Category: A Khmer Dictionary

ច្បែប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា អំពី​សភាព​ ឬ​អាការ​របស់​មាត់​ដែល​មិន​ជា​ធម្មតា ដែល​មាន​ទំនង​ដូច​គេ​ពេប ។
ឧទាហរណ៍៖ មាត់​ច្បែប; ពេប​ច្បែប យំ​ច្បែប ។ និយាយ​ថា​ ស្បែប ក៏​មាន (ម. ព. នេះ​ផង) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា អំពី​សភាព​ ឬ​អាការ​របស់​មាត់​ដែល​មិន​ជា​ធម្មតា ដែល​មាន​ទំនង​ដូច​គេ​ពេប ។
ឧទាហរណ៍៖ មាត់​ច្បែប; ពេប​ច្បែប យំ​ច្បែប ។ និយាយ​ថា​ ស្បែប ក៏​មាន (ម. ព. នេះ​ផង) ។

ច្បូត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​បូត ចាប់​ច្របាច់​បូត។
ឧទាហរណ៍៖ ច្បូត​សក់ ។

ច្បូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​នេសាទ​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​មាន​ចម្ពាម​បី មាន​ដង មាន​ងៀង ។

ច្បុច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​ចុង​ច្របុច​ចង ។ ព. ប្រ. ចុច​សួរ​តែ​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ការ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ចាប់​ចុង​ច្របុច​ចង ។ ព. ប្រ. ចុច​សួរ​តែ​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ការ ។

ច្បិចច្បើម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ធ្វើ​អ្វី​ៗ ឬ​បរិ​ភោគ​អាហារ​ដោយ​ស្ទាក់​ស្ទើរ ដោយ​ញញើត​ញញើម ដោយ​ចាប់​ច្បិច​ៗ បន្តិច​បន្តួច។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្វើ​ការ​ច្បិច​ច្បើម ស៊ី​ច្បិច​ច្បើម ។

ច្បិច

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចាប់​យក​តែ​បន្តិច​ៗ ដោយ​ម្រាម​ដៃ ។

ច្បាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ប្រណាំង​យក​ជ័យ​ជំនះ ដោយ​គ្រឿង​សាស្រ្តាវុធ ។ ច្បាំង​ចិត្ត ទូន្មាន​ចិត្ត ។

ច្បាស់លះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. ច្បាស់លាស់)
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ( ម. ព. ច្បាស់លាស់)

ច្បាស់លាស់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ច្បាស់​ណាស់ ច្បាស់​ប្រាកដ ច្បាស់​ឥត​ព្រលាំ។
ឧទាហរណ៍៖ សំដី​ច្បាស់​លាស់ និយាយ​ច្បាស់​លាស់ ។ ច្បាស់​លះ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដែល​ច្បាស់​ណាស់ ច្បាស់​ប្រាកដ ច្បាស់​ឥត​ព្រលាំ។
ឧទាហរណ៍៖ សំដី​ច្បាស់​លាស់ និយាយ​ច្បាស់​លាស់ ។ ច្បាស់​លះ ។

ច្បាស់ច្បង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ប្រាកដ​ជា​បង ធំ​បណ្ដាច់ (សម្រាប់​ប្រើ​តែ​ក្នុង​កាព្យ) ។
ឧទាហរណ៍៖ ឱ​ព្រះ​ច្បាស់​ច្បង អាសូរ​ប្អូន​ផង កុំ​កាត់​អាល័យ … …។

ច្បាស់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា (សំ. ស្បស្ត) ជាក់, ស្ដែង, ប្រាកដ, ដែលមិនព្រលាំ ។
ឧទាហរណ៍៖ សេចក្ដី​ច្បាស់ ភ្លឺ​ច្បាស់ ឃើញ​ច្បាស់ (ព. បុ. ស្បាស់ លុះ​ចំណេរ​កាល​ត​ៗ​ មក ប្រើ​ជា ច្បាស (ស > ច) គឺ​ប្រើ​ក្លាយ​ឃ្លាត​ពី សំ. ស្បស្ដ នុះ​ឯង) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា (សំ.) (ស្បស្ដ) ជាក់ ស្ដែង ប្រាកដ ដែល​មិន​ព្រលាំ។
ឧទាហរណ៍៖ សេចក្ដី​ច្បាស់ ភ្លឺ​ច្បាស់ ឃើញ​ច្បាស់ (ព. បុ. ស្បាស់ លុះ​ចំណេរ​កាល​ត​ៗ​ មក ប្រើ​ជា ច្បាស (ស > ច) គឺ​ប្រើ​ក្លាយ​ឃ្លាត​ពី សំ. ស្បស្ដ នុះ​ឯង) ។

ច្បារ ឬចំការផលព្រឹក្ស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ច្បារ ឬចំការដែលមានដាំដើមឈើហូបផ្លែ ដូចយ៉ាងត្របែក ទៀប ល្មុតជាដើម ។

ច្បារ ឬចំការបន្លែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទីដីដាំបន្លែ ឬដំណាំរាយរងផ្សេងៗ ដែលមានចំណារដោយឡែក​ ដោយសង្កាត់ បើទីដីដែលដាំនោះមានទំហំធំ គេហៅថាចំការ។

ច្បាប់​ក្រម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សាស្ត្រា​សុភាសិត​សម្រាយ ពាក្យ​កាព្យ ៤ មួយ​ច្បាប់ ពាក្យ​ផ្ដើម​ដំបូង​ថា នេះ​គឺ​ច្បាប់​ក្រម ប្រសើរ​ឧត្តម ទូន្មាន​អ្នក​ផង​ប្រើ​ឱន​លំទោន កុំ​បី​មាន​ឆ្គង ប្រាជ្ញា​បុណ្យ​ផង កើត​ដោយ​ប្រណិប័តន៍ ។ល។

ច្បារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សួន​ដំណាំ ទី​ដី​ដែល​ដាំ​បន្លែ ឬ​ដាំ​ដំណាំ​រាយ​រង​ផ្សេង​ៗ ដែល​មាន​ចំណារ​ដោយ​ឡែក ដោយ​សង្កាត់។
ឧទាហរណ៍៖ ច្បារ​ផ្កា ច្បារ​ម្ទេស ច្បារ​មន ។

ច្បាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ឆ្ពាម​ដោយ​ម្រាម​ដៃ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុ​ដែល​ល្មម​ច្បាម​បាន។
ឧទាហរណ៍៖ របស់​មួយ​ច្បាម ។

ច្បាប់អន្តរជាតិ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា “ប្រព័ន្ធនៃវិធានស្តីពីសិទ្ធិ និងភារកិច្ចរបស់រដ្ឋនានានៅក្នុងទំនាក់ទំនងរវាងរដ្ឋទាំងនោះ។ ច្បាប់អន្តរជាតិផ្អែកលើទស្សនាទាននៃសមភាព និងអធិបតេយ្យរបស់រដ្ឋនាន និងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើការព្រមព្រៀងរវាងរដ្ឋទាំងនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ច្បាប់អន្តរជាតិគឺជាសំណុំនៃគោលការណ៍ និងវិធានដែលគ្រប់គ្រងលើសិទ្ធិ និងភារកិច្ចរបស់រដ្ឋនានា អង្គការអន្តរជាតិនាន និងមនុស្សទូទៅនៅក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេនៅលើពិភពលោក។ ច្បាប់អន្តរជាតិផ្តល់នូវមគ្គុទេ្ទសន៍សម្រាប់សកម្មភាពរបស់រដ្ឋាជាសមាជិក និងផ្តល់នូវវិធីសាស្រ្តសម្រាប់ដោះស្រាយជម្លោះរវាងរដ្ឋនានាដោយសន្តិវិធី និងដោយយោងតាមបទដ្ឋានដែលបានយល់ស្របទាំងអស់គ្នាជាជាងប្រើកម្លាំងបាយ។ ជាទូទៅច្បាប់អន្តរជាតិមានគោលដៅគ្រប់គ្រងរាល់សកម្មភាពក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិរវាងរដ្ឋ និងរដ្ឋ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នច្បាប់អន្តរជាតិក៏យកចិត្តទុកដាក់កាន់តែខ្លាំងឡើងទៅលើបុគ្គលនានាផងដែរ ជាពិសេសការប្រព្រឹត្តរបស់រដ្ឋទៅលើបុគ្គល ឬសកម្មភាពបុគ្គលទៅលើរដ្ឋ។ ដូច្នេះហើយទាំងបុគ្គល ក៏ដូចជាប្រទេសនានាមានកាតព្វកិច្ច និងសិទ្ធិនៅក្រោមច្បាប់អន្តរជាតិនានា។
ឧទាហរណ៍៖ ឧ. ចំពោះប្រទេសជាសមាជិកនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ គេមានច្បាប់អន្តរជាតិដែលប្រទេសជាសមាជិកត្រូវតែគោរព និងអនុវត្តទៅតាមគោលការណ៍នៃច្បាប់ដែលបានអនុម័ត។ ជាក់ស្តែងនៅថ្ងៃទី០២ សីហា ១៩៩០ ដល់ថ្ងៃទី២៨ ខែកុម្ភៈ១៩៩១ ប្រទេសអុីរ៉ាក់ដោយជោគជ័យ។

ច្បាប់វិជ្ជមាន ឬ វិជ្ជមានប្បញ្ញត្ត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា បញ្ញត្តិដែលមិនទាន់លើកលែង ។

ច្បាប់ពលរដ្ឋ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សិទ្ធិរបស់ពលរដ្ឋម្នាក់ៗ ក្នុងការបោះឆ្នោតរើសតំណាងនៃខ្លួនឱ្យទៅត្រួតពិនិត្យកិច្ចការរដ្ឋ ។

ច្បាប់ដើម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គំរូដើម (ជាគូផ្ទុយនឹងសេចក្តីចម្លង) អត្ថបទដើម (ជាគូផ្ទុយនឹងអត្ថបទបកប្រែ)។

ច្បាប់ក្រម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះសាស្ដ្រាសុភាសិតសម្រាយ កាព្យពាក្យ ៤ មួយច្បាប់, ពាក្យផ្ដើមដំបូងថា នេះគឺច្បាប់ក្រម ប្រសើរឧត្តម ទូន្មានអ្នកផង ប្រើឱនលំទោន កុំបីមានឆ្គង ប្រាជ្ញាបុណ្យផង កើតដោយប្រណិប័តន៍ ។ល។

ច្បាប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​បញ្ញត្តិ សម្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​នគរ​ប្រតិបត្តិ​តាម ។ វិន័យ ក្រឹត្យ​ក្រម ក្បួន​ប្រដៅ​មនុស្ស​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ ។ បែប​យ៉ាង តួ​យ៉ាង គំរូ ។ សេចក្ដី​ដើម ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា មូលដ្ឋាន, ទ្រព្យសម្បត្តិរដ្ឋ
មានន័យថា លិខិតបទដ្ឋានគតិយុត្តដែលអនុម័តដោយអង្គការនីតិប្បញ្ញត្តិ (សភា) និងចូលជាធរមានតាមរយៈព្រះរាជក្រមប្រកាសឱ្យប្រើ។

ច្បាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សរសៃ​ត្រង់​ល្បាក់ ឬ​សរសៃ​ចំឡក។
ឧទាហរណ៍៖ កប់​ច្បាក់ គឺ​កប់​សរសៃ​ល្បាក់ ចំឡក ។

ច្បា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (សំ. បា. ជបា “កុឡាបច្បា”) ឈ្មោះឈើផ្កាមួយប្រភេទ ផ្កាឥតក្លិន ។

ច្បង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ជា​បង​បង្អស់ ដែល​ជា​ដើម​បង្អស់ ដែល​ជា​ប្រធាន​ធំ​ជាង​គេ។
ឧទាហរណ៍៖ កូន​ច្បង ។

ច្នោះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា នោះ ប៉ុណ្ណោះ (ក្លាយ​មក​ពី​ដូច​នោះ) មិន​សូវ​ប្រើ ប្រើ​ខ្លះ​តែ​ក្នុង​កាព្យ ។

ច្នៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ក្រឡឹង ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ពន្លឺ​ដោយ​គ្រឿង​ប្រដាប់​សម្រាប់​ប្រកប​ការ​នោះ។
ឧទាហរណ៍៖ ច្នៃ​ត្បូង ។

               ព. ប្រ. លៃលក​ឲ្យ​បាន​ស្រួល ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឡើង​ កែ​សម្រួល។
ឧទាហរណ៍៖ ច្នៃ​ពាក្យ ច្នៃ​សេចក្ដី ច្នៃ​ដំណើរ​រឿង ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​គេ​ច្នៃ​រួច​ហើយ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្បូង​ច្នៃ ។ ម. ព. ចរណៃ ផង ។

ច្នេះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា នេះ ប៉ុណ្ណេះ (ក្លាយ​មក​ពី​ដូច​នេះ) មិន​សូវ​ប្រើ ប្រើ​ខ្លះ​តែ​ក្នុង​កាព្យ ។

ច្នឹង

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ហ្នឹង ប៉ុណ្ណឹង (ក្លាយ​មក​ពី​ដូច​ហ្នឹង) មិន​សូវ​ប្រើ ប្រើ​ខ្លះ​តែ​ក្នុង​កាព្យ ។

ច័ន្ធូ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​តិណជាតិ​មួយ​ប្រភេទ ផ្កា​ពណ៌​ស ឬ​លឿង​មាន​ក្លិន​ក្រអូប​ឈ្ងប់។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្កា​ច័ន្ធូ ដើម​ច័ន្ធូ ។

ច័ន្ទូ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះតិណជាតិកម្ពស់ ០,៥០ -១ម គេនាំពីប្រទេស Mexique មកដាំគ្រប់ប្រទេសក្តៅ ជាដើមលំអដោយផ្កាពណ៌ស ក្លិនក្រអូប។ ផ្កាចន្ធូតែមានលក់ក្នុងផ្សារ។ នៅប្រទេសខ្មែរ មានចម្រៀងប្រជាប្រិយមួយ ក្នុងនោះបុរសប្រដូចគគូរសង្សានឹងផ្កាចន្ធូ ” ចន្ធូ អូនល្អលើសបុប្ផា….”។

ច័ន្ទក្រស្នា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើមនេះជាឈើធំកម្ពស់ ៣០ -៤០ម ដុះក្នុងព្រៃធំត្រជាក់លើដីរាបក្រោម ៤០០ម នៃប្រទេសខ្មែរ និងវៀតណាមខាងត្បូង។ ខ្លឹមក្រអូបណាស់ គេប្រើពេលធ្វើបុណ្យខ្មោច គេចម្លាក់ជារូបផ្កាក្នុងខ្លឹម ដែលគេកាត់ស្តើងៗ ហើយដុតពេលបូជាសព។ ខ្លឹមក្រអូបធ្វើឱ្យស្រវឹងបន្តិចៗ ។ គ្រូថ្នាំយកខ្លឹមច័ន្ធនេះ ទៅធ្វើថ្នាំព្យាបាលគ្រុនចាញ់។

ច័ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មាន​ផ្លៃ កាល​នៅ​ខ្ចី​មាន​រស​ចត់ លុះ​ដល់​ទុំ មាន​ក្លិន​ក្រអូប​ប្រហើរ​ឈ្ងប់ មាន​រស​ផ្អែម​ប្រើ​ជា​បង្អែម ។ មាន ២ ប្រភេទ​គឺ មាន​ផែ្ល​មូល មាន​ផ្លែ​សំប៉ែត​ទ្រមៀច​ៗ នេះ​ច្រើន​ហៅ មាក់​ប៉ែន ពុំ​សូវ​ដែល​មាន​គ្រាប់​ទេ ។ ចាន់

ច័ក្កច័ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​នំ​ស្រស់​មួយ​យ៉ាង​ពួក​នំ​កូរ មាន​ស្រទាប់​តម្រួត​ៗ​គ្នា ចម្រុះ​សម្បុរ​ផ្សេង​ៗ ។

ច៎ះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ចាស ) ។

ច៎ាះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា និបាតសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ចាស ) ។

ចៈហាង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. ចហាង ) ។

ចំ​អក្ខរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ត្រូវ​តាម​ខ្យល់​អក្សរ​មិន​ល្អៀង ។ ព. ប្រ. ត្រូវ​ត្រង់​មិន​ល្អៀង (ព. សា.)។

ចំអែ​ចំអន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា និយាយ​បង្អាប់​សើច​លេង​ឲ្យ​អន់​ចិត្ត​ដោយ​ផ្គូផ្គង​បុរស និង​ស្ត្រី​ណា​មួយ​ថា​ជា​គូ​គ្នា​ក៏​មាន ចំអន់​ពី​រឿង​អ្វី​ផ្សេង​​ទៀត​ក៏​មាន ។

ចំអែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បំពើង​ទ្រូង​ទៅ​មុខ។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​ចំអែ ឈរ​ចំអែ ។

                ចំអៀក​ចំអែចំអែ​ដោយ​ចំអៀក ។

ចំអេង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អវយវៈ​សត្វ​ស្លាប ត្រង់​កន្លែង​ដែល​កាង ដែល​សម្លប​បាន ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំអេង​មាន់ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា​ ស្លាប​ចំអេង គឺ​ចំហៀង​ស្លាប​ត្រង់​ចំអេង ។

ចំអៀក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា យឺត​យូរ​ពេកពន់ ដែល​ជ្រលៀក ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​ចំអៀក; ចុះ​ចំអៀក​ដល់​ណា​ទៀត ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា យឺត​យូរ​ពេកពន់ ដែល​ជ្រលៀក ។
ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​ចំអៀក; ចុះ​ចំអៀក​ដល់​ណា​ទៀត ។

ចំអើត

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ប្រឹង​អើត ប្រឹង​ចំតើត​ឡើង ។

ចំអាស

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លាង​ជម្រះ​រូប​សព​ដែល​ទើប​នឹង​ស្លាប់។
ឧទាហរណ៍៖ ចំអាស​បុគ្គល(ចំអាស​ខ្មោច) ។

                ជេរ បញ្ចោរ​លើក​អាស គឺ​ពោល​ពាក្យ​អប្រិយ​ចំពោះ​ទៅ​រក​ស្រ្តី មាន​ចេញ​ឈ្មោះ​កេរ្តិ៍​ខ្មាស ជាដើម ។ ចំអាស​ចំអូង ចំអាស​តាម​តែ​រួច​ពី​មាត់ ឥត​យោគ​យល់ ឥត​ក្រែង​រអែង ។

ចំអាម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រង្វាស់​វែង​ប្រវែង​ពី​ត្រឹម​ចុង​មេ​ដៃ​ទៅ​ចុង​ម្រាម​កណ្ដាល ញែក​តឹង​ពី​គ្នា (ប្រវែង ១២ ធ្នាប់) ។

ចំអន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្ដី​លេង​ឲ្យ​អន់​ចិត្ត និយាយ​រំជែ​លេង​ឲ្យ​អន់​ចិត្ត (ដោយ​ស្នេហា …)។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​ខឹង​អី អញ​ចំអន់​លេង​ទេ ។

ចំអក

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្ដី​ឡក​ឲ្យ។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​ចំអក​ឲ្យ​វា​ព្រោះ​វា​ឆាប់​ខឹង​ណាស់។

                ចំអក​ចំអន់ គឺ​ចំអក​ផង ចំអន់​ផង។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​សើច​ចំអក​ចំអន់​លេង​អ៊ីចឹង !

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ស្ដី​ឡក​ឲ្យ។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​ចំអក​ឲ្យ​វា​ព្រោះ​វា​ឆាប់​ខឹង​ណាស់។

                ចំអក​ចំអន់ គឺ​ចំអក​ផង ចំអន់​ផង។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​សើច​ចំអក​ចំអន់​លេង​អ៊ីចឹង !

ចំឡៅក្អែក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទម្ងន់ល្មមក្អែកពាំនាំទៅបាន (ពាក្យបុរាណ, សំ. បា. ថា កាកណិក) ។

ចំឡក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អ្វី​នីមួយ​មាន​ផ្លែ​ឈើ​ជាដើម ដែល​កើត​មុន​រដូវ ឬ​ដែល​មាន​ផ្លែ​ខុស​រដូវ ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្លែ​ចំឡក់ (ហៅ​តាម សំ. បា. ថា អកាលផល) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា អ្វី​នីមួយ​មាន​ផ្លែ​ឈើ​ជាដើម ដែល​កើត​មុន​រដូវ ឬ​ដែល​មាន​ផ្លែ​ខុស​រដូវ ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្លែ​ចំឡក់ (ហៅ​តាម សំ. បា. ថា អកាលផល) ។

ចំឡក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សាច់​បន្ទាប់​ចុង​ស្លាប​ប្រចៀវ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះបស្សការ

ចំហេះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការ​ឆេះ ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ឲ្យ​មាន​ចំហេះ​ព្រៃ ឬ ចំហេះ​ចំបើង ។

ចំហៀវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធ្វើ​ឲ្យ​ហៀវ សម្រាំង​ឲ្យ​សុទ្ធ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហៀវ​ខ្លាញ់ ចំហៀវ​ប្រេង ។

ចំហៀង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ភាគ​ពាក់​កណ្ដាល។
ឧទាហរណ៍៖ ដូង ១ ចំហៀង មួយ​ចំហៀង​ខែត្រ ចំហៀង​ភ្នែក ។

ចំហួល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ឆួល; ក្លិន​ដែល​ឆួល​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ធុំ​ចំហួល​ទឹក​នោម ខ្ញុំ​ទ្រាំ​នឹង​ ចំហួល​ម្ទេស​ពុំ​បាន​ទេ ។

               ចំហួល ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហួល​ភ្លើង។

ចំហូវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដំណើរ​ឆូវ ដំណើរ​បញ្ឆោត​ដោយ​គំរាម​គម្រប ។ ប្រើ​ជា កិ. ក៏​បាន។
ឧទាហរណ៍៖ កុំ​ចំហូវ​គ្នា ។ ប្រើ​ជា ជំហៅ ក៏​បាន ។

ចំហុយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា កម្ដៅ​ ឬ​ចម្អិន​ដោយ​ចំហាយ​ទឹក​ក្ដៅ​ដែល​ហុយ​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហុយ​បាយ​ដំណើប ចំហុយ​ត្រី ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ឆ្អិន​ដោយ​ចំហុយ។
ឧទាហរណ៍៖ បាយ​ចំហុយ ពោត​ចំហុយ ត្រី​ចំហុយ ។

ចំហុត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​ឆុត (ម. ព. ឆុត ផង) ។

ចំហុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ធ្វើ​ឲ្យ​ឱន​ចុះ ផុង​ចុះ​ក្នុង​ដី​ជ្រៅ ដោយ​ឲ្យ​ក្បាល ឬ​ចុង​ចុះ​ក្រោម។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហុង​ក្បាល​ចុះ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ទី កន្លែង​ដែល​ឲ្យ​ផុង; ទី​ដែល​ជ្រាល​ចុះ​ជ្រៅ​ស្ទើរ​តែ​នឹង​ទៅ​ជា​ចំណោត។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហុង​ជ្រោះ រណ្ដៅ​ចំហុង ។

ចំហាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ដេក ឬ​អង្គុយ​យះ​ចំហ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​ចំហាំង (ពាក្យ​អាសគ្រាម) ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដេក ឬ​អង្គុយ​យះ​ចំហ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​ចំហាំង (ពាក្យ​អាសគ្រាម) ។

ចំហាយទឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ទឹកនៅក្នុងបរិយាកាសក្នុងសណ្ឋានជាឧស្ម័ន និងជាប្រភេទ ឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ មួយសំបូរជាងគេ ហើយដែលជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃផលផ្ទះកញ្ចក់ធម្មជាតិ។ ទោះបីជាមនុស្សមិនមែនជាអ្នកបង្កើតកំហាប់ចំហាយ ទឹកតាមរយៈការ បញ្ចេញផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែចំយាយទឹក រួមចំណែកក្នុងការបង្កើនផល ផ្ទះកញ្ចក់ ដោយសារឥទ្ធិពលកម្តៅឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់នាំឱ្យផលតបចំហាយ ទឹកវិជ្ជមាន។ បន្ថែមពីលើតួនាទីជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ធម្មជាតិ ចំហាយទឹក ក៏មានឥទ្ធិពលមកលើសីតុណ្ហភាពផែនដីផងដែរ ពីព្រោះទឹកច្រើនលើស លប់ក្នុងបរិយាកាសបង្កទៅជាពពក បង្កើតបានជាទឹកកក តំណក់ទឹក និងទឹកភ្លៀង។

ចំហាយកម្លាំងរំភាយរស្មី

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ការឱ្យសញ្ញាដែលគួរ្យជឿជាក់នៃការកើតមាននាពេលអនាគត នៃកម្លាំង រំភាយរស្មី ដែលពាក់ព័ន្ធដូចក្នុងករណីមានការប្រែប្រួលសមាសភាពនៅ ក្នុងបរិយាកាស ឬការប្រែប្រួលការប្រើប្រាស់ដីឬកត្តាខាងក្រៅដូចជាភាព ខុសគ្នាសកម្មភាពពន្លឺព្រះអាទិត្យ។ ចំហាកកម្លាំរំភាយរស្មីអាចយកអាច យកទៅប្រើប្រាស់ជាធាតុចូលសម្រាប់ម៉ូដែលអាកាសធាតុសាមញ្ញ ដើម្បី គណនាការព្យាករអាកាសធាតុ។

ចំហាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កម្លាំង​កម្សួល​ក្ដៅ​ឬ​ត្រជាក់​ដែល​ផ្សាយ​ចេញ​មក ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហាយ​ភ្លើង ចំហាយ​ទឹក​ទន្លេ ។

ចំហាប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. ថ.) ការ​ឆាប ការ​រាល​ទៅ​ឆេះ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហាប​ភ្លើង ។

                ការ​ហើរ​ហក់​ចុះ​ទាប​មក​ក្រោម
ឧទាហរណ៍៖ កូន​មាន់​គេច​ខ្លួន​រួច​ពី​ចំហាប​ខ្លែង ។

ចំហាកបញ្ចេញឧស្ម័ន

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ការសញ្ញាដែលគួរឪ្យទុកចិត្តបានមួយនៃការកើតមានឡើងនូវការបញ្ចេញសារធាតុនានា នាពេលអនាគត ដែលអាចមានសកម្មភាពចំណាំងរស្មីដូចជាឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់អាអេទរ៉ូសូល។

ចំហាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា សេចក្តីអធិប្បាយដ៏សាមញ្ញ និងគួរឱ្យជឿជាក់បាន ថាតើនាពេលអនាគត ប្រហែលវាអាចនឹងកើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេច ដោយផ្អែកលើភាពប្រទាក់ គ្នា និងសង្គតិភាពផ្ទែក្នុងនៃការសម្មតពីកម្លាំងជំរុញ និងទាក់ទងសំខាន់ៗ។ ចំហាក (Scenario) អាចកើតចេញពីការព្យាការ ប៉ុន្តែជាញឹកញាប់ច្រើន តែផ្អែកលើព័ត៌មានបន្ថែមពីប្រភពដទៃទៀត ហើយជូនកាលរួមផ្សំ និងការ ពណ៌នាសាច់រឿង។

ចំហ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា បើក​ឲ្យ​ច្រហ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហ​ទ្វារ ចំហ​បង្អួច; ចំហ​ខ្លួន ។

               និយាយ​បើក​ចំហ គឺ​និយាយ​ឥត​លាក់​បាំង ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា បើក​ឲ្យ​ច្រហ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំហ​ទ្វារ ចំហ​បង្អួច; ចំហ​ខ្លួន ។

               និយាយ​បើក​ចំហ គឺ​និយាយ​ឥត​លាក់​បាំង ។

ចំលៀវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រាង​រៀវ​តូច​ស្ដើង ។

ចំរៀកអុស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះព្រឹក្សមួយកម្ពស់ ពី ១០​ ទៅ ១៥ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង និងព្រៃល្បោះលើដីទំនាប ឬលើភ្នំដែមានកម្ពស់មិនលើសពី ១២០០ម នៃឥណ្ឌូចិន។ ឈើវាស្រាលណាស់ គេនិយមប្រើធ្វើអុសដុត។

ចំរៀក, កន្ទ្រៀក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើមនេះមានកម្ពស់ ៨- ១៥ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង ឬមាត់ព្រៃធំនៃប្រទេសជ្វា ឥណ្ឌូចិន និង Philippines (ថៃ កម្ពុជា វៀតណាមខាងត្បូង)។ គេតែងដាំដើមចំរៀក ជាម្លប់តាមផ្លូវ ឬជិតផ្ទះ។ ឈើចំរៀកគេយកធ្វើរទេះកិនស្រូវ និងក្តាជញ្ជាំងផ្ទះ។ សំបកគេស្ងោរផឹករំងាប់រោគចុកពោះ។

ចំរៀក, (វល្លិ) អម្ពិល, សាតត្រាត, (វល្លិ) សម័យ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើមឈើធំម៉្យាងវារលើដើមឯទៀត ដុះក្នុងព្រៃក្រាស់ ព្រៃល្បោះ លើដីទួល ឬក្នុងព្រៃស្មាច់ នៃទ្វីបអាស៊ី ផ្នែកអាគ្នេយ៍ សំបកដើមនេះ លាយទឹក គេប្រើសម្រាប់កក់សក់។

ចំពោះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ដោយ​ចំ ឆ្ពោះ ត្រង់ សំដៅ​ត្រង់ សំដៅ​លើ; ដល់; នា ។
ឧទាហរណ៍៖ បូជា​ចំពោះ ឧទ្ទិស​ចំពោះ ថ្វាយ​ចំពោះ ជូន​ចំពោះ ។ (សម្រាប់​ក្សត្រិយ៍ និង​ឥស្សរជន ត្រូវ​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ កុំ​ប្រើ​ពាក្យ ដល់) ។ ចំពោះ​តែ និ. ត្រឹម​តែ សំដៅ​តែ ។

ឧទាហរណ៍៖ ចំពោះ​តែ​ខ្លួន​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ មិន​ចំពោះ​អ្នក​ឯ​ទៀត​ផង​ទេ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា អាយតនិបាត
មានន័យថា ដោយ​ចំ ឆ្ពោះ ត្រង់ សំដៅ​ត្រង់ សំដៅ​លើ; ដល់; នា ។
ឧទាហរណ៍៖ បូជា​ចំពោះ ឧទ្ទិស​ចំពោះ ថ្វាយ​ចំពោះ ជូន​ចំពោះ ។ (សម្រាប់​ក្សត្រិយ៍ និង​ឥស្សរជន ត្រូវ​ប្រើ​ពាក្យ​នេះ កុំ​ប្រើ​ពាក្យ ដល់) ។ ចំពោះ​តែ និ. ត្រឹម​តែ សំដៅ​តែ ។

ឧទាហរណ៍៖ ដោយ​ចំ ឆ្ពោះ ត្រង់ សំដៅ​ត្រង់ សំដៅ​លើ; ដល់; នា ។

ចំពើប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ទើប​តែ​នឹង​មាន; ដែល​ទើប​នឹង​ពើបពះ; ដែល​ប្លែក។
ឧទាហរណ៍៖ របស់​ចំពើប ចំណី​ចំពើប ។

                ចំណី​ចំពើប​មាត់ ចំណី​ដែល​ទើប​នឹង​បាន​ប្រទះ​បរិភោគ​ម្ដង​ជា​ដំបូង ។

ចំពួយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចង្កួយ​កំសៀវ ចង្កួយ​ប៉ាន់​ជាដើម ។

ចំពូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំណែក ផ្នែក វគ្គ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រង់​ចំពូក​ទី ១ មាន​ប្រការ ៥ ចំពូក​ទី ២ មាន​ប្រការ ៧ ។ ជំពូក

ចំពុះទុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​អាវុធ​មួយ​ប្រភេទ ចុង​ស្រួច​ដូច​ចំពុះ​ទុង សម្រាប់​ដោត​ដាក់​ភ្ជាប់​នៅ​ចុង​កាំភ្លើង ។

ចំពុះទា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះគ្រំមួយប្រភេទ មានរាងស្រដៀងនឹងចំពុះសត្វទា ។ ឈ្មោះតិណជាតិមួយប្រភេទ មានដើមនិងស្លឹកទន់ជ្រាយ
ឧទាហរណ៍៖ ស្មៅចំពុះទា មានដុះតែក្នុងរដូវវស្សា ។

ចំពុះ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អវយវៈ​ដូច​ស្នែង​ជា​របស់​សត្វ​ស្លាប ជួស​មាត់ ជួស​ធ្មេញ ជួស​ថ្គាម។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពុះ​មាន់, ចំពុះ​ក្អែក ។

ចំពិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (ព. បុ.) ចំនួន​មួយ​ចឹប
ឧទាហរណ៍៖ អង្ករ​មួយ​ចំពិត គឺ​អង្ករ​មួយ​ចឹប ។

               ឈ្មោះ​ភ្នំ​មួយ​ក្នុង​ស្រុក​លង្វែក ។

ចំពាស់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា វត្ថុ របស់ មាន​វង់វាស​រំពត់​ចុង​កន្ធែក​ពី​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពាស់​កណ្ដៀវ ចំពាស់​ថ្នង ។

ចំពាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ទាក់ទាម ទាក់ទិន ឆ្វាក់​ពាក់​ព័ន្ធ,ប្រមូល​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពាក់​ប្រាក់​គេ; ខ្សែ​ចំពាក់; ជំពាក់​ចិត្ត ។ ជំពាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ទាក់ទាម ទាក់ទិន ឆ្វាក់​ពាក់​ព័ន្ធ,ប្រមូល​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពាក់​ប្រាក់​គេ; ខ្សែ​ចំពាក់; ជំពាក់​ចិត្ត ។ ជំពាក់

ចំពប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ជល់​ចំ ប៉ះ​ត្រូវ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពប់​ជើង ដើរ​ចំពប់​នឹង​ឫស​ឈើ បែក​មេ​ជើង ។

                ចំពប់​សំដី គឺ​ប៉ះ​សំដី​គ្នា នាំ​ឲ្យ​មាន​រង្កៀស ។ ជំពប់ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ជល់​ចំ ប៉ះ​ត្រូវ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំពប់​ជើង ដើរ​ចំពប់​នឹង​ឫស​ឈើ បែក​មេ​ជើង ។

ចំប្រាវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ស្ទុះ​លោ​លោត​ទាំង​ជំហរ ហក់​សង្គ្រុប។
ឧទាហរណ៍៖ សេះ​ចំប្រាវ ស្រាប់​តែ​លោត​ចំប្រាវ​មក​តែ​ម្ដង ។

ចំប្រប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ញ័រ​ខ្លាំង ភ័យ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ ញ័រ​ចំប្រប់ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ញ័រ​ខ្លាំង ភ័យ​ខ្លាំង។
ឧទាហរណ៍៖ ញ័រ​ចំប្រប់ ។

ចំប៉ីស្លឹកទាល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំប៉ីស្លឹកទាល ជាចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ៥-១០ ម គេនាំពីទ្វីបអាមេរិកក្តៅ មកដាំគ្រប់ប្រទេសក្តៅសកលលោក ជាដើមលំអ។ ផ្កាគេប្រើជាគ្រឿងបូជា ឬធ្វើកំរងផ្កា។ ផ្កាអាចបរិភោគបាន។ គ្រូថ្នាំបុរាណស្ងោរសំបកធ្វើថ្នាំព្យាបាលជំងឺហើម ឬពេលខ្លះជាថ្នាំបញ្ចុះ។

ចំប៉ីសៀម

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំប៉ីសៀម មានដើមកំណើតក្នុងស្រុកអាហ្វ្រិក និងអារ៉ាប់ប៊ី មិនមែនស្រុកសៀមទេ តែយើងយកវាពីស្រុកសៀម ដាំលំអសួនច្បារ ដោយផ្តាវាមានមាធំៗ ពណ៌ផ្កាឈូក ល្អមើលណាស់។

ចំប៉ីព្រៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ១-២ ម ដុះក្រោមឈើធំៗក្នុងព្រៃក្រាស់នៃអាស៊ីអាគ្នេយ៍។ គេប្រើស្លឹកធ្វើថ្នាំឈឺដើមទ្រូង។ ផ្កាស្ងួតសម្រាប់ឆុងផឹក ជាថ្នាំលើកកម្លាំង។

ចំប៉ីទេស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំប៉ី​ដែល​មាន​ផ្កា​តូច​ៗ ឥត​ក្លិន មាន​ដើម​តូច​ផ្កា​ក្រហម គេ​ច្រើន​ដាំ​ក្នុង​ផើង មាន​ដើម​កំណើត​មក​ពី​បរទេស ។

ចំប៉ីក្រហម ចំប៉ីស្លឹកស្រួច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ២-៨ម គេនាំពីទ្វីបអាមេរិកមកដាំប្រទេសក្តៅសកលលោក ដោយមានផ្កាពណ៌ក្រហមល្អ។ ផ្កាចៀនបរិភោគបាន ដូចផ្កាចំប៉ីសដែរ និងធ្វើជាកម្រងបូជាព្រះ។ ស្លឹកជាថ្នាំព្យាបាលស្រែង និងសម្រាប់ឆុងផឹកដើម្បីឱ្យស្ងប់ចិត្ត។

ចំប៉ី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មាន​ជ័រ ស ស្រដៀង​នឹង​ទឹក​ដោះ ផ្កា​ក្រអូប​ឆ្អិត; មាន​បី​យ៉ាង​គឺ ចំប៉ី​លឿង ចំប៉ី ស ចំប៉ី​ក្រហម ។

ចំបែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដែល​មាន​ចិត្ត​អណ្ដែត​ទៅ​កាន់​អារម្មណ៍​ផ្សេង​ៗ ដោយ​សេចក្ដី​ព្រួយ; ច្រើន​និយាយ​ថា ចំបែង​ចិត្ត ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​មាន​ចិត្ត​អណ្ដែត​ទៅ​កាន់​អារម្មណ៍​ផ្សេង​ៗ ដោយ​សេចក្ដី​ព្រួយ; ច្រើន​និយាយ​ថា ចំបែង​ចិត្ត ។

ចំបើង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដើម​ស្រូវ​ស្ងួត​ព្រម​ទាំង​ស្លឹក ដែល​គេ​បែន​បោក ឬ​បញ្ជាន់​យក​គ្រាប់​រួច​ហើយ ។

ចំបួរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ជួរ គោត្រ ត្រកូល ពូជ ផៅ​នៃ​បុព្វបុរស។
ឧទាហរណ៍៖ ចំបួរ​ខាង​ម្ដាយ ចំបួរ​ខាង​ឪពុក ។ ជំបួរ

ចំបាប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ចំបាប់​គ្នា គឺ​ប្រចាប់​គ្នា​បោក ឬ​ផ្ដួល​ដោយ​ស្នៀត ឬ​កម្លាំង ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អាការ​ដែល​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ឬ​ច្រើន​នាក់​ចាប់​គ្នា​បោក​ផ្ដួល។
ឧទាហរណ៍៖ លេង​ចំបាប់ ។

ចំបក់ប្រាង, រំដេញក្អែក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សម្យ៉ាង កម្ពស់ ១០-២៥ ម ដុះក្នុងព្រៃរនាម ឫព្រៃក្រាស់នៃប្រទេសឥណ្ឌូចិន កម្ពុជា លាវ វៀតណាម។ សំបកគេស្ងោរឫឆុងឱ្យនារី ទើបសម្រាលកូនផឹក សម្រាប់សំអារឈាម និងឱ្យមានកម្លាំង។ ឈើពណ៌ស គេប្រើដើម្បីធ្វើរបស់តូចតាច ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះ។

ចំបក់បារាំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្សមួយប្រភេទកម្ពស់ ៦-២៥ ម ដុះក្នុងប្រទេសជ្វា ផ្នែកឧបទ្វីបនាំទៅដាំនៅគ្រប៉ប្រទេសក្តៅសកលលោក ជាដើមលំអតាមវិថីនានា។ ពេលខ្លះ ដាំលើដីខ្សាច់មាត់សមុទ្រ។ គ្រាប់អាចបរិភោគបាន។ ស្លឹកស្រស់ៗ អាចកិនអោយម៉ត់ធ្វើជាថ្នាំបំពោកល់សន្លាក់ដៃ ជើ់ង ដែលឈឺ។

ចំបក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​ធំ​មួយ​ប្រភេទ សាច់​ក្នុង​គ្រាប់​ត្រាំ​ទឹក​អំបិល​លីង​ប្រើ​ជា​អាហារ​ក៏​បាន ធ្វើ​តំណាប់​ក៏​បាន បុក​ចម្រាញ់​សូន​ធ្វើ​ទៀន​អុជ​ក៏​បាន ។
ព្រឹក្សមួយប្រភទ កម្ពស់ ១៥-២០ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង នៃអាស៊ីផ្នែកអាគ្នេយ៏។​ ផ្លែចំបក់សត្វមានស្នែងចូលចិត្តស៊ីណាស់ ។ សាច់ក្នុងគ្រាប់ត្រាំទឹកអំបិលលីងប្រើជាអាហារក៏បាន ឆ្ងាញ់ប្រហែលគ្រាប់ស្វាយចន្ទីដែរ គេអាចបុកចម្រាញ់សូនធ្វើទៀនអុជក៏បាន ។​ ឈើប្រើការធ្វើគ្រឿងសង់ផ្ទះ ។

ចំនៀរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំណិត​ ឬ​កំណាត់​ដែល​ចៀរ ។
ឧទាហរណ៍៖ ចំនៀរ​ក្រដាស ។

                 ចំណិត ប៉ែក​តូច​វែង។
ឧទាហរណ៍៖ ចំនៀរ​ដី ។

ចំនួប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ការ​ដែល​ចួប ដំណើរ​ចួប (មិន​សូវ​ប្រើ) ។ ជំនួប

ចំនួនមិស្សភាគ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំនួនដែលមានឯកភាព ច្រើនផ្សំជាមួយ ដូចជាពាក្យថា ម៉ោង ៦ ២០នាទី និង ១២វិនាទី ជាចំនួនមិស្សភាគ ។

ចំនួនពិត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចំនួនដែលបញ្ចេញ បញ្ចូលពុំបាន (​ទាហានក្នុងឯកភាពយោធា)