម្មាទិដ្ឋិ ( ម. ព. ទាំង ២ នោះផង ) ។

ទិដ្ឋានុគតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (ទិដ្ឋ “ដែល​គេ​ឃើញ​ហើយ” + អនុគតិ “ការ​ដើរ​តាម, ការ​ប្រព្រឹត្ត​តាម”) ការ​ប្រព្រឹត្ត​តាម, ការ​យក​តម្រាប់​តាម; បែបបទ, បែប​យ៉ាង, តម្រាប់​ឬ​សណ្ដាប់​ធ្នាប់ ដែល​ទុក​ជា​បែប​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​តាម ។
ឧទាហរណ៍៖ សណ្ដាប់ធ្នាប់​របស់​បុព្វបុរស រមែង​បាន​ជា​ទិដ្ឋានុគតិ​របស់​បច្ឆិមជនតា ។

ទិដ្ឋាការធានាចំណាយទាំងស្រុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា ហិរញ្ញវត្ថុសាធារណៈ
មានន័យថា ការផ្ដល់ធានាចំណាយព្រមគ្នា ជាមួយនឹងការបោះផ្សាយអាណត្តិបើកប្រាក់តែម្ដង។ ការផ្ដល់ទិដ្ឋាការនេះ ធ្វើឡើងចំពោះមុខចំណាយដែលមិនតម្រូវឱ្យអនុវត្តកិច្ចលទ្ធកម្មសាធារណៈ ចំណាយមានគោលរបបកំណត់ច្បាស់លាស់ មុខចំណាយមានលក្ខណៈដដែលៗ តម្រូវឱ្យចុះកិច្ចសន្យាដោយផ្អែកតាមសេចក្ដីសម្រេចដែលមានពីមុន ហើយពុំមានសេចក្ដីសម្រេចថ្មីមកកែប្រែ។

ទិដ្ឋាការ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិដ្ឋ + អាការ) អាការដែលបានឃើញ, បានចួបប្រទះមកហើយ ។ សព្វថ្ងៃពាក្យនេះប្រើសំដៅយកហត្ថលេខាជាចាំបាច់ នៃអ្នករាជការមានសមត្ថកិច្ចដែលត្រូវចុះលើលិខិតផ្សេងៗ មានលិខិតឆ្លងដែននិងអាណត្តិបើកប្រាក់ជាដើម ជាការបញ្ជាក់ថាខ្លួនបានពិនិត្យឃើញត្រឹមត្រូវហើយ ។
ឧទាហរណ៍៖ លិខិតនេះ មានទិដ្ឋាការពីក្រុមសន្តិសុខជាតិហើយឬនៅ ? ; អាណត្តិបើកប្រាក់នេះក្រុមអភិបាលប្រាក់ចំណាយមិនទាន់ចុះទិដ្ឋាការនៅឡើយទេ ព្រោះមានការទាស់ខុស … (បា. Visa) ។

                   រូបមន្ត ហត្ថលេខាដែលត្រូវចុះជាចាំបាច់ ថាបានពិនិត្យឃើញត្រឹមត្រូវហើយ។

ទិដ្ឋមត្តក៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ទិដ្ឋមត្ត ) ។

ទិដ្ឋមត្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ឬ —មត្តក; សំ. ទ្ឫស្ត + មាត្រ ឬ មាត្រក)អ្នកដែលទើបចួបឃើញស្គាល់រាប់រកគ្នាជាមិត្រ ក្នុងគ្រាដំបូងបំផុត; អ្វីៗដែលទើបបានឃើញម្ដងដំបូង ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សហ្នឹងជាទិដ្ឋមត្តក៍របស់យើងសោះទេប៉ុន្តែមើលទៅអាការកិរិយារបស់គាត់គួរឲ្យយើងទុកចិត្តបាន; របស់ហ្នឹងប្លែកណាស់ជាទិដ្ឋមត្តរបស់ខ្ញុំ ។ (ព. កា.) : គួរតែប្រយ័ត្ន កុំជឿទិដ្ឋមត្តក៍ ដោយឥតទំនង ត្រូវតែពិនិត្យ សិនសឹមទាក់ទង ជាមិត្តភ័ក្តិផង តាមហេតុហុចឲ្យ ។

ទិដ្ឋភាព

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ភាព​នៃ​អ្វី​ៗ​ដែល​គេ​បាន​ឃើញ, បាន​ចួប​ប្រទះ​មក​ហើយ; បែប​ភាព ឬ​ដំណើរ​ទំនង​នៃ​វត្ថុ​ដែល​ហុច​ហេតុ​ផល​មក​ឲ្យ​ឃើញ ។
ឧទាហរណ៍៖ រឿង​នេះ​មាន​ទិដ្ឋភាព​ល្អ​ណាស់ ។

                 រូបារម្មណ៍ បែបទំនងនៃវត្ថុ ដែលឆ្លុះមកឱ្យឃើញ ។

ទិដ្ឋធម្មិកប្រយោជន៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ទិដ្ឋធម្មិក + បយោជន ឬ ទិដ្ឋធម្មិកត្ថ; សំ. ទ្ឫស្ត + ធរិ្មក + ប្រយោជន ឬ ទ្ឫស្ត + ធរ្មិកថ៌ ) ប្រយោជន៍ក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ គឺប្រយោជន៍ដែលគួរបានក្នុងជាតិនេះ, ភពនេះពុំសូវដែលខាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ទិដ្ឋធម្មិកប្រយោជន៍ យ៉ាង​ហោច​ក៏​គង់​ញ៉ាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​រីករាយ​សប្បាយ​ម្នាក់​ឯង​ក្នុង​ជាតិ​នេះ​ដែរ ។

ទិដ្ឋធម្មិក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (បា.; សំ. ទ្ឫស្ត + ធម៌ + ឥក ) ដែលមានក្នុងបច្ចុប្បន្ននេះ, ក្នុងជាតិនេះ, ភពនេះ ។

ទិដ្ឋធម្ម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ; សំ. ទ្ឫស្ត + ធម៌) ធម៌ដែលឃើញទាន់ភ្នែក គឺបច្ចុប្បន្ននេះ, ជាតិនេះ, ភពនេះ ។
ឧទាហរណ៍៖ អំពើអាក្រក់ល្អ ឲ្យផលឃើញស្ដែង ក្នុងទិដ្ឋធម្ម ( ឲ្យផលឃើញជាក់ស្ដែងទាន់ភ្នែក ) ។

ទិដ្ឋធម៌

មានន័យថា មាន​ន័យ​ដូច​គ្នា​នឹង ទិដ្ឋធម្ម (ម. ព. នោះ) ។

ទិដិ្ឋវិបត្តិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) ការខូចដំណើរយល់ឃើញ គឺការភ្លាត់គំនិតយល់ឆ្វេង ខុសពីផ្លូវត្រូវ , ខុសពីផ្លូវធម៌វិន័យ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទិដ្ឋិវិបត្តិ ជាធម្មជាតិគួរខ្លាច ព្រោះតែងតែផ្តល់ផលអាក្រក់មកឲ្យក្នុងលោកនេះ ឬក្នុងលោកខាងមុខពុំដែលខាន ។ ព. ផ្ទ. ទិដ្ឋិសម្បត្តិ

ទិញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បាន​អ្វី​ៗ មក​ជា​របស់​ខ្លួន​ដោយ​ឲ្យ​ថ្លៃ​ជា​ប្រាក់​ទៅ​អ្នក​លក់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ទិញ​សំពត់, ទិញ​សៀវភៅ ។

                 ទិញជឿ យករបស់គេមកមុនដោយទិញមិនទាន់សងថ្លៃ ព្រោះអ្នកលក់ជឿថាអ្នកទិញមុខជានឹងសងថ្លៃពុំខាន

ទិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចុច​បាក់​​​ដោយ​ទ្រនិច ។
ឧទាហរណ៍៖ ឃ្មុំ​ទិច, ខ្ទួយ​ទិច, ឪម៉ាល់​ទិច, ស្រាំង​ទិច ។

ទិងទាំង

មានន័យថា (ម. ព. ទីងទាំង) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (ម. ព. ទីងទាំង) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (ម. ព. ទីងទាំង) ។

ទិគម្ពរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ទិឝ “ទិស “+ អម្ពរ “សំពត់; សម្លៀក”, ដោយមានស្រៈ អ នៅខាងចុង ឝ > គ ផ្សំជា ទិគម្ពរ “អ្នកស្លៀកទិស”; ធៀប បា. ជាទិសាម្ពរ) អ្នកយកទិសជាសម្លៀក គឺអ្នកបួសដែលកាន់លទ្ធិអាក្រាតមិនស្លៀកសំពត់ ។ វេវ. អចេលកៈ ឬ អចេលក៍ ។ ទិគម្ពរ នេះ, ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា, មានតាំងពីក្នុងបុរាណសម័យរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នសម័យ, សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកកាន់តាមលទិ្ធ ជេន នៅតែប្រកាន់តាមលទ្ធិនេះ មានឈ្មោះប្រាកដថា ពួកទិគម្ពរ ឬ លទ្ធិទិគម្ពរ ។

ទិកោទឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះបានភិង្គារ ។

ទាំៗ

មានន័យថា (ម. ព. ទាំងៗ ) ។

ទាំមីង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ភ្លេង​ប្រគំ​មួយ​ប្រភេទ មាន​គង​វង់, គង​ធំ, ស្គរ​ធំ, ស្រឡៃ វាយ​ដំ​ផ្លុំ​លាយ​គ្នា សម្រាប់​ប្រគំ​ក្នុង​ឱកាស​បុណ្យ​សព (ច្រើន​មាន​ក្នុង​ខែត្រ​ក្រៅ មាន​ខែត្រ​សៀមរាប​ជាដើម) ។ កន្ទាំ​មីង

ទាំងៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរសំឡេងស្គរយ៉ាងធំបំផុតសម្រាប់ទូងយាម ។

ទាំងឡាយ

មានន័យថា (ម. ព. ទាំងហ្លាយ) ។

ទាំងហ្លាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា (ស. ទ័ងហ្លាយ អ. ថ. ថ័ងហ្លាយ “ទាំងច្រើន “) អស់ទាំង, ទាំងអស់, រាល់; ពាក្យប្រាប់ចំនួនច្រើន សម្រាប់ប្រើភ្ជាប់នឹងចុងនាមសព្ទជាពហុវចនៈ ។
ឧទាហរណ៍៖ អ្នក​ទាំងឡាយ គឺ​អស់​ទាំង​អ្នក ឬ​ពួក​អ្នក, អ្នក​រាល់​គ្នា; មនុស្ស​ទាំងឡាយ, សត្វ​ទាំងឡាយ គឺ​អស់​ទាំង​មនុស្ស​ អស់​ទាំង​សត្វ…។ សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ច្រើន​សរសេរ ទាំងឡាយ ជាង ទាំងហ្លាយ ។ ទាំងឡាយ

ទាំងស្រុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សព្វ. ទាំង​អស់; ទាំង​មូល ។
ឧទាហរណ៍៖ ខុស​ទាំងស្រុង (ម. ព. ទាំងពួង ផង) ។

ទាំងមូល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទាំងស្រុង, ទាំងអស់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ប្រទេស​កម្ពុជា​ទាំងមូល ។

                  ដើម​ឈើ​ធំ​ទាំង​មូល ដើម​ឈើ​ធំ​ទាំង​ស្រុង ។ ស្រុក​មួយ​ទាំង​មូល ពេញ​ទាំងស្រុក ។ល។

ទាំងពួង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សព្វ. ទាំងមូល, ទាំងអស់, ទាំងស្រុង, សព្វគ្រប់ ។ សម័យ​ពី​ដើម​ច្រើន​សរសេរ ទាំងប៉ួង, តែ​សម័យ​ឥឡូវ​សរសេរ ទាំងពួង រត់​របប​អស់​ហើយ ។

ទាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​គួប និយាយ​ប្រមូល​ចំនួន ឬ​បែប​យ៉ាង​អ្វី​ៗ​ដូច​ពាក្យ​ថា ទាំងអស់, ទាំងគ្រប់, ទាំងស្រុង, ទាំងនេះ, ទាំងនោះ, ទាំងអស់​គ្នា, ទាំង​ប្រុស, ទាំង​ស្រី ជាដើម ។

ទាំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ខ្ទាំ, ជោកជាំ​យូរ​ដល់​ជ្រេញ​ចិត្ត : ទាំ​ចិត្ត ទាំ​គំនិត ។
ឧទាហរណ៍៖ ជំងឺ​ទាំ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​នៅ ជោកជាំ​យូរ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​បរិវារ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​នឹង​ពាក្យ មាំ ថា :
ឧទាហរណ៍៖ មាំទាំ គឺ​មាំមួន; ថែទាំ គឺ​ថែ​ដោយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ ។

ទាហាន

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ហ៊ាន, ហានក្លា, មិន​ខ្លាច ។
ឧទាហរណ៍៖ មាណព​នោះ​ទាហាន​ណាស់ ។

                  ប្រើ​ជា គុ. ក៏​មាន ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​ទាហាន, ក្មេង​ទាហាន ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អ្នកហានក្លា, អ្នកមិនខ្លាច, អ្នកច្បាំង, យោធា, សេនាក្នុងក្រុមយុទ្ធនា ។
ឧទាហរណ៍៖ ទាហានជើងគោក, ទាហានជើងទឹក, ទាហានជើងអាកាស ។

ទាស​អារម្មណ៍ ឬ អារម្មណ៍​ទាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទាស​គំនិត ឬ​គំនិត​ទាស ។

ទាស​ផ្ដាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ខ្ទាត​ចេញ​ខុស​ពី​គន្លង, ខុស​របៀប, ខុស​ច្បាប់, ខុស​សណ្ដាប់ធ្នាប់ ។

ទាស់​អារម្មណ៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ទាស់​ចិត្ត, ទាស់​អធ្យាស្រ័យ; មិន​ត្រូវ​ធាតុ​គ្នា ។

ទាស់ទាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា អាក់​ខាន, មាន​ឧបសគ្គ, ទើ​មិន​សម្រេច​ប្រយោជន៍, ទៅ​មិន​ដល់​ដោយ​មាន​អ្វី​រំខាន, រាំង​ស្ទះ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា អាក់​ខាន, មាន​ឧបសគ្គ, ទើ​មិន​សម្រេច​ប្រយោជន៍, ទៅ​មិន​ដល់​ដោយ​មាន​អ្វី​រំខាន, រាំង​ស្ទះ ។

ទាស់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ទទឹង, មិន​របប​គ្នា, ខុស​គ្នា, ឈ្លោះ​គ្នា; មិន​ស្រួល; លាប់​ព្រោះ​អាហារ​ចំណី…។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះរោគកើតដោយអាហារចំណី ឬ ដោយធ្វើការអ្វីធ្ងន់ ក្នុងវេលាដែលខ្លួនមិនទាន់ជាស្រឡះអំពីអំណាចសម្រាលកូនឬអំពីជំងឺណាមួយ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ទទឹង, មិនរបបគ្នា, ខុសគ្នា, ឈ្លោះគ្នា; មិនស្រួល; លាប់ព្រោះអាហារចំណី . . . ។