Author: Buy Khmer Book

កន្ធាយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ ពួក​អណ្ដើក​មាន​សណ្ឋាន​រូប​ស្ដើងជាង​អណ្ដើក។

កន្ធាត់

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ធាត់ ( ព. ទ្រ. ឬ ព. ទ. ) ។
ឧទាហរណ៍៖ អា​កន្ធាត់, មនុស្ស​កន្ធាត់។

កន្ធាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​យះ​ជើង​កន្ធែក​ធ្វើ​គ្រហាញ ( មិន​សូវ​ប្រើ ) ( ម. ព. កន្ធាំង ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ធា

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ទាប​ទ្រនាប់​សាយ​ចេញ​ទៅ​ខាង។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្ធា, រាង​កន្ធាធា ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ធរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​ស្រកា​មួយ​ប្រភេទ មាន​រូប​ប្រហែល​នឹង​ត្រី​កំភ្លាញ តែ​ធំ​ជាង។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រី​កន្ធរ, ងៀត​កន្ធរ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រោកដំរី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ស្រដៀង​នឹង​ទ្រលឹងទឹង តែ​មាន​មមីស។

              ចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ១-៤ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោងនៃទ្វីបអាស៊ីអាគ្នេយ៍។​ ស្លឹកមានរោម តែខាងក្រោមពេលហាលស្ងួតអាចជក់ជំនួសថ្នាំបាន។ គ្រូថ្នាំតែងយកមែកស្ងោរឱ្យអ្នកចុកពោះផឹក។ ឫសគេអាចប្រើសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺគ្រុន ឬឈឺក្បាល។

កន្ទ្រោកខ្មោច

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុម្ពព្រឹក្ស ឬចុល្លព្រឹក្សតូចកម្ពស់ ១-២ ម ដុះក្នុងព្រៃគុម្ពោតនៃឥណ្ឌូចិន។ ដើមនេះមានរោមច្រើនណាស់ ស្លឹកធំក្រអូប តែគេមិននិយមប្រើសម្រាប់បង់សម្លរឡើយ លើកលែងតែពេលមានទុរ្ភិក្ស ដោយគេគ្មានកន្ទ្រោបសម្លរនៅជិតដៃ។ គ្រូថ្នាំខ្លះយកស្លឹកកន្ទ្រោកខ្មោចឱ្យអ្នកដំបៅច្រមុះទុកស្ពុង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រោក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ផ្លែ​មាន​ក្លិន​ប្រហើរ​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​គ្រឿង​សម្ល, ត្រួយ​ខ្ចី​ប្រើ​ជា​អន្លក់​ក៏​បាន។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រែត

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ទាប​ទ្រមែ ។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​ទាប​កន្ទ្រែត, ដើម​ចន្ទន៍​ទាប​កន្ទ្រែត ។

កន្ទ្រើង

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា សំពោង​មិន​រាប​ទាប។
ឧទាហរណ៍៖ សក់​កន្ទ្រើង។

កន្ទ្រួប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ( ម. ព. កន្ទ្រួក ) ។

កន្ទ្រួក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កំព្រួក, ដែលទ្រួកធ្លុះធ្លាយ, ទ្រុឌទ្រោម, រេចរឹល, រង្គោះរង្គើខ្លាំង ។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះកន្ទ្រួក, ឡានកន្ទ្រួក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រុំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្មុគ​មួយ​ប្រភេទ ត្បាញ​នឹង​បន្ទោះ មាន​សណ្ឋាន​មូល មាន​ក្អេង​កណ្ដាល មាន​គ្រប​សណ្ឋាន​គ្រប​បាត្រ។

កន្ទ្រុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ស៊ុប​ទ្រុប, សុប​ប្រឡុប; ដែល​ទ្រុឌទ្រោមហើយ​សុប​ប្រឡុប។
ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះ​កន្ទ្រុប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រឹស

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កំណាញ់​ស្វិតស្វាញ ។

ឧទាហរណ៍៖ មនុស្ស​កន្ទ្រឹស ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រាំងហែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្មៅរស់យូរឆ្នាំមួយប្រភេទ កម្ពស់ ០,៥០-១,៥០ម ដុះលើដីមានទឹក ឬក្នុងទឹកនៃអាស៊ីផ្នែកក្តៅ។ ត្រួយសម្រាប់ប្រើជាអន្លក់ ឬជាបន្លែស្លម្ជូរមានរសពិសា។ ដើមស្ងួតអាចដុតធ្វើទឹកក្បុង សម្រាប់បោកលាងសំលៀកបំពាក់។

កន្ទ្រាំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​នំ​មួយ​ប្រភេទ ធ្វើ​ពី​ម្សៅ​ចំអិន​នឹង​ខ្លាញ់ ។
ឧទាហរណ៍៖ នំ​កន្ទ្រាំ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា មេ​គ្រួ, មេ​ក្រាន, មេ​ត្រួត​ក្នុង​ស្រុក​ព្នង
ឧទាហរណ៍៖ មេ​កន្ទ្រាញ ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ធំ​ក្រអាញ, ធំ​សំពោង, សាងញ៉ាង។
ឧទាហរណ៍៖ ឈើ​បែក​មែក​កន្ទ្រាញ,​ សក់​កន្ទ្រាញ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា រល, ននល​មិន​សមរម្យ។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្ទ្រល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រម

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ស្គម​ទ្រែមទ្រម;​ ដែល​ខ្លាច​គេ​ហើយ​ធ្វើ​អាការ​ទ្រែមទ្រម។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្ទ្រម ( ម. ទ្រ. ) ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទ្រង់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ប្រើការធ្វើជាថ្នាំបាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទះរា

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ស្ទើរទៅស្ទើរនៅ, ស្ទាក់ស្ទើរ, មិនដាច់ស្រេច ។

ឧទាហរណ៍៖ ចិត្តកន្ទះរា ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទោងរោយ, ប៉ាង់កាចាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ព្រឹក្ស កំពស់ ២០-២៥ ម ដុះក្នុងព្រៃត្រជាក់ ឫព្រៃស្រល់លើភ្នំដែលខ្ពស់ពី៧៥០ ទៅ ១០០០ម នៃទ្វីបឥណ្ឌូចិន ឥណ្ឌា ចិន និង​ នៅកោះ Borneo និង Sumatra, ស្លឹក និងសំបកសម្រាប់ធ្វើឱ្យត្រីស្កិក ឬស្រវឹងមុននឹងនេសាទឬ សម្រាប់ដេញឈ្លើង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចាន, ភាជន៍​ធ្វើ​ដោយ​ស្លឹក​សម្រាប់​ដាក់​ភោជនាហារ ដាក់​ស្លា​បារី​បាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទោក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ប្រដាប់​សម្រាប់​ក្រឡឹង ធ្វើ​ដោយ​ឈើ​មាន​ជើង មាន​ត្រឡាច មាន​ខ្សែ​ពាន​សម្រាប់​ទាញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទែក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រកួន​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ខ្លី​មូល​ទង​លឿង ច្រើន​ដុះ​លើ​គោក​ដី​សើម ប្រើ​ជា​ថ្នាំ​បញ្ចុះ​ក៏​បាន​ ។
ឧទាហរណ៍៖ ត្រកួន​កន្ទែក ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ដែល​ញែក,ដែល​កន្ធែក​លាស​បែក​ពី​គ្នា។
ឧទាហរណ៍៖ ស្នែង​កន្ទែក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទេល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កម្រាល​ត្បាញ​ដោយ​បន្ទោះ​ផ្សេង​ៗ មាន ​កក់, ចចូត, រំចេក, រុន, ផ្ដៅ​ ជាដើម ។

ឧទាហរណ៍៖ កន្ទេល​ក្រហម, កន្ទេល​ចចូត, កន្ទេល​រំចេក, កន្ទេល​រុន, កន្ទេល​ផ្ដៅ, កន្ទេល​ផែង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទេចអាល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ដង្កូវ​មមីស​មួយ​ប្រភេទ​មាន​ពិស បើ​ប៉ះ​ត្រូវ​សាច់​រោល​ឈឺ​ក្ដៅ ដូច​រលាក​ភ្លើង ។

           ឈ្មោះ​តិណ​ជាតិ​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក​ស្រដៀង​គ្នា​នឹង​ស្លឹក​កន្ទួត​ប្រោង​តែ​តូច​ជាង​បន្តិច​ហើយ​មាន​មមីស បើ​ប៉ះ​ត្រូវ​សាច់​រោល​រមាស់​ក្រហាយ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទើញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​មេមត់​ហៅ​ជ្រូក ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ស្ទើញ​ឡើង ។
ឧទាហរណ៍៖ ធ្មេញ​កន្ទើញ ។

កន្ទួល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ដំណួច​ឥត​ខ្ទុះ​ដែល​ផ្ដួច, ដួចដោរ​ឡើង​ជា​ដុំ​តូច​ៗ ។
ឧទាហរណ៍៖ មូស​ខាំ​កន្ទួល​ខ្លួន​អស់, ចុច​ទៅ​ឡើង​កន្ទួល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទួតព្រៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះចុល្លព្រឹក្សកម្ពស់ ២-៨ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោងនៃមជ្ឈិមបូព៌ាប្រទេស។ ក្នុងប្រទេសខ្មែរ កន្ទួតព្រៃសម្បូរណាស់ក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ និង ភ្នំ Kirirom ។ ផ្លែរសជូរមានវីតាមីន C ច្រើនអាចបរិភោគបានស្រស់ ឬជាគ្រឿងទេសសម្ល។ បើបរិភោគស្រស់ ផ្លែនេះឱ្យរសជាតិផ្អែមក្នុងមាត់។ សំបក ស្លឹក ផ្លែជាថ្នាំជ្រលក់សំពត់ឱ្យពណ៌លឿង។ គេស្ងោរសំបកផឹកព្យាបាលជំងឺរាគ។

កន្ទួតប្រោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ខ្លះហៅថា ដើមត្បាល់កិន ។

កន្ទួត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​មាន​ផ្លែ​មាន​រស​ជូរ ប្រើ​បរិភោគ​បាន ។ កន្ទួត​មាន​ពីរ​ប្រភេទ​គឺ កន្ទួត​ស្រុក, កន្ទួត​ព្រៃ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទូតអូង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រជុំ​ជើង​សក់​ខាង​ក្រោយ ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះគីវង្គ

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទុំរុយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ល្អិត​មួយ​ប្រភេទ ក្បាល​ធំ​ខ្លួន​វែង ជាប់​មក​ជា​កន្ទុយ មាន​ស្លាប​ស្ដើង​ហើរ​បាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទុល

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា នេសាទុបករណ៍​មួយ​យ៉ាង​ពួក​ច្បូក ( ម. ព. មូល ) ។

កន្ទុយលឹន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អវយវៈមួយយ៉ាង មានសណ្ឋានជាទងតអំពីសុកមានចុងខ្វេរដូចតម្ពក់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទុយថ្លែន

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ពពឹកដែលមានសរសៃស្អិត ច្រើនកើតនៅកន្ទុយភ្នែក; សាច់ដែលដុះរាលមកគ្របលើប្រស្រីដោយរោគបណ្តាល; ខ្ទុះដែលមានសរសៃស្អិត បណ្តាលមកពីរោគប្រមេះមិនទាន់ជាដាច់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទុយត្រកួត, ស្រកាបង្គួយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ចុល្លព្រឹក្សម៉្យាងកម្ពស់ ១-២ម ដុះក្រោមឈើធំៗ ក្នុងព្រៃធំ ឬស្រោង នៃប្រទេសកម្ពុជា លាវ វៀតណាម ថៃ ចិនខាងត្បូង និងលើកោះ Java។ មែកមានស្លឹកសម្រាប់ប្រើធ្វើសំបុកឱ្យមាន់ពង។ គេស្ងោរផ្កាផឹក ព្យាបាលជំងឺគ្រឿងដកដង្ហើម។ នៅកំពត គេប្រើឫសធ្វើថ្នាំរំងាប់រោគហើម នៃកូនខ្ចី។

កន្ទុយដំរី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ស្មៅដែលមានកំណើតក្នងស្រុក Mexique ខាងកើត គេយកដាំពាសពេញប្រទេសអាស៊ី ជារុក្ខជាតិលំអ ដោយស្លឹកស្រួចដូចកន្ទុយដំរី។ ស្លឹកកន្ទុយដំរី ក៏គេយកទៅធ្វើអំបោះដែរ ហើយជាប់ជាងអំបោះម្នាស់បារាំងផង។

           ចុល្លព្រឹក្សមួយប្រភេទ កម្ពស់ ២-៥ម ដើមកំណើតក្នុងអាស៊ីកណ្តាល គេដាំនៅប្រទេសក្តៅ និងត្រជាក់មធ្យម ជារុក្ខជាតិលម្អ។ ស្លឹកអាចធ្វើថ្នាំព្យាបាលជំងឺគ្រុន និងរាក។

កន្ទុយឆ្កែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ ផ្កាមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយឆ្កែ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្មៅកន្ទុយឆ្កែ ។

កន្ទុយចចក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្មៅរណ្តាសមួយប្រភេទ ផ្កាមានទ្រង់ប្រហែលនឹងកន្ទុយចចក។
ឧទាហរណ៍៖ ស្មៅកន្ទុយចចក ។

កន្ទុយក្រពើ

?ថ្នាក់ពាក្យជា សព្ទនាម
មានន័យថា ឈ្មោះប្រទាលមួយប្រភេទ មានសណ្ឋានប្រហែលនឹងកន្ទុយក្រពើ មានជ័ររអិលត្រជាក់

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទុយកំប្រុក (ស្មៅ)

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ស្មៅរឹងមួយប្រភេទ ២0-៥0 ស.ម. វាលើដីមានបែកមែកជាច្រើន ដុះក្នុងព្រៃស្រោងនៃទ្វីបអាស៊ី ប្រទេសអូស្ត្រាលីក្តៅ Nouvelle Calédonie និង Polynésie គេប្រើដើមនេះជាថ្នាំរំងាប់រោគរាក និងដកដង្ហើមតឹង។

កន្ទុយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា អវយវៈ​របស់​សត្វ​ដែល​មាន​ត​ពី​ទី​បំផុត​ឆ្អឹង​ខ្នង មាន​សណ្ឋាន​ទីទៃ​ៗ ​ពី​គ្នា តាម​គួរ​ដល់​ធម្មតា​របស់​សត្វ ។
ឧទាហរណ៍៖ កន្ទុយ​គោ, កន្ទុយ​ក្ងោក, …។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទឹស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា កន្ទួល​ដាស​ឡើង​ឃ្មឹល។
ឧទាហរណ៍៖ ម្រ័ក្សណ៍​រោល​ឡើង​កន្ទឹស​អស់​ទាំង​ខ្លួន។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កន្ទួល​ដាសឡើង​ឃ្មឹល។
ឧទាហរណ៍៖ ម្រ័ក្សណ៍​រោល​ឡើង​កន្ទឹស​អស់​ទាំង​ខ្លួន។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទីងរីង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​វារិជ​តិណ​ជាតិ​មួយ​ប្រភេទ ពួក​កណ្ដៀង, កន្ទាំងហែ ដើម​មាន​ប្រហោង​តូច ទន់​ល្មៃ មាន​ថ្នាំង​រង្វើល​ៗ ស្លឹក​ស្រួច​ៗ ស្រដៀង​នឹង​កណ្ដៀង​ដែរ គេ​ប្រើ​ទាំង​ដើម​ទាំង​ស្លឹក​លាយ​គ្នា​ធ្វើ​ជា​បន្លែ​ស្ល​កកូរ ស្ល​ប្រហើរ ឬ​ស្ល​ម្ជូរ​ក៏​បាន ។
ឧទាហរណ៍៖ សម្ល​កន្ទីងរីង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ឈើ​តូច​មួយ​ប្រភេទ សម្រាប់​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​ថ្នាំ​ក្ដៅ ។

កន្ទាំ្រធារី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះវល្លិឆ្មារម្យ៉ាងប្រវែង ៥-១០ ម ដុះក្នុងព្រៃស្រោង លើវាលស្មៅ ឬលើដីសើមៗ នៃទ្វីបអាស៊ីក្តៅ។ ក្នុងក្បួនឱសថបុរាណ គេស្ងោរដើម ព្យាបាលជំងឺជាច្រើន គឺគុ្រន មួល របេង និងរោគហឺត។ មើមជាថ្នាំឈឺក្បាល និងព្យាបាលរោគបេះដូង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទាំងហែផ្លែបីជ្រុង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះស្មៅម៉្យាង ដុះត្រង់ទៅលើ មែករឹង រស់បានច្រើនឆ្នាំ កម្ពស់ ១-២ម ដុះលើដីវាលសើមៗ នៃអាស៊ីផ្នែកអាគ្នេយ៍ ដើមនេះបរិភោគមិនបានទេ។ គេប្រើគ្រាប់ធ្វើថ្នាំរំងាប់រោគមួល និងអាសន្នរោគ។

កន្ទាំងហែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្មៅ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ ពួក​ត្រកួន តែ​ដើម​ឈរ​រឹង​ជាង​ត្រកួន មាន​សំបក​ងាយ​បក​ណាស់ ប្រើ​ជា​អន្លក់ ឬជា​បន្លែ​ស្ល​ម្ជូរ​មាន​រស​ពីសា ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទាំងបាយ ស ញី

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា គុម្ពព្រឹក្សតូចមួយប្រភេទ កំពស់ ១-១,៥ 0ម មានរោមច្រើន ដុះ តាមមាត់ផ្លូវនៃអាស៊ីផ្នែកក្តៅ។ តាមក្បួនឱសថបុរាណ គេស្ងោរស្លឹកដែលរោលភ្លើងហើយ ធ្វើជាថ្នាំត្រជាក់។ គេបុកស្លឹកស្រស់ជាមួយអង្ករដំណើប បិទលើមុខបូសឱ្យឆាប់ធ្លាយ។

កន្ទាំងបាយ ស

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះគុម្ពព្រឹក្សតូចមួយប្រភេទ កំពស់ ០,៨០-១ ម ដុះតាមមាត់ផ្លូវ នៃប្រទេសក្តៅសកលលោក។ ដើម និងមែកប្រើធ្វើជាអំបោស មានសំបកវេញខ្សែបាន។ គូ្រថ្នាំបុរាណ ដើមធ្វើថ្នាំព្យាបាលជំងឺមួល។ ស្លឹកបុកជាមួយអង្ករដំណើប អាចធ្វើថ្នាំបំពោកលើបូសទ្រនិច។

កន្ទាលត្រអាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​រោគ​មួយ​យ៉ាង កើត​នៅ​ស្បែក​ឡើង​កន្ទួល​ឃ្មឹល​បណ្តាលឲ្យ​រមាស់ ។

កន្ទាទូក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្លាបដូច​កន្លាត​តែ​រូប​ធំ​ជាង​ច្រើន​ ដល់​វេលា​ពង ឡើង​ពង​ភ្ជាប់​នឹង​ស្មៅ​រឹង ឬ នឹង​ឈើ ។ អ្នក​ស្រុក​ខ្លះ​ហៅ​ថា ក្ដាម​ទូក។

កន្ទប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សំពត់​ចាស់​មាន​បំណះ​ច្រើន​អន្លើ ឬ​សំពត់​សម្រាប់​វ័ណ្ឌ, ប៉ឹង, ក្ដោប។
ឧទាហរណ៍៖ ស្លៀក​វ័ណ្ឌ​កន្ទប, ព្នង​វ័ណ្ឌ​កន្ទប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទន់បាក់ក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សំដី​មេមត់​ហៅ​ចេក​ទុំ,​ មេមត់​ខ្លះ​ហៅមហា​ត្រសោល ។ ( ទំនង​ជា​ក្លាយ​មក​ពី​បាលី​ថា កទលិបក្ក គឺ កទលិ “ចេក” + បក្ក “ផ្លែ​ទុំ” ផ្លែ​ចេក​ទុំ ។ កទលិ ក្លាយ​ជា កទល់​ៗ ក្លាយ​ត​ទៅ​ទៀត​ជា កន្ទន់, បក្ក ក្លាយ​ជា បាក់​ក ទេ​ដឹង ? ) ។

កន្ទនជៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( ម. ព. កញ្ជនជៃ ) ។

កន្ទក់អង្កាន់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សេចក្ដី​ឃ្នើស​ចិត្ត, ទាស់​ចិត្ត, កន្ទួល​ចិត្ត ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា សេចក្ដី​ឃ្នើស​ចិត្ត, ទាស់​ចិត្ត, កន្ទួល​ចិត្ត ។

កន្ទក់កន្ទេញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា រំអុក ។
ឧទាហរណ៍៖ កូន​ខ្ញុំ​វា​ចេះ​តែ​កន្ទក់កន្ទេញ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទិញ​មួក​ឲ្យ​វា ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ទក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ( បា. កុណ្ឌក ) ផង់​អង្ករ គឺ​ផង់​ដែល​ស្រិត​អង្ករ​ ហើយ​របក​ចេញជា​ធូលី គេ​ច្រើន​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​បបរ​ឲ្យ​ជ្រូក​ស៊ី ។

កន្ថោរធំ

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ព្រះសុពណ្ណរាជ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ថោរតូច

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ថោរ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​សម្រាប់​ស្ដោះ​ទឹក​មាត់ ។

កន្ថឹក

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​មួយ​ប្រភេទ ក្នុង​ពួក​សត្វ​មាន​ដោះ សណ្ឋាន​សម្បុរ​ប្រហែល​នឹង​កង្ហែន តែ​មាន​រូប​តូច​ជាង, សម្បុរ​ខៀវ​ប្រផេះ។

ឧទាហរណ៍៖ ដង្កូវ​កន្ថឹក (តាម​ពាក្យ​បរម្បរា​និយាយ​ត​ៗ មក​ថា ដង្កូវ​នោះ​លុះ​ដល់​កំណត់​ថ្ងៃ​ត្រូវ​ក្លាយ ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​សត្វ​កន្ថឹក) ។

កន្ត្រោន

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ក្រញោន, កំប្រោន ។

ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​កន្ត្រោន, រាង​កន្ត្រោន ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ក្រញោន, កំប្រោន ។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​កន្ត្រោន, រាង​កន្ត្រោន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រោង

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា លោត​ចាប់, លោត​បេះ, បើ​សត្វ​ថា លោត​ខាំ ។
ឧទាហរណ៍៖ ឆ្កែ​កន្ត្រោង​ខាំ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រៃ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​ដែក​មាន​ផ្លែ​ពីរ មាន​មុខ​មុត មាន​ត្រចៀក សម្រាប់​កាត់​សំពត់ កាត់​សក់​ជាដើម ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ

មានន័យថា ព្រះទម្រង់សុក័ន្ត

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រែង

?ថ្នាក់ពាក្យជា បរិវារសព្ទ
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​នឹង​ពាក្យ​កន្ត្រាក់។
ឧទាហរណ៍៖ កន្ត្រាក់កន្ត្រែង ឬ​កន្ត្រាក់​កន្ត្រើន គឺ​កន្ត្រាក់​ត្រណាត់ត្រណែង (ម. ព. កញ្ឆក់​កញ្ឆែង)។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រេកកន្ត្រាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា កន្ត្រាក​ខ្លាំង (ម. ព. កន្ត្រាក) ។

កន្ត្រើយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្មៅ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ផ្កា​ចាក់​ជាប់​សំពត់​អាវ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រាក់

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាសព្ទ
មានន័យថា ទាញ​កញ្ឆក់​ដោយ​ប្រញាប់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រាក

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា រយីករយាក, សាកត្រាក។
ឧទាហរណ៍៖ ពាក់​អាវ​កន្ត្រាក។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រប់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​ស្រកា​មួយ​ប្រភេទ ពួក​ត្រី​ក្រាញ់​តែ​រូប​កន្តុល​ស្ដើង​បន្តិច​ហើយ​ធំ​ជាង​ត្រី​ក្រាញ់ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រងប្រេង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ត្រី​ស្រកា​មួយ​ប្រភេទ រូប​ដូច​ត្រី​កញ្ចាញ់ច្រាស តែ​ធំ​ជាង ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​មួយ​ប្រភេទ​ក្នុង​ពួក​ទន្សង, ត្រកួត ។ (ម. ព. ត្រង ១ ន. ផង) ។

ឧទាហរណ៍៖ កន្ត្រង​ប្រហុក, កន្ត្រង​ដូង ។ល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្ត្រ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រ៉ក​ឥត​កង់​សម្រាប់​ត្រ​ធ្មៃ, ត្រ​តា​ថឿង, សម្រាប់​ថ្ករ​តង្ករ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តែរ៉ែ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​របាំ, ភ្លេង​មួយ​យ៉ាង ។
ឧទាហរណ៍៖ រាំ​កន្តែរ៉ែ, ភ្លេង​កន្តែរ៉ែ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តេះឡង់

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​សត្វ​ល្អិត​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្លាប​រឹង សម្បុរ​ខ្មៅ នៅ​ក្នុង​ទឹក ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តើយព្រងើយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា រាជសព្ទ
មានន័យថា ទ្រង់ព្រះឧបេក្ខា។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តើយ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ជើយ, ព្រងើយ, មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ធុរៈ​អ្វី ។

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ជើយ, ព្រងើយ, មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​នឹង​ធុរៈ​អ្វី ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តូឡេត

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​ស្មៅ​ទឹក​មួយ​ប្រភេទ សណ្ឋាន​ទង​និង​ស្លឹក​ប្រហែល​នឹង​ស្គន់​ដំរី ប្រើ​ធ្វើ​ជា​អន្លក់​បាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តូ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​មួយ​យ៉ាង​មាន​សណ្ឋាន​ប្រហែល​នឹង​ក្លង ឬ​ប្រអប់​ជើង​ដំរី តែ​ធំ​ហើយ​មាន​គ្រប ច្រើន​ធ្វើ​ដោយ​ប្រាក់, ស្ពាន់, ឈើ សម្រាប់​ដាក់​បាន​ភោជនាហារ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តុល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ថ្លោស​តែ​ទាប។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្តុល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តុប

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា តូច​ហើយ​ខ្លី។
ឧទាហរណ៍៖ ខ្លី​កន្តុប ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តុញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា​ ទាប​ពេក, តូច​ពេក, រញ់, រ៉ុញ។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្តុញ, ទាប​កន្តុញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តឹម

?ថ្នាក់ពាក្យជា កិរិយាវិសេសន៍
មានន័យថា ពាក្យ​សម្រាប់​ចម្រើន​ពាក្យ​អង្គុយ​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង។
ឧទាហរណ៍៖ អង្គុយ​បត់​ជើង​កន្តឹម​តឹម គឺអង្គុយ​ក្រញឹម ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តឹប

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​មួក​មួយ​យ៉ាង ដែល​មនុស្ស​អ្នក​កាន់​សាសនា​មហា​ម៉ាត់​ពាក់ ( ម.ព. កាតឹប ) ។
?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា តូច​ហើយ​ទាប​ទ្រនាប់ ។

ឧទាហរណ៍៖ ផ្ទះ​ទាប​កន្តឹប ។ល។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តិល

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ទាប​ពេក ។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្តិល, ទាប​កន្តិល ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តិបទឹកកក

?ថ្នាក់ពាក្យជា បច្ចេកសព្ទបរិស្ថាន
មានន័យថា ទឹកកករាងជាសាជីគ្របដណ្តប់លើតំបន់ភ្នំមានវិសាលភាពតូចជាងស្រទាប់ទឹកកកយ៉ាងខ្លាំង។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តិញកន្តុញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា មើល​ពាក្យ កន្តុញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តាំង

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា រង្វាល់​អនុភាគ គឺ​រង្វាល់​មួយ​យ៉ាង​ដែល​មាន ​ទំហំ​តូច មាន​ចំណុះ​តិច​ជាង​តៅ ចំនួន​ពីរ​ភាគ​ឬ​បី​ភាគ, បួន​ភាគ។
ឧទាហរណ៍៖ កន្តាំង​ពីរ​១​តៅ, កន្តាំង​បី​១​តៅ, កន្តាំង​បួន​១​តៅ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តាវរ៉ាវ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា សុខុម​សត្វ​ពួក​ស្រមោច សម្បុរ​ក្រហម ជើង​វែង​ៗ តូច​ជាង​អង្ក្រង ។
ឧទាហរណ៍៖ ស្រមោច​កន្តាវរ៉ាវ ។ ហៅស្រមោច​តាវរ៉ាវ ក៏​បាន ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កន្តរ៉

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​បន្ទោះ​ឫស្សី ឬ​ផ្ដៅ មាន​សណ្ឋាន​ដូច​កន្ត្រង មាន​ដង​វែង​សម្រាប់​បេះ​ផ្លែ​ស្វាយ​ជាដើម ។

កន្ដុលឪ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា ឈ្មោះ​វល្លិ​ព្រៃ​មួយ​ប្រភេទ ផ្លែ​ប្រើ​ធ្វើ​ជា​បន្លែ​បាន ។

កន្ដារ

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (< កំ “ទឹក”+ តារ “ឆ្លង ឬ​ចម្លង” ផ្លូវ​លំបាក ឬ​ផ្លូវ​ដែល​ច្រើន​ប្រកប​ដោយ​គ្រោះ​ថ្នាក់ : ចោរ​កន្ដារ ផ្លូវ​លំបាក​ព្រោះ​ចោរ អមនុស្ស​កន្ដារ ផ្លូវ​លំបាក​​ព្រោះ​អមនុស្ស​មាន​យក្ស​ជាដើម វាឡ​កន្ដារផ្លូវ​លំបាក​ព្រោះ​សត្វ​សាហាវ និរុទក​កន្ដារ ផ្លូវ​លំបាក​ព្រោះ​គ្មាន​ទឹក, ទុព្ភិក្ខ​កន្ដារ ផ្លូវ​លំបាក​ព្រោះ​គ្មាន​បាយ ។ល។ កន្ដា​រទ្ធា (កន់-តា-រ័តធា) ន. (បា. កន្ដារ “លំបាក” ឬ គ្រោះ​ថ្នាក់ + អទ្ធា “ផ្លូវ ឬ ផ្លូវ​ឆ្ងាយ”) ផ្លូវ​លំបាក, ផ្លូវ​ដែល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់ ។

កន្ដាញ

?ថ្នាក់ពាក្យជា គុណនាម
មានន័យថា ក្រអាញ​ធំ​ទៅ​ខាង​មិន​សម​នឹង​កម្ពស់។
ឧទាហរណ៍៖ រាង​កន្ដាញ ទាប​កន្ដាញ ។

ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត

កនិដ្ឋា

?ថ្នាក់ពាក្យជា នាមសព្ទ
មានន័យថា (បា.) (កនិដ្ឋ) ប្អូន, ប្អូន​តូច, ប្អូន​ពៅ ។

ឧទាហរណ៍៖  ឲ្យ​តែ​បាន​ជួប​កែវ​កនិដ្ឋា សម​តាម​ប្រាថ្នា​នៅ​នែបនិត្យ បង់​ខាត​ប៉ុន្មាន​រៀម​ពុំ​គិត ស៊ូ​ប្ដូរ​ជីវិត​ឥត​ងាក​រេ ។