Category: A Khmer Dictionary

ឆាយាវិត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការថតរូប រូបថតដែលដាក់ក្របកញ្ចក់ ។

ឆាយាលក្ស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រូបថត រូបគំនូរជាតំណាងមនុស្ស។

ឆាយាភ្រឹត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ឆាយាភ្ឫតិ ) អ្នកកាន់នូវពន្លឺ, អ្នកមានពន្លឺ ( ព្រះចន្ទ ) ។

ឆាយាភូតចុម្ពិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រូបស្រមោលដែលស្រមៃឃើញ មានឃើញខ្មោចលងជាដើម ។

ឆាយាបថ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.)​ ផ្លូវ​នៃ​ពន្លឺ (អាកាស) ។

ឆាយាធរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. )អ្នកទ្រទ្រង់នូវពន្លឺ, ទ្រទ្រង់នូវស្រមោល ( ព្រះចន្រ្ទ; កញ្ចក់ ) ។

ឆាយា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.) ស្រមោល, ម្លប់; រូប; លំអ; ពន្លឺ… ។ សំបុត្រ​សម្គាល់​ខ្លួន​សម្រាប់​ភិក្ខុ​ក្នុង​សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ កាន់​រក្សា​ទុក​ជា​គ្រឿង​អាង​ឲ្យ​ដឹង​ថា​កាល​ដែល​ខ្លួន​លោក​បំពេញ​ឧបសម្បទា​នោះ សម្រេច​ញត្តិចតុត្ថកម្មវាចា នៅ​វេលា​ស្រមោល​ចម្រឹង​ឈើ ឬ​ឫស្សី ដែល​បោះ​ជា​គ្រឿង​សម្គាល់​នោះ​បាន​ប៉ុន្មាន​ជាន់; លុះ​ត​មក កំណត់​យក​នាឡិកា ប្រាប់​ម៉ោង​ពេល​ជា​ជំនួស​ស្រមោល ហើយ​មាន​កត់​ហេតុ​ផេ្សង​ៗ មាន​ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ សករាជ​ជា​ដើម​ផង; ក្នុង​សម័យ​ឥឡូវ សូម្បី​សាមណេរ​ក៏​ឲ្យ​មាន​សំបុត្រ​នេះ​កាន់​រក្សា​ខ្លួន​ដែរ (ហៅ​ថា សង្ឃដីកា សម្រាប់​ឲ្យ​សាមណេរ​កាន់​ជា​សម្គាល់) ។

ឆាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ទាត់​កកាយ​ឲ្យ​រាយ ឲ្យ​រាប ឲ្យ​ស្មើ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាយ​ដី ឆាយ​សំរាម។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ឆាយា “ស្រមោល, ម្លប់; រូប; លំអ . . . ” ) ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យឆើត, ឆោម ឲ្យមានសេចក្ដីប្លែកជាងប្រក្រតី ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆើតឆាយ គឺល្អប្រពៃ, ថ្លៃថ្លា ( ម. ព. ឆើត ផង ) ។

                   ឆោមឆាយ គឺមានរូបស្រៀវស្រស់, ល្អប្រពៃ ( ម. ព. ឆោម ផង ) ។

ឆាប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ប្រញាប់ រួសរាន់ វៃ​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើរ​ឆាប់ ទៅ​ឆាប់​ៗ ។ ពាក្យ​ផ្ទុយ យឺត យូរ ។

ឆាប

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ហើរ​ហក់​ចុះ​ទាប ដើម្បី​នឹង​ចាប់​អ្វី​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្លែង​ឆាប​កូន​មាន់ ។

                រូស​អ្វី​ៗ ដោយ​ដែក​ឆាប ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាប​រណារ ។

               លូក​រាល​ទៅ​ឆេះ :អណ្តាត​ភ្លើង​ឆាប​សយាប​ផ្ទះ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព.ប្រ. ទៅមួយឆាប គឺទៅមួយសំទុះ, មួយទ្រួស, មួយភ្លែត ។

                    (ចិ.) គ្រឿង​ភ្លេង​មួយ​ប្រភេទ សម្រាប់​ចាប់​ទង្គិច​ទទួល​ចង្វាក់​ភ្លេង ឬ​ចង្វាក់​ច្រៀង ។

ឆាន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បរិភោគ ស៊ី ។
ឧទាហរណ៍៖ និមន្ត​លោក​ឆាន់ ឆាន់​ចង្ហាន់ (ស. ស.)

?ថ្នាក់ពាក្យជា បុសសព្វនាម
មានន័យថា (ស. ឆ័ន) ពាក្យសម្រាប់ព្រះថេរៈ និយាយចេញឈ្មោះខ្លួនថា ខ្ញុំ ទៅរកភិក្ខុខ្ចីវស្សា ឬសាមណេរ (ប្រើដោយទម្លាប់) ។

ឆាតកាល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (សំ.) (ប្សាត-កាល) កាល​សម័យ​ដែល​ឃ្លាន សម័យ​ដែល​អត់​ឃ្លាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ប្រទះ​លើ​ឆាតកាល ។

ឆាតករោគ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.;សំ. ប្សាតករោគ) រោគដែលកើតបណ្ដាលអំពីអត់ឃ្លាន ។

ឆាតកភ័យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា. ឆាតកភយ; សំ. ប្សាតកភយ) ភ័យអំពីឃ្លាន, អំពីអត់ឃ្លាន ។

ឆាតកទុក្ខ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ) ទុក្ខកើតអំពីឃ្លាន, អំពីអត់ឃ្លាន ។

ឆាដ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រទេស ឆាដ, (រាជធានី/​រដ្ឋធានី)ៈ យ៉ាមេណា ។

ឆាឆៅ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ចិ.) ធ្វើ​អុកឡុក ធ្វើ​ឲ្យ​រអាក់​រអួល ធ្វើ​ឲ្យ​ទាស់​ដំណើរ​កិច្ច​ការ ។
ឧទាហរណ៍៖ ការ​កំពុង​តែ​ស្រួល​ល្អ​ពេក វា​មក​ឆាឆៅ​ខូច​អស់ (ព. សា.) ។

ឆាង

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​វត្ថុ​ស្តើង​ធ្វើ​ដោយ​លោហ​ជាតិ​ឆ្លាក់ ឬ​ទង្គិច​ជាដើម ។

ឆាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កាត់​ដោយ​ប្រណាក ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាក​ស្លា ។

              (ស. ជ័ក អ. ថ. ឆ័ក. “ទាញ…”) ។ ទាញ​សំពត់​បង្សុកូល ចាប់​ផ្ទាំង​សំពត់ ឬ​ចាប់​អំបោះ​ដែល​ភ្ជាប់​អំពី​អដ្ឋិធាតុ​មក​សូត្រ​ធម៌​បង្សុកូល ។
ឧទាហរណ៍៖ និមន្ត​លោក​ឆាក (ស. ស.) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា បន្លោះធ្នូ ។ រមូរសក់កន្ទុយសេះមានដងសម្រាប់កូតទ្រ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាកទ្រ ។

               បន្ទប់សម្រាប់តែងតួល្ខោន ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាកល្ខោន, ល្ខោនចេញពីឆាក ។

                ផ្ទាំងគំនូសចំនួន ១ សង្កាត់រៀងឬចំនួន ១ កណ្ឌសាស្រ្តា ដោយសេចក្ដីកាត់ខ្លី ។​

ឆា

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( ចិ. ) ចម្រាញ់, ចំហៀវ ។ ធ្វើសម្លឆា, ស្លឆា ។ ព. ប្រ. ព្រាងមើលមុន, ល្បងមើលមុន ដើម្បីឲ្យដឹងទំនង ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆាចោល ១ លើកទៅចុះ ( ព. សា. ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សម្ល​ចិន​មួយ​ប្រភេទ ស្ល​ដោយ​មាន​សាច់​ខ្លាញ់ ឬ​ខ្លាញ់​ចម្រាញ់​ឮ​សូរ​ឆា​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ មី​ឆា ឆា​សណ្តែក ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែលប្រេះស្រាំ ។
ឧទាហរណ៍៖ ចានឆា ។ ព. ប្រ. ថា ប្រេះឆា គឺមោះមៃនឹងគ្នាបន្តិចបន្តួច ។

ឆឡង្សទ្រវែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុមានរាងបួនជ្រុងទ្រវែង ដូចប៉ោតប្រេងកាតជាដើម ។

ឆស័ក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ស័ក​ទី ៦ ក្នុង​ចំនួន​ស័ក​ដប់​ឆ្នាំ
ឧទាហរណ៍៖ ឆ្នាំ​រកា​ឆស័ក (ម. ព. ស័ក ផង) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ស័ក​ទី ៦ ក្នុង​ចំនួន​ស័ក​ដប់​ឆ្នាំ
ឧទាហរណ៍៖ នាំ​រកា​ឆស័ក (ម. ព. ស័ក ផង) ។

ឆវីវណ្ណ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆវិវណ្ណ ; សំ. ឆវិវណ៌ ឬ ឆវីវណ៌ ) ព័ណ៌សម្បុរថ្ងៃ, ព័ណ៌សម្បុរស្បែក ។

ឆវីរោគ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆវិ ; សំ. ឆវិ ឬ ឆវី + រោគ ) រោគដែលកើតនាស្បែក, រោគស្បែក ។
ឧទាហរណ៍៖ កញ្ជ្រិល, ចែងថ្ងៃ, អុត . . . ជាឆវីរោគ ។

ឆវី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆវិ ; សំ. ឆវិ ឬ ឆវី ) សម្បុរថ្ងៃ, សម្បុរស្បែក ( រ. ស. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះឆវី ។

ឆវី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆវិ ; សំ. ឆវិ ឬ ឆវី ) សម្បុរថ្ងៃ, សម្បុរស្បែក ( រ. ស. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះឆវី ។

ឆវគ្រឹះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. សំ. ; សំ. ឝវ + គ្ឬហ ) ផ្ទះសម្រាប់ដាក់ខ្មោច, ផ្ទះសម្រាប់តម្កល់សាកសពទុកជាបណ្ដោះអាសន្នក្នុងមន្ទីរពេទ្យទម្រាំដល់ពេលយកចេញទៅក្រៅ ។

ឆរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំជាមួយនឹងពាក្យឈូ ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្សផ្អើលឈូឆរ ។

ឆមាស​ទី ១, ឆមាស​ទី ២(តាម​សំយោគវិធាន​ជា​ឆម្មាស)

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (សំ.) (ឆវិ; ឆវិ ឬ ឆវី) សម្បុរ​ថ្ងៃ សម្បុរ​ស្បែក (រ. ស.) ។
ឧទាហរណ៍៖ ព្រះ​ឆវី ។

ឆមាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ប្រាំ​មួយ​ខែ​ ឬ​ខែ​ប្រាំ​មួយ
ឧទាហរណ៍៖ ឆមាស​ទី ១ ឆមាស​ទី ២(តាម​សំយោគវិធាន​ជា​ឆម្មាស) ។

ឆព្វណ្ណរង្សី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆព្វណ្ណរំសិ ) រស្មី ៦ ព័ណ៌ គឺខៀវ, លឿង, ក្រហម, ស, ហង្សបាទ, ផ្លេក ( ពន្លឺពេជ្រ ); និយាយចំពោះតែរស្មីនៃព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ; តាមទម្លាប់ ច្រើនហៅថា ឆ-ព័ណ្ណរង្សី ប៉ុន្តែគង់សរសេរជា ឆព្វណ្ណរង្សី ដូច្នេះដែរ ។

ឆប

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា អែបអប ត្រូវ​អធ្យាស្រ័យ​គ្នា ពេញ​ចិត្ត​ស្រឡាញ់ រាប់​រក​គ្នា, … (មិន​សូវ​ប្រើ) ។ ឆបរ៉ប យក​ចិត្ត ផ្គាប់ ផ្គាប់ផ្គុន ។

ឆន្នាមាត្យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ឆន្នអាមាត្យ ) ។

ឆន្នអាមាត្យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​នាយ​សារថី​ម្នាក់​របស់​ព្រះ​សិទ្ធត្ថ​មហា​សត្វ ជា សហជាត​ កើត​ថ្ងៃ​ដំណាល​នឹង​ព្រះ​សិទ្ធត្ថៈ ជា​មនុស្ស​ជិត​ដិត ស្និទ្ធស្នាល​នឹង​ព្រះ​អង្គ, លុះ​ចំណេរ​កាល​មក​ខាង​មុខ ឈ្មោះ​នេះ បាន​ចូល​មក​បួស​ជា​ភិក្ខុ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា ដោយ​ការ​រលឹក​អាល័យ​ព្រះ​សក្យមុនី​សម្ពុទ្ធ​និង​មិត្រ​ភ័ក្តិ​ឯទៀត ជា​ភិក្ខុ​មាន​មានះ​រឹងត្អឹង​ប្រឹង​ក្រៃលែង ។ល។ (ម. ព. ព្រហ្មទណ្ឌ ទៀត​ផង) ។ ឆន្នា​មាត្

ឆន្នបុប្ផាណ្ឌជាតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អនុសាខានៃរុក្ខជាតិ ដែលមានគ្រាប់កប់ក្នុងរន្ធជិត (ចំបក់) ។

ឆន្ទៈល្អ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចិត្ត គំនិត បំណង ចំណង់ល្អ។

ឆន្ទៈរបស់ប្រជាជាតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឆន្ទៈ ជាគ្រឿងសំដែងគំនិតរបស់ប្រជារាស្រ្តទាំង មូលក្នុងប្រទេស ។

ឆន្ទៈ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.) (ឆន្ទ) សេចក្តី​ប្រាថ្នា បំណង គំនិត ការ​យល់​ព្រម … ។
ឧទាហរណ៍៖ សេចក្តីប្រថ្នា បំណងយ៉ាងមុតមាំ គុណជាតិជាគ្រឿងដឹកនាំឱ្យស្រេចតាមបំណង។

ឆន្ទាគតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) សេចក្តី​លំអៀង​ព្រោះ​តែ​ស្រឡាញ់
ឧទាហរណ៍៖ វិនិឆ័្ឆយ​សេចក្តី ដោយ​ឆន្ទា​គតិ មនុស្ស​លុះ​ក្នុង​ឆន្ទាគតិ (ម. ព. អគតិ ផង) ។

ឆន្ទា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ហៅ​ស្រ្តី​ដែល​មាន​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​ធំ​រវះរវាម​ទៅ​រក​កាមគុណ ជា​អ្នក​រហើររហាយ​រាយមាយ​ឡេះឡោះ ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រី​ឆន្ទា  (ព. ទ្រ.) ៈ មេឆន្ទា មេចោរឆន្ទា (ម. ព. ឆន្ទៈ ផង) ។

ឆន្ទសាស្ត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ; បា. ឆន្ទសត្ថ )ឈ្មោះគម្ពីរសំដែងអំពីដំណើរបែបបទកាព្យខាងភាសាសំស្រ្កឹត ។

ឆន្ទវុត្តិប្បទីប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ឈ្មោះ​គម្ពីរ ១ សំដែង​អំពី​បែប​បទ​កាព្យ​ខាង​បាលី​ភាសា ។

ឆន្ទវិទ្យា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វិជ្ជាខាងការពោលពាក្យឱ្យត្រឹមត្រូវ តាមបាទ តាមឆន្ទៈ មិនឱ្យលើសខ្វះ ក្បួនតម្រាដែលចែងពីបទនេះ ។

ឆន្ទ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (បា.) ឈ្មោះ​ដំណើរ​កាព្យ​មាន​កំណត់​ដោយ​អក្សរ​ដែល​ត្រូវ​រៀបរៀង … ។

ឆទ្វារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. បា. ) ទ្វារ ៦ គឺទ្វារភ្នែក, ត្រចៀក, ច្រមុះ, អណ្ដាត**, កាយ, មនោ ( ចិត្ត ) ។ **ឃ្លា “ច្រមុះ, អណ្ដាត” ត្រូវបានកែតម្រូវពីឃ្លាដើម “ច្រមុះ អណ្ដាត” ដោយហេតុថាពាក្យ “ច្រមុះ” និង “អណ្ដាត” ជា ២ ពាក្យ ផ្សេងគ្នា ដែលត្រូវដាក់សញ្ញា “,”។

ឆទ្ទន្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.),(បា.) (ឆ “៦” + ទន្ត “ភ្លុក” > ឆទ្ទន្ត) ឈ្មោះ​ដំរី​មួយ​ប្រភេទ​ក្នុង​រឿង​ជាតក
ឧទាហរណ៍៖ ដំរី​ឆទ្ទន្ត គឺ​ដំរី​មាន​ភ្លុក​ប្រកប​ដោយ​ពណ៌ ៦ ។

                 ឈ្មោះ​មហា​ស្រះ​មួយ​ក្នុង​ពួក​មហា​ស្រះ​ទាំង​ប្រាំ ៧ នៅ​ដំបន់​ភ្នំ​ហិមពាន្ត ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រះ​ឆទ្ទន្ត​មាន​ភ្នំ​ហិមពាន្ត ជា​ប្រភព ។

ឆទានសាលា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) សាលា រោង ៦ កន្លែង សម្រាប់​ចែក​ទាន​ដល់​ពួក​ស្មូម ខ្មែរ​យើង​ច្រើន​ហៅ​ត្រឡប់​បទ​ចុង​ជាដើម​ថា សាលា​ឆ​ទាន (សាល៉ា-ឆ-ទាន) ។ គួរ​ថា ឆទ្ទានសាលា ។

ឆតៗ

មានន័យថា ( ម. ព. ឆត ) ។

ឆត្ររួត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. ឆត្តាតិច្ឆត្ត ) ឆត្រមានរួត ។ ឈ្មោះហរិតជាតិមួយប្រភេទ មានផ្កាជាថ្នាក់ៗស្រដៀងនឹងឆត្ររួត
ឧទាហរណ៍៖ ដើម​ឆត្រ​រួត ផ្កា​ឆត្រ​រួត ។

ឆត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ; បា. ឆត្ត ) ប្រដាប់មានដងឆ្អឹង គន្លឹះ ពាសសំពត់ បើក តម្លោះបិទបាន សម្រាប់បើកកាន់បាំងកម្ដៅថ្ងៃ, បាំងភ្លៀង
ឧទាហរណ៍៖ បើកឆត្រ, បាំងឆត្រ, តម្លោះឆត្រ ។

                ថ្ងៃបាំងឆត្រ, ខែបាំងឆត្រ គឺពន្លឺមានកណ្ដាប់វង់មូលសណ្ឋានដូចជាមណ្ឌលឆត្រ ព័ទ្ធជុំវិញព្រះអាទិត្យ, ព្រះចន្ច្រ… ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះក្លស់។

ឆត

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​គោ ក្របី​ដក​ដង្ហើម​ខ្លាំង ដោយ​ងើយ​ផ្ងើយ​ច្រមុះ​ឡើង ដោយ​ហត់ ។ ឆតៗ

ឆដាភា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( សំ. ) ពន្លឺព្រោងព្រាយ, ឆ្វៀលឆ្វាត់, ដាលច្រវាត់, ផ្លេកបន្ទោរ ( ពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ ) ។

ឆដា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ.) (ឆៈដា) ពន្លឺ. លំអ (ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​កាព្យ) ។

ឆក្សត្រិយ៍

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ឆក្សត្រ ) ។

ឆក្សត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. ក្ល.) (ឬ បា.) (ក្ល.; ឆក្ខត្តិយ “ក្សត្រ ៦ អង្គ”) ឈ្មោះ​កណ្ឌ ទី ១២ នៃ​គម្ពីរ​មហា​វេស្សន្តរ​ជាតក ហៅ​តាម​ដំណើរ​រឿង​ត្រង់​ក្សត្រ​ទាំង ៦ ព្រះ​អង្គ បាន​ចូល​រួមគ្នា​នៅ​ព្រៃ​ហិមពាន្ត
ឧទាហរណ៍៖  ខ្ញុំ​ចាប់​ស្លាក​ត្រូវ លើ​កណ្ឌ​ឆក្សត្រ ។ ឆក្សត្រិយ៍ ។

ឆក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​យក​ដោយ​ប្រញាប់
ឧទាហរណ៍៖ ចោរ​ឆក់​អីវ៉ាន់​គេ ។

ឆកាមាវចរសួគ៌

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា( បា. សំ. ក្ល. ) ឋានសួគ៌ក្នុងពួកកាមាវចរ ៦ជាន់ ( ម. ព. ឆ ‘ ៦ ‘ និងឆកាមាវចរ ទៀតផង ) ។

ឆកាមាវចរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) ឋាន​សួគ៌​៦​ជាន់​ក្នុង​ពួក​កាមភព​គឺ ចាតុម្មហារាជិកា តាវត្តិង្ស យាមា តុសិត និម្មានរតី បរនិម្មិតវសវត្តី ។ (តាម​សំយោគវិធាន​ត្រូវ​តម្រូត ក ជា ឆក្កាមាវចរ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ញកញោច ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្បាល​ឆក ឈូង​ឆក ឆក​សមុទ្រ ។

ឆ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បំភាន់ដោយសំដី ដើម្បីនឹងយកទ្រព្យរបស់គេ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆយកទ្រព្យគេ, ឆបោកប្រាក់**គេ ។ **ពាក្យ “ប្រាក់” ត្រូវបានកែតម្រូវពីពាក្យដើម “ប្រាក” ដោយហេតុថាពុំមានពាក្យ “ប្រាក” ទេ អនុលោមតាមវចនានុក្រមខ្មែរ សម្ដេច ជួន ណាត។

                  ចងកសត្វពាហនៈរួបព័ទ្ធឃ្លុំមាត់ជួសកន្លុះ ជួសបង្ហៀរ ។

ឧទាហរណ៍៖ ឆច្រមុះកូនគោ បង្ខានមិនឲ្យបៅដោះ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្យញ្ជនៈទី២ ក្នុងវគ្គទី២ ជាតាលុជៈ មានសំឡេងក្នុងពិតាន គឺត្រង់ក្រអូមមាត់ ជាធនិត-អឃោសៈ ខាងសំស្រ្កឹតនិងបាលីមានសំឡេងជា ច្ហៈ ។ ព្យញ្ជនៈ ឆ នេះ តាមសំយោគវិធាន,កាលបើមានព្យញ្ជនៈឯទៀតនៅពីខាងដើម ត្រូវតម្រួត ច ពីខាងលើជាដរាប ដូចជា ចន្ទច្ឆាយា ‘ស្រមោលព្រះចន្ទ’; ឆទ្ទន្ត ‘ដំរីមានភ្លុក ៦ ព័ណ៌’, សេតច្ឆត្ដ ឬ ស្វេតច្ឆត្រ ‘ឆត្រស’ ជាដើម, ឯនឹងប្រើជា ចន្ទឆាយា,ឆទន្ត សេតឆត្ត ឬស្វេតឆត្រ ដូច្នេះ ពុំត្រឹមត្រូវតាមសំយោគវិធានឡើយ, លើកលែងតែពាក្យជាគាថាឬកាព្យដែលមានសម្ផស្ស ត្រូវដកតម្រួតចេញ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរឮដោយទឹកហូរឬចាក់គ្រាប់អ្វីនីមួយតូចៗ មានស្រូវអង្ករជាដើម ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា បកតិសំខ្យា
មានន័យថា​ (បា.; សំ. ឆស ) ប្រាំមួយ (៦) ។ ឆមាស ( ឆ –មាស ) ‘ប្រាំមួយខែ’ ។ តាមសំយោគវិធាន ត្រូវតម្រួត ម ជា ឆម្មាស, ព្រោះ ឆ ‘៦’ នេះកាលបើផ្សំនៅពីខាងដើមសព្ទដទៃ ត្រូវតែតម្រួតព្យញ្ជនៈខាងចុងនោះជាដរាប, ដូចជា ឆ + ទន្ត > ឆទ្ចន្ត ‘ដំរីមានភ្លុក ៦ ព័ណ៌’; ឆ + វិធ > ឆព្វិធ ‘៦ប្រការ, ៦យ៉ាង’ ជាដើម ។បើមានស្រៈនៅខាងចុងត្រូវចុះអាគមមកផ្សំ, ដូចជា ឆ + អង្គ > ឆឡង្គ ‘អង្គ ៦ ‘។ល ។

ច្រំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធាក់​ប្រមុញ ធាក់​ស្រំ​ផ្ទួន​ៗ
ឧទាហរណ៍៖ ច្រំ​ពន្លិច ។ ធាក់​ច្រំ គឺ​ធាក់​ផង ច្រំ​ផង ។ ច្រាស​ច្រំ ស៊ី (ព. ទ. ម.) ។

ច្រោះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ត្រង​សម្រក់​យក​ទឹក​ថ្លា។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រោះ​ក្បុង ។

                 រលុះ ធ្វើ​ឲ្យ​រលុះ។
ឧទាហរណ៍៖ ទឹក​ហូរ​ច្រោះ​ដី (ម. ព. ចម្រោះ ផង) ។

ច្រោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ដួល​ ឬ​រលំ​ស្រឡះ​បះ​ជើង។
ឧទាហរណ៍៖ ដួល​ច្រោង ដួល​បះ​ជើង​ច្រោង ។

                 រលើង​ឫស​បះ​ឡើង​លើ។
ឧទាហរណ៍៖ ឈើ​រលំ​ច្រោង ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដួល​ ឬ​រលំ​ស្រឡះ​បះ​ជើង។
ឧទាហរណ៍៖ ដួល​ច្រោង ដួល​បះ​ជើង​ច្រោង ។

                 រលើង​ឫស​បះ​ឡើង​លើ។
ឧទាហរណ៍៖ ឈើ​រលំ​ច្រោង ។

ច្រោក

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ទឹក​ស្រក់​លើ​ស្លឹក​ឈើ​ជាដើម ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា សូរ​ទឹក​ស្រក់​លើ​ស្លឹក​ឈើ​ជាដើម ។
ឧទាហរណ៍៖ ​ កាំបិត​កោរ​មុត​ច្រោក ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​មុត​ណាស់។
ឧទាហរណ៍៖ កាំបិត​កោរ​មុត​ច្រោក ។

                ដែល​មើល​ថា​រួច​ឥត​ទាក់។
ឧទាហរណ៍៖ មើល​សាស្ត្រា​ដាច់​ច្រោក ។

ច្រែះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ស្នឹម​លោហ​ជាតិ​មាន​ដែក​ជា​ដើម។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រែះ​កើត​ពី​ដែក​វា​ស៊ី​ដែក អំពើ​អាក្រក់​កើត​ពី​ចិត្ត វា​ស៊ី​ចិត្ត​វិញ ។

ច្រែស

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​ផ្លែ​ចប​និង​អំបែង​ឬ​ដុំ​គ្រួស​ដែល​គេ​កាប់​ប៉ះ​ត្រូវ។
ឧទាហរណ៍៖ សូរ​ច្រែស ។

ច្រែតៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​សំឡេង​សត្វ​បក្សី​ឬ​សូរ​សំដី​ស្រួយ​ឥត​ទាក់ ឥត​រអាក់​រអួល។
ឧទាហរណ៍៖ សូរ​ច្រែត​ៗ សំដី​ច្រែត​ៗ និយាយ​ចច្រែត ។ ចច្រែត

ច្រែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. កញ្ច្រែង) ។

ច្រេះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កាប់​ ឬ​ចាំង​រេះ​ត្រង់​ទី​ខាង​ៗ​នៃ​វត្ថុ​អ្វី​មួយ​ដើម្បី​ឲ្យ​របេះ​បន្តិច​ម្ដង​ៗ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រេះ​គល់​ឈើ ច្រេះ​ដី​ជើង​ដំបូក (ប្រើ​ជា ជ្រែះ ក៏​មាន​តាម​ទម្លាប់​និយាយ​ដោយ​ស្រុក) ។

ច្រេសភ្នំ (ព្រឹក្ស)

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សម៉្យាងកម្ពស់ ៨-១៥ ម ដុះក្នុងព្រៃនៃឥណ្ឌូចិន ប្រទេសចិនខាងត្បូង និងឧបទ្វីបជ្វា។ គ្រាប់ពណ៌ក្រហម ក្រងធ្វើខ្សែក។ គេយកសម្បកទៅស្ងោរផឹក ដើម្បីរំងាប់រោគមួល និងជំងឺលើសឈាម។
ឧទាហរណ៍៖ (ម.ព. មន្រ្តី, ច្រេសភ្នំ, ភ្លៅនាង (ព្រឹក្ស))

ច្រេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​បន្លែ​ស្ល​ស្រឡក់ ។

ច្រេញច្រុញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ច្រិមច្រុម​តិញតុញ​ញញើត​ញញើម​ដោយ​អាការ​មិន​ស៊ប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើរ​ច្រេញច្រុញ ធ្វើ​ច្រេញច្រុញ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដំណើរ​ច្រេញច្រុញ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ច្រិមច្រុម​តិញតុញ​ញញើត​ញញើម​ដោយ​អាការ​មិន​ស៊ប់ ។
ឧទាហរណ៍៖ ដើរ​ច្រេញច្រុញ ធ្វើ​ច្រេញច្រុញ ។

ច្រេចៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ច្រេច ) ។

ច្រេច

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​សម្រែក​តូច​ស្រួយ​ស្រួច​ដូច​យ៉ាង​សម្រែក​ចង្រិត​ជា​ដើម ។ ច្រេចៗ

ច្រៀវច្រៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា លៀន​លង់​ខ្ពង់ខ្ពស់​មហិមា លន្លឹមលន្លោច ត្រដែតត្រដឹង។
ឧទាហរណ៍៖ ហោះ​ច្រៀវច្រៃ (ច្រើន​ប្រើ​តែ​ខាង​កាព្យ) ។

ច្រៀប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ស្ងាត់​ឈឹង​ឥត​មាន​ឮ​សូរ​សព្ទ​អ្វី សូន្យ​ឈឹង ស្ងាត់​ច្រៀប ។

ច្រៀច

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​វត្ថុ​ទទឹក​ទន់ ដែល​ជាន់​ឬ​សង្កត់​ទៅ​ពៀច ។

ច្រៀង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បញ្ចេញ​សំឡេង​រាយ​ទំនុក​ឲ្យ​ឮ​មាន​ខ្ពស់​ទាប​ជា​បទ​គ្វាម ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទ្រង់គីតាភិរម្យ

ច្រៀក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បំបែក​ជា​ចម្រៀក ធ្វើ​ឲ្យ​ជា​ចម្រៀក។
ឧទាហរណ៍៖ រហែក​ច្រៀក​ងៀត គឺ​សំពត់​អាវ​ដែល​រហែក​ជា​ច្រើន​ចម្រៀក ដូច​ជា​ចម្រៀក​ត្រី​ងៀត ។

ច្រើន​អធិក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ច្រើន​ក្រៃ;។

ច្រើន​តែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ច្រើន​ដង តែង​តែ​ច្រើន​លើក ធ្លាប់​ច្រើន​សា ។

ច្រើន

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ចំនួន​មិន​តិច កា្រស់​ក្រែល តាំង​ពី​ចំនួន​ពីរ​ឡើង​ទៅ ។ ព. ផ្ទ. មួយ តិច ។

ច្រួល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កង​ដែក​ភ្ជាប់​គ្នា​ជា​រូប​ច្រវាក់ ។

ច្រួច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា សម្រក់​ឬ​ចាក់​បង្ហូរ​ទឹក​ពី​ចំពួយ​ជាដើម ដាក់​លើ​បាត​ដៃ​នៃ​អ្នក​ទទួល​អំណោយ ឬ​ឱទ្ទិស​ផល​បុណ្យ​ចំពោះ​ទៅ​អ្នក​ដែល​ទទួល​មរណ​ភាព​ទៅ​ហើយ ឬ​ក៏​តាំង​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា​ថា សូម​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សម្រេច​ដូច្នោះ​ៗ ពុំ​នោះ​តាំង​ចិត្ត​យក​ទឹក​ជា​សាក្សី​ពេជ្រ​ញាណ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រួច​ទឹក ។

ច្រូត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កាត់​ដោយ​កណ្ដៀវ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រូត​ស្រូវ ច្រូត​ស្មៅ ។ ច្រូត​សក់ គឺ​ចាប់​ក្របួច​សក់​កាត់​ដោយ​កន្រ្តៃ​ដូច​គេ​ច្រូត ។

ច្រូចទឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទ្រង់ទក្សិណោទកក។

ច្រូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាក់​បញ្រ្ចូច ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ទឹក​ហូរ​ចេញ​អំពី​ចំពួយ​ធ្លាក់​មក​លើ​ទឹក​ខាង​ក្រោម ។

ច្រូង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ឈរ​រកឹង​ដូច​ជា​ចម្រូង។
ឧទាហរណ៍៖ ឈរ​ច្រូង លើក​ម្រាម​ដៃ​ច្រូង ។ ច្រូងច្រាង គឺ​ច្រូង​ក្រញាង​មិន​រៀប​រយ (ម. ព. ច្រាង) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ឈរ​រកឹង​ដូច​ជា​ចម្រូង។
ឧទាហរណ៍៖ ឈរ​ច្រូង លើក​ម្រាម​ដៃ​ច្រូង ។ ច្រូងច្រាង គឺ​ច្រូង​ក្រញាង​មិន​រៀប​រយ (ម. ព. ច្រាង) ។

ច្រុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ដាំ​ចម្រុះ​បង្គោល​ឈើ ឬ​បង្គោល​ឫស្សី​ឲ្យ​ញឹក ដើម្បី​នឹង​គាំ​នឹង​ទប់​អ្វី​ៗ​ឲ្យ​មាំ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចានជងមួយគូ មានស្លឹកម្រៀបជុំវិញ និងមានស្លាខ្ចី ឬស្លាទុំមួយដៃ។

ច្រុំៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ច្រុមៗ ) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. ច្រុមៗ ) ។

ច្រុមៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា (ម. ព. ច្រិមច្រុម) ។ ច្រុំៗ
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (ម. ព. ច្រិមច្រុម) ។ ច្រុំៗ

ច្រុបៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​ឮ​ដោយ​ទំពា​វត្ថុ មាន​សាច់​ស្រស់​ស្រួយ ឆៅ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​សាច់​ស្រស់​ស្រួយ​ល្មម​ទំពា​បាន យ៉ាង​ដូច​មើម​ដំឡូង​ជ្វា​ឆៅ​ជា​ដើម ។

ច្រុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កែ​គ្រឿង​សស្រ្តា​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​ដែក។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រុង​កាំបិត ច្រុង​ប៉ូវថៅ ។

                ព. ប្រ. ថា កែ​មិន​ឡើង; អស់​ប្រដៅ​កើត ។
ឧទាហរណ៍៖ វា​សេពគប់​នឹង​បាប​មិត្រ​ស៊ប់​ពេញ​ទី​ជា​មនុស្ស​ប្រឡែប្រកោ​ទៅ​ហើយ ច្រុង​មិន​ឡើង​ទេ ។

ច្រឺះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​រឹង ដែល​ណែន​ខ្លាំង ចុច​មិន​ទ្រុឌ។
ឧទាហរណ៍៖ ពោះ​រឹង​ច្រឺះ ការុង​ណែន​ច្រឺះ ។ ចឺះ

ច្រឹប

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កាត់​តម្រឹម​ដោយ​កន្ទ្រៃ ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្រឹប​ជើង​សក់ ។

               ខាំ​ផ្ដាច់​ដោយ​ដុំ ដោយ​អន្លើ។
ឧទាហរណ៍៖ ក្រពត​ច្រឹប​ដាច់​សាច់​គ្រហួង ។

ច្រឹង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា រត់​ជើង​រទេញ រត់​ជើង​ញាប់​សេញ តែ​ក្បាល​និង​ដង​ខ្លួន​មិន​ឃ្លេង​ឃ្លោង។
ឧទាហរណ៍៖ ក្មេង​រត់​ច្រឹង ។

                ស្ទូងគោក (ពាក្យប្រើដោយសណ្ដាប់ស្រុកខ្លះ) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​រឹង​ដោយ​ប្រឹង (មិន​សូវ​ប្រើ) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា រត់​ជើង​រទេញ រត់​ជើង​ញាប់​សេញ តែ​ក្បាល​និង​ដង​ខ្លួន​មិន​ឃ្លេង​ឃ្លោង។
ឧទាហរណ៍៖ ក្មេង​រត់​ច្រឹង ។

ច្រឹកៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរ​របស់​រឹង​ស្រួយ​តូច​រណ្ដំ​គ្នា​ច្រើន​ដង ។

ច្រិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា រអិល​ឥត​ទាក់ រលេញ​ស្រួល។
ឧទាហរណ៍៖ ក្មេង​រត់​ច្រិល ។

ច្រិមច្រុម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ណិមណុម​ប្រុន​ៗ។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​ច្រិមច្រុម ធ្វើ​ច្រិមច្រុម ។

ច្រិចៗ

?ថ្នាក់ពាក្យជា ឧទានសព្ទ
មានន័យថា សូរទឹកចេញពីប្រហោងតូចៗ មានអាក់ៗម្ដងៗ ។